ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ "ΚΑΡΜΕΝ" ΤΟΥ ΜΠΙΖΕ. "Ο έρωτας είναι αντάρτικο πουλί, κανείς να το δαμάσει δεν μπορεί και μάταια μην το καλείς, αν προτιμάει ν’ αρνηθεί. Δεν πιάνει παρακάλι ή απειλή".

Η χαμπανέρα, (Habanera ), είναι μια πιο αργή αλλά και ηδονικότερη παραλλαγή του ταγκό, που πήρε το όνομά της από την πρωτεύουσα της Κούβας, Αβάνα. Η πιο γνωστή είναι η χαμπανέρα από την Όπερα ‘’ Κάρμεν ‘’ του Ζωρζ Μπιζέ. Αυτή  θα σας παρουσιάσουμε σήμερα  μέσα  από ένα  ιδιαίτερα φροντισμένο και  όμορφο  βίντεο  από το  Γιώργο  Βιδάκη και λίγα  λόγια  για  την υπόθεση του έργου και  το συνθέτη . 

Στο ρυθμό της Χαμπανέρας ,......

έχουν γραφτεί πάρα πολλά τραγούδια σε ρυθμό 2/4 και 4/4 όχι μόνο ισπανόφωνα, αλλά και σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου. Από την habanera ξεπήδησε το δημοφιλέστατο Bolero                                    

Μια Χαμπανέρα είναι αρκετή για να πυροδοτήσει τα αισθήματα. Η Κάρμεν εισβάλλει στη σκηνή σαν αγρίμι, σε μια μοναδική έκρηξη αισθησιασμού, χορεύοντας και τραγουδώντας: "Αν δεν με αγαπάς, σε αγαπώ! Και αν σε αγαπώ, φυλάξου από εμένα!". Ο Ντον Χοσέ στέκεται απέναντί της εκστατικός, μετατρέπεται σε κλάσματα δευτερολέπτου σε έναν άντρα απόλυτα ερωτευμένο, παραδίνεται.

                           

Elina Garanca, Mezzo-Soprano
Metropolitan Opera Orchestra, Orchestra
Yannick Nézet-Séguin, Conductor
Metropolitan Opera Chorus, Chorus

Ο έρωτας είναι αντάρτικο πουλί.

Ο έρωτας είναι αντάρτικο πουλί,
κανείς να το δαμάσει δεν μπορεί και μάταια μην το καλείς,
αν προτιμάει ν’ αρνηθεί.
Δεν πιάνει παρακάλι ή απειλή.
Ένας στα λόγια είναι γενναιόδωρος, άλλος τσιγκούνης.
Κι αυτόν τον άλλο προτιμώ.
Δε λέει τίποτα, αλλά μ’ αρέσει.
Ο έρωτας, ο έρωτας...
Ο έρωτας τσιγγάνας είναι γιος,
το νόμο δεν τον γνώρισε ποτέ.
Αν εσύ δε μ’ αγαπάς, σ’ αγαπώ εγώ
κι αν εγώ σε αγαπώ, φυλάξου!
Το πουλί που πίστευες πως έχεις φυλακίσει
χτυπώντας τις φτερούγες του πετάει και χάνεται ψηλά...
Ο έρωτας φεύγει μακριά, αν θες περίμενέ τον.
Μα, αν δεν τον περιμένεις πια έρχεται αυτός.
Σε περιτριγυρίζει, στριφογυρίζει,
έρχεται, φεύγει και ξαναγυρίζει.
Νομίζεις πως τον άρπαξες, ξεφεύγει,
θέλεις εσύ να του ξεφύγεις; Σε αρπάζει αυτός.
Ο έρωτας, ο έρωτας...
Ο έρωτας τσιγγάνας είναι γιος κ.λπ...

                          

           ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΙΔΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ "ΚΑΡΜΕΝ"....

