1947: ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΝΙΟΧΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Ο ΗΝΙΟΧΟΣ ΖΗΤΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ

ΕΙΣ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Ελάβαμεν την κατωτέρω επιστολήν προς τον Πρόεδρον της Κυβερνήσεως και τους αρχηγούς των κομμάτων και την δημοσιεύομεν ως έχει και ως προς την υπογραφήν και ως προς την διατύπωσιν, η οποία με την ιδιοτυπίαν της είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Ταυτοχρόνως δημοσιεύομεν και την συναποσταλείσαν μετά της επιστολής φωτογραφίαν του Ηνιόχου των Δελφών:.....

Εξοχότατε Κύριε Πρόεδρε της Κυβερνήσεως.

Εξοχότατοι Κύριοι Αρχηγοί.

Η Παγκόσμιος λαίλαψ με μετέφερε εκ του Μουσείου Δελφών εις τα υπόγεια του Μουσείου Αθηνών.

Χίλια τα χρόνια του Σεβαστού Πρεσβύτου Κεραμοπούλου που με μετέφερε και με διαφύλαξε από την επιδρομήν των απογόνων των Γαλατών και των Ούνων.

Τώρα θέλω και εγώ πλέον να επανέλθω εις το ερημητήριόν μου, θέλω να επανέλθω εις την εν τω Μουσείω Δελφών αίθουσάν μου.

Αλλά πρέπει πρώτον να επισκευασθεί αυτή γιατί τρέχουν νερά από τους φωτοδότας και θα σκουριάσω και θα’ ναι κρίμα να με σεβασθεί το πέρασμα του χρόνου από την σκουρίασιν και να σκουριάσω τώρα.

Δεύτερον, πριν ή μεταφερθώ, παρακαλώ να μου κάνετε τον δρόμον Αθηνών – Δελφών, γιατί ένα κομμάτι του δρόμου τούτου μεταξύ Θηβών και Λειβαδιάς είναι γιδόστρατα.

Τρίτον, τα ξενοδοχεία  των Δελφών και ιδία το μεγαλύτερον και ωραιότερον όλων ο ξακουστός «Απόλλων» είναι κατάκλειστον. Η μπότα του κατακτητού τα έχει ερημώσει.

Πρέπει να χρηματοδοτηθεί, ν’ ανοιχθεί τώρα μάλιστα που πλησιάζει η άνοιξις και θ΄αρχίσουν να’ ρχονται περιηγηταί. Γιατί αν ούτοι δεν εύρουν δρόμους καλούς και ξενοδοχεία, θα φύγουν χωρίς να με δούν και θα πάρουν πλέον άλλας  κατευθύνσεις, επανερχόμενοι δε ούτοι οίκαδε θα συμβουλέυσουν τους μέλλοντες να έλθουν στην Ελλάδα να μην επισκεφθούν τους Δελφούς.

Τέταρτον. Στην πάλαι χώραν του Μουσηγέτου Απόλλωνος ένας θερμουργός συμπολίτης μου ίδρυσε φιλαρμονική με 24 όλα όργανα. Η φιλαρμονική αύτη ελειτούργησεν από του έτους 1940 – 44 πλήν ο αρχιμουσικός ανεχώρησε για την χώραν των Φαιάκων, οπόθεν και κατήγετο γιατί πλέον ο συμπολίτης μου ούτος μετ’ άλλων συμπολιτών μου δεν ηδύνατο να πληρώνει τον αρχιμουσικόν εις το διηνεκές καθότι το Κράτος μόνον το πρώτον έτος επλήρωσε τον αρχιμουσικόν.

Όσον για ΧΡΗΜΑΤΑ

Ακυρώσατε παρακαλώ αυθωρεί την χορηγηθείσαν πίστωσιν εξ 100.000.000 εις τους Ιστιοπλοϊκούς Ομίλους Πειραιώς και διαθέσατε ταύτην δια τους ως άνω σκοπούς και Σας υπόσχομαι το Κράτος εάν γίνουν τα΄ανωτέρω να τα εισπράξει εκ της τουριστικής κινήσεως ταχύτατα.

Ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Πειραιώς έχει πλούσια πλουσιώτατα μέλη και δεν έχει ανάγκην κρατικής δωρεάς, καθ’ ην στιγμήν μάλιστα το σπίτι μου στους Δελφούς τρέχει και αν δεν επισκευασθεί θα πέσει.

Ο εκ των μελών μάλιστα εξαίρετος Έλλην κ. Μπενάκης, εξώδευσε τόσα και τόσα κατά τας αλησμονήτου μνήμης Δελφικάς εορτάς με την αξέχαστην Αμερικανίδα με την Ελληνικήν ψυχήν Κυρίαν Εύαν Σικιελιανού, ώστε πέποιθα ακραδάντως πως δεν θα δεχθούν τα μέλη του ομίλου.

1^ον) Να είμαι εγώ θαμμένος πάλιν εις τα υπόγεια και να μην βλέπω το μεγαλύτερον δώρον του Θεού, το φως του ηλίου.

2^ον) Να μην υπάρχουν δρόμοι κατάλληλοι να μεταφερθώ εις Δελφούς χωρίς να διατρέχω τον φόβον να συντριβώ από τα τραντάγματα των λάκκων.

3^ον) Δεν θα δεχθούν λέγω οι κ. κ. του Ομίλου, οι ξένοι οι ερχόμενοι εις Δελφούς να μην εύρουν εν ξενοδοχείον της προκοπής να φάγουν και να κοιμηθούν;

Και αυτοί (οι του Ομίλου) να κοιμούνται εις τα μέγαράν των και να ιστιοπλοούν.

Με ποίαν εθνικήν συνείδησιν και κέφι θα πράττουν τούτο;;;

ΤΕΛΟΣ, Κύριε Πρόεδρε, Κύριοι υπουργοί. Θέλω και εγώ και ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ να επανέλθω εις το ερημητήριόν μου, θέλω να βρεθώ κοντά στους παλαιούς μου γνωρίμους.

Θέλω να επανέλθω εις την ωραίαν και ποιητικήν χώραν των προγόνων μου, που η σκαπάνη των Αρχαιολόγων μούδωσε το πρώτον Φως  του Ηλίου

Μετά βαθυτάτου σεβασμού

                                                                                 Το άγαλμα θαύμα

Ο ΗΝΙΟΧΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Το παραπάνω δημοσίευμα το διαβάζουμε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ τον Φεβρουάριο του 1947.

ΠΗΓΗ: http://rakopolio.blogspot.gr/