ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ "ΕΓΩ ΠΕΘΑΙΝΩ .ΟΜΩΣ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΙΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΣΤΗΞΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ"

Του "Γ" {Επιλογή  και  σύνδεση  κειμένων  ,εικόνων  και  βίντεο} 

Στις 23 Απριλίου 1827 η σημαντικότερη  μορφή  της  Ελληνικής Επανάστασης, ο  Αρχιστράτηγος  της  Εθνεγερσίας  του  1821,υπέκυψε σε  θανατηφόρο τραύμα......

Πριν από δυο αιώνες περίπου στα βουνά της Ελλάδας ηχούσαν οι σάλπιγγες της λευτεριάς και λυσομανούσε ο άνεμος της απειθαρχίας, της αντίστασης, της ανατροπής! Ένας από τους λαϊκούς ήρωες της εποχής ήταν ο βιολογικός γιός μιας καλογριάς (γεννήθηκε σε μια σπηλιά, στο  Μαυρομμάτι Καρδίτσας) και πνευματικός γιός του ξακουστού Κατσαντώνη, Γιώργης Καραϊσκάκης. Αυτός που πολεμήθηκε άγρια και ύπουλα από τους φεουδάρχες (Τούρκους κι Έλληνες) και τους αστούς της εποχής (Μαυροκορδάτο κ.α.) αλλά κατάφερε να ηγηθεί της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης των ραγιάδων... ως άλλος Ζαπάτα, μέχρι το θάνατό του!

ΑΠ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ''Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ''

Ο  Καραισκάκης ή  Καραίσκος  λοιπόν  αφού  είχε  ελευθερώσει  όλη  τη  Στερεά  Ελλάδα  εκτός του Μεσολογγίου, της Βόνιτσας και της Ναυπάκτου,   στις 23 Φεβρουαρίου 1827  επέστρεψε  στην  Ελευσίνα .που δέχτηκε πυρά την προηγούμενη μέρα, ανήμερα της γιορτής του.Λίγο  πριν  πεθάνει  λέγεται    είπε  ότι  πυροβολήθηκε  από  φιλικό  χέρι.

Βέβαια  μόνο ένας συγγραφέας, αυτόπτης  μάρτυρας  , υποστήριξε επίμονα την εκδοχή της δολοφονίας. Η συντριπτική πλειονότητα των πρωτογενών πηγών, μεταξύ των οποίων επίσης αυτόπτες, δέχεται ότι ο Καραϊσκάκης πυροβολήθηκε από Τούρκους. Από τους νεώτερους συγγραφείς ο Γιάννης Βλαχογιάννης υποστήριξε ότι ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος οργάνωσε την δολοφονία του Καραϊσκάκη .Την γνώμη του υιοθέτησαν οι ιστορικοί Δημήτρης Φωτιάδης και Δημήτρης Σταμέλος.Κάποιοι  άλλοι  όμως  ιστορικοί επιμένουν   ότι  πυροβολήθηκε  από  τούς  Τούρκους. Και  κάποιοι  άλλοι  δεν  εκφράζουν  άποψη.Ο Γιάννης Κορδάτος διερωτάται αν "Οι Τούρκοι τον πυροβόλησαν ή κάποιος Έλληνας όργανο του Κιουταχή ή του Κόχραν" ;  

Για  να  δούμε  όμως  με  τη  σειρά  τα  ιστορικά  γεγονότα  που  οδήγησαν  στο  θάνατό  του.

Όταν γύρισε μετά την τετράμηνη νικηφόρα περιοδεία του, έχοντας χίλιους περίπου άνδρες, μετέφερε το στρατόπεδό του στο Κερατσίνι στα υψώματα του οποίου οχυρώθηκε  με  τους  συντρόφους  του  και  δέχθηκε στις  4  Μαρτίου επιθέσεις των Τούρκων.

