ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ. " Η ΣΟΥΒΑΛΙΩΤΙΣΣΑ ΓΥΝΑΙΚΑ"

Σε  συνέχεια  του  αφιερώματος  μας  στην  αγρότισσα  μάνα  και   στη Σουβαλιώτισσα Γιάννα  Λ  Καραχρήστου και  έπειτα  από  παρότρυνση  του  ιδρυτή και   τέως  Προέδρου  του  Λαογραφικού ,  Ιστορικού  Συλλόγου  Πολυδρόσου  Αλέκου Ι  Βαλάσκα, θα  αρχίσουμε    να  αναρτούμε  τα  12   κείμενα(ένα  ανά  μήνα)  που  συνοδεύονται   από σχετικό  φωτογραφικό  υλικό και  που περιέχονται  στο καλαίσθητο και Συλλεκτικό  Ημερολόγιο  του  Συλλόγου αφιερωμένο  στη  Σουβαλιώτισσα  Γυναίκα, που επιμελήθηκε   ο  ίδιος  ο  Αλέκος  Βαλάσκας.....

Το  ημερολόγιο   κυκλοφόρησε   έτος  2009  και  είναι εξολοκλήρου και  εξόχως αφιερωμένο  στη  Σουβαλιώτισσα  Γυναίκα .

Σήμερα θα  σας  παραθέσουμε  τον  εισαγωγικό πρόλογο  του  τέως  Προέδρου  και  από  εδώ  και  στο  εξής και  κάθε  μήνα  θα  αναρτούμε  το σχετικό   κείμενο με  την  ή  τις  εικόνες  που  το  συνοδεύουν.  Γράφει  λοιπόν  ο  Αλέκος  Βαλάσκας........   

"Στο  ρωμαλέο  ανάστημα  του Παρνασσού, φόντο  του  χωριού και  της  ζωής  του και  τα  δικά  τους  στέρνα  ανοίξανε  πλατιά, τα  μπράτσα  δυνατά. Στα  χωράφια, τ' αμπέλια, τα  κοπάδια, τη  φροντίδα  των  παιδιών  και  του  σπιτιού.

Οι  γυναίκες της  Σουβάλας, οι  μανάδες  μας  και  οι  γιαγιάδες  μας"

Ο  Λαογραφικός - Ιστορικός  Σύλλογος  Πολυδρόσου, συνεχίζοντας  για  τρίτη  χρονιά  την  προσπάθειά  του, για διάσωση  ,διατήρηση  και  μετάδοση  της  πολιτιστικής  κληρονομιάς  και  παράδοσης  του  τόπου  μας,αποφάσισε το  εφετινό ημερολόγιο-Λεύκωμα  του  Συλλόγου  να  είναι ένα  ααφιέρωμα στη  Σουβαλιώτισσα  γυναίκα.

Στη  Σουβαλιώτισσα  μιας  άλλης  εποχής  που  έζησε  ακούραστη  και  υπομονετική  την  αγωνία  της  ζωής  του  χωριού τα  δύσκολα  χρόνια, τα  πέτρινα  χρόνια,τα  χρόνια  της  ανέχειας, της  στέρησης, τα  χρόνια  των  πολέμων.

Η  Σουβαλιώτισσα  όπως  κάθε γυναίκα  της  Ελληνικής   υπαίθρου, δεν  ήταν  φορτωμένη  μόνο  με  το  αυτονόητο  χρέος  της  μάνας, της  συντρόφου, της  νοικοκυράς αλλά  ήταν  και  η  γυναίκα  που  στάθηκε  δίπλα  στο  Σουβαλιώτη άνδρα , ίση  προς  ίσο, δουλεύοντας  πλάτη  με  πλάτη  σε  όποιο  επάγγελμα  εκείνος  ασκούσε, συμμετέχοντας  έτσι  ενεργά  στον  αγώνα  για  την  επιβίωση  της  οικογένειας. 
Ως  ελάχιστο  φόρο  τιμής  αφιερώνουμε  το  ημερολόγιο  αυτό  στη  Σουβαλιώτισσα  γυναίκα  που  από  την  κούνια, τα  τρυφερά της  χέρια  προσφέρονταν  τάμα  στη  δουλειά, ως  να  γίνουν  πάλι  γή. Κι  από  τον  αργαλειό  ως  το  αλέτρι,  από  τη  βελόνα  ως  την  τσάπα, από  το  φουρνόξυλο  ως  τη  γκλίτσα,  απο  το  σκαφίδι  και  το  πλαστήρι ως το  αμόνι  και  το  δρεπανι, αυτά  τα  χέρια  γράψανε  τη  μοίρα  της  χωρίς ανάπαυση  χωρίς  ανταμοιβή, χωρίς  επιείκεια, χωρίς  οίκτο.

