"Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα!". ΠΩΣ , ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΡΑΣΗΣ.

Αυτή  η  φράση  στις  μέρες  μας δηλώνει  την  πλήρη  σύγχυση που  επικρατεί σε κάποιο γεγονός.......

Όταν ο Μωάμεθ Β΄ κυρίευσε την Κωνσταντινούπολη, συγκέντρωσε τους κατοίκους της πόλης σε διαφορετικά μέρη

Έτσι αλλού έστειλε τους άνδρες, αλλού τις γυναίκες και αλλού τα παιδιά. 

Τα παιδιά κλαίγοντας αναζητούσαν τις μανάδες τους. 

Κάποιος ο οποίος έζησε από κοντά αυτή τη χαώδη κατάσταση έγραψε ένα ποίημα που αργότερα έγινε και τραγούδι.

Το  τραγούδι  λέει....."Τ’ απάνω βήμα πάρθηκεν το κάτω ποκοιμάται το μεσακό εστράγγισε, παιδιά, πάρθην η Πόλη. Πήραν την Πόλη πήραν την, πήραν και την Ασία, πήραν και την Άγια Σοφιά, το μέγα μοναστήρι με τετρακόσια σήμαντρα με εξήντα καλογέρους. 

Κλαμμός, θραμμός, που γένηκε εκείνην την ημέρα ‘χασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα".

Τη  φράση  τη  βρίσκουμε  και  στο "ΘΡΗΝΟ  ΤΗΣ  ΚΩΝ/ΠΟΛΗΣ"......

Θρήνος της Κωνσταντινουπόλεως

W. Wagner (έκδ.),
Medieval Greek Texts, Λονδίνο 1870, σ. 147, 149.

 

Εκείνη η μέρα η σκοτεινή, αστραποκαϊμένη
της τρίτης της ασβολερής, της μαυρογελασμένης,
της θεοκαρβουνόκαυστης, πουμπαρδοχαλασμένης,
έχασε μάνα το παιδί και το παιδίν τη μάναν,
και των κυρούδων τα παιδιά υπάν ασβολωμένα,
δεμένα από το σφόνδυλα όλα αλυσοδεμένα
δεμένα από τον τράχηλον και το ουαί φωνάζουν.
με την τρομάραν την πολλήν, με θρηνισμόν καρδίας· [. . .]
να πάτε όλοι κατ' εχθρών, κατά των Μουσουλμάνων,
και δεύτε εις εκδίκησιν, τρέχετε μη σταθήτε,
τον Μαχουμέτην σφάξετε, μηδέν αναμελείτε,
την πίστιν των την σκυλικήν να την λακτοπατήτε. [. . .]
ω, Κωνσταντίνε Δράγαζη, κακήν τύχην οπού 'χες,
και τι να λέγω, ουκ ημπορώ, και τι να γράφω ουκ οίδα,

σκοτίζει μου το λογισμόν ο χαλασμός της πόλης