1966, πρώτο δελτίο στην TV: «Ετοιμοι; Καλή αρχή, πάμε!»

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ
Στο στούντιο επικράτησε για λίγο νεκρική σιγή, η οποία έσπασε από τη φωνή του συγκινημένου διευθυντή προγράμματος, Γιώργου Κάρτερ: «Ετοιμοι; Καλή αρχή. Ελένη να είσαι πιο φυσική σε παρακαλώ. Πάμε!». Κάπως έτσι ξεκίνησε στις 6 το απόγευμα της 23ης Φεβρουαρίου του 1966, η πρώτη επίσημη τηλεοπτική εκπομπή στην Ελλάδα. Εκείνη την περίοδο πρέπει να υπήρχαν 1.200-1.500 συσκευές συνολικά, ενώ το σήμα κάλυπτε από τον Ασπρόπυργο μέχρι και την Εκάλη.....
Πενήντα ολόκληρα χρόνια μετά, η πρώτη τηλεπαρουσιάστρια Ελένη Κυπραίου περιγράφει με ενάργεια στην «Κ», εκείνες τις στιγμές που έμειναν στην ιστορία ως το κατόρθωμα μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που εργάστηκαν με τρομερό πάθος και ελάχιστα τεχνικά μέσα, υπό την καθοδήγηση του οραματιστή Μιχάλη Γιαννακάκου.

«Δεν μου έφτανε η ταραχή της παρθενικής εμφάνισης στην ελληνική τηλεόραση, είχα και έναν πρόσθετο λόγο να ανησυχώ» θυμάται. «Ημουν τριών μηνών έγκυος στην κόρη μου και αυτήν τη “λεπτομέρεια” δεν την είχα αποκαλύψει σε κανέναν από τους συναδέλφους μου. Φοβόμουν λοιπόν μήπως αναστατωθώ τόσο πολύ που συμβεί κάτι. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και κάθισα μιάμιση ώρα μπροστά στην κάμερα, παρουσιάζοντας σύντομες ειδήσεις, σχόλια και ντοκιμαντέρ. Ηταν μια συγκλονιστική εμπειρία τότε, σε μια Ελλάδα που είχε μείνει πολύ πίσω στις εξελίξεις μιας και υπήρχαν διαμάχες για πολλά θέματα που αφορούσαν το μοντέλο που θα υιοθετούσε η χώρα. Η Ελένη Βλάχου της “Καθημερινής” και ο Λαμπράκης του “Βήματος” ήθελαν την ιδιωτική τηλεόραση, ενώ ο Γιαννακάκος τη δημόσια» λέει η Ελένη Κυπραίου.

Προτού βγει για πρώτη φορά στο ελληνικό «γυαλί», είχε σπουδάσει φιλολογία και δραματική τέχνη στη Γαλλία όπου εμφανίστηκε σε μερικούς μικρούς ρόλους στη γαλλική τηλεόραση. Με τον ερχομό της στην Ελλάδα είχε πάει στο Εθνικό Θέατρο απ’ όπου πήρε ειδική άδεια για να μπορέσει να εμφανιστεί ως παρουσιάστρια. Η καλή άρθρωση, η σωστή εκφορά του λόγου, η ψυχραιμία και η καλλιέργειά της έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην αρχή. «Κάναμε την προετοιμασία για έναν περίπου χρόνο, σε μια σοφίτα στην οδό Ρηγίλλης, όλοι οι συντελεστές και το πνεύμα ήταν πράγματι ομαδικό. Εγώ έκανα εκφωνήσεις και μεταγλωττίσεις στα ντοκιμαντέρ» λέει η πρώτη παρουσιάστρια. «Κανείς δεν είχε προσέξει την εγκυμοσύνη μου και ύστερα για να την κρύψω φόραγα παλτό μέχρι και τον Μάιο. Οταν γεννήθηκε το παιδί, το έπαιρνα με το πορτ-μπεμπέ και το άφηνα σε ένα δωμάτιο δίπλα, γιατί δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς».

Δεν πρόλαβε να περάσει ένας χρόνος επίσημης τηλεόρασης και ήρθε η χούντα: «Ημουν αναγκασμένη να εκφωνήσω το δελτίο ειδήσεων και το έκανα με τα μούτρα κάτω, απορώ πώς δεν με πέταξαν έξω πυξ-λαξ. Τα πάντα ήταν υπό καθεστώς λογοκρισίας». Οι συνταγματάρχες την έδιωξαν μερικά χρόνια αργότερα, το 1972. Επέστρεψε για λίγο το 1978 για να τη διώξουν ξανά στα πρώτα χρόνια κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το 1982. «Από τότε ξεκίνησε μια περίοδος όπου η τηλεόραση άρχισε να εκχυδαΐζεται και βέβαια ορισμένα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα με την έλευση των ιδιωτικών καναλιών. Από το 1989 και μετά οι παρουσιαστές λες και έπρεπε να έχουν περάσει από τα καλλιστεία. Το τράβηγμα και το τσίτωμα ήταν δεδομένο, ο βεντετισμός επίσης, η πνευματική καλλιέργεια δεν ήταν το ζητούμενο».

Αποχωρώντας από το γυαλί πέρασε στην έντυπη δημοσιογραφία. Οταν έφυγε και από τις εφημερίδες αποφάσισε να ασχοληθεί με τη γη. Τα τελευταία δέκα χρόνια ζει στην Αίγινα όπου έχει 35 στρέμματα με φιστικιές, πιπεριές (δένδρα) και ελιές. Ζει από τα χρήματα που βγάζει πουλώντας τα προϊόντα της, στα 79 της χρόνια. Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις των αγροτών δεν πήγε: «Το δικό μου αίτημα είναι να διαχωριστεί η θέση των μεγάλων καλλιεργητών από τους μικρούς, ιδιαίτερα όσοι από εμάς προσπαθούμε να κάνουμε αγροτική παραγωγή σε νησιά, κάτι που δυσχεραίνει την ζωή μας...».
kathimerini.gr