Μέγαρον, το αμαρτωλόν…

Πάνος Σκουρολιάκος

Σημαντική η ιστορία του και μεγάλη η προϊστορία του. Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, που απετέλεσε ένα όνειρο του Χρήστου Λαμπράκη, αλλά και ένα παλιότερο όνειρο του Λάμπρου Ευταξία,  δίχασε  και ένωσε ταυτόχρονα  εχθρούς και φίλους του. Τους δίχασε ως προς την σκανδαλώδη διαδικασία ίδρυσης και λειτουργίας του.....

Η κατασκευή του κτιρίου, θεωρήθηκε οικολογικό σκάνδαλο και προκάλεσε κινητοποιήσεις κατά την δεκαετία του ΄80. Παρ όλα αυτά, το κτίριο τελείωσε και  άρχισε να λειτουργεί με ευθύνη του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός, επιχορηγείται από το κράτος που διορίζει τα μισά μέλη του συμβουλίου του, ενώ τα άλλα μισά διορίζονται από τον σύλλογο «Οι φίλοι της μουσικής».

Σε περιόδους ευμάρειας  ακόμη, ακολούθησε  μια πολιτική μετακλήσεων διάσημων ονομάτων από το εξωτερικό, ενώ υποβάθμιζε το γηγενές δυναμικό,  οργανώνοντας λίγες δικές του αλλά πάντα πολυδάπανες παραγωγές. Βεβαίως οι πόροι που του εξασφάλιζε η πολιτεία, αδυνάτιζαν την οικονομική ενίσχυση σε μια σειρά από άλλους φορείς, όπως τα κρατικά θέατρα, η Λυρική Σκηνή, οι κρατικές ορχήστρες κ.λ.π.

Το Μέγαρο όμως δεν έμεινε στις αρχικές του εγκαταστάσεις που είναι πραγματικό κόσμημα για τον τόπο και τον πολιτισμό. Επεκτάθηκε κτηριολογικά, συνάπτοντας μεγάλα, και δυσκόλως  εξυπηρετήσιμα δάνεια. Αυτή η φαραωνική επέκταση, τετραπλασίασε τα ούτως ή άλλως πολλά χρέη του. Οι τράπεζες όμως που δεν είναι και  διακεκριμένοι φιλότεχνοι οργανισμοί, απαιτούσαν  την εγγύηση  των χρημάτων τους. Ποιος θα αναλάμβανε αυτή τη γενναία δέσμευση; Την λύση έδωσαν εννιά υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, που 15 ημέρες πριν τις εκλογές του 2011, βάζουν εγγυητή των δανείων  το Ελληνικό  δημόσιο!

Πληροφορίες μας μιλούν για χρέος 25.000.000 ευρώ  κατ έτος στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και την Εθνική Τράπεζα και 420.000.000 χρέος από τα δάνεια που προαναφέραμε. Αληθεύουν οι αριθμοί;  Αληθεύει πως οι προαναφερθέντες υπουργοί φόρτωσαν στις πλάτες των φορολογουμένων ένα τέτοιο χρέος; Ποιοι ήταν οι υπουργοί;  Παπακωνσταντίνου, Ραγκούσης, Βενιζέλος, Γερουλάνος, Χρυσοχοίδης, Διαμαντοπούλου, Καστανίδης, Παμπούκης, Κουτρουμάνης.

Το Ελληνικό δημόσιο λοιπόν, είναι τριτεγγυητής σε αυτό το απίστευτο ποσόν των 420.000.000! Γίνεται να το ξεφορτωθούμε;  Να πουλήσουμε  δηλαδή το Μέγαρο; Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος ξένος επενδυτής θα ενδιαφερθεί να το αγοράσει. Να το κλείσουμε; Όχι. Και για λόγους πολιτισμικούς αλλά κυρίως για λόγους πείσματος στα δύσκολα. Στα πολύ δύσκολα. Να το αναλάβει αποκλειστικά το δημόσιο, αφού ούτως ή άλλως έχει την οικονομική ευθύνη και από τριτεγγυητής να γίνει πρωτεγγυητής;  Αφού δηλαδή θα το πληρώσουμε που θα το πληρώσουμε, γιατί να μην είναι δημόσιο;

Ναι, αλλά τι δημόσιο; Με την νοοτροπία του δημοσίου τομέα των προηγούμενων χρόνων ή με μια διοίκηση που θα το κάνει ελκυστικό και ανταγωνιστικό; Θα μείνει σε μια κάποια κρατικοποίηση, ή θα επιχειρήσει  ένα άνοιγμα, ώστε να μετατραπεί σε παλέτα πολυ-πολιτισμού;  Θα γίνει ο φιλόξενος χώρος όπου θα στεγάζει νέες ομάδες, αντισυστημικούς καλλιτέχνες μαζί με ορχήστρες, το Ελληνικό Φεστιβάλ, κ.ο.κ.;

Δύσκολες αποφάσεις, με το σκοινί στο λαιμό του εγγυητή. Και επειδή όπως είπαμε εγγυητής είναι το κράτος, το σκοινί είναι στο λαιμό όλων μας. Ας όψωνται  αυτοί που μας το πέρασαν. Τώρα τι κάνουμε; Στις 31 Ιανουαρίου του 2016, λήγει η θητεία του ΔΣ. Θα πρέπει μέχρι τότε να βρεθεί μια λύση. Βιώσιμη, με σεβασμό στους έλληνες πολίτες, με φροντίδα για τους ανθρώπους των τεχνών που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μέσα σε ένα άλλο, ανοιχτό στην κοινωνία Μέγαρο, και με πίστη στο μέλλον που όλοι μαζί, παλεύουμε να ζωγραφίσουμε για να το παραδώσουμε στα παιδιά μας και στα δικά τους παιδιά.

Το Μέγαρο που προκαλεί τον θαυμασμό των περισσοτέρων, φέρει εντός του και τον θυμό για μια περίοδο ανευθυνότητας, κοινωνικής αδικίας και χλιδάτης ξιπασιάς. Θα μπορούσε  να γίνει το σημείο αναφοράς μιας νέας εποχής; Ας το σκεφθούμε όλοι μαζί. Επαΐοντες  και μη…

* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Περιφέρειας Αττικής