Σήμερα, περισσότερο απο ποτέ, επιβεβαιώνεται ο Καπετάνιος για όσα έγραφε τόσα χρόνια στα βιβλία του, παρ' ότι μερικοί όψιμοι επαναστάτες, τον αμφισβητούσαν τότε.... Χρέος μας να παραστούμε όλοι στην εκδήλωση τιμής.... Γιάννης Αθ. Λαγός
Μην ξεχάσετε να αναφέρεται στην εκδήλωση μνήμης την διαταγή που έδωσε ο "μεγάλος πατριώτης" στις αρχές Ιουνίου 1944 λίγο πριν την σφαγή του Διστόμου να εκτελεστούν δια τουφεκισμού δυο νέα παιδιά 18 χρονών προς παραδειγματισμό, τα οποία ενώ τα είχαν στρατολογήσει εκείνα αποφάσισαν να φύγουν από τους αντάρτες γιατί κινδύνευαν οι οικογένειές τους μανάδες αδέλφια να σκοτωθούν από τους Γερμανούς. Ετσι λειτουργούσε ο καπετάν φονιάς τόσο δημοκρατικά φασιστικά και όταν τον ρώτησε η γιαγιά μου γιατί σκότωσες το παιδί μου της είπε φύγε απο δω μη σε περάσω από μαχαίρι εσένα και τα άλλα σου τα παιδιά.Ποιός από σας θα μιλησει λοιπόν καθαρά για τον ακατονόμαστο ποιά ήταν η διαφορά του από έναν ναζί εκτελεστή. Αλλά έτσι ήταν πάντα ο δύστυχος Ελληνας δεν ξέρει από που να φυλαχτεί από τον κατακτητή ή τον επαναστάτη. Και ενώ η γιαγιά μου πέθανε με αυτόν τον καημό κάποιοι άλλοι γυάλιζαν τα κίβδηλα παράσημά τους, οι μεγάλοι αντιστασιακοί. Στην μνήμη Παναγιώτη Ιω. Παπαγεωργίου κατοίκου Αράχωβας Βοιωτίας, εκτελεσθείς, άνευ δικαστηρίου, στην περιοχή Καλάνια Παρνασσού τον Ιούνιο 1944 κατόπιν εντολής Δημήτρη Δημητρίου δια παραδειγματισμό και συμόρφωση των υπολοίπων
Να τα ζυγησουμε ολα ''πατριωτη'' θελεις ?τραγικη η μοιρα του Ελληνα συμφωνουμε,αλλα τι εγινε μετα το 45 ? ποσες αδικες εκτελεσεις απο τους ''νικητες'' -μαυραγορητες-συνεργατες Γερμανων,κυβερνησεις αραχτες στην Αφρικη-προς συμορφωση των υπολοιπων,για επαναφορα στον ισιο δρομο? ,Αφου πιστευεις οτι ο κατακτητης και ο επαναστατης ειναι το ιδιο πραγμα,δεν χρειαζεται να πας στην εκδηλωση,δεν σε θελουμε
Αυτή η απάντηση πατριώτη δεν σε θέλουμε σε προηγούμενη ανάρτηση που περιγράφεται η άνανδρη εκτέλεση συγγενικού προσώπου δείχνει ότι η φασιστική νοοτροπία υπάρχει δυστυχώς και στα επαναστατικά μυαλά.Δεν είναι κακό πατριώτες μου να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας..μόνο έτσι πάμε μπροστά..και μια συγνώμη επιβάλεται να τη λέμε εκεί που σφάλαμε...
Αναφέρθηκα σε συγκεκριμένο γεγονός που βίωσε η οικογένεια του πατέρα μου και σε συγκεκριμένη ημερομηνία που η Ελλάδα ήταν υπό Γερμανική κατοχή και όχι στον εμφύλιο. Ο θείος μου δεν ήταν ούτε δοσήλογος ούτε καταδότης, ένα ορφανό ανυπεράσπιστο παιδί ήταν, το οποίο ενώ το στρατολόγησαν οι αντάρτες το κατέδωσαν στους Γερμανούς οι γερμανοτσολιάδες και βρέθηκε να βάλεται και από τις δυο μεριές, οπότε για να γλιτώσει αποφάσισε να φύγει και ο δικός σας "ήρωας", ο οποίος πολεμούσε για την δημοκρατία και την ελευθερία, το σκότωσε έτσι για παραδειγματισμό, όπως σκότωναν οι Γερμανοί για αντίποινα και προς συμόρφωση. Ποιά η διαφορά λοιπόν για την οικογένειά μου του κατακτητή από τον αντάρτη. Για όλα αυτά μου είχε δοθεί η ευκαιρία να μιλήσω στον ίδιο τον "επαναστάτη σας" όταν είχε έρθει στην Αράχωβα για τον εορτασμό της μάχης της Σφάλας και ναι το θυμήθηκε, δεν είχε λόγια να πει . Κρατήστε λοιπόν χαμηλούς τόνους και μην κομπάζεται τόσο γιατί υπάρχουν πολλές μαύρες σελίδες που δεν τόλμησε να αναφέρει ο συγκεκριμένος στα βιβλία του και που εσείς δεν ξέρεται. Και όχι βέβαια δεν αξίζει να σπαταληθεί ούτε ένα λεπτό για κάποιον που ήξερε να επιβιώνει με όλες τις κυβερνήσεις και όλες τις καταστάσεις, ήταν παντώς καιρού και αδίστακτα εκτός μάχης αφαιρούσε ζωές για να δημιουργεί φόβους εντυπώσεις και όνομα . Αλλα ήταν τα παλικάρια που άφησαν τα κόκαλά τους στο μέτωπο και στις πραγματικές μάχες με τους κατακτητές και όχι στις ενέδρες και στο κρυφτούλι με τους Γερμανούς και δεν είδα βέβαια να γίνεται γι αυτούς καμία ιδιαίτερη μνεία.
ΕΜΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕ Η ΝΑ ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΜΟΝΟ ΑΞΙΖΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΙΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΠΡΩΤΟΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ-ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΤΟΧΗΣ . ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ.
Θα μπορούσα να απαντήσω με πολύ σκληρό τρόπο στην κυρία που βρήκε πεδίο να αναπτύξει την άποψή της για τον φονιά ναζιστή Νικηφόρο. Σεβόμενος τον πόνο της δεν επεκτείνομαι. Το μόνο αντικειμενικό γεγονός -που παραδέχεται και η ίδια- είναι ότι ο εκτελεσθείς ήταν λιποτάκτης. Και η λιποταξία εν καιρώ πολέμου τιμωρείται με θάνατο. Ολα τα άλλα είναι "κάποιος μου 'πε ότι...". Και τα οποία, γνωρίζοντας τον πατέρα μου πολύ καλύτερα από την κυρία που τον καταγγέλλει, δηλώνω ότι είναι απολύτως ασύμβατα με την προσωπικότητά του και το ήθος του. Και ότι μόνος λόγος να μην απαντήσει σε κάποιον ο Νικηφόρος ήταν, εκείνος ο κάποιος, να είναι παραληρηματικά προσβλητικός. Εκτός αν πιστεύει κάποιος ότι ο Νικηφόρος ήταν παιδάκι που τον έβαζε ο καθένας στη θέση του... Υ.Γ. Αγαπητέ Χρήστο, διαχειριστή του ΠολύδροσοςΠαρνασσού μπλογκ, ο καθένας μπορεί να διατυπώνει την άποψή του, αλλά στα όρια της ευπρέπειας. Εδώ παραβιάζεται κάθε έννοια δεοντολογίας που πρέπει ένα σχολιαστής να τηρεί για να μην γίνουμε μαλλιά κουβάρια. Δεν ζητώ να αφαιρέσεις την ανάρτηση που προσβάλλει την τιμή και την μνήμη του Νικηφόρου. Αντιθέτως να παραμείνει ως τεκμήριο συμπεριφορών. Πέτρος Δ. Δημητρίου
Απαντώντας με ντοκουμέντα στις συκοφαντίες. μέρος πρώτο Η συκοφάντης του Νικηφόρου, ανωτέρω, αναφέρει…. …Κρατήστε λοιπόν χαμηλούς τόνους και μην κομπάζεται (sic) τόσο γιατί υπάρχουν πολλές μαύρες σελίδες που δεν τόλμησε να αναφέρει ο συγκεκριμένος στα βιβλία του και που εσείς δεν ξέρεται (sic)…..
