Απ’ τις παντόφλες του αγιοποιηθέντος Παϊσίου του Αγιορείτη στα γυαλιά του.....

....Πέρυσι οι παντόφλες, φέτος τα γυαλιά, του χρόνου; Ενας Θεός ξέρει, εάν δεν έχει ήδη αποστρέψει το πρόσωπό του για να μη βλέπει τα έργα των λειτουργών του....

Γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

Πέρυσι τον Μάρτιο είχαν την τιμητική τους οι ταπεινές παντόφλες του αγιοποιηθέντος Παϊσίου του Αγιορείτη. Πλαστικές, χρώματος καφέ. Συνηθισμένες στην ύπαιθρο, λόγω και της αντοχής τους. Ενας ιερέας λοιπόν, της μητροπόλεως της Λεμεσού, έψαξε πρώτα σε ληξιαρχεία......

και διαδίκτυα για να βεβαιωθεί ότι έχουν όντως πεθάνει ο Εμμανουήλ Ροΐδης και ο Ανδρέας Λασκαράτος, κι ύστερα έκανε το θαύμα του: Εβαλε σε ξύλινη θήκη τις πλαστικές σαγιονάρες του αποδημήσαντος μοναχού και τοποθέτησε την παράδοξη λειψανοθήκη πάνω σ’ ένα τραπέζι της εκκλησίας. Για να τις προσκυνούν οι πιστοί. Σαν φόντο του πλαστικού κειμηλίου, που το είχε, λέει, κληρονομήσει από τον πατέρα του, χρησιμοποίησε μια εικόνα του Παΐσιου, από αυτές που με το πλήθος και τη δημοτικότητά τους απειλούν να εκτοπίσουν τις εικόνες αγίων οι οποίοι προσκυνούνται επί αιώνες ή και χιλιετίες.

                                                     

                                                    

                                               ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΙΔΗΣ

Τι απέγιναν οι άγιες παντόφλες, από τη στιγμή που ο δικαίως ενοχλημένος μητροπολίτης Λεμεσού διέταξε να απομακρυνθούν από την εκκλησία, δεν έγινε γνωστό. Κάθε θαύμα τριήμερο... Φέτος πάντως σειρά πήραν τα γυαλιά του αγίου, πρεσβυωπίας υποθέτω. Ειδική αφισέτα, με την υπογραφή «Ιερά Μητρόπολις Αργολίδος - Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας Χουνταλέικων», και με τη μορφή του οσίου επ’ αυτής, ανήγγελλε «Ιεράν Πανήγυριν στη μνήμη του Αγίου Παϊσίου», στα πέριξ της Επιδαύρου, μετ’ όρθρου, θείας λειτουργίας, αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος. Το πρόσθετο δέλεαρ: «Παραμονή και ανήμερα της εορτής θα βρίσκονται στον Ναό για προσκύνημα τα γυαλιά του Αγίου Παϊσίου»! Σωστά. Ποιος καλός χριστιανός θα μπορεί να καυχάται μαζί με όσους ψέλνουν το «Είδομεν το φως το αληθινόν» αν δεν ακουμπήσει και δεν φιλήσει ευλαβικά τα γυαλιά ενός ανθρώπου που αγιοποιήθηκε με κατεπείγουσες διαδικασίες και χωρίς αυστηρή τήρηση των νενομισμένων.

Πέρυσι οι παντόφλες, φέτος τα γυαλιά, του χρόνου; Ενας Θεός ξέρει, εάν δεν έχει ήδη αποστρέψει το πρόσωπό του για να μη βλέπει τα έργα των λειτουργών του – αν και βέβαια, ως τα πάνθ’ ορών, αδυνατεί, παρότι παντοδύναμος, να προσφέρει στον εαυτό του την ελευθερία της μη θεάσεως. «Ασεβή και βλάσφημε!», ακούω έναν επιτιμητικό ψίθυρο. Ομολογώ το αμάρτημά μου. Αν φυσικά ευσέβεια είναι η ειδωλολατρεία, και αν ευλάβεια είναι μια στάση που δικαιώνει τους φανατικότερους εικονολάτρες του Βυζαντίου και τους πλέον δεισιδαίμονες στους αιώνες της βαθιάς νύχτας. Να, σαν εκείνους που κατέστρεφαν λάθρα τις εικόνες (λες και έτσι δεν τους έβλεπε ο Θεός), αποσπούσαν λίγη μπογιά και την έλιωναν στο νερό για να την πιουν και να γιατρευτούν.

Εν έτει 2016, οι μητροπόλεις καλούν επίσημα τους χριστιανούς να προσκυνήσουν γυαλιά αγιασθέντα εξ αντανακλάσεως ή εκ μεταδόσεως. Συνάγεται, λοιπόν, πως ήταν ιδιαιτέρως ήπια όσα έγραψαν ο Ροΐδης και ο Λασκαράτος για την πνευματική εξαθλίωση και τη βαριά θρησκοληψία σε εποχές σκοτεινότερες από τη δική μας. Την πεφωτισμένη. 

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