ΕΚΤΩΡ ΜΠΕΡΛΙΟΖ. "LA RÉVOLUTION GRECQUE 1826”" Scene heroique grecque" (Ελληνική ηρωική σκηνή)

"Ο Τυρταίος ξυπνάει τη λύρα / Και η Ελλάδα, αυτή τη μέρα αντιπαραθέτει στους δήμιούς της. / Τους καλύτερους ήρωες που φωτίζει ο όμορφος της ουρανός. / Προσχωρούν... και η Νίκη / Λάμπα στα μπαρουτιασμένα τους μέτωπα.."

Γιώργος Βιδάκης.

Ο Μπερλιόζ υπήρξε απόλυτα ταυτισμένος με τις φιλελεύθερες ιδέες της εποχής του. Εκείνο τον καιρό ο ζωγράφος Ντελακρουά παρουσιάζει την «Σφαγή της Χίου» και τον «Θρήνο της Ελλάδας πάνω στα ερείπια του Μεσολογγίου».  Έτσι και ο Μπερλιόζ βαθιά συγκινημένος με το δράμα της Ελληνικής Επανάστασης κι από τον θάνατο του φιλέλληνα Λόρδου Βύρωνα, συνθέτει το 1826 την «Ηρωική σκηνή από την Ελληνική Επανάσταση».......

Berlioz Hector “LA RÉVOLUTION GRECQUE 1826” «Scene heroique grecque» (Ελληνική ηρωική σκηνή) 

Ερμηνεία: Laurent Naouri, Bass - Nicolas Rivenq,Βαρύτονος
Ορχήστρα, και Χορωδία Δωματίου της Τουλούζης
Διεύθυνση: Michel Plasson

I. Lève-toi, fils de Sparte ! 0.00
II. Mais la voix du Dieu des armées 3.14
III. Astre terrible et saint, guide les pas du brave! 8.33
IV. Des sommets de l’Olympe  2.57

 Ο Μπερλιόζ δεν ήταν φιλέλληνας μόνο διακατεχόμενος από την επανάσταση του ’21 και τις φιλελεύθερες αρχές του διαφωτισμού, αλλά εμπνέονταν και από την κλασική αρχαιότητα συνθέτοντας την όπερα «Τρώες».
Η όπερα αυτή γράφτηκε σε δύο ανεξάρτητα μέρη. Το πρώτο ήταν η «Πτώση της Τροίας», ενώ το δεύτερο ήταν οι «Τρώες στην Καρχηδόνα».

Από τις κορυφές του Ολύμπου μέχρι τις όχθες του Αλφειού
Χίλιοι αντίλαλοι βουΐζοντας σπέρνουν τον ήχο του θανάτου
Να φύγουμε/φύγετε.. όλος ο κόσμος ετοιμάζει το τρόπαιο
Που υπόσχεται ένα τόσο όμορφο πεπρωμένο.
Ποιος ήχος σβήνει σ' αυτές τις όχθες;
Ο Τυρταίος ξυπνάει τη λύρα
Και η Ελλάδα, αυτή τη μέρα αντιπαραθέτει στους δήμιούς της.
Τους καλύτερους ήρωες που φωτίζει ο όμορφος της ουρανός.
Προσχωρούν... και η Νίκη
Λάμπα στα μπαρουτιασμένα τους μέτωπα,
Η γη, λαμπρή ακόμα από τη παλιά της δόξα
Σείεται κάτω από τα πολύβουα βήματά τους
Να φύγουμε/φύγετε..! από τις κορυφές
Στ’ άρματα!... ο ουρανός αντηχεί...
Χρυσές άρπες σημαδέψτε τα βήματά μας! 
Λαοί!... πολεμιστές!... ο μπρούντζος βροντά.
Τα όπλα μας διψούν για πόλεμο!
Στα όπλα!

 

                                             

                                 Εκτόρ Μπερλιόζ ......

.....δραματική εκφραστικότητα Γάλλος συνθέτης από τους πιο αυθεντικούς και πρωτότυπους του 19ου αιώνα. Τα έργα του διακρίνονται για τη δραματική ένταση και τη λαμπρότητα της ορχηστρικής γραφής. Ο Μπερλιόζ επινόησε ορχηστρικές τεχνικές πρωτοφανέρωτου πλούτου, που προετοίμασαν τον δρόμο για τον Βάγκνερ, τον Ρίχαρντ Στράους και για αρκετούς Γάλλους και Ρώσους συνθέτες του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Στη δημιουργία δραματικών καταστάσεων και ατμόσφαιρας, ο Μπερλιόζ είναι εξαιρετικός, προκαλώντας έλξη ή απώθηση στον ακροατή. Η πρόθεσή του σε όλα τα έργα είναι να συνδυάσει την αλήθεια με τις μουσικές αισθήσεις είτε αυτές είναι έντονες είτε «υπέροχες στην ασημαντότητα και στη λεπτότητά τους, εξωπραγματικές, απρόσμενες, απροσμέτρητες», όπως έλεγε και ο Μπέρναρντ Σω. Τα τελευταία του χρόνια σημαδεύτηκαν από τη φήμη στο εξωτερικό και την εχθρότητα που αντιμετώπιζε στην πατρίδα του.

                                 

Και ο  Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν για τη Ελληνική Επανάσταση του 1821

ΕΜΠΡΟΣ ΕΛΛΑΔΑ

 

                            Εμπρός, στηλώσου, Ελλάδα επαναστάτισσα,

                                 βάστα γερά στο χέρι τ’ άρματά σου!

                                 Μάταια δεν ξεσηκώθηκεν ο Όλυμπος,

                              η Πίνδο, οι Θερμοπύλες — δόξασμά σου.

 

                            Απ’ τα βαθιά τους σπλάχνα ξεπετάχτηκεν

                                η λευτεριά σου ολόφωτη, γενναία

                            κι απ’ τον τάφο του Σοφοκλή, απ’ τα μάρμαρα

                                  της Αθήνας, πάντα ιερή και νέα.

 

                               Θεών κι ηρώων πατρίδα, σπάζεις άξαφνα

                                το ζυγό σου και την ενάντια Μοίρα

                                με τον ηχό, που βγάνει του Τυρταίου σου,

                               του Μπάιρον και του Ρήγα η άξια λύρα.