Επειδή η αξιοπιστία του καθενός μας κρίνεται όχι από τις ύβρεις και τον βαθμό κακοήθειας αλλά από τα ντοκουμέντα, ιδού η λεπτομερής καταγραφή των γεγονότων στα Καλάνια από τον Νικηφόρο. Και επειδή τα ψεύδη, λοιπόν, είναι συνειδητά και οι συκοφαντίες καταιγιστικές αλλά δεν μπορούν να σχολιαστούν όλες, σταχυολογώ τις πιο χτυπητές. 1. Ο ΕΛΑΣ δεν στρατολογούσε κανέναν, ήταν εθελοντικός στρατός (στρατολόγηση γινόταν από τον ΔΣΕ στον εμφύλιο, στον οποίο ο Νικηφόρος δεν συμμετείχε - πήγε 6,5 χρόνια φυλακή από συκοφάντες, καλή ώρα, και επίορκους) 2. Οι αντάρτες που αυτομόλησαν παρέδωσαν τον οπλισμό τους στους Γερμανούς. Και μόνο γι' αυτό, η ποινή είναι η εσχάτη. 3. Ο Νικηφόρος εκτός από την φυλακή, μεταπολεμικά διώχθηκε από το στράτευμα. 4. Οι χαμαιλέοντες κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, ο Νικηφόρος ήταν πάντοτε σε δυσμένεια από όλα τα καθεστώτα μέχρι την μεταπολίτευση. Τα πολιτικά του δε δικαιώματα, που του είχαν αφαιρεθεί μετά την κατοχή, τα ανέκτησε στην μεταπολίτευση. 5. Το τι διημείφθη ανάμεσα στον Νικηφόρο και την γιαγιά (τη μάνα του εκτελεσμένου αντάρτη) καθώς και η "ιστορία" ότι στη συνάντηση ανάμεσα στην υπογράφουσα το συκοφαντικό κείμενο και αυτόν, ο Νικηφόρος... "δεν είχε λόγια να πει", είναι της ίδιας αξιοπιστίας με όλα τα υπόλοιπα. 6. Όλα τα άλλα παιδιά του λαού που πολέμησαν τους κατακτητές, δεν απειλήθηκαν από τους ...ταγματασφαλίτες; (Εδώ, φτάνουμε να χαρίζουμε εαυτόν και τίτλους πατριωτισμού!!! ... για ξεκάρφωμα... Μπράβο!). Δεν απειλήθηκαν τα δικά τους σπίτια; Ο Νικηφόρος βγήκε στο βουνό πρωτοπόρος αντάρτης και πρώτος από τους μόνιμους αξιωματικούς της Σχολής Ευελπίδων- και αμέσως οι κατακτητές φυλάκισαν τον πατέρα του στη Λειβαδιά και έκαψαν το σπίτι μας, σκορπίζοντας την υπόλοιπη 6μελή οικογένεια στους δρόμους. Δεν ότι υποστηρίζω ότι έπρεπε να πράξουν όλοι το ίδιο, αλλά όχι να γίνονται και τιμητές... 7. Ο Νικηφόρος δεν έχει να κρύψει ούτε να ντραπεί για τίποτα! Αν ήταν να κρύβεται θα καθόταν στο Στρατό επί Κατοχής και θα γινόταν όμορφα κι ωραία μια μέρα Στρατηγός με παράσημα και έπαυλη στου Παπάγου. Άλλοι πρέπει να κρύβονται. Αυτοί που κάνουν τους καμπόσους στα εύκολα. Τέλος, όλοι οι αισχροί χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιούνται για τον πατέρα μου, επιστρέφονται στην αποστολέα, άλλωστε "η κατάρα είναι γ'μάρα και γυρνάει στον αφέντη της". Και δηλώνω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ο Νικηφόρος και ο ΕΛΑΣ φέρθηκε σε στιγμές σκληρά, σύμφωνα όμως με τους στρατιωτικούς κανονισμούς και αφού εξαντλούσε όλα τα περιθώρια επιείκειας. Αν ήταν να κρίνουμε έτσι τους στρατιωτικούς αρχηγούς σε καιρό πολέμου, τότε ο Κολοκοτρώνης που έκανε νόμο το "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους" θα έπρεπε να τιμάται όχι ως ήρωας, που ήταν, αλλά ως φονιάς, επειδή το θέλει η καθένας που έχει παράπονα και νομίζει ότι θα δικαιωθεί υβρίζοντας και ψευδολογώντας. Παραθέτω το απόσπασμα για το περιστατικό, το οποίο δήθεν αποκρύπτεται, από το βιβλίο. (συνεχίζεται) Πέτρος Δ. Δημητρίου
(συνέχεια) μέρος δεύτερο Παραθέτω το απόσπασμα για το περιστατικό, το οποίο δήθεν αποκρύπτεται, από το βιβλίο:
Νικηφόρου "ΑΝΤΑΡΤΗΣ στα Βουνά της Ρούμελης", σελ. 294-297, Τόμος Γ΄(Ε΄έκδοση-2015) (παλιά έκδοση: σελ. 239-242, Τόμος Γ΄).
