Παρουσιάζει ο Βίκτωρ Σαμπώ
Σήμερα Τσικνοπέμπτη αλλά λίγοι ενδιαφέρονται με τα όλα όσα μας συμβαίνουν.
Στην Παλιά Αθήνα την Πέμπτη των Απόκρεω (όπως έλεγαν) άφηναν οι νοικοκυρές το κρέας στην κατσαρόλα να κολλήσει την ώρα που το έψηναν για να μυρίσει τσίκνα......
Έτσι πήρε το όνομα Τσικνοπέμπτη.
Θα θυμηθώ την ελαφρώς νεότερη από την Παλιά Αθήνα που έζησα....
Την Τσικνοπέμπτη το βράδυ συνήθως οι νοικοκυρές της αυλής με τα δωμάτια πίσω από την Ομόνοια μαγείρευαν στην μεγάλη κουζίνα της σπιτονοικοκυράς για το βράδυ του γλεντιού. Μια οικογένεια είμαστε όλοι....
Πέρνανε φωτιά τα τηγάνια και οι κατσαρόλες.....
Παϊδάκια από φρεσκοκαταψυγμένο (χαριτωμένη έκφραση) αρνάκι Ν. Ζηλανδίας προσιτό στην τιμή αλλά μαγειρεμένο δεν έπαιρνες είδηση αν ήταν φρέσκο... θα μου πείς μπορούσες να το ξεχωρίσεις από τις ελάχιστες φορές που είχες φάει Ελληνικό....έλα μου ντε...αλλά κουβέντα να γίνεται....
Το γλέντι άρχιζε με αποκριάτικα πειράγματα με κορδέλες.... με κομφετί....με τραγούδι....
Τα πηρούνια ανάβανε και η ρετσίνα δεν μπορούσε να σταθεί στην νταμιτζάνα.....
Προς το τέλος ο χαλβάς του μπακάλη με το λεμόνι και την κανέλα αλλά και το καθαρισμένο μηλαράκι μέσα στο ποτήρι με το κρασί.
"Αθήνα μου, πώς να σ' το πω,
σαν μάνα μου σε αγαπώ
και πιο πολύ ακόμα
κι απ' τη ζωή σαν κουραστώ
θα 'θελ', Αθήνα, να θαφτώ
μέσ' στο δικό σου χώμα.
Τα βράδια σου τα τρυφερά
όταν τα δίχτυα, τ' αργυρά,
του φεγγαριού, με πιάνουν
και τα μαβιά σου δειλινά
π' αλλού δεν τα 'δα πουθενά,
ποτέ να μην πεθάνουν.
Αθήνα και πάλι Αθήνα
κι απόψε τα χείλη μου ας πουν,
Αθήνα και πάλι Αθήνα
και γέροι και νιοί
και παιδιά σ’ αγαπούν
Με κρύο ή με λιακάδα,
μ' αρέσεις, Αθήνα, γιατί
όλη η γλυκειά μας Ελλάδα,
στα χέρια σου, Αθήνα μου,
έχει χτιστεί,
όλη η γλυκειά μας Ελλάδα,
στα χέρια σου, Αθήνα μου,
έχει χτιστεί.
Κι αν κάποτε ξενητευτώ,
για 'σένανε θε' να ρωτώ
τον ήλιο κι όλα τ' αστρα
και στα Πλακιώτικα στενά
η σκέψη μου θα τριγυρνά,
Αθήνα, ξελογιάστρα.
Κι αν τύχει, ο Πλάστης, μιαν αυγή
και καταστρέψει όλη τη γη,
την Πλάκα, σαν ιππότης,
μ' ένα χαμόγελο γλυκό θα τη γλιτώσει απ' το κακό,
γιατί είν' κι αυτός Πλακιώτης.
Αθήνα και πάλι Αθήνα
κι απόψε τα χείλη μου ας πουν,
Αθήνα και πάλι Αθήνα
και γέροι και νιοί
και παιδιά σ’ αγαπούν."
Μ.Τραϊφόρος
σαν μάνα μου σε αγαπώ
και πιο πολύ ακόμα
κι απ' τη ζωή σαν κουραστώ
θα 'θελ', Αθήνα, να θαφτώ
μέσ' στο δικό σου χώμα.
Τα βράδια σου τα τρυφερά
όταν τα δίχτυα, τ' αργυρά,
του φεγγαριού, με πιάνουν
και τα μαβιά σου δειλινά
π' αλλού δεν τα 'δα πουθενά,
ποτέ να μην πεθάνουν.
Αθήνα και πάλι Αθήνα
κι απόψε τα χείλη μου ας πουν,
Αθήνα και πάλι Αθήνα
και γέροι και νιοί
και παιδιά σ’ αγαπούν
Με κρύο ή με λιακάδα,
μ' αρέσεις, Αθήνα, γιατί
όλη η γλυκειά μας Ελλάδα,
στα χέρια σου, Αθήνα μου,
έχει χτιστεί,
όλη η γλυκειά μας Ελλάδα,
στα χέρια σου, Αθήνα μου,
έχει χτιστεί.
Κι αν κάποτε ξενητευτώ,
για 'σένανε θε' να ρωτώ
τον ήλιο κι όλα τ' αστρα
και στα Πλακιώτικα στενά
η σκέψη μου θα τριγυρνά,
Αθήνα, ξελογιάστρα.
Κι αν τύχει, ο Πλάστης, μιαν αυγή
και καταστρέψει όλη τη γη,
την Πλάκα, σαν ιππότης,
μ' ένα χαμόγελο γλυκό θα τη γλιτώσει απ' το κακό,
γιατί είν' κι αυτός Πλακιώτης.
Αθήνα και πάλι Αθήνα
κι απόψε τα χείλη μου ας πουν,
Αθήνα και πάλι Αθήνα
και γέροι και νιοί
και παιδιά σ’ αγαπούν."
Μ.Τραϊφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.