Θανάση Μιχελής - Οι εξελίξεις για τα Πανεπιστημιακά Τμήματα της πόλη μας

Με αφορμή τις εξελίξεις για τα Πανεπιστημιακά Τμήματα της πόλη μας -Σχολή Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας- επισημαίνονται τα εξής:

            Πρώτιστη σκέψη και καθήκον του καθενός μας πρέπει να είναι η ποικιλότροπη ενίσχυση της Σχολής με απώτερο στόχο την επανίδρυση Πανεπιστημίου Στερεάς.....

Για το λόγο αυτό πρέπει να σχεδιάζουμε μακροπρόθεσμα, αλλά και να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά και χωρίς υπεκφυγές την καθημερινότητα. Τακτικές αποφυγής του “πολιτικού κόστους”, συντεχνιακών αντιλήψεων και μετακύλισης ευθυνών, προφανώς δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Ας σταθούμε όμως συγκεκριμένα:

Το 2003 ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας, ως αυτόνομο, με έδρα τη Λαμία. Το 2013 η κυβέρνηση της ΝΔ κατήργησε το Πανεπιστήμιο Στερεάς.  Έναντι αυτού ιδρύθηκε η Σχολή Θετικών Επιστημών ως τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Το δεδομένο αυτό και μόνο, που σκόπιμα αποσιωπάται, αποτελεί αρνητική εξέλιξη για όλη την περεταίρω πορεία. Η διοίκηση-πρυτανεία είναι πλέον στη Θεσσαλία, όπου και ο σχεδιασμός ενεργειών και τελικών αποφάσεων. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί δικές μας πρωτοβουλίες και βάσιμα στηριγμένες προτάσεις για το μέλλον της Σχολής της πόλης μας.

Το κτηριακό του πρόβλημα, του Πανεπιστημίου αρχικά - Σχολής Θετικών Επιστημών κατόπιν, αντιμετωπίστηκε με την εγκατάστασή τους στα ανακαινισμένα κτίρια της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λαμίας. Από την αρχή, και ορθά, σχεδιάστηκε η ανέγερση ενός νέου διδακτηρίου για την μετεγκατάσταση του 16^ου Δημοτικού Σχολείου, ώστε να απελευθερωθούν όλοι οι χώροι της πρώην Ακαδημίας. Το διδακτήριο αυτό (στο βόρειο τμήμα της πόλης) ολοκληρώθηκε το 2012 με χρήματα του ΕΣΠΑ. Όμως καμιά ενέργεια, από τους αρμόδιους φορείς (δημοτική αρχή και διοίκηση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης) δεν έγινε όλο αυτό το χρονικό διάστημα για τη σταδιακή μετεγκατάστασή του 16^ου Δημοτικού Σχολείου σ΄ αυτό. Απεναντίας με την ολοκλήρωσή του (2012) λειτούργησε σ΄ αυτό, παλαιότερα καταργημένο Δημοτικό Σχολείο, το 18^ο της συνοικίας Καλυβίων Λαμίας. Ως αποτέλεσμα αυτής της ανεύθυνης πρακτικής, από μέρους όλων των αρμόδιων, δημιουργήθηκε η σημερινή “αδιέξοδη” κατάσταση.

Παράλληλα, από το 2013, είχαν γίνει ενέργειες για την απόκτηση χώρου στην περιοχή της ΠΑΒΥΠ, ο οποίος θα αποτελούσε τον ενιαίο χώρο των κτιριακών εγκαταστάσεων (campus) της Σχολής Θετικών Επιστημών, αφού το Πανεπιστήμιο μόλις είχε καταργηθεί. Το μακροπρόθεσμο αυτό σχέδιο είναι προφανές ότι δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί αμέσως. Άλλωστε οι τελικές αποφάσεις ήταν πλέον της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.  Ο χώρος αυτός σήμερα ανήκει στην ενιαία δημόσια περιουσία που διαχειρίζεται η ΕΤ.Α.Δ. Εκτιμάται ότι εφόσον υπάρξουν αποφάσεις, μελέτες και χρήματα μπορεί να αξιοποιηθεί. Κατά συνέπεια η κριτική πως δύο χρόνια δεν έγινε τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση είναι αίολη και παραπλανητική. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως μπορεί κανείς να προχωρά στην αναζήτηση οριστικής λύσης του κτιριακού, αλλά πρώτα πρέπει να εξασφαλιστεί η οριστική  επιβίωση στην πόλη μας της Σχολής Θετικών Επιστημών.     

Από μέρους μας, οι προσπάθειές μας για τη στήριξη και αναβάθμιση των δυο τμημάτων στης Σχολής κινήθηκαν για την αύξηση του αριθμού των εισακτέων, την «παιδαγωγική επάρκεια» που δόθηκε στα τμήματα της, δεδομένο που επιτρέπει το διορισμό των αποφοίτων τους στη δημόσια εκπαίδευση, και τις θέσεις Δ.Ε.Π. (μόνιμου διδακτικού προσωπικού).

Σχετικά πρόσφατα (26-1-2007) σε κοινή σύσκεψη των Υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου, προέδρου κ. Σταμούλη και εμού ως αντιπροέδρου της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, παρουσιάστηκαν αναλυτικά τα προβλήματα και οι προοπτικές της Σχολής και ζητήθηκε ο διορισμός του μέγιστου δυνατού αριθμού Δ.Ε.Π. Παράλληλα διερευνήθηκε η δυνατότητα αυτονόμησής της Σχολής ως “Πανεπιστήμιο Στερεάς”.

Τέλος, τονίζεται πως πέραν των όποιων ευθυνών παρελθόντων κυβερνήσεων που το υποβάθμισαν σε τμήματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, δημοτικής αρχής και εκπαιδευτικής ηγεσίας, που απέφυγαν τη σταδιακή μεταστέγαση του 16^ου Δ.Σ. αν και ορθά φρόντισαν για την ανοικοδόμηση νέου κτιρίου, σήμερα είναι ανάγκη να κινηθούμε όλοι στην κατεύθυνση της στήριξης των Τμημάτων της Σχολής της πόλης μας και επίλυσης του κτιριακού τους προβλήματος και στο άμεσο μέλλον και μακροπρόθεσμα. Προτάσεις ανέφικτες που μεταθέτουν το πρόβλημα ή πρόσκαιρες, είναι επισφαλείς.  

Ας προσέξουμε μην τυχόν για το “καρφί χάσουμε το πέταλο…”. Ας αναλάβουν οι αρμόδιοι τις θεσμικές τους ευθύνες. Δεν νοείται, στη σημερινή κατάσταση, το “πολιτικό κόστος” να εξακολουθεί να καθορίζει την κάθε ενέργεια μας.