Φωτ. Ο Λάμπρος Ευταξίας, το 1920
Παρουσιάζει: ο Βίκτωρ Σαμπώ
Πρωτοφανής στα εγκληματολογικά χρονικά της Ελλάδας, υπήρξε η ομηρία του νεαρού βουλευτή –και μετέπειτα προσωπικού φίλου του Κωνσταντίνου Καραμανλή– Λάμπρου Ευταξία, από κρατούμενο των φυλακών Συγγρού......
Στις 18 Απριλίου του 1936, λίγους μήνες πριν ο Πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς αποφασίσει ότι η Βουλή ήταν άχρηστη και κηρύξει στρατιωτικό νόμο στη χώρα, ολόκληρη η Αθήνα αναστατώθηκεαπό τα νέα που έρχονταν από τις φυλακές Συγγρού: κρατούμενος των φυλακών είχε αιχμαλωτίσει τον βουλευτή Λάμπρο Ευταξία και απειλούσε να τον σκοτώσει και να σκοτωθεί κι αυτός, αν δεν απαλλασσόταν από το υπόλοιπο της ποινής του.
Όπως γρήγορα μαθεύτηκε, ο ισοβίτης, κρατούμενος για φόνο, Παναγιώτης Μαρίνος, αφού με δόλο κατάφερε τον βουλευτή να πάει στις φυλακές για να μιλήσουν, κλείστηκε μαζί του σε ένα δωμάτιο και υπό την απειλή περιστρόφου, απειλούσε θεούς και δαίμονες αν δεν έρχονταν μέσα σε λίγες ώρες, υπογραμμένη από τον βασιλιά – η χάρη για το υπόλοιπο της ποινής του.
Φωτ. Ο δασοκόμος Παναγιώτης Μαρίνος όπως απεικονιζόταν στην υπηρεσιακή του ταυτότητα.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΑΡΙΝΟΣ – Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ
Το μεσημέρι της 17ης Σεπτέμβρη του 1929 ο Παναγιώτης Μαρίνος, σκότωσε στην είσοδο του υπουργείου Γεωργίας- που τότε βρισκόταν στην οδό Φιλελλήνων – και εν μέσω περαστικών, τον Πέτρο Μαρκόπουλο, διευθυντή της δασονομικής υπηρεσίας και τον Μιχαήλ Δαβερώνη, γενικό επιθεωρητή της δασονομικής υπηρεσίας, πυροβολώντας τους τρεις φορές......
Αμέσως ο δράστης άρχισε να τρέχει για να ξεφύγει αλλά άρχισαν να τον καταδιώκουν οι περαστικοί, καθώς και κάποιοι αστυφύλακες που βρίσκονταν εκεί κοντά. Κατευθύνθηκε προς το Ζάππειο, και τελικά συνελήφθη μπροστά στο άγαλμα του Δισκοβόλου στην έξοδο του Ζαππείου, από τον αστυφύλακα Γκανά. Ο Μαρίνος, όταν ο Γκανάς ήταν ο μόνος που έμεινε να τον καταδιώκει, σήκωσε το χέρι του για να τον πυροβολήσει, αλλά ο αστυνομικός πιο γρήγορος, τον χτύπησε με το γκλομπ στο χέρι, του έφυγε το περίστροφο, και έτσι τον συνέλαβε.
Εν τω μεταξύ, ο πυροβοληθείς στο ινιακό οστό, από απόσταση δυο μέτρων Μαρκόπουλος, αφού η σφαίρα πέρασε το κεφάλι και βγήκε από το στόμα, πέθανε εκεί στο πεζοδρόμιο. Ο δε Δαβερώνης γυρίζοντας να δει τι συνέβαινε, έφαγε δυο σφαίρες στο στήθος. Αμέσως οι περαστικοί τον μετέφεραν στο παρακείμενο φαρμακείο του Μαρινόπουλου για τις πρώτες βοήθειες, μετά στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών αλλά στη διαδρομή πέθανε και αυτός.
Ο Μαρίνος, 27 χρονών τότε, από το χωριό Μώλος της Φθιώτιδας, ήταν δασοφύλακας στην Κηφισιά όπου και έμενε μαζί με την οικογένειά του. Αποφοίτησε από τη δασική σχολή Βυτίνας και τοποθετήθηκε στο δασαρχείο Αττικής.
