ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ. Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΤΟΥ "Μικρός Ήρωας". ......Πως όταν ήταν στην Ελλάδα κατοχή/ μέσα στις σφαίρες, μες στο κρύο, μες στην πείνα,/με τους Εγγλέζους να εξοπλίζουνε τη “Χι” /μου έδειχνες μια ξένοιαστη Αθήνα.....{ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ}

Ο Κηλαηδόνης κλείνει μέσα στο τραγούδι του τις μνήμες μιας ολόκληρης γενιάς, που έζησε την παιδική της ηλικία σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα προσπαθούσε να ξεχάσει και να ανασυνταχτεί. Έπρεπε οπωσδήποτε να εφευρεθεί ένα ήρωας! Ένας ήρωας της δικιάς τους ηλικίας, που θα ενώνει και δε θα χωρίζει, ένας αγνός πατριώτης που θα μάχεται για το καλό της Ελλάδας.

Μεταφερόμαστε  στο καλοκαίρι του 1976, όταν η Ελλάδα είχε μόλις βγει από μία ακόμα δικτατορία! Το "Ελεύθερο Θέατρο" ανεβάζει την επιθεώρηση "Το τραμ το τελευταίο",.......

στην μόνιμη, τότε, στέγη του, το Άλσος Παγκρατίου. Οι νεαροί συντελεστές της παράστασης (ανάμεσά τους η Άννα Παναγιωτοπούλου, ο Σταμάτης Φασουλής, ο Κώστας Αρζόγλου και πολλοί άλλοι), στήνουν μια παράσταση με επιθεωρησιακά νούμερα που ζωντάνευαν τις παιδικές μνήμες της γενιάς τους.

 ΣΠΑΝΙΟ  ΒΙΝΤΕΟ  ΑΠΟ  ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ  ΤΟΥ  ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ  ΘΕΑΤΡΟΥ.

Καίτη Νινόν (Άννα Παναγιωτοπούλου) + Φωνητικό Τρίο με Κιθάρες (Νίκος Σκυλοδήμος, Κώστας Αρζόγλου, Ντίνος Λύρας) - "Κάου Μπόυ είν’ ο δικός μου" // Μουσική επιμέλεια: Λουκιανός Κηλαηδόνης / Καλοκαίρι 1976, “Το τραμ το τελευταίο”, Ελεύθερο Θέατρο, Άλσος Παγκρατίου

Όπως είναι φυσικό, δε θα μπορούσε να απουσιάζει ο "Μικρός Ήρως" και η παρέα του, που από σκίτσα σε φτηνό χαρτί της δεκαετίας του ’50, αναλάμβαναν ξανά “δράση” μπροστά στα δακρυσμένα από συγκίνηση μάτια των θεατών.

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, που επί χρόνια έντυσε με μουσική τις επιθεωρήσεις του "Ελεύθερου Θεάτρου" και αργότερα της "Ελεύθερης Σκηνής", έφτιαξε ένα τραγούδι που επί σκηνής τραγουδούσαν ο Ντίνος Λύρας στο ρόλο του Γιώργου Θαλάσση, η Υβόνη Μαλτέζου ως Κατερίνα και ο Γιώργος Σαμπάνης ως Σπίθας.

ΘΕΑΤΡΟ  ΠΕΡΟΚΕ

Ο μικρός ήρως , όπως το τραγούδησε ο Λουκιανός στο θέατρο Περοκέ , στην παράσταση "Τα καλύτερα μας χρόνια" . Στο ρόλο του Γιώργου Θαλάσση , ο Σταμάτης Γαρδέλης

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε το 1984 με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και τον Αντώνη Πυλιαρό στο “ρόλο” του Γιώργου Θαλάσση.

 Αξίζει να επισημάνουμε και αυτό που με τόσο όμορφο τρόπο λέει και ο Κηλαηδόνης στις δύο πρώτες στροφές του τραγουδιού: ότι οι γονείς (και φυσικά οι δάσκαλοι και οι καθηγητές) ήταν πολέμιοι του "Μικρού Ήρωα", όχι φυσικά γιατί περνούσε μηνύματα υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς (μη ξεχνάμε ότι ο απόηχος του εμφυλίου ήταν για πολλά χρόνια παρόν στην ελληνική κοινωνία, πόσο μάλλον κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘50), αλλά γιατί κρατούσε μια ουδέτερη στάση ανάμεσα στις δύο πλευρές, κάτι που για εκείνη την εποχή ήταν τουλάχιστον …ύποπτο. Και βεβαίως, δεν είναι καθόλου τυχαίο που η κυκλοφορία του περιοδικού διακόπηκε από την χούντα, κατά τον πρώτο χρόνο της επιβολής της, το 1968.

Αντίθετα, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης στο τραγούδι του, περνάει από το προσωπικό του φίλτρο την πορεία που χάραξε στην παιδική του ηλικία ο "Μικρός Ήρως" και φτιάχνει μια μουσική με σαφείς πολιτικές αναφορές. Αν και ο ρυθμός του παραπέμπει σε στρατιωτικό μαρς, η μουσική του ρεφρέν και ιδιαίτερα η επανάληψή της μετά τα “λόγια” του “Μικρού Ήρωα”, είναι δανεισμένη από τον Ύμνο του ΕΛ.Α.Σ., μέρος του οποίου τραγούδησε ο Διονύσης Σαββόπουλος στην δεύτερη, αποσπασματική εκτέλεση του τραγουδιού στην τηλεοπτική εκπομπή "Ζήτω το ελληνικό τραγούδι": "Με το ντουφέκι μου στον ώμο, σε πόλεις, κάμπους και χωριά…". 

