Κάποτε μια τσιγγάνα ζούσε μόνη. Είχε ανάγκη από συντροφιά και αγάπη. Κάθε νύχτα σήκωνε τα χέρια στο φεγγάρι. Κλαίγοντας παρακαλούσε τη Σελήνη να στείλει μια αγάπη.....

Τον  υπέροχο " Γιό του φεγγαριού" τραγουδισμένο από την Μονσεράτ Καμπαγιέ  μας τον έστειλε  εξόχως " περιποιημένο" ο φίλος Γιώργος Βιδάκης και σας τον παρουσιάζουμε.......

Στίχοι - μουσική: José María Cano (Mecano)

Ερμηνεία : Monserrat Caballe

Μετάφραση: Μιλτιάδης Θαλασσινός

Hijo de la luna. Ο γιος του φεγγαριού

Κάποτε μια τσιγγάνα ζούσε μόνη. Είχε ανάγκη από συντροφιά και αγάπη. Κάθε νύχτα σήκωνε τα χέρια στο φεγγάρι. Κλαίγοντας παρακαλούσε τη Σελήνη να στείλει μια αγάπη, από ίδιο τσιγγάνικο αίμα πριν αυτή χαθεί και ο Ήλιος ανατείλει. Έτσι περνούσαν τα βράδια. Μα μια νυχτιά που δεν ήταν σαν τις άλλες, η Σελήνη της χάρισε τη συντροφιά, μα όχι χωρίς αντάλλαγμα.

- "Για μένα θέλω το δικό σου γιο”.
- “Ω, Σελήνη, θέλεις να γίνεις μάνα, μα δεν έχεις κάποιον να σ΄ αγαπά και να σε κάνει γυναίκα. Πες μου τι να το κάνεις εσύ, εκεί ψηλά, πάντα αστραφτερή, χωρίς σύντροφο, ένα γήινο αγόρι;”
Από συντροφιά μελαχρινού τσιγγάνου ήλθε στον κόσμο ένα αγόρι με γκρίζα μάτια και δέρμα λευκό σα χιόνι. “Δεν έχει αίμα τσιγγάνικο τέτοιο παιδί, δεν είναι γύφτου γιος, παρά παιδί μιας άπιστης γυναίκας” ουρλιάζει ο πατέρας και κρατώντας σφιχτά το μαχαίρι της παίρνει τη ζωή. Κι ύστερα αφήνει μόνο το αγόρι πάνω στο βουνό για να πεθάνει. Μα ο τσιγγάνος δεν ξέρει κι άθελά του εκπληρώνει την ευχή. Η Σελήνη είναι η μάνα. Κι από τότε, τις νύχτες που το αγόρι γελάει, η Σελήνη γεμίζει φως και το σκορπά στην πλάση. Κι όταν το αγόρι κλαίει η Σελήνη σβήνει. Κι άλλοτε πάλι γίνεται κούνια για να το κοιμίσει.

Είναι ένας από τους δεκάδες μύθους που έπλασε ο νους του ανθρώπου για το φεγγάρι και τα μυστήρια που περιβάλλουν αυτό το πανέμορφο ουράνιο σώμα. Ένας μύθος, που στην πράξη περιγράφει τις φάσεις της Σελήνης.

Tonto el que no entienda / cuenta una leyenda
que una hembra gitana / conjuró a la luna hasta el amanecer
llorando pedía / al llegar el día / desposar un calé
tendrás a tu hombre piel morena / desde el cielo habló la luna llena
pero a cambio quiero / el hijo primero / que le engendres a él
que quien su hijo inmola / para no estar sola / poco le iba a querer

Luna quieres ser madre / y no encuentras querer / que te haga mujer
dime luna de plata / qué pretendes hacer / con un niño de piel
Hijo de la Luna

De padre canela nació un niño / blanco como el lomo de un armiño
con los ojos grises / en vez de aceituna / niño albino de luna
maldita su estampa / este hijo es de un payo / y yo no me lo cayo

Gitano al creerse deshonrado / se fue a su mujer cuchillo en mano
¿de quién es el hijo? / me has engañao fijo / y de muerte la hirió
luego se hizo al monte / con el niño en brazos / y allí le abandonó

Y en las noches que haya luna llena / será porque el niño esté de buenas
y si el niño llora / menguará la luna / para hacerle una cuna
y si el niño llora / menguará la luna / para hacerle una cuna

Ήταν μια φορά
λέγανε παλιά,
γύφτισσα γυναίκα
κι όλη νύχτα ξόρκια
έριχνε στη Σελήνη

Κλαίγοντας ζητούσε
πριν ο Ήλιος βγει
γύφτο να παντρευτεί

«Θα τον κάνεις άντρα
τον μελαχρινό»
είπε η Σελήνη
απ' τον ουρανό
«αλλά θα μού δώσεις
τ' ακριβό παιδί
που από κείνον θα ρθεί.
Αν το γιό σου δίνεις
μόνη (για) να μη μείνεις
δεν θα κλάψεις πολύ».

Θες μητέρα να γίνεις
κι εραστή δεν μπορείς αχ Σελήνη να βρεις
ασημένια Σελήνη
έναν σάρκινο γιό
τί τον θές, σε ρωτώ
της Σελήνης γιό


Από άντρα μπρούντζο
βγήκε αγόρι
άσπρο σαν αστέρι
σαν το χιόνι
με δυό μάτια γκρί
γκρίζα αντί λαδί
παιδί της Σελήνης λευκό

«Τι φριχτό σημάδι!
γύφτου γιός δεν μοιάζει
και παντού θα το πω!»

Θες μητέρα να γίνεις
κι εραστή δεν μπορείς αχ Σελήνη να βρεις
ασημένια Σελήνη
έναν σάρκινο γιό
τί τον θές, σε ρωτώ
της Σελήνης γιό

Έξαλλος ο γύφτος, που δεν ξέρει
σφίγγει το μαχαίρι του στο χέρι
«τούτος είναι γιός
άπιστης γυναίκας»
λέει, και την σκοτώνει
Το παιδί αφήνει
πάνω στο βουνό
έρμο και μοναχό

Θες μητέρα να γίνεις
κι εραστή δεν μπορείς αχ Σελήνη να βρεις
ασημένια Σελήνη
έναν σάρκινο γιό
τί τον θές, σε ρωτώ
της Σελήνης γιό

Κι όταν το αγόρι
της γελάει
στρογγυλή η Σελήνη
φως σκορπάει

μ' αν το αγόρι κλαίει
η Σελήνη αδειάζει
κούνια για να τού φτιάξει

κι αν το αγόρι κλαίει
γίνεται η Σελήνη
κούνια να το κοιμίζει.