Πρώην συνάδελφοί του είπαν - εκ των υστέρων – ότι “είχε γίνει ο τρόμος των ποιμένων, της οικογένειάς του και όλων. Δεν είχε κανένα ευγενές ελατήριο. Υπό το πρόσχημα ότι ήταν αυστηρός στην υπηρεσία εξεβίαζε τους υλοτόμους και τους ποιμένες και τους έπαιρνε χρήματα, έκανε δε συγχρόνως τον παλληκαράς και εγύριζε ένοπλος, απειλών τους πάντες και τα πάντα.”
Όταν το υπουργείο Γεωργίας έμαθε από καταγγελίες των χωρικών της περιοχής ότι τους εκβίαζε, διέταξε ανακρίσεις. Τις ανακρίσεις αυτές τις ανέλαβε ο επίσης επιθεωρητής του υπουργείου, Οικονόμος και απαγόρευσε στον Μαρίνο να παρευρίσκεταικατά τη διάρκειά τους. Ο Μαρίνος θύμωσε και έβγαλε περίστροφο με το οποίο απείλησε τον Οικονόμου. Σαν αποτέλεσμα αυτής της ενέργειάς του, απολύθηκε από το υπουργείο, και προφυλακίστηκε, κατόπιν μηνύσεως του Οικονόμου, για απόπειρα δολοφονίας. Όταν βγήκε με εγγύηση άρχισε την προσπάθεια να διαψεύσει το δυσμενές γι’ αυτόν πόρισμα του Οικονόμου.Υπέβαλλε συνέχεια αναφορές προς το υπουργείο με σκοπό να επαναπροσληφθεί αλλά αυτές απορρίπτονταν συνέχεια.
Στην προσπάθειά του να μιλήσει με τους διευθυντές Μαρκόπουλο και Δαβερώνη, αυτοί τον απέπεμψαν σκαιότατα. Θυμωμένοςπήγε μέχρι το οπλοπωλείο του Μπούσουλα, αγόρασε ένα περίστροφο Μπράουνιγκ και 50 σφαίρες. Περίμενε έξω από το υπουργείο και μόλις τους είδε τους πυροβόλησε.
Ο Μαρίνος παραπέμφθηκε σε δίκη και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Μάλιστα, το πιστοποιητικό νευρασθένειας που προσκόμισε στο δικαστήριο ήταν η αιτία που δεν καταδικάστηκε στη ποινή του θανάτου, αλλά του δόθηκε το ελαφρυντικό της σύγχυσης λόγω νευρασθένειας.
Εκεί ισχυρίστηκε ότι απολύθηκε μόνο και μόνο για να προσληφθεί κάποιος προστατευόμενος των δυο ανωτέρων υπαλλήλωνκαι όχι λόγω κακής συμπεριφοράς του ιδίου. Φυλακίστηκε κατ’ αρχήν στις φυλακές της Αίγινας.
Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, αποδύθηκε σε έναν αγώνα να βρει το δίκιο του και να μετριαστεί η ποινή του. Μάλιστα για αυτό το σκοπό, το 1934 έγραψε και εξέδωσε και το βιβλίο “Το έγκλημα του δημοσίου υπαλλήλου”, που αναφερόταν λεπτομερώς σε όλα τα περιστατικά. Υπέβαλε συχνά αιτήσεις μετριασμού της ποινής του που όλες απορρίφθηκαν και χρησιμοποίησε και πολιτικά μέσα -γνωστούς βουλευτές της περιοχής του – για να αναλάβει κάποιος να προωθήσει την υπόθεσή του.
Σε αυτό το πλαίσιο κατάφερε να προσελκύσει την προσοχή του βουλευτή Φθιωτιδοφωκίδας, Λάμπρου Ευταξία, ενώ οι συγγενείς του στη Φθιώτιδα προσεταιρίζονταν και άλλους ντόπιους βουλευτές για να τον βοηθήσουν.
Ο Ευταξίας ήταν ανιψιός του πρώην πρωθυπουργού Αθανάσιου Ευταξία* και γιός του πρώην διοικητή της Εθνικής τράπεζας, Ι. Ευταξία**. Ήταν επίσης νεοεκλεγείς βουλευτής.
