"Κάτω στα Λεμονάδικα (1931)". Ποιά είναι η ιστορία του τραγουδιού.

 Οι πορτοφολάδες (Λαχανάδες) δούλευαν πάντα δύο. Ο ένας (ο χρυσοδάκτυλος) έπαιρνε τα λεφτά (λάχανα ονόμαζαν τα μεγάλα προπολεμικά χαρτονομίσματα, ενώ το πορτοφόλι το έλεγαν παντόφλα) και τα έδινε αμέσως .......

στον άλλο, ώστε εάν είχε γίνει ορατός από κάποιον, να μην βρίσκονταν τα χρήματα πάνω του. 

Ο δεύτερος είχε κρυψώνα που τα εξαφάνιζε μέχρι να βεβαιωθούν ότι δεν τους πήραν είδηση. Για τους σεσημασμένους βεβαίως (αυτούς δηλαδή που είχαν συλληφθεί πολλές φορές στο παρελθόν και είχαν μητρώο) η μη εύρεση του πορτοφολιού ή των χρημάτων πάνω τους δεν αποτελούσε αιτία απαλλαγής, καθώς μια και μόνο μαρτυρία κατηγορίας, ήταν αρκετή να τους στείλει μέσα!

Υπόστεγα στα Λεμονάδικα το 1931. Τα καλάθια άδεια αφού τα οπωρoλαχανικά έχουν φορτωθεί από τα υπόστεγα με προορισμό τις τοπικές αγορές

Η απόκρυψη του πορτοφολιού είχε να κάνει μόνο με την υπόληψη του δράστη, ως μάγκα λαχανά, αφού μετά την αποφυλάκισή του, θα μπορούσε να εμφανισθεί ξανά στα Λεμονάδικα με το κεφάλι ψηλά, λέγοντας ότι η Αστυνομία δεν κατάφερε να βρει δικό του κλεμμένο. Οι παρακάτω στίχοι του ίδιου τραγουδιού το αναφέρουν:

Κυρ αστυνόμε μη βαράς, γιατί κι εσύ το ξέρεις

Πως η δουλειά μας είναι αυτή

Και ρέφα μη γυρεύεις

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε το 1934, αλλά ο δημιουργός του ο Παπάζογλου, ζούσε αυτές τις εμπειρίες από την καταστροφή του ’22 και μετά που κατέφθασε πάμπτωχος στον Πειραιά. Ο ίδιος τραγουδούσε στα Λεμονάδικα με ανταμοιβή το φιλοδώρημα των περαστικών, που πετούσαν χρήματα σε δίσκο που είχε μπροστά του. Το  τραγούδι  έχουν  ερμηνεύσει 

και  οι, Εσκενάζυ, Περπινιάδης, Ρούκουνας, Μπέλου, Ζαγοραίος.

Οι λαχανάδες του Βαγγέλη Παπάζογλου, στην πρώτη εκτέλεση με τον Στελλάκη Περπινιάδη.

Και  μιά  εκτέλεση  από  τον  Κώστα  Ρούκουνα

Κάτω στα λε , βρε κάτω στα λε , κάτω στα λεμονάδικα

κάτω στα λεμονάδικα γίνηκε φασαρία

δυο λαχανάδες πιάσανε

και κάναν την κυρία

Τα σίδερα, βρε τα σίδερα, τα σίδερα τους φόρεσαν

τα σίδερα τους φόρεσαν και στη στενή τους πάνε

κι αν δε βρεθούν τα λάχανα

το ξύλο που θα φάνε

Κυρ αστυνό , βρε κυρ αστυνό , κυρ αστυνόμε μη βαράς

κυρ αστυνόμε μη βαράς, γιατί κι εσύ το ξέρεις

πως η δουλειά μας είναι αυτή

και ρέφα μη γυρεύεις

Εμείς τρώμε, βρε εμείς τρώμε, εμείς τρώμε τα λάχανα

εμείς τρώμε τα λάχανα, τσιμπούμε τις παντόφλες

για να μας βλέπουν τακτικά

της φυλακής οι πόρτες

Δε μας φοβί βρε δε μας φοβί , δε μας φοβίζει ο θάνατος

δε μας φοβίζει ο θάνατος, δε μας τρομάζει η πείνα

γι’ αυτό τσιμπούμε λάχανο

και την περνούμε φίνα