"Είχαμε κι από την Αράχωβα άσχημα πάλι νέα. Είχαν κατεβεί κι αυτού μερικοί αδειούχοι αντάρτες. Διοικητής γερμανός αυτόν τον καιρό στην Αράχωβα ήταν ένας έξυπνος φαίνεται άνθρωπος, αστυνομικός. Έμαθε από τους ανθρώπους της ΕΣΠΟ για τους αδειούχους κι έβαλε και φώναξαν τις οικογένειές τους. Τους μίλησε πολύ επιδέξια και τους έδωσε το λόγο της τιμής του ότι, να παρουσιαστούν τα παιδιά τους, να παραδώσουν τον οπλισμό τους και δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, θα τους άφινε αυτός εντελώς ελεύθερους να κυττάζουν τις δουλειές τους. Οι καλοθελητές πλεύρισαν τους συγγενείς των ανταρτών και τους ίδιους τους αδειούχους που ως τότε μπαίνανε κρυφά στην Αράχωβα. Συνέχισαν την πίεση ανακατεύοντας δελεαστικές υποσχέσεις και απειλές και τρεις-τέσσερες από τους αδειούχους δε γύρισαν στο τμήμα. Τους κατάφεραν και παρουσιάστηκαν, προσκύνησαν το γερμανό, έδωσαν τα όπλα τους και πραγματικά οι γερμανοί τους άφησαν ελεύθερους. Μετά την πρώτη αυτή επιτυχία τους έπεσαν δίπλα στις οικογένειες των άλλων ανταρτών, πιο σκληροί, γερμανοί και καλοθελητές. Μας ειδοποίησε η οργάνωση. Παραγγείλαμε οργισμένοι στους αδειούχους που προσκύνησαν να γυρίσουν αμέσως στο τμήμα. Οι δυο υπακούσανε. Οι άλλοι δυο απαντήσανε ότι θα ανέβαιναν, μόνο να τους δίναμε λίγον καιρό να μην πάθουν κάνα κακό οι οικογένειές τους. Ο πέμπτος δε συμμορφώθηκε και η οργάνωση μας παράγγειλε ότι άρχισε να φέρνεται δύστροπα και μπορεί να γινόταν επικίνδυνος. Κάμαμε γενική συνέλευση. Όλοι οι αντάρτες πήραν το λόγο και μίλησαν με αγανάκτηση για τα φαινόμενα αυτά. Διατάξαμε κι έπιασαν τους τρεις προσκυνημένους αντάρτες και μας τους έφεραν απάνω. Έγινε καινούριο ανταρτοδικείο στα Καλάνια, για όλους μαζί – και τους αντάρτες και τους πολίτες της Κάτω Αγόριανης. Ο πατέρας έφτασε ανήσυχος απ’ το χωριό μόλις τόμαθε. Ήρθε κατ’ ευθείαν και με ρώτησε τι σκοπεύουμε να κάμουμε. Αρπάχτηκα. ― Πατέρα! – του φώναξα – θα λειτουργήσουν οι νόμοι του αγώνα. Αυτό σκοπεύουμε να κάμουμε! ― Ο αγώνας είναι ιερός και να τον προστατέψετε – είπε αυτός απλά. ― Να ξέρετε όμως πού και πόσο και πότε να χτυπάτε! Αρχίσαμε τότε ένα γερό διαπληκτισμό για το αν ήσαν ή δεν ήσαν εχθροί του αγώνα οι κρατούμενοι και ποιος ήταν ο καλλίτερος τρόπος να τους μεταχειριστούμε. Μιλούσε πιο πολύ για τους κρατούμενους της Κάτω Αγόριανης. ― Όχι να σκαρώνουν ένα σημείωμα και να ταλαιπωρούν τους αν-θρώπους! – άρχισε να φωνάζει για τις οργανώσεις. Του φώναζα κι εγώ ότι να μιλάει καλλίτερα για τους ανθρώπους που παιδεύονται και κινδυνεύουν κάθε μέρα, κάθε ώρα, εκτελώντας το καθήκον τους κι αυτούς τους ανθρώπους ήθελα να τον βλέπω να υπερασπίζεται όχι το κάθε σκουλήκι. ― Θα τον υπερασπιστούμε σκληρά τον αγώνα μας. ― Εγώ υπερασπίζομαι τον αγώνα! Όχι εσείς! – φώναζε ο πατέρας. ― Και τον αγώνα και τους ανθρώπους του. Και να μου κάμεις τη χάρη! Δεν υπερασπίζομαι τα σκουλήκια! Εσάς υπερασπίζομαι από άδικες κι ασύνετες πράξεις που θα τις βρείτε μπροστά σας αύριο! (συνεχίζεται) Πέτρος Δ. Δημητρίου
συνέχεια μέρος τρίτο Κατέβασα τον τόνο μου. Ήταν πάντα τόσο τίμιος, τόσο αγνός και στην ταραχή του και στις ανησυχίες του ο πατέρας. ― Πατέρα – του είπα – τον αγώνα μ’ αυτούς τους ανθρώπους που έχουμε θα τον κάμουμε. Μακάρι να είχαμε καλλίτερους, τους τέλειους που γυρεύεις εσύ. Δεν έχουμε. Θα δικαιολογήσεις μήπως αυτόν που γίνεται εχθρός ή προδότης γιατί στις οργανώσεις μας υπάρχουν αδέξιοι άνθρωποι; ― Όχι – φώναξε πάλι ο πατέρας. ― Αλλά σε ρωτάω κι εγώ: Δεν έχετε χρέος νάστε προσεχτικοί και δίκαιοι; Μπορείτε λέγοντας ότι κάνετε ιερό αγώνα να μην προσέχετε πώς θα μεταχειριστείτε τους ανθρώπους; Γιατί νάναι προδότες ή εχθροί ο τάδε κι ο τάδε, κι ο τάδε από την Κάτω Αγόριανη; Δεν είναι προδότες! Με την κακή μεταχείριση τους κάνετε εχθρούς. ― Έτσι ή αλλοιώς πατέρα – του είπα στο τέλος – οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν κατηγορούμενοι για συγκεκριμένες ενέργειες. Με τη δική τους ευθύνη ζύγισαν το δικαίωμά τους να κάμουν ό,τι έκαμαν. Τώρα ας αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αυτοί έχουν το δικαίωμα που λες να απαιτούν καλή μεταχείριση. Εμάς εδώ πάνω, τα δικά μας δικαιώματα, ποιος θα μας τα αναγνωρίσει; Έχεις τη γνώμη πως οι κατηγορούμενοι έχουν νοιώσει τόση-δα συγκίνηση, τόση-δα πατριωτική επίγνωση, όπως εσύ, για τούτον τον αγώνα, που σκοτωνόμαστε κάθε μέρα για την πατρίδα και την ελευθερία; Εγώ σου λέω όχι. Αυτοί δώσαν στον εαυτό τους το δικαίωμα να μας μισούν και ό,τι δεν έκαμαν ακόμα εναντίον μας, δεν τόκαμαν όχι από άλλη επιφύλαξη, αλλά από φόβο. Αν μπορούσαν θα έφταναν και μακρύτερα. Και οι προδότες έτσι γίνονται στο τέλος. Έχοντας δικαίωμα να «αγανακτούν» από τις «αδικίες» ή τη «σκληρότητα» των αγωνιστών. Λοιπόν εμείς δεν τη δεχόμαστε αυτή τη λογική και τώρα οι κατηγορούμενοι θα δώσουν λόγο! Πάλι σχεδόν αρπαγμένοι χωρίσαμε με τον πατέρα. Τον άκουσα που ζήτησε να μπει συνήγορος των κατηγορουμένων. Ζήτησα κι εγώ τότε και μπήκα λαϊκός επίτροπος. Συνήγορος μπήκε κι ο συναγωνιστής Δυοβουνιώτης. Τις ίδιες σχεδόν απόψεις που υποστηρίξαμε στο διαπληκτισμό μας με τον πατέρα αναπτύξαμε και στη δίκη. Μόνο ότι είχαμε τώρα και τις συγκεκριμένες κατηγορίες και δόθηκε νέα μάχη, τι ποινή μπορούσε να επισύρουν οι κατηγορίες αυτές. Έκαμα και μια γκάφα. Έβαζα στη σειρά τα στοιχεία που απόδειχναν ότι οι κατηγορούμενοι της Κάτω Αγόριανης είναι ένοχοι. Είπα κατόπιν: ― Και στο κάτω-κάτω της γραφής, ας μας αποδείξουν οι κατηγορούμενοι ότι είναι αθώοι. (συνεχίζεται) Πέτρος Δ. Δημητρίου