Με τη μεσολάβηση του Ευταξία μεταφέρθηκε από τις φυλακές της Αίγινας στις φυλακές Συγγρού πριν από ένα χρόνο περίπου, με τη μεσολάβηση πάλι του Ευταξία ανέλαβε προσωρινά χρέη γραμματέως των φυλακών και για αυτό το λόγο είχε το προνόμιο να περνά τις περισσότερες ώρες της μέρας σε ένα γραφείο ευάερο και ευήλιο δίπλα στο γραφείο του διευθυντή των φυλακών. Του είχε δώσει επίσης κάποια χρήματα και φρόντιζε για νέα αίτηση μετριασμού της ποινής του.
* Ο Αθανάσιος Ευταξίας (1849 - 5 Φεβρουαρίου 1931) ήταν Έλληνας πολιτικός, βουλευτής, υπουργός και πρωθυπουργός για μικρό χρονικό διάστημα κατά τη δικτατορία του 1926. Γεννήθηκε στην Αμφίκλεια Λοκρίδας του Νο
** Ο Ιωάννης Ευταξίας (1845 - 1927) ήταν Έλληνας οικονομολόγος κα
Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΠΑΓΩΓΗΣ
Στις 16 Απρίλη 1936 ο Ευταξίας έλαβε ένα γράμμα από τον Μαρίνο που τον παρακαλούσε να κατέβει στις φυλακές για να μιλήσουν.
Έτσι στις 17 Απρίλη κατά τις 1:00 το μεσημέρι ο Ευταξίας – με συνοδεία τον αδερφό του Μαρίνου, πήγε στις φυλακές και μπήκε στο κελί του για να μιλήσουν.
Ύστερα από μερικά λεπτά, οι φύλακες ακούσανε την πόρτα του κελιού να κλείνει με πάταγο και τον Ευταξία να φωνάζει «Βοήθεια!».
Ο Μαρίνος είχε κλείσει τη πόρτα και είχε βάλει πίσω της ότι έπιπλα υπήρχαν στο γραφείο, ενώ με ένα περίστροφο απειλούσε να σκοτώσει τον βουλευτή. Οι φύλακες κατάφεραν να ανοίξουν λίγο τη πόρτα, αλλά ο Μαρίνος τους απείλησε να μην μπουν μέσαγιατί θα σκοτώσει τον βουλευτή.
Ο διευθυντής των φυλακών Κρίτσας ειδοποίησε το υπουργείο Δικαιοσύνης και άρχισαν να καταφτάνουν τα ανώτερα στελέχη αυτού. Όταν μαθεύτηκαν περαιτέρω τα της απαγωγής έφτασαν επίσης οι υφυπουργοί του Πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού και των Οικονομικών, οι πρώην υπουργοί Χέλμης, Χατζίσκος, Πεσμαζόγλου και ο ναύαρχος Δουσμάνης, θείος του Ευταξία.
Σε ένα σημείωμα που έριξε κάτω από τη πόρτα ο Μαρίνος ζητούσε προκειμένου να απελευθερώσει τον βουλευτή:
α. να του δώσουν μέχρι τις 5 το πρωί της επομένης το πρωτότυπο του βασιλικού διατάγματος απονομής χάριτος.
β. να του δοθεί το φύλλο της εφημερίδας της Κυβέρνησης στο οποίο δημοσιεύεται το παραπάνω διάταγμα
γ. και να του δοθεί και του ιδίου αντίγραφο της διαταγής προς την διεύθυνση των φυλακών της απολύσεώς του.
Γύρω στις 3 το μεσημέρι είχε ενημερωθεί το υπουργείο Δικαιοσύνης, ο πρωθυπουργός Μεταξάς, η Αστυνομία, ο εισαγγελέαςκαι άρχισαν οι συσκέψεις για το πώς θα ελευθερωθεί ο απαχθείς.
Ο ναύαρχος Δουσμάνης επέμεινε να του δοθεί χάρις για να μην κινδυνέψει ούτε κατ’ ελάχιστο η ζωή του ανιψιού του, αλλά κάτι τέτοιο αποκλείστηκε από την αρχή.
Ο Μεταξάς αρνήθηκε την δυνατότητα να του δώσουν χάρη και επιφόρτισε τον προσωπάρχη του υπουργείου Στρατιωτικών και δεινό σκοπευτή συνταγματάρχη Γερολυμάτο, να τελειώσει την υπόθεση.
Συγκεκριμένα η εντολή του ήταν: “Κύριε Γερολυμάτε καθίστασθε υπεύθυνος να μη καταρρακωθεί η έννοια του Κράτους. Ενεργήσατε όπως θέλετε, αλλά θέλω νεκρό τον κακούργο και ζώντα τον βουλευτή.”
