H ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΔΕΛΦΩΝ Σχετικά με τη συνάντηση της εταιρίας «ΕΛΜΙΝ-ΒΩΞΙΤΕΣ ΑΕ» με τη δημοτική αρχή και τις δημοτικές παρατάξεις.

Στη συγκεκριμένη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 11/5/2017 στην έδρα της εταιρίας ο διευθύνων σύμβουλος της, παρουσίασε το «όραμα» του για το μέλλον της επιχείρησης. Επέλεξε να το παρουσιάσει στη δημοτική αρχή και την αντιπολίτευση με στόχο να βρει συμμάχους τόσο στους παράγοντες της τοπικής διοίκησης αλλά και στην υπόλοιπη τοπική κοινωνία, στα πλαίσια πάντα της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης......

Το «όραμα» του διευθύνοντα συμβούλου δεν είναι άλλο από αυτό που έχει κάθε καπιταλιστής: το βάθεμα τις εκμετάλλευσης, η αύξηση των κερδών, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του ομίλου στον οποίο ανήκει η συγκεκριμένη επιχείρηση. Η παρουσίαση στοιχείων για την αύξηση της παραγωγής αλλά και η πρόβλεψη για το 2017 στους 1,5 εκατομμύρια τόνους βωξίτη (300 χιλιάδες τόνους παραπάνω σε σχέση με το 2016) αυτό ακριβώς αποδεικνύουν. Τι κέρδισαν όμως οι εργάτες με την αύξηση της παραγωγής; Απολύσεις, αλλαγή ατομικών συμβάσεων με δυσμενείς όρους, μειώσεις αποδοχών σε μεγάλο μέρος των εργατών, παράβλεψη μέτρων ασφάλειας που καθυστερούν την παραγωγή όπως το μηχανικό ξεσκάρωμα στις στοές εξόρυξης, κατάργηση των κατ’ έθιμον αργιών, υποχρεωτικές άδειες στο προσωπικό όπως και όποτε βολεύει την εταιρία για να κερδίσει πολύτιμες για τα κέρδη εργατοώρες κτλ. Δηλαδή αύξηση της παραγωγής με αντίστοιχη ένταση της εκμετάλλευσης.

     Το επιχείρημα που χρησιμοποίησε ότι έχει αυξήσει τις θέσεις εργασίας κατά 17% δίνοντας δουλειά σε εκατοντάδες εργάτες της περιοχής αποκρύπτει το γεγονός ότι τους έχει ανάγκη για να βγάλει τους παραπάνω στόχους παραγωγής. Όπως δήλωσε θα αυξήσει τον αριθμό των στοών από 15 σε 30 περίπου. Για το λόγο αυτό ενσωμάτωσε πριν δύο χρόνια τους εργολαβικούς εργάτες με πιο δυσμενείς όρους εργασίας. Ένα μέρος των εργατών που έπιασαν πρόσφατα δουλειά, ορισμένοι ανειδίκευτοι, τους «έριξε» κατευθείαν στις γαλαρίες. Προσφέρει δηλαδή κακοπληρωμένη εργασία και σε συνθήκες γαλέρας για να βγάλει περισσότερα κέρδη. Άρα η ανάγκη της κερδοφορίας τον αναγκάζει να κάνει προσλήψεις και όχι η «φιλευσπλαχνία» του. Άλλωστε τη «φιλευσπλαχνία» του την εξέφρασε αμέσως μετά, στη συγκέντρωση με το σύνολο το προσωπικού. Αφού παρουσίασε και στους εργάτες το «όραμά» του, πέρασε κατευθείαν στο ψητό, απειλώντας ευθέως με απόλυση όποιον δεν συμμερίζεται τους στόχους της εταιρίας, ενώ τους εκφόβισε για ακόμα μια φορά λέγοντάς τους ότιέξω περιμένει κόσμος που θέλει να δουλέψει.

      Οι τοποθετήσεις τόσο του δήμαρχου όσο και των επικεφαλής των υπόλοιπων δημοτικών παρατάξεων που πήραν μέρος στη συνάντηση είναι άκρως αποκαλυπτικές. Συμμερίστηκαν τις απόψεις της εταιρίας με ύμνους στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ενώ εκθείασαν κάνοντας και παρατηρήσεις για τη σωστή χρήση των χορηγιών της εταιρίας προς το δήμο και τους υπόλοιπους φορείς. Μοναδική παραφωνία στο «οικογενειακό κλίμα» ήταν η τοποθέτηση του εκπροσώπου της Λαϊκής Συσπείρωσης. Η αποκάλυψη για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργατών προκάλεσε την αντίδραση και το αντικομουνιστικό μένος του διευθύνοντα συμβούλου ο όποιος χαρακτήριζε με λίγα λόγια ψέματα τα όσα καταγγέλλει το σωματείο και το Εργατικό Κέντρο Φωκίδας για τις συνθήκες εργασίας. Για τις συνθήκες αυτές καμία άλλη πολιτική δύναμη στο δημοτικό συμβούλιο πλην του εκλεγμένου με το ΚΚΕ δεν τοποθετήθηκε, όπως ακριβώς κάνουν χρόνια τώρα. Δεν το κάνουν, διότι συμφωνούν απόλυτα με την πολιτική της παράδοσης και της αξιοποίησης του δημόσιου ορυκτού πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους. Συμφωνούν με όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει ψηφίσει η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, οπλοστάσιο το οποίο χρησιμοποιεί και η συγκεκριμένη εταιρία για το χτύπημα των εργατικών κατακτήσεων.

    Οι εργάτες στα μεταλλεία αλλά και ο λαός της περιοχής πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα τους για το τι σημαίνει πραγματικά εκμετάλλευση του δημόσιου ορυκτού πλούτου από το μεγάλο κεφάλαιο. Να βγάλει συμπεράσματα για το γεγονός ότι η ανάπτυξη και η ευημερία των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου δεν ταυτίζεται με την ευημερία των εργατών, αυτών που παράγουν τον πλούτο. Αντιθέτως, για να πλουτίζει το  μεγάλο κεφάλαιο οι εργάτες αναγκαστικά σπρώχνονται στη φτώχια και την εξαθλίωση.  Οι εργάτες πρέπει να καταλάβουν ότι χωρίς τη δική τους απλήρωτη εργασία δεν υπάρχουν κέρδη για τους λίγους, ότι  όσο τα μέσα παραγωγής τα έχουν στα χέρια τους οι καπιταλιστές δεν πρόκειται να ικανοποιήσουν τις δικές τους, σύγχρονες ανάγκες.