συνέχεια μέρος τέταρτο Η συνεδρίαση του ανταρτοδικείου γινόταν, καθόμαστε όλοι καταγής. Βλέπω τότε, πετιέται απάνω σα σφήκα ο Δυοβουνιώτης και βάζει τις φωνές: ― Όχι! Όχι! Δεν έχουμε καμμιά ανάγκη εμείς ν’ αποδείξουμε σε κανέναν ότι είμαστε αθώοι! Ο συναγωνιστής Επίτροπος να μας αποδείξει ότι είμαστε ένοχοι! ― Ορέ, τον κερατά – είπα μέσα μου – με κοπάνησε! Κι αυτός κύτταζε γύρω καμαρώνοντας ότι πραγματικά με είχε κοπανήσει. Τελειώνοντας την αγόρευσή μου πρότεινα τις ποινές. Είπα: ― Προτείνω στο δικαστήριο να καταδικαστούν οι κατηγορούμενοι... Όλοι γύρω, αντάρτες δικαστές, συνήγοροι, καθισμένοι κατάχαμα, τσιτώθηκαν ν’ ακούσουν. Άκρα ησυχία. Ο πατέρας μου, καθισμένος κι αυτός κατάχαμα κάτι έγραφε βιαστικά στο ένα γόνατο και φορούσε τα γυαλιά του πεσμένα χαμηλά στη μύτη του. Μόλις άκουσε ότι τραβάω να προτείνω τις ποινές σκίρτησε και βιάστηκε πιο πολύ να τελειώσει τη σημείωση. ― Σε θάνατο... – είπα εγώ. Και τον βλέπω, τινάχτηκε μισοκαθιστός και τα μάτια του γκουρλωμένα, πάνω από τα συρματένια γυαλιά του, κατάπληκτος, και βάζει μια φωνή: ― Σκότωσέ τους όλους, ορέ! Να μείνεις εσύ κι οι κουκουβάγιες! ― ...με αναστολή... – τελείωσα εγώ την πρότασή μου. Και τον είδα, τον πατέρα, χαλάρωσε ανακουφισμένος και πολλοί αντάρτες χαμογέλασαν μ’ αυτή την αστραπιαία τροπή. Στη δική τους αγόρευση οι συνήγοροι έδωσαν γενναία μάχη ν’ απο-δείξουν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να δικαιολογούν βαρειές ποινές για τους κατηγορούμενους της Κάτω Αγόριανης. Ότι βέβαια είναι ιερή η ανάγκη να προστατευτεί ο αγώνας, αλλά μπορούμε με μια γενναία απόφαση να δώσουμε ξανά την ευκαιρία στους ανθρώπους αυτούς και στην οργάνωση να συμφιλιωθούν, να βγουν από το φαύλο κύκλο της οξύτητας. Για τους αντάρτες κατηγορούμενους, παραδέχτηκαν ότι ήταν βαρύ το παράπτωμά τους. Αλλά το δικαστήριο έπρεπε να τους αναγνωρίσει τη σύγχυση που πάθανε καθώς μπλεχτήκανε στην επιτήδεια ενέργεια ενός έξυπνου εχθρού και τις πιέσεις των άλλων. Ας τους δίναμε κι αυτουνών την ευκαιρία να δείξουν ξανά ότι παραμένουν το ίδιο καλοί αγωνιστές και πολεμιστές όσο ήταν και πριν. Το δικαστήριο δίκασε δυο από τους αντάρτες σε θάνατο και τους άλλους σε θάνατο με αναστολή. Για τους κατηγορούμενους από την Κάτω Αγόριανη, αποφάσισε, για λόγους ασφάλειας, να μείνουν κρατούμενοι μαζί μας όσο διάστημα θα έκρινε αναγκαίο η διοίκηση του Τάγματος. Οι αντάρτες που η ποινή τους ήταν με αναστολή ξαναπήγαν στις ομάδες τους, τους δώσαμε ξανά όπλα. Οι δυο άλλοι εκτελέστηκαν το απόγευμα".
Το ΄΄Πολύδροσος Παρνασσού΄΄Για την επίθεση στον Νικηφόρο Το polydrososparnassou.blogspot. έχει ως κανόνα να δημοσιοποιεί τα σχόλια αναγνωστών του που είναι επώνυμα, ακόμη και αν είναι καταγγελτικά. Απορρίπτει όμως τα υβριστικά σχόλια. Κατ’ εξαίρεση επιτρέψαμε τον σχολιασμό με υβριστικά τέτοια και απαξιωτικά σχόλια από αναγνώστρια στην παρούσα ανάρτησή μας για την εκδήλωση μνήμης του Νικηφόρου, καθ’ όσον η παρέμβαση ήταν επί προσωπικού-οικογενειακού, με ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση, και δεν θέλαμε να υποθέσει κάποιος ότι τον φιμώνουμε. Είναι γεγονός ότι ο σχολιασμός περιείχε άκρως υποτιμητικές για το πρόσωπο του καπετάνιου αναφορές. Μετά από τις καταγγελίες, κάναμε μία έρευνα και καθώς έχουμε στα χέρια μας το βιβλίο του Νικηφόρου, διαπιστώσαμε ότι: 1. το περιστατικό για το οποίο η καταγγέλλουσα υβρίζει τον καπετάνιο, αναφέρεται στο βιβλίο του «Αντάρτης στα Βουνά της Ρούμελης» και δεν αποκρύπτεται, όπως αναληθώς ισχυρίζεται η ίδια. Στην περιγραφή του ο Νικηφόρος παραθέτει διεξοδικά τα στοιχεία αυτής της οδυνηρής ιστορίας και εκτιμούμε ότι, όχι μόνο δεν αποκρύπτει τίποτα, αλλά αντιθέτως φωτίζει με αποκαλυπτικό τρόπο τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαδραματίστηκαν τα γεγονότα , περιγράφει ακόμη και την «μετωπική» σύγκρουσή του με τον πατέρα του κατά την διάρκεια της δίκης στα Καλάνια. 2. Καθίσταται έωλος και ο ισχυρισμός ότι ο Νικηφόρος «δίκαζε» μόνος του, ότι πήρε την απόφαση ελαφρά τη καρδία και ότι υπήρξε τόσο απάνθρωπος που... χάρηκε για την εκτέλεση των ενόχων για λιποταξία. Η δίκη έγινε, και έγινε με το τυπικό που είχε καθιερώσει ο ΕΛΑΣ, με δικαστές, απολογίες κατηγορουμένων, υπεράσπιση και λαϊκό κατήγορο. Οι χαρακτηρισμοί δε, που εκτοξεύονται προς το πρόσωπο του καπετάνιου από την καταγγέλλουσα, είναι απαράδεκτοι, προσβλητικοί και απολύτως απορριπτέοι. Κατόπιν αυτών, πρέπει να δηλώσουμε ότι κάναμε λάθος που δώσαμε βάση σε υβριστικές και αναληθείς καταγγελίες, που επεκτείνονται σε απαράδεκτες γενικεύσεις, όσο και αν αυτές εκδηλώνονται ως συνέπεια μιας αληθινής ανθρώπινης και οικογενειακής τραγωδίας σε καιρό πολέμου με τους κατακτητές. Ο διαχειριστής του polydrososparnassou.blogspot
Είναι γνωστά πολλά περιστατικά σαν το παρακάτω. Τον Ιανουάριο του 1943, τρεις αντάρτες, έκλεψαν και έφαγαν μία κότα. Τους έπιασε ο Θάνος. Ο Άρης Βελουχιώτης πρότεινε την εκτέλεση και των τριών. Έπεσαν όλοι επάνω του, ο Λευτεριάς, ο Μπελής, ο Κωστούλας και ο Νικηφόρος, να μην επιμείνει. Ο Λευτεριάς είπε, εκνευρισμένος: " ― Δε μπορούμε να σκοτώσουμε τρεις ανθρώπους για μια κότα! Ο Άρης τινάχτηκε διαολισμένος. ― Η κότα είναι; – έκαμε. ― Δεν είναι η κότα – είπε σταθερά ο Λευτεριάς – αλλά κι αυτό πούναι, ένας άνθρωπος φτάνει. Εγώ προτείνω να εκτελεστεί ο κλέφτης. Τους άλλους δυο, άλλες ποινές".
Εκτελέστηκε λοιπόν ένας άνθρωπος, για μία κότα. Και οι άλλοι δύο καθαιρέθηκαν και εκδιώχτηκαν από τον ΕΛΑΣ. Όπως είπε ο Άρης: "η κότα είναι;". Και αργότερα εκτελέστηκαν άλλοι, για λίγο μέλι. Και επίσης άλλοι, για ακούσια εκπυρσοκρότηση όπλου. Ο καθένας καταλαβαίνει ποιες είναι οι ποινές για λιποταξία και παράδοση όπλων στον εχθρό. Και... νουβέλες, μπορεί να γράφει όποιος έχει έφεση στην αποδεδειγμένη ψευδολογία. Όχι ο Νικηφόρος.
Σήμερα, περισσότερο απο ποτέ, επιβεβαιώνεται ο Καπετάνιος για όσα έγραφε τόσα χρόνια στα βιβλία του, παρ' ότι μερικοί όψιμοι επαναστάτες, τον αμφισβητούσαν τότε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρέος μας να παραστούμε όλοι στην εκδήλωση τιμής....
