ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ {ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ν ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ}. Πλήθος κόσμου τίμησε τον καπετάνιο του Ε.Λ.Α.Σ στην εκδήλωση τιμής και μνήμης στο Πολεμικό Μουσείο.

Με  πολύ μεγάλη  συμμετοχή  κόσμου  πραγματοποιήθηκε  η  εκδήλωση  που διοργανώθηκε  στο αμφιθέατρο  του  Πολεμικού  Μουσείου Αθηνών στις  9  Μαρτίου προς  τιμήν  του  Δημήτρη Ν Δημητρίου {Καπετάν  Νικηφόρου},  του  πρώτου  μόνιμου αξιωματικού της  Σχολής Ευελπίδων της  τάξης 1940 Β που βγήκε  στο  βουνό  με  τον  Ε.Λ.Α.Σ {Ελληνικός  Λαικός  Απελευθερωτικός Στρατός}  και με  την   ευκαιρία  της  5ης  έκδοσης  του  τρίτομου  έργου του" Αντάρτης  στα  βουνά  της  Ρούμελης". Δείτε  πλήρες  ρεπορτάζ με  φωτογραφίες  και  βίντεο........

Μίλησαν  για  το  Νικηφόρο  οι  καθηγητές  Πανεπιστημίου κ.κ Γιώργος  Κασιμάτης  και  Κλεομένης  Κουτσούκης.

Ήταν  εκεί συναγωνιστές  του   και  μίλησε  για  εκείνον  ο  φίλος  και  συναγωνιστής  του  Καπετάν  Ερμής  {Βασίλης  Πριόβολος}.

Αναφέρθηκε  σε  εκείνον  ο  δημοσιογράφος Χρήστος  Βασιλόπουλος ο οποίος  και  παρουσίασε  ένα  δεκάλεπτο απόσπασμα από  το  αφιέρωμα  που  είχε  κάνει  για  τον  Δημ. Δημητρίου  και  το  Γοργοπόταμο με  τη "Μηχανή  του  Χρόνου".

Αποσπάσματα  από  το  έργο  του διάβασε ο  μουσικός Αλκίνοος  Ιωαννίδης.

Την  διεύθυνση  της  εκδήλωσης είχε  ο  δημοσιογράφος  Ηλίας  Προβόπουλος  και  την ευθύνη   διοργάνωσης  η  Κα Μαρία-Χριστίνα  Μπακλαβά  και  ο  γιός  του Νικηφόρου  Πέτρος που  αναφέρθηκε  στο  τέλος  στον πατέρα  του  και  στο  έργο  του.

Την  εκδήλωση  έκλεισε  η  αδελφή  του  Νικηφόρου  που  τραγούδησε  ένα  αντάρτικο  τραγούδι.

Σαν  μουσική  υπόκρουση  σε  όλα  τα  μέρη  της  εκδήλωσης ακουγόταν το τραγούδι "Στ άρματα  , στ' άρματα- Γοργοπόταμος".

Το τραγούδι αυτό γράφτηκε στα τέλη του 1942 από τον Ιθακήσιο ποιητή και δημοσιογράφο Νίκο Καρβούνη (1880 - 1947 ) και μελοποιήθηκε από τον Άκη Σμυρναίο ( Αστραπόγιαννο ).

Αποτελεί τον '' Παιάνα '' και το '' Θούριο '' της Εθνικής μας Αντίστασης .

Εδώ το τραγουδάει  ο  Πέτρος  Πανδής.

Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα,

μουγκρίζουν τ' ʼγραφα, σείεται η στεριά.

Στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός στον αγώνα,

για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά.

Ξαναζωντάνεψε τ' αρματωλίκι,

τα μπράτσα σίδερο, φλόγα η ψυχή,

λουφάζουν έντρομοι οι ξένοι λύκοι

στην εκδικήτρα μας αντρίκια ορμή.

Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα

στέλνει περήφανο χαιρετισμό,

μιας ανάστασης νέας χτυπά καμπάνα,

μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό.

Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα

που μας εβάραινε θανατερά,

θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα

και πανανθρώπινη τη λευτεριά.

"Γ"