ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ...ΜΙΑ ΚΟΤΑ ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ

Παρουσιάζει:  ο Βίκτωρ Σαμπώ

Γιώργος Οικονομίδης

Μια κότα στρουμπουλή, μια κάτασπρη πουλάδα
ξεκίνησε η τρελή για βόλτα στη λιακάδα
Κι ένα μαύρο πετεινάρι κικιρίκου την κορτάρει
κικιρίκου την κορτάρει ένα μαύρο πετεινάρι....


Η κότα η πονηρή λοξές ματιές του ρίχνει
κι εκείνος το λειρί με πονηριά της δείχνει
- Κρίμα κότα στο κοτέτσι, αχ να περνάει η ζωή σου έτσι
να περνάει η ζωή σου έτσι, κρίμα κότα στο κοτέτσι

Να μην πολυλογώ, φιλάκι με φιλάκι
βγήκε απ’ τ’ αυγό μαύρο κοτοπουλάκι
Κι ο θυμός του κόκορά της ξέσπασε στ’ άσπρα φτερά της
ξέσπασε στ’ άσπρα φτερά της ο θυμός του κόκορά της

Η κότα η στρουμπουλή, η περιφρονημένη
γεμάτη προσβολή στο φίλο της πηγαίνει
Μα το μαύρο πετεινάρι άλλη κότα πια κορτάρει
άλλη κότα πια κορτάρει το μαύρο πετεινάρι.

Οι νοικοκυραίοι στα σπίτια με τις κάμαρες και τις αυλές εκείνα τα χρόνια είχαν και τα κοτέτσια τους.
Τα μετακατοχικά παιδιά είχαν ανάγκη από βιταμίνες....η φυματίωση θέριζε.
Αυγό, βραστό μελάτο ή σφιχτό αλλά και χτυπητό με ζάχαρη στο φλιτζάνι  δεν έλειπε από το παιδικό μενού.
"...κλείσε τη μύτη σου και φάτο...." έλεγαν οι μανάδες.
Και οι κοτούλες καλοπερνούσαν ...είχαν και ονόματα....κανελιά...λευκούλα.
Η μυρουδιά δεν ενοχλούσε κανένα και η κοτσουλιά ήταν λίπασμα στον μικρό
κηπάκο με τα ζαρζαβάτια.
Κοτέτσια θα έβλεπες και σε ταράτσες σπιτιών αλλά και στο Κολωνάκι.
Υπήρχαν μαγαζιά, ακόμα και με φωτεινή επιγραφή, που πουλούσαν αυγά...αυγοπωλεία τα έλεγαν.Από το κοντινό "χωριό" το Γαλάτσι οι "χωριάτες" πουλούσαν με τα γαϊδουράκια τους στις γειτονιές και αυγά εκτός από λαχανικά ....
"...και αυγά ημέρας έχω...."φωνάζανε....ποιάς ημέρας δεν είχε σημασία.
Ήταν σημαντικό ...το ημέρας...περισσότερες βιταμίνες για τα σκελετωμένα.
".....μα μυρίζει...δεν μπορώ να το φάω..."έλεγε κλαίγοντας το σκελετωμένο...
"....φάτο γιατί αλλιώς θα πάς στο πρεβεντόριο...."
Έκλεινες την μύτη και το έτρωγες και στο πρεβεντόριο πήγαινες γιατί δυστυχώς δεν αρκούσε το αυγό.http://greenwing10.rssing.com