Γιάννης Αθ. Λαγός
Μην ξεχάσετε να αναφέρεται στην εκδήλωση μνήμης την διαταγή που έδωσε ο "μεγάλος πατριώτης" στις αρχές Ιουνίου 1944 λίγο πριν την σφαγή του Διστόμου να εκτελεστούν δια τουφεκισμού δυο νέα παιδιά 18 χρονών προς παραδειγματισμό, τα οποία ενώ τα είχαν στρατολογήσει εκείνα αποφάσισαν να φύγουν από τους αντάρτες γιατί κινδύνευαν οι οικογένειές τους μανάδες αδέλφια να σκοτωθούν από τους Γερμανούς. Ετσι λειτουργούσε ο καπετάν φονιάς τόσο δημοκρατικά φασιστικά και όταν τον ρώτησε η γιαγιά μου γιατί σκότωσες το παιδί μου της είπε φύγε απο δω μη σε περάσω από μαχαίρι εσένα και τα άλλα σου τα παιδιά.Ποιός από σας θα μιλησει λοιπόν καθαρά για τον ακατονόμαστο ποιά ήταν η διαφορά του από έναν ναζί εκτελεστή. Αλλά έτσι ήταν πάντα ο δύστυχος Ελληνας δεν ξέρει από που να φυλαχτεί από τον κατακτητή ή τον επαναστάτη. Και ενώ η γιαγιά μου πέθανε με αυτόν τον καημό κάποιοι άλλοι γυάλιζαν τα κίβδηλα παράσημά τους, οι μεγάλοι αντιστασιακοί. Στην μνήμη Παναγιώτη Ιω. Παπαγεωργίου κατοίκου Αράχωβας Βοιωτίας, εκτελεσθείς, άνευ δικαστηρίου, στην περιοχή Καλάνια Παρνασσού τον Ιούνιο 1944 κατόπιν εντολής Δημήτρη Δημητρίου δια παραδειγματισμό και συμόρφωση των υπολοίπων
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τα ζυγησουμε ολα ''πατριωτη'' θελεις ?τραγικη η μοιρα του Ελληνα συμφωνουμε,αλλα τι εγινε μετα το 45 ? ποσες αδικες εκτελεσεις απο τους ''νικητες'' -μαυραγορητες-συνεργατες Γερμανων,κυβερνησεις αραχτες στην Αφρικη-προς συμορφωση των υπολοιπων,για επαναφορα στον ισιο δρομο? ,Αφου πιστευεις οτι ο κατακτητης και ο επαναστατης ειναι το ιδιο πραγμα,δεν χρειαζεται να πας στην εκδηλωση,δεν σε θελουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η απάντηση πατριώτη δεν σε θέλουμε σε προηγούμενη ανάρτηση που περιγράφεται η άνανδρη εκτέλεση συγγενικού προσώπου δείχνει ότι η φασιστική νοοτροπία υπάρχει δυστυχώς και στα επαναστατικά μυαλά.Δεν είναι κακό πατριώτες μου να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας..μόνο έτσι πάμε μπροστά..και μια συγνώμη επιβάλεται να τη λέμε εκεί που σφάλαμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρθηκα σε συγκεκριμένο γεγονός που βίωσε η οικογένεια του πατέρα μου και σε συγκεκριμένη ημερομηνία που η Ελλάδα ήταν υπό Γερμανική κατοχή και όχι στον εμφύλιο. Ο θείος μου δεν ήταν ούτε δοσήλογος ούτε καταδότης, ένα ορφανό ανυπεράσπιστο παιδί ήταν, το οποίο ενώ το στρατολόγησαν οι αντάρτες το κατέδωσαν στους Γερμανούς οι γερμανοτσολιάδες και βρέθηκε να βάλεται και από τις δυο μεριές, οπότε για να γλιτώσει αποφάσισε να φύγει και ο δικός σας "ήρωας", ο οποίος πολεμούσε για την δημοκρατία και την ελευθερία, το σκότωσε έτσι για παραδειγματισμό, όπως σκότωναν οι Γερμανοί για αντίποινα και προς συμόρφωση. Ποιά η διαφορά λοιπόν για την οικογένειά μου του κατακτητή από τον αντάρτη. Για όλα αυτά μου είχε δοθεί η ευκαιρία να μιλήσω στον ίδιο τον "επαναστάτη σας" όταν είχε έρθει στην Αράχωβα για τον εορτασμό της μάχης της Σφάλας και ναι το θυμήθηκε, δεν είχε λόγια να πει . Κρατήστε λοιπόν χαμηλούς τόνους και μην κομπάζεται τόσο γιατί υπάρχουν πολλές μαύρες σελίδες που δεν τόλμησε να αναφέρει ο συγκεκριμένος στα βιβλία του και που εσείς δεν ξέρεται. Και όχι βέβαια δεν αξίζει να σπαταληθεί ούτε ένα λεπτό για κάποιον που ήξερε να επιβιώνει με όλες τις κυβερνήσεις και όλες τις καταστάσεις, ήταν παντώς καιρού και αδίστακτα εκτός μάχης αφαιρούσε ζωές για να δημιουργεί φόβους εντυπώσεις και όνομα . Αλλα ήταν τα παλικάρια που άφησαν τα κόκαλά τους στο μέτωπο και στις πραγματικές μάχες με τους κατακτητές και όχι στις ενέδρες και στο κρυφτούλι με τους Γερμανούς και δεν είδα βέβαια να γίνεται γι αυτούς καμία ιδιαίτερη μνεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΜΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕ Η ΝΑ ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΜΟΝΟ ΑΞΙΖΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΙΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΠΡΩΤΟΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ-ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΤΟΧΗΣ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ.
http://www.periodista.gr/coverstories/item/2949-%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%84%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CF%89%CE%BD
http://documentahistory.blogspot.gr/2012/07/1943-1944.html
http://pelasgia.blogspot.gr/2013/04/blog-post_166.html
http://ellinikanea.gr/2013/04/10/%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84/
ww.topontiki.gr/article/912/i-megali-ton-tagmatasfaliton-sholi
http://istorika-ntokoumenta.blogspot.gr/2013/06/blog-post_2755.html
Θα μπορούσα να απαντήσω με πολύ σκληρό τρόπο στην κυρία που βρήκε πεδίο να αναπτύξει την άποψή της για τον φονιά ναζιστή Νικηφόρο. Σεβόμενος τον πόνο της δεν επεκτείνομαι. Το μόνο αντικειμενικό γεγονός -που παραδέχεται και η ίδια- είναι ότι ο εκτελεσθείς ήταν λιποτάκτης. Και η λιποταξία εν καιρώ πολέμου τιμωρείται με θάνατο. Ολα τα άλλα είναι "κάποιος μου 'πε ότι...". Και τα οποία, γνωρίζοντας τον πατέρα μου πολύ καλύτερα από την κυρία που τον καταγγέλλει, δηλώνω ότι είναι απολύτως ασύμβατα με την προσωπικότητά του και το ήθος του. Και ότι μόνος λόγος να μην απαντήσει σε κάποιον ο Νικηφόρος ήταν, εκείνος ο κάποιος, να είναι παραληρηματικά προσβλητικός. Εκτός αν πιστεύει κάποιος ότι ο Νικηφόρος ήταν παιδάκι που τον έβαζε ο καθένας στη θέση του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Αγαπητέ Χρήστο, διαχειριστή του ΠολύδροσοςΠαρνασσού μπλογκ, ο καθένας μπορεί να διατυπώνει την άποψή του, αλλά στα όρια της ευπρέπειας. Εδώ παραβιάζεται κάθε έννοια δεοντολογίας που πρέπει ένα σχολιαστής να τηρεί για να μην γίνουμε μαλλιά κουβάρια. Δεν ζητώ να αφαιρέσεις την ανάρτηση που προσβάλλει την τιμή και την μνήμη του Νικηφόρου. Αντιθέτως να παραμείνει ως τεκμήριο συμπεριφορών.
