Αναδημοσίευση από το polydrososparnassou
Σ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο....
Σ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο....
καλός, με λίγη
περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…».
Όχι.
Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ,
να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. 
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε
να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως
με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες.
Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές.
Κι έτσι θα είχαμε
δικαιοσύνη.
Έτσι, εμείς που βγάζουμε
πάντα το φίδι απ’ την τρύπα για τους άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε
και τον εαυτό μας. Να κτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας…
Να
ζούμε μια ζωή που θά ‘ναι ολότελα δική μας. Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι
τέλος πάντων. Να ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου η επιθυμία σου να γελάσεις, ξεσπάει
από μέσα σου σα γιορτή, η επιθυμία να παίξεις και να γιορτάσεις… κι επιτέλους
να κάνεις μια δουλειά που να σ’ ευχαριστεί… σαν κανονικοί άνθρωποι κι όχι σαν
ζώα που ζουν και υπάρχουν χωρίς χαρά και φαντασία.
Ένας κόσμος όπου μπορεί
κανείς να δει ξανά ότι υπάρχει ακόμη ένας ουρανός… τα λουλούδια που ανθίζουν…
ότι ακόμα υπάρχει άνοιξη… και τα κορίτσια που γελούν και τραγουδούν. Και όταν
μια μέρα πεθάνεις, δε θα πεθάνεις σα γέρος, πεταμένος σα στιμένη λεμονόκουπα,
αλλά σαν άνθρωπος που έζησε ελεύθερος κι ευχαριστημένος μαζί με τους άλλους
ανθρώπους…»
Νταριο Φο, μήνυμα προς αγανακτισμένους
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ
ΤΟΝ ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ
Πολυτάλαντη
προσωπικότητα, γεννήθηκε το 1926 στο Σαν Τζιάνκο, κοντά στο Βαρέζε της Ιταλίας.
Μεταξύ άλλων είναι θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, ηθοποιός και σκηνογράφος.
Σπούδασε αρχιτεκτονική, την οποία όμως εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με το
θέατρο, αρχικά ως σκηνογράφος, ύστερα ως ηθοποιός και, φυσικά, ως συγγραφέας
και σκηνοθέτης. Ο ίδιος ερμήνευσε αρκετά από τα έργα του, ενώ έγραψε πολλά για
την Ιταλική Ραδιοφωνία και τον κινηματογράφο. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από
τον αντικομφορμισμό και τη δυνατή σάτιρα απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, την
εκκλησία και την ηθική, που βαραίνουν την καθημερινή μας ζωή διαιωνίζοντας τον
ιδιόμορφο κοινωνικό μεσαίωνα που διανύουμε.
Παγκόσμια φήμη έχουν τα έργα του: "Μυστήριος
μπούφος", "Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού", "Κλέβε
λιγότερο", "Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!", "Οι αρχάγγελοι δεν
παίζουν φλίπερ" και πολλά άλλα.
Το 1997 τιμήθηκε με το
βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.
Τα έργα του έχουν μεταφραστεί
και έχουν ανέβει σε θέατρα όλου του κόσμου.
Έχει γράψει
14 έργα και
έχει συμμετάσχει σε
3 συλλογικές εκδόσεις.
https://youtu.be/cP_-yz7s5XQ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Μνήμη του .......
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ εκείνες τις εποχές και χώρες, όπου οι άνθρωποι θεωρούσαν απαραίτητη την κυβέρνηση από έναν άνθρωπο (μοναρχία), η λέξη δημοκρατία, (δηλαδή, η κυβέρνηση που ασκείται από πολλούς) χρησιμοποιήθηκε ακριβώς όπως κι η Αναρχία, για να υποδηλώσει την αταξία και τη σύγχυση.
Όταν αλλάξει αυτή η γνώμη και το κοινό πειστεί πως η κυβέρνηση δεν είναι απαραίτητη, αλλά εξαιρετικά βλαβερή, η λέξη αναρχία, επειδή ακριβώς σημαίνει δίχως κυβέρνηση, θα γίνει ισοδύναμη με τη φυσική τάξη, την αρμονία των αναγκών και των συμφερόντων όλων, την πλήρη ελευθερία με πλήρη αλληλεγγύη.
Ε.Μαλατέστα
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ "ΔΕΝ ΠΛΗΡΏΝΩ -ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" ΜΕ ΣΤΕΦΑΝΟ ΛΗΝΑΙΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗ ΦΩΤΙΟΥ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΕΔΩ...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=tyPEyWicFew
ΥΠΟ ΒΡΟΧΗ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΧιλιάδες κόσμου στην κηδεία του Ντάριο Φο -Ο πατέρας μου δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι, είπε ο γιος του [εικόνα]
«Ο πατέρας μου δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι. Μπορεί να συμβεί, κάποιες φορές, άνθρωποι χωρίς εξουσία και οι οποίοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, να καταφέρουν να αποκτήσουν μια κάποια εξουσία», είπε Iάκοπο Φο, ο γιος του εκλιπόντος Ιταλού νομπελίστα στην κηδεία του.
«Είμαι βέβαιος ότι τώρα η μητέρα μου, Φράνκα Ράμε, και ο πατέρας μου είναι μαζί και γελάνε ξεκαρδιστικά», προσέθεσε συγκινημένος.
«Το να μιλάμε για τα όσα έκανε ο πατέρας μου, χωρίς να αναφερόμαστε στην πολιτική του δράση, είναι σαν να συζητάμε για ένα καλό κρασί, αγνοώντας το σταφύλι», είπε χαρακτηριστικά ο Ιάκοπο Φο, ο οποίος χαιρέτησε όλους τους συμμετέχοντες στην τελετή, στο τέλος της ομιλίας του, υψώνοντας το χέρι, με κλειστή γροθιά.
Στην τελετή,η οποία πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Ντουόμο του Μιλάνου, συμμετείχαν όλοι οι ιθύνοντες του κινήματος Πέντε Αστέρων, συμπεριλαμβανομένου και του ιδρυτή του, Μπέπε Γκρίλλο. «Τώρα, μετά από τόσα σχόλια, θα πρέπει να δώσουμε λίγο τον λόγο στη σιωπή», τόνισε ο Π. Γκρίλλο.
Χιλιάδες κόσμου συνέρρευσε στην κεντρική πλατεία της ιταλικής συμπρωτεύουσας, παρά τη βροχή που άρχισε να πέφτει αργά το πρωί. Η μεταφορά του φέρετρου του Ιταλού διανοούμενου και καλλιτέχνη από το θέατρο Piccolo Teatro Strehler μέχρι την πλατεία Ντουόμο, συνοδεύθηκε από τη μουσική του γνωστού τραγουδιού «Bella Ciao», ισχυρό σύμβολο της αντίστασης στον φασισμό.
«Η χώρα μας είναι αχάριστη. Οταν ο Ντάριο κέρδισε το βραβείο Νόμπελ η μισή Ιταλία, από ζήλια και με χλευασμό, προσπάθησε να μειώσει την αξία του», δήλωσε ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Ρομπέρτο Σαβιάνο, γνωστός για την προσωπική του στράτευση κατά του οργανωμένου εγκλήματος, ιδίως της Νάπολης.
Ο δήμαρχος του Μιλάνου Μπέππε Σάλα θέλησε να τονίσει ότι η πόλη του δεν απέτισε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον Ντάριο Φο όσο ήταν ζωντανός, και θα πρέπει τώρα να οργανωθούν μια σειρά από πρωτοβουλίες οι οποίες να δώσουν την πρέπουσα αξία στην προσωπικότητά του και στην πολύτιμη παρακαταθήκη του.