Το να παρουσιάσεις μια εξόρμηση στον Παρνασσό δεν είναι σίγουρα και τόσο πρωτότυπο. Είναι ένα από τα πιο όμορφα βουνά της Ελλάδας και ταυτόχρονα ένας από τους πιο «hot» χειμερινούς προορισμούς, μιας και στις πλαγιές του φιλοξενεί τρία πολυσύχναστα χιονοδρομικά κέντρα, καθώς και τη «Μύκονο του χειμώνα», την Αράχωβα.....
Υπάρχουν όμως και κάποιες γωνιές του Παρνασσού που αντιστέκονται ακόμη στην επέλαση της τουριστικής υπερεκμετάλλευσης των φυσικών ομορφιών του. Μια τέτοια γωνιά είναι η περιοχή της Άνω Τιθορέας ή Βελίτσας, χτισμένη στην άκρη ενός φαραγγιού, στις ανατολικές πλαγιές του Παρνασσού.
Η Άνω Τιθορέα ή Βελίτσα
Η Τιθορέα είναι ένα μικρό χωριό, χτισμένο στο χείλος ενός εντυπωσιακού φαραγγιού, σε υψόμετρο 450 μ. περίπου. Πάνω από το χωριό δεσπόζει το «Αισθητικό Δάσος Τιθορέας», με τα χιλιάδες έλατα, βελανιδιές, κέδρα, κουμαριές και άλλα αυτοφυή δέντρα και θάμνους. Με υψόμετρο που κυμαίνεται από 500 μ. έως 1200 μ., καλύπτει έκταση 2000 στρεμμάτων. Στην κατώτερη ζώνη που εφάπτεται στον οικισμό υπάρχει μια συστάδα τραχείας πεύκης ηλικίας 55 περίπου ετών.
Τα ερείπια του αρχαίου τείχους του 4ου αιώνα π.Χ. με το επιβλητικό κάστρο μας υποδέχονται στην είσοδο της Τιθορέας. Το χαρακτηριστικότερο σημείο του χωριού είναι η χωμάτινη πλατεία με τον επιβλητικό υπεραιωνόβιο πλάτανο.
Από την Τιθορέα και συγκεκριμένα από τη θέση «Πλατανάκος», στη ΝΑ μεριά του χωριού ξεκινάει μια από τις εντυπωσιακότερες ορειβατικές διαδρομές στην Ελλάδα, που περιλαμβάνει τη διάσχιση της χαράδρας της Βελίτσας και την ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή του Παρνασσού, τη Λιάκουρα, με υψόμετρο 2456 μ.
Το πρώτο κομμάτι του μονοπατιού (πρόκειται για το ορειβατικό μονοπάτι Ε-65) διασχίζει το ρέμα Καψάλα, το οποίο το χειμώνα «κατεβάζει» ορμητικά νερά, ενώ χάρη στους κοφτερούς του βράχους και τις αμέτρητες σπηλιές δημιουργεί ένα επιβλητικό τοπίο, που εντυπωσιάζει και τους πιο απαιτητικούς φυσιολάτρες.
Το πρώτο κομμάτι του μονοπατιού (πρόκειται για το ορειβατικό μονοπάτι Ε-65) διασχίζει το ρέμα Καψάλα, το οποίο το χειμώνα «κατεβάζει» ορμητικά νερά, ενώ χάρη στους κοφτερούς του βράχους και τις αμέτρητες σπηλιές δημιουργεί ένα επιβλητικό τοπίο, που εντυπωσιάζει και τους πιο απαιτητικούς φυσιολάτρες.
