Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΜΠΑΙΡΑΚΤΑΡΗΣ

Παρουσιάζει: ο Βίκτωρ Σαμπώ

Σε συνέχεια προηγούμενου άρθρου, που έκανε αναφορά στους μάγκες και στα κουτσαβάκια, σήμερα θα αναφερθούμεστον άνθρωπο που κατάφερε να τους εξουδετερώσει. Δηλαδή, στον περίφημο Αστυνόμο  Δημήτριο Μπαϊρακτάρη.......

Η αντιμετώπιση των κουτσαβάκηδων από την αστυνομία ήταν δύσκολη, διότι είχαν ισχυρές πατρωνίες με το κομματικό και πολιτικό σύστημα της εποχής, με τις παρεμβάσεις του οποίου αφήνονταν ελεύθεροι. Η κακοοργανωμένη, αμαθής και εξοπλισμένη με φτωχά μέσα, Δημοτική και Διοικητική αστυνομία της εποχής ήταν ανίσχυρη στη μάχη εναντίον τους. Έτσι οι Κουτσαβάκηδες γίνονταν όλο και πιο θρασείς και προκλητικοί.

Όλα αυτά λάμβαναν χώρα ως το 1893. Τότε συστάθηκε η Στρατιωτική Αστυνομία και διορίσθηκε με τον βαθμό του ταγματάρχη Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών ο θρυλικός Μπαϊρακτάρης. Αγρινιώτης, αλλά Σουλιώτικης καταγωγής,έμεινε γνωστός από την πλούσια δράση του κατά των λήσταρχων αλλά κυρίως των μαγκών και κουτσαβάκηδωνπου μάστιζαν το κέντρο της Αθήνας.

Μόνο αυτός κατάφερε να τους οδηγήσει στην ηθική ταπείνωση, με επακόλουθο την αναγκαία πλέον απόσυρσή τους. Μάλιστα χαστούκισε (ν’ αγιάσει το χεράκι του) έναν κομματάρχη του Tρικούπη όταν του ζήτησε να βγάλει από το κρατητήριο κάποιον εγκληματία που ήταν του κόμματος. Όταν συλλάμβαναν οι αστυνομικοί του, τους κουτσαβάκηδες, είχαν την εντολή να τους κουρεύουν με την ψιλή και να τους κόβουν το μισό μουστάκι(υποχρεώνοντάς τους να ξυρίσουν και το άλλο μισό - θανάσιμη προσβολή για τους άντρες της εποχής). Τους έκοβαν επίσης τις μύτες απ' τα παπούτσια και το μανίκι που κρεμόταν.

Ακόμα, εξανάγκαζε το κάθε κουτσαβάκι, με ένα σφυρί να αχρηστέψει μόνο του τα ίδια του τα «τιμημένα» όπλα! Τα κατεστραμμένα όπλα κατόπιν τα πωλούσαν για παλιοσίδερα στην Πλατεία Δημοπρατηρίου. Και για όσους αρνούνταν να συμμορφωθούν, υπήρχε μια ακόμα πιο εξευτελιστική τιμωρία. O Mπαϊρακτάρης με τον βούρδουλα στο χέρι και μερικούς αστυφύλακες τους τσάκιζε στις βουρδουλιές μέσα στο άντρο τους. Στοιχείο που αποτελούσε τότε το άκρο άωτο της ταπείνωσης και της ηθικής συντριβής, σε αντιδιαστολή με τα «σίδερα της φυλακής, που ήταν για τους λεβέντες». Έτσι αφότου ελάμβαναν χώρα όλες αυτές οι ηθικές ταπεινώσεις, τα κουτσαβάκια επέλεγαν την φυλακή για να αποφύγουν και την ηθική απαξία του κόσμου.

Πάντως το 1896, κατά τους πρώτους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, οι κουτσαβάκηδες επιστρατεύτηκαν από την αστυνομία, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους ξενόφερτους πορτοφολάδες για να μην ρεζιλευτεί η Ελλάδα. Και πράγματι, καμιά κλοπή δεν έγινε κατά τη διάρκεια των αγώνων!

Και η Εφημερίδα των Αθηνών Σκριπ γράφει:

"...Αι Αθήναι επί Μπαϊρακτάρη έγιναν πόλις εύνομος, πόλις ήσυχος, πόλις πολιτισμένη. Εις ολίγας εβδομάδας αφωπλίσθη όλος ο πληθυσμός. Μύτες υποδημάτων και αφέλειαι κεφαλών κουτσαβάκηδων και μόρτηδων εκόπησαν. Αρειμάνιοι μορφαί μετεβλήθησαν εις αθώα ερίφια. Οι άνεργοι εξηναγκάσθησαν να δουλέψουν. Οι λωποδύται εμπαρκαρίσθησαν εις αγύριστον ταξείδι. Τα χασισοποτεία εκλείσθησαν και οι επαίται εξηφανίσθησαν. Εις τας ταβέρνας έπινον κρασί και δεν έχυναν αίμα. Ο αριθμός και το γόητρον των θρασύδειλων παλικαράδων που άλλοτε εδέσποζον και είχον το στρατηγείον των εις την πλατείαν Ψυρρή, ηλαττώθη μεγάλως και κατήντησαν κωμικοί τύποι, τελείως εξουθενωθέντες υπό την βαρείαν παλάμην του Μπαϊρακτάρη, της οποίας πρέπει να στηθή μίαν ημέραν ιδιαίτερος ανδριάς εις την πλατείαν των ηρώων..."