Η πρώτη σκέψη ήταν να τον σκοτώσουν με το πολυβόλο της φυλακής. Έτσι μεταφέρθηκε το πολυβόλο κοντά στο παράθυρο του κελιού, αλλά δεν υπήρχε η απαιτούμενη ορατότητα για να βληθεί μόνο ο Μαρίνος και όχι ο Ευταξίας.
Η δεύτερη προσπάθεια ήταν να τον δηλητηριάσουν με το μεσημεριανό φαγητό. Έτσι με την βοήθεια του καθηγητή ιατρικής Ιωακείμογλου, παραγγέλνονται απο ταβέρνες καλαμαράκια τηγανητά, κεφτέδες, πατάτες τηγανητές στα οποία ρίχνεται ποσότητα μορφίνης. Αλλά ο Μαρίνος δεν θέλει να φάει. Όταν αργότερα ο ίδιος φωνάζει για καφέ, ρίχνεται στους καφέδεςποσότητα σκοπολαμίνης, σε ελάχιστη βέβαια ποσότητα. Οι καφέδες πίνονται και ενώ ο Ευταξίας νυστάζει, ο Μαρίνος μένει ακατάβλητος.
Ο Γερολυμάτος αποφάσισε να περιμένει να βραδιάσει που η κούραση θα τον είχε καταβάλει και να πυροβολήσει με περίστροφοαπό κοντινή απόσταση.
Το μοιραίο λάθος του Μαρίνου γίνεται τώρα. Το δωμάτιο, δεν είχε λάμπα. Είχε καεί και δεν είχε αντικατασταθεί. Έτσι, οι δυο τουςήταν παντελώς αθέατοι απο έξω. Του δίνουν μια λάμπα – και αυτός την παίρνει και την τοποθετεί. Έτσι, οι άλλοι απο έξωγίνονται αόρατοι ενώ αυτός ορατός σε όλους.
Εν τω μεταξύ όλη τη νύχτα, λέγοντάς του ότι θα του δώσουν χάρη, προσπαθούσαν να τον κάνουν να παραδοθεί. Ο γενικός διευθυντής των φυλακών των Κράτους, Παπαευσταθίου του το είπε αυτό, ο υφυπουργός Οικονομικών Βαλαωρίτης – που πήγε στη φυλακή – επίσης του το υποσχέθηκε, ο διευθυντή των φυλακών Συγγρού και συντοπίτης του Κρίτσας, οι υπαρχιφύλακες και οι δεσμοφύλακες αλλά εκείνος δεν πειθόταν με τίποτα. Περίμενε πρώτα τα χαρτιά. κι όχι μόνο αυτό, αλλά ζήτησε να πάνε τον αδερφό του στο βασιλιά για να του υποσχεθεί ο βασιλιάς στο λόγο της τιμής του, ότι δεν θα ανακαλούσε την απονομή χάριτος!
Έτσι έφτασε 3:00 το πρωί και αποφάσισαν να ξεμπερδεύουν. Ύστερα από σύσκεψη που έγινε τέθηκαν σε εφαρμογή τα παρακάτω:
Είχε ήδη φτάσει στη φυλακή, ο Ευάγγελος Δενδρινός, σωματοφύλακας του Μεταξά που θεωρούνταν ο καλύτερος σκοπευτής στην Ελλάδα. Ο Δενδρινός, μαζί με τον αρχιφύλακα Πούλο και το φύλακα Χαρίτο είχαν, περπατώντας στα γόνατα, φτάσει κάτω από το παράθυρο του γραφείου χωρίς ο Μαρίνος να τους καταλάβει. Άλλοι τέσσερις αστυνομικοί, και αυτοί με φήμη καλού σκοπευτή, οι Λαμπρινόπουλος,
Όπως πηγαινοερχόταν κόβοντας βόλτες ο Μαρίνος σταμάτησε για λίγο μπροστά στο παράθυρο και με το σύνθημα του Κρίτσα οι τρεις σηκώθηκαν και πυροβόλησαν από μια φορά ο καθένας. Αν και τον πέτυχαν και οι τρεις σφαίρες δεν σκοτώθηκε αλλά πήγε και κρύφτηκε πίσω από το τραπέζι.