Πέτρος Δ. Δημητρίου
Απαντώντας με ντοκουμέντα στις συκοφαντίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήμέρος πρώτο
Η συκοφάντης του Νικηφόρου, ανωτέρω, αναφέρει….
…Κρατήστε λοιπόν χαμηλούς τόνους και μην κομπάζεται (sic) τόσο γιατί υπάρχουν πολλές μαύρες σελίδες που δεν τόλμησε να αναφέρει ο συγκεκριμένος στα βιβλία του και που εσείς δεν ξέρεται (sic)…..
Επειδή η αξιοπιστία του καθενός μας κρίνεται όχι από τις ύβρεις και τον βαθμό κακοήθειας αλλά από τα ντοκουμέντα, ιδού η λεπτομερής καταγραφή των γεγονότων στα Καλάνια από τον Νικηφόρο. Και επειδή τα ψεύδη, λοιπόν, είναι συνειδητά και οι συκοφαντίες καταιγιστικές αλλά δεν μπορούν να σχολιαστούν όλες, σταχυολογώ τις πιο χτυπητές. 1. Ο ΕΛΑΣ δεν στρατολογούσε κανέναν, ήταν εθελοντικός στρατός (στρατολόγηση γινόταν από τον ΔΣΕ στον εμφύλιο, στον οποίο ο Νικηφόρος δεν συμμετείχε - πήγε 6,5 χρόνια φυλακή από συκοφάντες, καλή ώρα, και επίορκους) 2. Οι αντάρτες που αυτομόλησαν παρέδωσαν τον οπλισμό τους στους Γερμανούς. Και μόνο γι' αυτό, η ποινή είναι η εσχάτη. 3. Ο Νικηφόρος εκτός από την φυλακή, μεταπολεμικά διώχθηκε από το στράτευμα. 4. Οι χαμαιλέοντες κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, ο Νικηφόρος ήταν πάντοτε σε δυσμένεια από όλα τα καθεστώτα μέχρι την μεταπολίτευση. Τα πολιτικά του δε δικαιώματα, που του είχαν αφαιρεθεί μετά την κατοχή, τα ανέκτησε στην μεταπολίτευση. 5. Το τι διημείφθη ανάμεσα στον Νικηφόρο και την γιαγιά (τη μάνα του εκτελεσμένου αντάρτη) καθώς και η "ιστορία" ότι στη συνάντηση ανάμεσα στην υπογράφουσα το συκοφαντικό κείμενο και αυτόν, ο Νικηφόρος... "δεν είχε λόγια να πει", είναι της ίδιας αξιοπιστίας με όλα τα υπόλοιπα. 6. Όλα τα άλλα παιδιά του λαού που πολέμησαν τους κατακτητές, δεν απειλήθηκαν από τους ...ταγματασφαλίτες; (Εδώ, φτάνουμε να χαρίζουμε εαυτόν και τίτλους πατριωτισμού!!! ... για ξεκάρφωμα... Μπράβο!). Δεν απειλήθηκαν τα δικά τους σπίτια; Ο Νικηφόρος βγήκε στο βουνό πρωτοπόρος αντάρτης και πρώτος από τους μόνιμους αξιωματικούς της Σχολής Ευελπίδων- και αμέσως οι κατακτητές φυλάκισαν τον πατέρα του στη Λειβαδιά και έκαψαν το σπίτι μας, σκορπίζοντας την υπόλοιπη 6μελή οικογένεια στους δρόμους. Δεν ότι υποστηρίζω ότι έπρεπε να πράξουν όλοι το ίδιο, αλλά όχι να γίνονται και τιμητές... 7. Ο Νικηφόρος δεν έχει να κρύψει ούτε να ντραπεί για τίποτα! Αν ήταν να κρύβεται θα καθόταν στο Στρατό επί Κατοχής και θα γινόταν όμορφα κι ωραία μια μέρα Στρατηγός με παράσημα και έπαυλη στου Παπάγου. Άλλοι πρέπει να κρύβονται. Αυτοί που κάνουν τους καμπόσους στα εύκολα.
Τέλος, όλοι οι αισχροί χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιούνται για τον πατέρα μου, επιστρέφονται στην αποστολέα, άλλωστε "η κατάρα είναι γ'μάρα και γυρνάει στον αφέντη της". Και δηλώνω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ο Νικηφόρος και ο ΕΛΑΣ φέρθηκε σε στιγμές σκληρά, σύμφωνα όμως με τους στρατιωτικούς κανονισμούς και αφού εξαντλούσε όλα τα περιθώρια επιείκειας. Αν ήταν να κρίνουμε έτσι τους στρατιωτικούς αρχηγούς σε καιρό πολέμου, τότε ο Κολοκοτρώνης που έκανε νόμο το "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους" θα έπρεπε να τιμάται όχι ως ήρωας, που ήταν, αλλά ως φονιάς, επειδή το θέλει η καθένας που έχει παράπονα και νομίζει ότι θα δικαιωθεί υβρίζοντας και ψευδολογώντας.
Παραθέτω το απόσπασμα για το περιστατικό, το οποίο δήθεν αποκρύπτεται, από το βιβλίο.
(συνεχίζεται)
Πέτρος Δ. Δημητρίου
(συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήμέρος δεύτερο
Παραθέτω το απόσπασμα για το περιστατικό, το οποίο δήθεν αποκρύπτεται, από το βιβλίο:
Νικηφόρου "ΑΝΤΑΡΤΗΣ στα Βουνά της Ρούμελης", σελ. 294-297, Τόμος Γ΄(Ε΄έκδοση-2015)
(παλιά έκδοση: σελ. 239-242, Τόμος Γ΄).
"Είχαμε κι από την Αράχωβα άσχημα πάλι νέα. Είχαν κατεβεί κι αυτού μερικοί αδειούχοι αντάρτες. Διοικητής γερμανός αυτόν τον καιρό στην Αράχωβα ήταν ένας έξυπνος φαίνεται άνθρωπος, αστυνομικός. Έμαθε από τους ανθρώπους της ΕΣΠΟ για τους αδειούχους κι έβαλε και φώναξαν τις οικογένειές τους. Τους μίλησε πολύ επιδέξια και τους έδωσε το λόγο της τιμής του ότι, να παρουσιαστούν τα παιδιά τους, να παραδώσουν τον οπλισμό τους και δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, θα τους άφινε αυτός εντελώς ελεύθερους να κυττάζουν τις δουλειές τους. Οι καλοθελητές πλεύρισαν τους συγγενείς των ανταρτών και τους ίδιους τους αδειούχους που ως τότε μπαίνανε κρυφά στην Αράχωβα. Συνέχισαν την πίεση ανακατεύοντας δελεαστικές υποσχέσεις και απειλές και τρεις-τέσσερες από τους αδειούχους δε γύρισαν στο τμήμα. Τους κατάφεραν και παρουσιάστηκαν, προσκύνησαν το γερμανό, έδωσαν τα όπλα τους και πραγματικά οι γερμανοί τους άφησαν ελεύθερους.
Μετά την πρώτη αυτή επιτυχία τους έπεσαν δίπλα στις οικογένειες των άλλων ανταρτών, πιο σκληροί, γερμανοί και καλοθελητές. Μας ειδοποίησε η οργάνωση. Παραγγείλαμε οργισμένοι στους αδειούχους που προσκύνησαν να γυρίσουν αμέσως στο τμήμα. Οι δυο υπακούσανε. Οι άλλοι δυο απαντήσανε ότι θα ανέβαιναν, μόνο να τους δίναμε λίγον καιρό να μην πάθουν κάνα κακό οι οικογένειές τους. Ο πέμπτος δε συμμορφώθηκε και η οργάνωση μας παράγγειλε ότι άρχισε να φέρνεται δύστροπα και μπορεί να γινόταν επικίνδυνος.
Κάμαμε γενική συνέλευση. Όλοι οι αντάρτες πήραν το λόγο και μίλησαν με αγανάκτηση για τα φαινόμενα αυτά.
