ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ;;;;;;;.....

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΟΥΛΑΡΑ

Ναι! Το παραδέχομαι πως γέρασα κι έχω πολλές παραξενιές. Μια απ’αυτές και σχετικά πρόσφατη είναι η αλλεργία στην αχαριστία. Ομολογώ πως δε την είχα παλιότερα και δε μπορώ να εξηγήσω το γιατί. Πολλές φορές λοιπόν μου γεννιούνται τα εξής ερωτήματα...

Ποιος είσαι εσύ που ξαφνικά έγινες καθαρός, μορφωμένος, έξυπνος, υπερκινητικός, κοινωνικός, όμορφος, μοσχομυριστός κλπ κλπ κλπ και κρίνεις του γονείς σου! Όπου τώρα πια μυρίζει η ανάσα τους γεροντίλα, σου κάνουν τις ίδιες ερωτήσεις ξανά και ξανά γιατί πιθανό μη μπορούν να σκεφτούν με την ίδια ταχύτητα όπως παλιά ή μπορεί να ξεχνούν πως αυτό που σε ρώτησαν τώρα, στο είχαν ρωτήσει και πριν λίγη ώρα. Όπου τώρα το αργό τους βήμα σε εμποδίζει όταν βγαίνεις έξω μαζί τους γιατί βιάζεσαι και σε καθυστερούν. Όπου σε μια συζήτηση δεν έχουν και πολλά έξυπνα πράγματα να πουν ίσως γιατί όλη την εξυπνάδα τους τη ξόδεψαν στα νιάτα τους για να σε ταίσουν, να σε σπουδάσουν και να σε κάνουν με τη σειρά σου έξυπνο!!! Όπου όταν πίνουν το καφέ τους μπορεί να τον χύσουν πάνω τους γιατί τα χέρια πλέον τρέμουν και δε είναι τόσο σταθερά όπως όταν σε αγκάλιαζαν και σε κρατούσαν για να περάσεις το δρόμο με ασφάλεια.

Ποιος είσαι εσύ λοιπόν που ξαφνικά κουράζεσαι τόσο πολύ με τη παρουσία τους και μάλλον ξεχνάς πως η ζωή είναι ένας κύκλος. Πως ένας μεγάλος άνθρωπος συμπεριφέρεται σαν ένα μικρό παιδί. Σου κάνει τις ίδιες ερωτήσεις ξανά και ξανά, όπως έκανες κι εσύ όταν μάθαινες τον κόσμο. Σου ζητάει να τον κρατήσεις από το χέρι γιατί δε μπορεί να περπατήσει γρήγορα στο δρόμο, όπως έκανες κι εσύ στα πρώτα σου βήματα. Σου ζητάει να τον ταίσεις στο στόμα γιατί δε μπορεί να το κάνει μόνος του, όπως κι εσύ δε μπορούσες όταν ήσουν μωρό. Σου ζητάει να του διαβάσεις ένα βιβλίο γιατί δε βλέπει καλά, όπως ζητούσες κι εσύ να σου διαβάσει το ίδιο παραμύθι ξανά και ξανά. Σου ζητάει να του κάνεις παρέα το βράδυ γιατί φοβάται τη μοναξιά, όπως τη φοβόσουν κι εσύ όταν ήσουν μικρός. Σου ζητάει να του δέσεις τα κορδόνια των παπουτσιών γιατί δε μπορεί να σκύψει, όπως κι εσύ ήθελες βοήθεια όταν ήσουν παιδί. Σου ζητάει να τον υπερασπιστείς στα δύσκολα, όπως έκανε κι αυτός στους παιδικούς σου καυγάδες.

Πως μπορείς λοιπόν και μηδενίζεις κάτι από το οποίο προέρχεσαι;; Κάτι στο οποίο χρωστάς ….δε σου χρωστάει;; Μήπως επειδή είναι η ευκαιρία σου να νιώσεις πως είσαι κάτι; Μπορεί! Μη ξεχνάς όμως πως κι αυτό το κάτι από κάπου το κληρονόμησες. Δε φύτρωσες, αν κι εδώ που τα λέμε ακόμη και φυτά έχουν μια ρίζα. Έτσι κι εσύ έχεις τις δικές σου. Το φρούτο προέρχεται, στηρίζεται κι εξαρτάται από τη υγιή ρίζα και το δυνατό κορμό. Διαφορετικά δε θα υπήρχε!! Μη προσπαθείς λοιπόν να απολαύσεις το φρούτο αδιαφορώντας για τη ρίζα. Από αυτή προέρχεσαι κι όταν κάποια στιγμή πέσεις από το δέντρο, κι εσύ ρίζα θα γίνεις ενός καινούργιου δέντρου!!

Χαλάρωσε λοιπόν και δώσε το χέρι σου εκεί που το έχουν ανάγκη για να μπορείς κι εσύ αργότερα να πιάσεις το χέρι κάποιου άλλου όταν θα το έχεις ανάγκη.