Στις αρχές του Απριλίου του 1827 προσήλθαν και οι διορισμένοι από την Συνέλευση της Τροιζήνας (Κυβέρνηση), τον Ναύαρχο  Κόχραν μαζί με τον "διευθυντή χερσαίων δυνάμεων" Τσώρτς, για να "συνδράμουν τον Αγώνα". Με τους δύο  ξένους ο Καραϊσκάκης δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις τόσο για την τακτική του πολέμου, όσο και για την οργάνωση του στρατού. Οι διαταγές των δύο αξιωματικών "παρέλυαν" εκείνες του Καραϊσκάκη. Αυτό οδήγησε τον Αρχιστράτηγο να επεμβαίνει προσωπικά σε όλες τις συμπλοκές, ακόμη και τις μικρότερες κάνοντας ένα μοιραίο -όπως αποδείχθηκε- σφάλμα.

Μάλιστα ο Κολοκοτρώνης διεμήνυσε στον Καραϊσκάκη να αποφεύγει τις άσκοπες αψιμαχίες και ακροβολισμούς για να μη φονεύονται και οπλαρχηγοί τους οποίους "κυνηγά το βόλι". Ο Καραϊσκάκης όμως έχοντας ατίθασο χαρακτήρα, παρά τις συστάσεις και παρά την κατάσταση της υγείας του αποφάσισε να ανακόψει τους ακροβολισμούς των Τούρκων.Η επιχείρηση ορίσθηκε να πραγματοποιηθεί τη νύχτα της 22ας προς την 23η Απριλίου 1827, έχοντας συμφωνήσει κανείς να μην ξεκινήσει άκαιρα τους πυροβολισμούς πριν δοθεί το σύνθημα για γενική επίθεση. Το απόγευμα της 22ας Απριλίου ακούστηκαν πυροβολισμοί από ένα Κρητικό οχύρωμα. Οι Κρητικοί προκαλούσαν τους Τούρκους και καθώς εκείνοι απαντούσαν οι εχθροπραξίες γενικεύτηκαν.

Ο Καραϊσκάκης, παρότι άρρωστος βαριά, έφτασε στον τόπο της συμπλοκής. Εκεί μια σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα στο υπογάστριο. Οι γιατροί που ανέλαβαν την περίθαλψή του, γρήγορα κατάλαβαν πως θα κατέληγε. Μεταφέρθηκε στο στρατόπεδό του στο Κερατσίνι και αφού, υπαγόρευσε τη διαθήκη του που ιδιόχειρα υπέγραψε η τελευταία κουβέντα που είπε στους συμπολεμιστές του, κατά τον Στρατηγό Μακρυγιάννη που τον επισκέφθηκε, ήταν: 

"Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα".

Την επομένη στις 23 Απριλίου 1827 ο Αρχιστράτηγος  υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα του μέσα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι, ανήμερα της γιορτής του. Η σορός του μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Σαλαμίνα όπου ετάφη και θρηνήθηκε από το πανελλήνιο.

Αναφέρεται πως όταν ο Κολοκοτρώνης έμαθε τον θάνατο του Καραϊσκάκη "κάθισε σταυροπόδι" και μοιρολογούσε σαν γυναίκα.

Των κάστρων πορθητή αϊτέ

των άστρων καβαλάρη

Άι-Γιώργη της  Αράχωβας

φωνή της Ρωμιοσύνης

Καραϊσκάκη

Στήσε χορό λεβέντικο

αιμάτων κι άγιας δόξας

ακριβογιέ της καλογριάς

κι αηδόνι των ανέμων

Καραϊσκάκη

Που `ν’ τα Μεγασάββατα

την ημέρα των θρήνων

κι εσύ μπαϊράκι ανέμισες

κόντρα στην καταιγίδα

κι έριξες Απριλιάτικα στους ώμους σου

το παραμύθι του Μεγαλέξαντρου

Πιάσε κρασί της λεβεντιάς

κι αστέρι της περηφάνιας

να σου κεντήσω στ’ άρματα

αετόπουλο μ’ ασπίδα

Καραϊσκάκη

"Γ"