Παρουσιάζει: ο Βίκτωρ Σαμπώ
Ανάστατη η γειτονιά την ημέρα που ακόμα κάποιος θα έφευγε για την ξενιτιά για να βρει την τύχη του όπως έλεγαν.
Θα άφηνε πίσω γυναίκα και παιδιά ή την μάνα του ....
Συνωστισμός στην αυλή και έξω στον δρόμο για το ξεπροβόδισμα και προσπαθούσαν να δώσουν κουράγιο και σ΄ αυτόν που έφευγε και σ΄ αυτούς που έμεναν.
"...εσύ να κοιτάς την δουλειά σου μην ανησυχείς για πίσω....εμείς είμαστε εδώ...."
Και το πίστευαν αυτό και το έβλεπες στην πορεία ότι η οικογένεια του μετανάστη δεν έμενε μόνη.
Στο σταθμό στο λιμάνι οι σκηνές του αποχαιρετισμού δεν ξεχνιούνται."...να μας γράφεις...να προσέχεις...."
Να μας γράφεις....και από την επόμενη ημέρα η έγνοια του ταχυδρόμου και αυτός έφτανε στην αυλόπορτα και φώναζε το όνομα για να πάρει το γράμμα.
Έτρεχαν όλοι οι αυλικοί μαζί και ο γνωρίζων γραφή και ανάγνωση που απαιτούσε ησυχία.
Άρχιζε την ανάγνωση....
Και δωμάτιο είχε βρει με συμπατριώτη και δουλειά σε εργοστάσιο και τέλος του μήνα θα έστελνε και λεφτά.
Τώρα ότι τραβούσε του λιναριού τα πάθη δεν το έγραφε....
Αυτοί που πήγαιναν στην Γερμανία γυρνούσαν ευκολότερα πίσω έστω και για λίγο να δουν τους δικούς τους.
Οι άλλοι που πήγαιναν Αμερική και Αυστραλία έφευγαν νέοι και ξαναγυρνούσαν γέροι για να πεθάνουν στην πατρίδα όπως έλεγαν.
Γυρίζοντας έφερναν και μπαούλα με ρούχα και τα μοίραζαν στην γειτονιά
οπότε έβλεπες να κυκλοφορούν καμαρωτοί με τα πολύχρωμα και περίεργα.
Με τα περίφημα πουκάμισα με τις μούντζες όπως έλεγαν περιπαικτικά
τα παντελόνια τα φαρδιά με τις τιράντες για να έχουν οι γειτόνισσες
το απόγευμα να λένε στην απογευματινή τους σύναξη στα σκαλάκια.πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.