Μία νεαρή γυναίκα αποφάσισε να αποδώσει έναν φόρο τιμής στην γιαγιά της που έχει φύγει από τον κόσμο. Ήθελε να μεταφέρει στον φωτογραφικό φακό κάποιες από τις καθημερινές συνήθειές της που κράτησε ακόμα και αφού πέθανε ο άντρας της, αφού έμεινε μόνη της είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατό του.....
Εκείνη συνέχισε κανονικά να ποτίζει τα φυτά, να πλέκει, να φτιάχνει τα μαλλιά της και να καλεί όσες φίλες τής είχαν απομείνει για καφέ. Ακόμα και όταν άρχισε να καταρρέει και να μην αναγνωρίζει τους συγγενείς της, συνέχισε την καθημερινή της ρουτίνα. Αλλά δεν άντεξε για πολύ και λίγο καιρό μετά, έφυγε από την ζωή...
Το παράδειγμά της μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα είδος «αφύπνισης» για όλους εμάς που θεωρούμε «δεδομένους» τους ηλικιωμένους συγγενείς μας και πιστεύουμε ότι θα είναι πάντα εκεί, να περιμένουν πότε θα χτυπήσει το τηλέφωνο για ν' ακούσουν την φωνή μας ή πότε θ' ακούσουν το κουδούνι της πόρτας για να δουν το πρόσωπό μας. Όσο μόνοι και αν αισθάνονται, το πιθανότερο είναι να μην μας το πουν ποτέ. Απλώς εμείς, καλό θα είναι να είμαστε δίπλα τους. Γιατί όταν φύγουν θα μετανιώνουμε που δεν τους αφιερώσαμε όσο χρόνο έπρεπε... Σκεφτείτε, εξάλλου, πώς θα αισθανόσαστε εσείς στην θέση τους. Αν δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς θα είναι, δείτε τις φωτογραφίες και θα καταλάβετε:
Διάβαζε καθημερινά τα αγαπημένα της βιβλία
Της άρεσε να πλέκει δίπλα στο παράθυρο...
...και να έχει πάντα φτιαγμένα τα μαλλιά της!
Ακόμα και όταν ήξερε ότι δεν θα έρθει κανείς...
...έστρωνε το τραπέζι για δύο!
Μέχρι που «έφυγε» μια για πάντα
Πηγή: boredpanda.com
mama365.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.