Βοιωτία: Ητανε κάποτε μια λίμνη

Κάμποι ως εκεί που φτάνει το μάτι. Πεδία κάποτε ηρωικά. Λίμνες και χωράφια που δίνουν ζωή. Πόλεις κάποτε ένδοξες. Πού τελειώνει το χθες, πού ξεκινά το σήμερα; Πώς παγιώνονται οι τόποι στη συνείδηση; Πότε άλλοτε το γνωστό ήταν τόσο άγνωστο;....

Κάμποι ως εκεί που φτάνει το μάτι. Πεδία κάποτε ηρωικά. Λίμνες και χωράφια που δίνουν ζωή. Πόλεις κάποτε ένδοξες. Πού τελειώνει το χθες, πού ξεκινά το σήμερα; Πώς παγιώνονται οι τόποι στη συνείδηση; Πότε άλλοτε το γνωστό ήταν τόσο άγνωστο;

Θήβα - Αλίαρτος - Ακραίφνιο - Κάστρο. Φευγαλέες ματιές στις  πράσινες πινακίδες που περνούν απ' τα μάτια πιο γρήγορα κι από τη σκέψη. Διόδια. Τράβελ στοπ· το ΣΕΑ Σχηματαρίου, το καφέ στο 90ο, στο 110, στο 140ο. «Πού είσαι;»: Στην ευθεία της Θήβας, στον κόμβο του Ακραιφνίου, στο ύψος του Ορχομενού, λίγο πριν το Μαρτίνο. Λέξεις - ονόματα που συνοδεύουν πάντα το ταξίδι προς Βορρά, αλλά ποτέ δεν είναι το ίδιο ταξίδι.

Ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας Henry Miler έλεγε πως προορισμός δεν είναι ποτέ ένας τόπος, αλλά ένας νέος τρόπος να βλέπεις τα πράγματα. Και αποκτάς, αλήθεια, άλλη άποψη για τη Θήβα όταν τη βλέπεις μέσα από τα μάτια των κατοίκων της ή κοιτάς το Ακραίφνιο ως περιηγητής κι όχι ως περαστικός που ξέμεινε από βενζίνη. Και νοοτροπία αλλάζεις σαν αντικρίζεις την Υλίκη ή τα βαμβάκια της Κωπαΐδας.

ethnos.gr