Ο Κώστας, ο Γιώργος και η Παπαδιά.....

- Κώστα φίλε μου, αδερφέ μου, θέλω μόνο μια χάρη από σένα.

- Τί θες να κάνω Γιώργο μου ;

- Θέλω να πας στον παπά...... 

και να τον καθυστερήσεις να πάει στο σπίτι του.

- Γιατί ρε φίλε; Τί τρέχει;

- Να, ξέρεις... Έχω σχέση με την παπαδιά και σκέφτηκα μήπως μπορείς να με βοηθήσεις.
- Εγώ τέτοια πράγματα δε κάνω και να μου κάνεις τη χάρη, άντε μπράβο!

Με τα πολλά όμως, ο φίλος πείθεται και πάει στην εκκλησία να καθυστερήσει τον παπά.  Τον πετυχαίνει την ώρα που ο παπάς κλείδωνε την πόρτα της εκκλησίας.

- Πάτερ, Πάτερ!
- Τί είναι τέκνο μου; Τί σου συμβαίνει;
- Παπά, θέλω να εξομολογηθώ.
- Τέτοια ωρα βρήκες να έρθεις; Έλα αύριο να κάνουμε το μυστήριο.

- Όχι παπά μου, εγώ τώρα νοιώθω την ανάγκη να το κάνω.

Τί να κάνει ο παπάς, άνοιξε την εκκλησία....

- Λοιπόν σε ακούω, του λέει, αφού έβαλε το πετραχήλι. Μα κάπου σε ξέρω. Μήπως είσαι ο γιος του φίλου μου του Σταμάτη από το διπλανό χωριό;
- Ναι.
- Βρε, τί κάνουν οι δικοί σου;
- Καλά είναι πάτερ. Με την κουβέντα βγήκαν μακροσυγγενείς, υποστήριζαν και την ίδια ομάδα, ψήφιζαν και το ίδιο κόμμα.
- Για πες μου λοιπόν, τί θες να ομολογήσεις;
- Παπά, δεν μπορώ να σου πω ψέματα. Ο φίλος μου τα έχει με την παπαδιά και με έβαλε να σε καθυστερήσω για να πάει να την βρει.Τρελάθηκε ο παπάς, άφρισε, άρχισε να φέρνει βόλτα την εκκλησιά μουρμουρώντας. Στο τέλος, ηρεμεί λίγο, και γυρνά πάλι στον χωριανό και του λέει:
- Βρε βλάκα, είσαι παντρεμένος;
- Ναι παπά μου, λέει αυτός.

- Τράβα, βρε ηλίθιε, γρήγορα σπίτι σου, γιατί η παπαδιά μου έχει πεθάνει εδώ 5 χρόνια!