Το  μέγεθος  της  προσφοράς  της  Σουβαλιώτισσας  γυναίκας  στη  οικογένεια, στον  τόπο  μας, στην  πατρίδα  μας  είναι  αδύνατον  να  αποτυπωθεί  σε  δώδεκα  εικόνες  και  σε  λίγα  κείμενα  ενός  ημερολογίου.

'Ομως  τις  λίγες  αυτές  εικόνες  αντιπροσωπευτικές   της  ζωής  της  γυναίκας  του  χωριού  μας παραθέτουμε  ως  επίλογο  τιμής   στον  μόχθο  που  τον  εμψύχωνε   με  την  ατέλειωτη  θυσία  της  η  γυναίκα  της  Σουβάλας,  καθώς  από  τα  βασανισμένα  χέρια  της  πορεύτηκε  η  ζωή  και  η  συνέχειά  της  και  στα  χέρια  της  διατηρήθηκε   η  μορφή  του  χωριού  μας  με  τα  Λαογραφικά  του  χαρακτηριστικά. 

Αυτή  η  ζωή  της  Σουβαλιώτισσας  γυναίκας  μέσα  από  αυτές  τις  εικόνες  και  αυτά  τα  κείμενα,-αυθεντικές  διηγήσεις γυναικών  της  Σουβάλας-, είναι  η  πραγματικότητα  που  όλοι  οι  παλιότεροι  ζήσαμε  και  θυμόμαστε, αλλά  είναι  και  η  πραγματικότητα  που  τα  τελευταία  χρόνια άλλαξε  και  αλλάζει σταθερά  μορφή προς  το  καλύτερο (?) σίγουρα  ναι.

Η  ζωή  της  σημερινής  νέας  Σουβαλιώτισσας  γυναίκας  δεν  έχει  καμιά  ομοιότητα  με  εκείνη  της  γιαγιάς  ή  και  της  μάνας  της  ακόμη. Έτσι  για  να  εκτιμηθεί το  καλύτερο "σήμερα", θα πρέπει  να  γνωρίζουμε  το  δύσκολο  και  πολύπαθο  "χθές".

Και  αυτό θέλουμε  να  δώσουμε  με  το  εφετινό  μας  ημερολόγιο.Η  προσπάθεια  αυτή  ας  αξιολογηθεί  από  αυτούς  που  το  κρατάνε  στα  χέρια  τους.

Βασιλική Μερτζάνη: Γεννήθηκε στο Πολύδροσο Παρνασσού. Επί 15 χρόνια ήταν Γεν. Γραμματέας της ΧΕΝ Αθηνών και εν συνεχεία Πρόεδρος. Έχει τελειώσει σχολή γραμματέων και έχει δυο παιδιά. Το ενδιαφέρον της για το περιβάλλον ενισχύθηκε λόγω της ειδικότητας του γιου της (Δρ. βιολόγος) με το δάσος και τα μεγάλα θηλαστικά. Από το 1999 μέλος των Φίλων και εθελόντρια στις Βιβλιαγορές και στις ξεναγήσεις των μαθητών στο Μουσείο. Είναι μέλος του Δ.Σ. των Φίλων και Υπεύθυνη Τύπου από το 2004.

Τα περισσότερα  από  τα  μικρά  κείμενα του  ημερολογίου  που  μαρτυρούν  με  ακρίβεια  τη  ζωή  της  Σουβαλιώτισσας  γυναίκας τα  παλιότερα  χρόνια  είναι  αποσπάσματα  από  τα  αυθεντικά  αφηγήματα  γυναικών  της  Σουβάλας  όπως  καταγράφηκαν   από  την  εξαιρετική  συμπατριώτισσά  μας Κα  Βασιλική  Χριστοπούλου  - Μερτζάνη και  περιλαμβάνονται  στο  βιβλίο  "Μια  Σουβαλιώτισσα  θυμάται "που  η  ίδια  επιμελήθηκε  και το οποίο   εκδόθηκε από  το Σύνδεσμο  Πολυδροσιωτών το  έτος  2002.  

Για  τη  μετατροπή αλλά  και  μεταφορά   του κειμένου  σε  ηλεκτρονική μορφή  
"Γ".