Τότε ο Δενδρινός ανέβηκε στο περβάζι του παραθύρου και τον πυροβόλησε ενώ οι αστυνομικοί ταυτόχρονα έσπαγαν την πόρτα και έμπαιναν και αυτοί μέσα, πυροβολώντας. Ο Μαρίνος πυροβόλησε τρεις φορές, δυο κατά των φυλάκων και μία κατά του Ευταξία, πριν πέσει κάτω και πεθάνει.
Όταν έφτασαν στις φυλακές για να κάνουν αυτοψία και νεκροψία οι ιατροδικαστές Τρουπάκης και Ψημάρας, βρήκαν 23 σφαίρες μέσα στο δωμάτιο και 6 πάνω στον Μαρίνο. Μία στην αριστερή ωμοπλάτη, μία στο δεξιό ώμο, μία στον αριστερό ώμο και τρεις στο μπροστινό μέρος του κρανίου. Η σφαίρα του Μαρίνου βρήκε τον Ευταξία λίγο πάνω από το δεξί αυτί και σφηνώθηκε στο κόκκαλο χωρίς όμως να τον βλάψει περαιτέρω.
Ο βουλευτής μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό όπου έμεινε τρεις μέρες και μετά βγήκε και πάλι υγιής.
ΤΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ
Στις ανακρίσεις που ακολούθησαν αποκαλύφθηκε ότι ο αδερφός του Παναγιώτη Μαρίνου, Χριστόφορος, πέρασε το περίστροφο, στη φυλακή, μεταφέροντάς το μέσα σε έναν χαρτοφύλακα πολυτελείας, ξεγελώντας τον θυρωρό, ότι ο χαρτοφύλακας ήταν του βουλευτή.
Όπως πολύ συνηθίζεται στη χώρα μας, ο θυρωρός και ο αρχιφύλακας της βάρδιας αφού είδαν τον βουλευτή, στον αδελφό του Μαρίνου, ούτε σωματικό έλεγχο του έκαναν, ούτε -πολύ περισσότερο- του απαγόρευσαν την είσοδο, ώρα που δεν υπήρχε επισκεπτήριο και που απαγορευόταν η είσοδος στον οποιονδήποτε.
Αυτά τα λάθη τα πλήρωσαν με τη θέση τους, αφού απολύθηκαν. Όσο για το γεγονός των ελευθεριών που απολάμβανε ο Μαρίνοςτον τελευταίο καιρό μέσα στη φυλακή, γι’ αυτό κρίθηκε ένοχος ο διευθυντής των φυλακών και απολύθηκε και αυτός.
Το απόγευμα της 22ης Απριλίου απολογήθηκε ενώπιον του ανακριτή ο αδερφός του Μαρίνου. Ο Χριστόφορος Μαρίνος κατηγορήθηκε για συνεργεία σε απόπειρα εκβιάσεως και σε συνεργεία σε απόπειρα φόνου του Ευταξία και προφυλακίστηκε.
Όταν η σφαίρα βγήκε από το κεφάλι του Ευταξία στάλθηκε για ιατροδικαστική εξέταση για να βεβαιωθεί από ποιό περίστροφο προερχόταν. Και ενώ οι εφημερίδες ήταν βέβαιες ότι ο Μαρίνος είχε πυροβολήσει τον βουλευτή, έρχεται το ιατροδικαστικό πόρισμα του καθηγητή Γεωργιάδη, να τους εκπλήξει! Η σφαίρα προερχόταν από τους αστυνομικούς.
Ο Γεωργιάδης σχολιάζοντας τον τρόπο της εκτέλεσης είπε ότι εκτός του ότι έγινε αψήφιστα, και ο Ευταξίας σώθηκε μόνο από θαύμα δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθούν νικέλινες σφαίρες περιστρόφων οι οποίες εξοστρακίζονται εύκολα, αλλά χοντρά σφαιρίδια κυνηγετικών όπλων ή καραμπίνες.
Αργότερα ο Μεταξάς παρασημοφόρησε τους Δενδρινό, Χαρίτο και Πούλο με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Φοίνικος.
Στις 18 Γενάρη του 1937 έγινε η δίκη του αδερφού του Μαρίνου ο οποίος με την κατηγορία της συνέργειας σε απόπειρα φόνου, καταδικάστηκε σε κάθειρξη 10 ετών και 1 μηνός.
ΠΗΓΕΣ: Τύπος της εποχής και διαδίκτυο * https://eglima.wordpress.com * Δώρα Στρουμπούκη «Έγκλημα και Τιμωρία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.