 Η Κάρμεν είναι τρίπρακτη κωμική όπερα (opera comique) σε ποιητικό κείμενο του Ανρί Μεγιάκ και του Λυντοβίκ Αλεβύ, το οποίο βασίζεται στην ομότιτλη νουβέλα (1845) του Προσπέρ Μεριμέ. Η Κάρμεν, μια Τσιγγάνα, εργάζεται σε ένα καπνεργοστάσιο στη Σεβίλλη, φρουρούμενο από στρατιώτες. Βρίσκεται κατηγορούμενη όταν αρνείται να απολογηθεί για έναν καβγά στον υπολοχαγό της φρουράς. Αποπλανεί το δεκανέα που θα την οδηγούσε στη φυλακή: τον Δον Χοσέ, λογοδοσμένο με τη νεαρή χωρική Μικαέλα. Αφήνει την Κάρμεν να δραπετεύσει, κι ο ίδιος φυλακίζεται. Αργότερα η Κάρμεν τον πείθει να λιποτακτήσει, καθώς έχει συγκρουστεί με τον υπολοχαγό του για τα όμορφα μάτια της. Άλλωστε, μπορεί να φανεί χρήσιμος στους λαθρεμπόρους με τους οποίους η ίδια πια δουλεύει. Γρήγορα όμως τον βαριέται και ερωτεύεται ένα διάσημο ταυρομάχο, τον Εσκαμίγιο. Στο βουνό, όπου οι λαθρέμποροι κρύβουν την πραμάτεια τους, εμφανίζονται την ίδια νύχτα ο Εσκαμίγιο, αναζητώντας την Κάρμεν, και η Μικαέλα, που λέει στον Δον Χοσέ ότι η μητέρα του είναι ετοιμοθάνατη. Ο Δον Χοσέ προειδοποιεί την Κάρμεν πως θα συναντηθούν πάλι. Αργότερα, στη Σεβίλλη, την εντοπίζει στις πύλες της αρένας. Την ικετεύει να φύγουν μαζί. Όταν εκείνη τον απορρίπτει ευθέως, ο Δον Χοσέ τη μαχαιρώνει κι έπειτα παραδίδεται στις Αρχές.

                  ΚΑΙ  ΛΙΓΑ  ΛΟΓΙΑ  ΓΙΑ  ΤΟΝ ΖΩΡΖ ΜΠΙΖΕ

                                             

Ο Ζωρζ Μπιζέ (Alexandre-César-Léopold Bizet, Georges Bizet, 25 Οκτωβρίου 1838 – 3 Ιουνίου 1875) ήταν Γάλλος συνθέτης. Το τελευταίο έργο που δημιούργησε στη σύντομη ζωή του, η Κάρμεν, είναι από τα δημοφιλέστερα και συχνότερα παριστώμενα του διεθνούς δραματολογίου.
Μετά από λαμπρές σπουδές στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού, κέρδισε –μεταξύ άλλων βραβείων- και το πολυπόθητο Prix de Rome (1857). Ήταν ιδιαίτερα διακεκριμένος πιανίστας αλλά προτιμούσε την σύνθεση. Όταν όμως επέστρεψε ύστερα από τρία χρόνια από την Ρώμη διαπίστωσε ότι τα παρισινά λυρικά θέατρα δυσπιστούσαν προς τους νέους συνθέτες κι αναγκάστηκε να κερδίζει τα προς το ζην ενορχηστρώνοντας και μεταγράφοντας μουσική άλλων συνθετών. Δύο έργα του που ανέβηκαν τελικά στη σκηνή –Οι αλιείς μαργαριταριών και Η γλυκιά κόρη του Περθ- δεν γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Ευτυχέστερη ήταν η μουσική επένδυση του θεατρικού έργου του Αλφόνς Ντωντέ Η Αρλεζιάνα, που έγινε αμέσως δημοφιλής.
Η Κάρμεν ανέβηκε τον Μάρτιο του 1875 –μια αποτυχημένη πρεμιέρα. Τρεις μήνες μετά ο συνθέτης πέθανε από καρδιακή προσβολή κι έτσι δεν πρόλαβε να δει ούτε καν την απαρχή της λαμπρής της πορείας. Στον 20ο αιώνα οι μουσικοκριτικοί –και το κοινό βέβαια- αναγνώρισαν την αξία του και διερωτήθηκαν τι έχασε η μουσική από τον πρόωρο θάνατό του.
ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ  ΤΗ  ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

"Γ"