Από τη μια οι Ιταλοί κι οι Γερμανοί

για να σε βρουν αναστατώνουν την Αθήνα,

κι από την άλλη του πατέρα μου η φωνή:

“νομίζω πως το κρύβει στην κουζίνα”.

Εσύ να παίζεις με το θάνατο κρυφτό

κι αυτοί να σκίζουνε τα τεύχη τα κρυμμένα,

μη σε τρομάζει το διπλό κυνηγητό

εσύ τους Γερμανούς κι αυτοί εμένα.

Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει

καλέ μου φίλε, Γιώργο Θαλάσση

που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει

Μικρέ μου Ήρωα, Γιώργο Θαλάσση.

- “Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ

είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει,

κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτηταί

θα τους συντρίβω και το αίμα τους θα στάζει”.

Πίσω απ’ τον τοίχο ο ασύρματος καλεί

είναι απ’ τη Μέση Ανατολή, απ’ το αρχηγείο,

θα σου αναθέσουν μια καινούργια αποστολή

με ευχές για καλή τύχη απ’ τον «Χ2».

Η Κατερίνα σ’ αγαπούσε σιωπηλά

αλλά κι εσύ το ίδιο αγνά την αγαπούσες,

χωρίς τον Σπίθα ίσως να ‘ταν πιο καλά

παρ’ όλ’ αυτά εσύ τον συγχωρούσες.

Όταν ακούω να μιλάνε γι’ Αφρική

για Βερολίνο, Βενετία και Παρίσι,

σκέφτομαι, λέω, που να ξέραν μερικοί

πως σ’ όλα αυτά τα μέρη εγώ έχω ζήσει.

Πως όταν ήταν στην Ελλάδα κατοχή

μέσα στις σφαίρες, μες στο κρύο, μες στην πείνα,

με τους Εγγλέζους να εξοπλίζουνε τη “Χι”

μου έδειχνες μια ξένοιαστη Αθήνα.

Εσύ μπορούσες να οδηγήσεις φορτηγό

μοτοσικλέτα, οτομοτρίς κι αεροπλάνο,

κι όπου κι αν ήσουν πάντα δίπλα ήμουν κι εγώ

μαζί σου ή να ζήσω ή να πεθάνω.

Ήσουνα πάντα εκδικητής και τιμωρός

γι’ αυτόν που γέμισε τον τόπο με στρατό του,

και μ’ ένα χτύπημά σου έπεφτε ο φρουρός

με μια στροφή γύρω απ’ τον εαυτό του.

Μπορούσες πάλι να ημερεύεις τα σκυλιά

με κάποιο σφύριγμα που σού ‘μαθε τσοπάνος,

κι έτσι που πέταγες με κόλπο τη θηλιά

θα έπρεπε να είσαι Αμερικάνος.

Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω

που να μην το ‘χει πει κανένας για κανέναν

εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω

μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα.

Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει

καλέ μου φίλε, Γιώργο Θαλάσση

όπου κι αν είσαι, θα ‘χεις γεράσει

Μικρέ μου Ήρωα, Γιώργο Θαλάσση.

ΛΙΓΑ  ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ   ΓΙΑ  ΤΟ  ΛΟΥΚΙΑΝΟ  ΚΗΛΑΗΔΟΝΗ

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης είναι ένας σύγχρονος Έλληνας τραγουδοποιός (αρχικά συνθέτης και στη συνέχεια στιχουργός και ερμηνευτής). Γεννήθηκε στην Κυψέλη (Αθήνα) στις 15 Ιουλίου 1943. Σπούδασε στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων και κατόπιν Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καθώς και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Αθήνας), χωρίς ποτέ να ασκήσει αυτό το επάγγελμα. Είναι παντρεμένος με την Άννα Βαγενά και έχουν δύο κόρες. Το 1999 δημιουργούν μαζί τη δική τους μουσική σκηνή, το «Μεταξουργείο», στο οποίο εμφανίζονται μέχρι σήμερα.

Η καλλιτεχνική καριέρα του Λουκιανού Κηλαηδόνη ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του '70, όταν γράφει τη μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου Η Πόλη μας. Τα τραγούδια, στον ομότιτλο δίσκο που κυκλοφόρησε, ερμηνεύουν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς. Συνεχίζει παραγωγικότατος με πολλά τραγούδια και περισσότερη μουσική (προσωπικοί δίσκοι, συμμετοχές και συνεργασίες, μουσική ή/και στίχους για θεατρικές και κινηματογραφικές παραστάσεις, για τηλεοπτικές εκπομπές, κ.α.). Πολλά από τα τραγούδια του αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν πολύ («Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάουμποϋ», «Μια μέρα μιας Μαίρης», «Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών», "Ντίσκο", κ.α.). Έχει κάνει (και συνεχίζει να κάνει) πάρα πολλές ζωντανές εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα και στην Κύπρο.

"Γ"