Διατάξαμε κι έπιασαν τους τρεις προσκυνημένους αντάρτες και μας τους έφεραν απάνω. Έγινε καινούριο ανταρτοδικείο στα Καλάνια, για όλους μαζί – και τους αντάρτες και τους πολίτες της Κάτω Αγόριανης.
Ο πατέρας έφτασε ανήσυχος απ’ το χωριό μόλις τόμαθε. Ήρθε κατ’ ευθείαν και με ρώτησε τι σκοπεύουμε να κάμουμε. Αρπάχτηκα.
― Πατέρα! – του φώναξα – θα λειτουργήσουν οι νόμοι του αγώνα. Αυτό σκοπεύουμε να κάμουμε!
― Ο αγώνας είναι ιερός και να τον προστατέψετε – είπε αυτός απλά. ― Να ξέρετε όμως πού και πόσο και πότε να χτυπάτε!
Αρχίσαμε τότε ένα γερό διαπληκτισμό για το αν ήσαν ή δεν ήσαν εχθροί του αγώνα οι κρατούμενοι και ποιος ήταν ο καλλίτερος τρόπος να τους μεταχειριστούμε. Μιλούσε πιο πολύ για τους κρατούμενους της Κάτω Αγόριανης.
― Όχι να σκαρώνουν ένα σημείωμα και να ταλαιπωρούν τους αν-θρώπους! – άρχισε να φωνάζει για τις οργανώσεις.
Του φώναζα κι εγώ ότι να μιλάει καλλίτερα για τους ανθρώπους που παιδεύονται και κινδυνεύουν κάθε μέρα, κάθε ώρα, εκτελώντας το καθήκον τους κι αυτούς τους ανθρώπους ήθελα να τον βλέπω να υπερασπίζεται όχι το κάθε σκουλήκι. ― Θα τον υπερασπιστούμε σκληρά τον αγώνα μας.
― Εγώ υπερασπίζομαι τον αγώνα! Όχι εσείς! – φώναζε ο πατέρας. ― Και τον αγώνα και τους ανθρώπους του. Και να μου κάμεις τη χάρη! Δεν υπερασπίζομαι τα σκουλήκια! Εσάς υπερασπίζομαι από άδικες κι ασύνετες πράξεις που θα τις βρείτε μπροστά σας αύριο!
(συνεχίζεται)
Πέτρος Δ. Δημητρίου
ΑπάντησηΔιαγραφήσυνέχεια
μέρος τρίτο
Κατέβασα τον τόνο μου. Ήταν πάντα τόσο τίμιος, τόσο αγνός και στην ταραχή του και στις ανησυχίες του ο πατέρας.
― Πατέρα – του είπα – τον αγώνα μ’ αυτούς τους ανθρώπους που έχουμε θα τον κάμουμε. Μακάρι να είχαμε καλλίτερους, τους τέλειους που γυρεύεις εσύ. Δεν έχουμε. Θα δικαιολογήσεις μήπως αυτόν που γίνεται εχθρός ή προδότης γιατί στις οργανώσεις μας υπάρχουν αδέξιοι άνθρωποι;
― Όχι – φώναξε πάλι ο πατέρας. ― Αλλά σε ρωτάω κι εγώ: Δεν έχετε χρέος νάστε προσεχτικοί και δίκαιοι; Μπορείτε λέγοντας ότι κάνετε ιερό αγώνα να μην προσέχετε πώς θα μεταχειριστείτε τους ανθρώπους; Γιατί νάναι προδότες ή εχθροί ο τάδε κι ο τάδε, κι ο τάδε από την Κάτω Αγόριανη; Δεν είναι προδότες! Με την κακή μεταχείριση τους κάνετε εχθρούς.
― Έτσι ή αλλοιώς πατέρα – του είπα στο τέλος – οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν κατηγορούμενοι για συγκεκριμένες ενέργειες. Με τη δική τους ευθύνη ζύγισαν το δικαίωμά τους να κάμουν ό,τι έκαμαν. Τώρα ας αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αυτοί έχουν το δικαίωμα που λες να απαιτούν καλή μεταχείριση. Εμάς εδώ πάνω, τα δικά μας δικαιώματα, ποιος θα μας τα αναγνωρίσει; Έχεις τη γνώμη πως οι κατηγορούμενοι έχουν νοιώσει τόση-δα συγκίνηση, τόση-δα πατριωτική επίγνωση, όπως εσύ, για τούτον τον αγώνα, που σκοτωνόμαστε κάθε μέρα για την πατρίδα και την ελευθερία; Εγώ σου λέω όχι. Αυτοί δώσαν στον εαυτό τους το δικαίωμα να μας μισούν και ό,τι δεν έκαμαν ακόμα εναντίον μας, δεν τόκαμαν όχι από άλλη επιφύλαξη, αλλά από φόβο. Αν μπορούσαν θα έφταναν και μακρύτερα. Και οι προδότες έτσι γίνονται στο τέλος. Έχοντας δικαίωμα να «αγανακτούν» από τις «αδικίες» ή τη «σκληρότητα» των αγωνιστών. Λοιπόν εμείς δεν τη δεχόμαστε αυτή τη λογική και τώρα οι κατηγορούμενοι θα δώσουν λόγο!
Πάλι σχεδόν αρπαγμένοι χωρίσαμε με τον πατέρα. Τον άκουσα που ζήτησε να μπει συνήγορος των κατηγορουμένων. Ζήτησα κι εγώ τότε και μπήκα λαϊκός επίτροπος. Συνήγορος μπήκε κι ο συναγωνιστής Δυοβουνιώτης.
Τις ίδιες σχεδόν απόψεις που υποστηρίξαμε στο διαπληκτισμό μας με τον πατέρα αναπτύξαμε και στη δίκη. Μόνο ότι είχαμε τώρα και τις συγκεκριμένες κατηγορίες και δόθηκε νέα μάχη, τι ποινή μπορούσε να επισύρουν οι κατηγορίες αυτές.
Έκαμα και μια γκάφα. Έβαζα στη σειρά τα στοιχεία που απόδειχναν ότι οι κατηγορούμενοι της Κάτω Αγόριανης είναι ένοχοι. Είπα κατόπιν:
― Και στο κάτω-κάτω της γραφής, ας μας αποδείξουν οι κατηγορούμενοι ότι είναι αθώοι.
(συνεχίζεται)
Πέτρος Δ. Δημητρίου
συνέχεια
ΑπάντησηΔιαγραφήμέρος τέταρτο
Η συνεδρίαση του ανταρτοδικείου γινόταν, καθόμαστε όλοι καταγής. Βλέπω τότε, πετιέται απάνω σα σφήκα ο Δυοβουνιώτης και βάζει τις φωνές:
― Όχι! Όχι! Δεν έχουμε καμμιά ανάγκη εμείς ν’ αποδείξουμε σε κανέναν ότι είμαστε αθώοι! Ο συναγωνιστής Επίτροπος να μας αποδείξει ότι είμαστε ένοχοι!
― Ορέ, τον κερατά – είπα μέσα μου – με κοπάνησε!
Κι αυτός κύτταζε γύρω καμαρώνοντας ότι πραγματικά με είχε κοπανήσει.
Τελειώνοντας την αγόρευσή μου πρότεινα τις ποινές. Είπα:
― Προτείνω στο δικαστήριο να καταδικαστούν οι κατηγορούμενοι...
Όλοι γύρω, αντάρτες δικαστές, συνήγοροι, καθισμένοι κατάχαμα, τσιτώθηκαν ν’ ακούσουν. Άκρα ησυχία. Ο πατέρας μου, καθισμένος κι αυτός κατάχαμα κάτι έγραφε βιαστικά στο ένα γόνατο και φορούσε τα γυαλιά του πεσμένα χαμηλά στη μύτη του. Μόλις άκουσε ότι τραβάω να προτείνω τις ποινές σκίρτησε και βιάστηκε πιο πολύ να τελειώσει τη σημείωση.
