Οταν η Google «ονειρεύεται» τον Νταλί και τον Βαν Γκογκ

Πώς θα σας φαινόταν μια μηχανή που θα μπορεί να ζωγραφίζει; Μια μηχανή μάλιστα που θα ζωγράφιζε δίχως ακριβή προγραμματισμό από ανθρώπινο χέρι, αλλά σύμφωνα με την αντιληπτική ικανότητα και την εικόνα για τον κόσμο που έχει η ίδια αναπτύξει......

Ενδιαφέρον ακούγεται – ίσως και λίγο τρομακτικό. Φυσικά η κουβέντα δεν γίνεται για κάποιο υπερσύγχρονο ρομπότ το οποίο ξαφνικά τρελάθηκε και παριστάνει τον Νταλί. Αν και οι εικόνες, οι δημιουργημένες με το «Deep Dream» της Google, φέρνουν αρκετά στον σουρεαλισμό...

Να τα πάρουμε από την αρχή. Αυτή τη στιγμή, η αιχμή της έρευνας στο πεδίο της περίφημης τεχνητής νοημοσύνης –του Αγιου Δισκοπότηρου της τεχνολογίας– έχει στραφεί στον τομέα της αναγνώρισης εικόνας. Για να το θέσουμε απλά, οι περισσότεροι τεχνολογικοί κολοσσοί ανά την υφήλιο έχουν επικεντρώσει τις προσπάθειές τους σε έναν σκοπό: να μάθουν στις μηχανές να αναγνωρίζουν, χωρίς να χρειάζονται συνεχή καθοδήγηση, τον κόσμο που τις περιβάλλει. Γέννημα αυτής της δραστηριότητας είναι και το «Deep Dream», το οποίο περιγράφεται από την Google ως «νευρολογικό δίκτυο» (neural network), εμπνευσμένο από το αντίστοιχο του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Επί της ουσίας πρόκειται για ένα προγραμματιστικό περιβάλλον το οποίο βοηθάει τη μηχανή να εντοπίσει γνωστά σε αυτή μοτίβα όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με μια προηγουμένως άγνωστη εικόνα. Το σχήμα ενός σύννεφου, για παράδειγμα, που μοιάζει με σκυλί, το «Deep Dream» τείνει να το αντικαταστήσει με την εικόνα του πραγματικού σκυλιού που έχει στη βάση δεδομένων του. Ολο αυτό μπορεί να μοιάζει με παιχνίδι δίχρονου παιδιού –άλλωστε κάπου εκεί βρίσκεται η αντιληπτική ικανότητα των μηχανών σήμερα– ωστόσο, όπως αποδείχτηκε, μπορεί να έχει ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές προεκτάσεις.

Σε έκθεση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Σαν Φρανσίσκο, παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά έργα τέχνης δημιουργημένα αποκλειστικά με τη βοήθεια του «Deep Dream». Ο προγραμματιστικός κώδικας του ψηφιακού εργαλείου, ο οποίος έγινε τον τελευταίο χρόνο διαθέσιμος στο κοινό, επιτρέπει στους digital artists να ρίξουν μια διαφορετική, σχεδόν ψυχεδελική ματιά στον φυσικό κόσμο. Ως άλλη Camera Obscura του 21ου αιώνα, το «Deep Dream» μετατρέπει έναν χάρτη της Google σε μυστηριώδη σκοτεινό λαβύρινθο, τοποθετεί μάτια και μύτες σε απροσδόκητα σημεία ενώ δείχνει μια παράξενη προτίμηση στα κεφάλια των κυνοειδών. Εν πάση περιπτώσει, το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές, δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας· τα έργα μοιάζουν πιο πολύ με κιτς αφίσες των ΙΚΕΑ. Παρ’ όλα αυτά, κάποια από τα έργα παρουσιάζουν ενδιαφέρον, κυρίως με την ανατριχιαστική παραμόρφωση της πραγματικότητας που εικονίζουν. Λέτε οι μηχανές να ξέρουν κάτι που εμείς αγνοούμε;

kathimerini.gr