Άποψη του φαραγγιού στο ξεκίνημα της διαδρομής
Πριν το ξωκλήσι του Αϊ-Γιώργη αφήνουμε το μονοπάτι και ακολουθώντας τα σημάδια διασχίζουμε το ρέμα και βγαίνουμε στο ξωκλήσι του Αϊ-Γιάννη. Από εκεί μπορούμε να αντικρίσουμε απέναντί μας τη σπηλιά του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
Στην έξοδο του φαραγγιού λίγο πριν το ξωκλήσι του Αϊ-Γιάννη
Το ξωκλήσι του Αϊ-Γιάννη. Στο βάθος η σπηλιά του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
Η σπηλιά του Οδυσσέα Ανδρούτσου
Από εκεί ξεκινά ένα καλοχαραγμένο μονοπάτι μέσα σε πυκνό ελατοδάσος (ανηφορική πορεία σε ράχη), ώσπου φτάνει στον ώμο της ράχης και στη συνέχεια τραβερσάρει μέχρι την πηγή Τσάρες, από την οποία μπορείτε να προμηθευτείτε νερό για το υπόλοιπο της διαδρομής. Κανά δυο σημεία θέλουν στοιχειώδη προσοχή (πρόκειται για σάρες αρκετά επικλινείς).
Ανεβαίνοντας στον ώμο της ράχης με θέα τις χιονισμένες κορυφές του Παρνασσού
Στο λούκι της πλαγιάς διακρίνεται ο καταρράκτης Τρύπη
Κοιτώντας πίσω μας
Η εντυπωσιακή χαράδρα της Βελίτσας από τον ώμο της ράχης
Πλησιάζοντας στην πηγή Τσάρες
Στην πηγή Τσάρες
Μετά από αυτή την πηγή κινούμαστε ανηφορικά προς τα δεξιά, περνώντας από τις θέσεις «Ψηλό Κοτρώνι» και «Λιθαρόστρουγκα», ώσπου μπαίνουμε στη χαράδρα της Βελίτσας ή Ξηρόρεμα, μια άγρια αλπική περιοχή, που η θέα της και μόνο προκαλεί δέος. Οι λάτρεις του ορειβατικού σκι λένε ότι το κατέβασμα αυτής της χαράδρας είναι η ωραιότερη διαδρομή ορειβατικού σκι στην Ελλάδα.
Ανηφορίζοντας από τις Τσάρες
Καταφύγιο ανάγκης πάνω από τις Τσάρες
Μπαίνοντας στο κυρίως κομμάτι της χαράδρας της Βελίτσας. Εμφανή σημάδια από πρόσφατες χιονοστιβάδες.
Στη συνέχεια κινούμαστε στην αριστερή πλευρά της χαράδρας, τραβερσάροντας τη ράχη «Τρεις Τσούμπες», κάτω από την κορυφή Τσάρκος (2416 μ.).
Τραβερσάροντας τη ράχη «Τρεις Τσούμπες»
Κι άλλες χιονοστιβάδες. Εντυπωσιακό πραγματικά το θέαμα.
Στο τελευταίο κομμάτι της χαράδρας
Τέλος, ανεβαίνουμε την απότομη πλαγιά της Χούνης, πιάνουμε την κορυφογραμμή και καταλήγουμε στη Λιάκουρα.
Λίγο πριν τη Λιάκουρα
Η συνολική απόσταση που πρέπει να διανυθεί είναι κοντά στα 22 χλμ. (μαζί με την επιστροφή), η υψομετρική διαφορά ανάβασης είναι περίπου 2000 μ., ενώ ο συνολικός χρόνος που απαιτείται κυμαίνεται από 11 έως 13 ώρες, ανάλογα με την εποχή, τις καιρικές συνθήκες και τις ικανότητες του ορειβάτη.
Χάρτης της διαδρομής
Είχα την τύχη να πραγματοποιήσω αυτή τη διαδρομή στα τέλη Μαρτίου του 2011 και οφείλω να ομολογήσω ότι η ανάβαση της χιονισμένης χαράδρας της Βελίτσας θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου. Και πως να μη μείνει άλλωστε, αφού σε αυτή τη γωνιά του Παρνασσού η φύση ξεδιπλώνει απλόχερα όλη της την άγρια ομορφιά, όλη της τη δύναμη και τη μεγαλοπρέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.