― Σε θάνατο... – είπα εγώ.
Και τον βλέπω, τινάχτηκε μισοκαθιστός και τα μάτια του γκουρλωμένα, πάνω από τα συρματένια γυαλιά του, κατάπληκτος, και βάζει μια φωνή:
― Σκότωσέ τους όλους, ορέ! Να μείνεις εσύ κι οι κουκουβάγιες!
― ...με αναστολή... – τελείωσα εγώ την πρότασή μου. Και τον είδα, τον πατέρα, χαλάρωσε ανακουφισμένος και πολλοί αντάρτες χαμογέλασαν μ’ αυτή την αστραπιαία τροπή.
Στη δική τους αγόρευση οι συνήγοροι έδωσαν γενναία μάχη ν’ απο-δείξουν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να δικαιολογούν βαρειές ποινές για τους κατηγορούμενους της Κάτω Αγόριανης. Ότι βέβαια είναι ιερή η ανάγκη να προστατευτεί ο αγώνας, αλλά μπορούμε με μια γενναία απόφαση να δώσουμε ξανά την ευκαιρία στους ανθρώπους αυτούς και στην οργάνωση να συμφιλιωθούν, να βγουν από το φαύλο κύκλο της οξύτητας.
Για τους αντάρτες κατηγορούμενους, παραδέχτηκαν ότι ήταν βαρύ το παράπτωμά τους. Αλλά το δικαστήριο έπρεπε να τους αναγνωρίσει τη σύγχυση που πάθανε καθώς μπλεχτήκανε στην επιτήδεια ενέργεια ενός έξυπνου εχθρού και τις πιέσεις των άλλων. Ας τους δίναμε κι αυτουνών την ευκαιρία να δείξουν ξανά ότι παραμένουν το ίδιο καλοί αγωνιστές και πολεμιστές όσο ήταν και πριν.
Το δικαστήριο δίκασε δυο από τους αντάρτες σε θάνατο και τους άλλους σε θάνατο με αναστολή. Για τους κατηγορούμενους από την Κάτω Αγόριανη, αποφάσισε, για λόγους ασφάλειας, να μείνουν κρατούμενοι μαζί μας όσο διάστημα θα έκρινε αναγκαίο η διοίκηση του Τάγματος. Οι αντάρτες που η ποινή τους ήταν με αναστολή ξαναπήγαν στις ομάδες τους, τους δώσαμε ξανά όπλα. Οι δυο άλλοι εκτελέστηκαν το απόγευμα".
Πέτρος Δ. Δημητρίου
Τιμη και Δοξα σε αυτους που δεν λυγισαν τιμη και δοξα στο ΕΑΜ. Κατανοηση και ένα καλο λογο σε οσους δεν αντεξαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΄΄Πολύδροσος Παρνασσού΄΄Για την επίθεση στον Νικηφόρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο polydrososparnassou.blogspot. έχει ως κανόνα να δημοσιοποιεί τα σχόλια αναγνωστών του που είναι επώνυμα, ακόμη και αν είναι καταγγελτικά. Απορρίπτει όμως τα υβριστικά σχόλια. Κατ’ εξαίρεση επιτρέψαμε τον σχολιασμό με υβριστικά τέτοια και απαξιωτικά σχόλια από αναγνώστρια στην παρούσα ανάρτησή μας για την εκδήλωση μνήμης του Νικηφόρου, καθ’ όσον η παρέμβαση ήταν επί προσωπικού-οικογενειακού, με ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση, και δεν θέλαμε να υποθέσει κάποιος ότι τον φιμώνουμε. Είναι γεγονός ότι ο σχολιασμός περιείχε άκρως υποτιμητικές για το πρόσωπο του καπετάνιου αναφορές. Μετά από τις καταγγελίες, κάναμε μία έρευνα και καθώς έχουμε στα χέρια μας το βιβλίο του Νικηφόρου, διαπιστώσαμε ότι:
1. το περιστατικό για το οποίο η καταγγέλλουσα υβρίζει τον καπετάνιο, αναφέρεται στο βιβλίο του «Αντάρτης στα Βουνά της Ρούμελης» και δεν αποκρύπτεται, όπως αναληθώς ισχυρίζεται η ίδια. Στην περιγραφή του ο Νικηφόρος παραθέτει διεξοδικά τα στοιχεία αυτής της οδυνηρής ιστορίας και εκτιμούμε ότι, όχι μόνο δεν αποκρύπτει τίποτα, αλλά αντιθέτως φωτίζει με αποκαλυπτικό τρόπο τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαδραματίστηκαν τα γεγονότα , περιγράφει ακόμη και την «μετωπική» σύγκρουσή του με τον πατέρα του κατά την διάρκεια της δίκης στα Καλάνια.
2. Καθίσταται έωλος και ο ισχυρισμός ότι ο Νικηφόρος «δίκαζε» μόνος του, ότι πήρε την απόφαση ελαφρά τη καρδία και ότι υπήρξε τόσο απάνθρωπος που... χάρηκε για την εκτέλεση των ενόχων για λιποταξία. Η δίκη έγινε, και έγινε με το τυπικό που είχε καθιερώσει ο ΕΛΑΣ, με δικαστές, απολογίες κατηγορουμένων, υπεράσπιση και λαϊκό κατήγορο. Οι χαρακτηρισμοί δε, που εκτοξεύονται προς το πρόσωπο του καπετάνιου από την καταγγέλλουσα, είναι απαράδεκτοι, προσβλητικοί και απολύτως απορριπτέοι.
Κατόπιν αυτών, πρέπει να δηλώσουμε ότι κάναμε λάθος που δώσαμε βάση σε υβριστικές και αναληθείς καταγγελίες, που επεκτείνονται σε απαράδεκτες γενικεύσεις, όσο και αν αυτές εκδηλώνονται ως συνέπεια μιας αληθινής ανθρώπινης και οικογενειακής τραγωδίας σε καιρό πολέμου με τους κατακτητές.
Ο διαχειριστής του polydrososparnassou.blogspot
Αν ζούσε και ο θείος μου θα έγραφε και αυτός νουβέλα με την δικιά του εκδοχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι γνωστά πολλά περιστατικά σαν το παρακάτω. Τον Ιανουάριο του 1943, τρεις αντάρτες, έκλεψαν και έφαγαν μία κότα. Τους έπιασε ο Θάνος. Ο Άρης Βελουχιώτης πρότεινε την εκτέλεση και των τριών. Έπεσαν όλοι επάνω του, ο Λευτεριάς, ο Μπελής, ο Κωστούλας και ο Νικηφόρος, να μην επιμείνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Λευτεριάς είπε, εκνευρισμένος:
" ― Δε μπορούμε να σκοτώσουμε τρεις ανθρώπους για μια κότα!
Ο Άρης τινάχτηκε διαολισμένος.
― Η κότα είναι; – έκαμε.
― Δεν είναι η κότα – είπε σταθερά ο Λευτεριάς – αλλά κι αυτό πούναι, ένας άνθρωπος φτάνει. Εγώ προτείνω να εκτελεστεί ο κλέφτης. Τους άλλους δυο, άλλες ποινές".
Εκτελέστηκε λοιπόν ένας άνθρωπος, για μία κότα. Και οι άλλοι δύο καθαιρέθηκαν και εκδιώχτηκαν από τον ΕΛΑΣ. Όπως είπε ο Άρης: "η κότα είναι;".
Και αργότερα εκτελέστηκαν άλλοι, για λίγο μέλι. Και επίσης άλλοι, για ακούσια εκπυρσοκρότηση όπλου.
Ο καθένας καταλαβαίνει ποιες είναι οι ποινές για λιποταξία και παράδοση όπλων στον εχθρό.
Και... νουβέλες, μπορεί να γράφει όποιος έχει έφεση στην αποδεδειγμένη ψευδολογία. Όχι ο Νικηφόρος.