ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΦΟΥΤΗΣ. Ο ΜΕΝΔΕΝΙΤΣΙΩΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ , ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ, ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΣΟΥΒΑΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΡΕ. Ο "ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ" ΤΗΣ ΘΑΥΜΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΞΕΧΑΣΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ Η ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΣ ΣΤΙΣ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.

"Πρέπει να σελώνεις τα όνειρα σου πριν τα καβαλήσεις. Να ξέρεις όμως ότι χωρίς όνειρο δεν μπορεί να υπάρξεις". Δ.Φ

Του "Γ" {Κείμενο, εικόνες, φωτογραφίες  και  βίντεο}

Γεννήθηκε το 1947 και μεγάλωσε στη Μενδενίτσα  Λοκρίδας. Πέρασε τα γυμνασιακά του χρόνια στη Λαμία. Σπούδασε ..............

Χημικός Μηχανικός στο ΕΜΠ και μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία. Εργάστηκε επί 35 χρόνια στο εργοστάσιο παραγωγής Αλουμινίου στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας.

Οι πρώτες δημοσιεύσεις ποιημάτων του έγιναν στο Λαμιακό Τύπο και τη φιλολογική Βραδυνή.

1.       ΚΟΙΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ(Δ.ΦΑΦΟΥΤΗΣ) & ΛΕΞΗ(Θ. ΝΙΑΡΧΟΣ).

1.                                                   ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ

1.                                             ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑ

1.       ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΙΚΟΥ ΤΕΥΧΟΥΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ ΣΤΑ ΑΣΠΡΑ ΣΠΙΤΙΑ

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ Δ.ΦΑΦΟΥΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΜΠΡΕΛΑ

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ Δ.ΦΑΦΟΥΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ 

Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές ( ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ, ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ, ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ, ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ, ΤΑ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΑ    και ένα βιβλίο

  δοκιμίων ( ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΡΡΙΜΜΕΝΑ ).

Τα 1989 ίδρυσε μαζί με άλλους το λογοτεχνικό περιοδικό" ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ" με έδρα τα Άσπρα Σπίτια, το οποίο διηύθυνε μέχρι το 2002.

1.       ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ Δ.ΦΑΦΟΥΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

Ποιήματα του έχουν ανθολογηθεί και μεταφραστεί στα ιταλικά και ισπανικά και κριτικά του σημειώματα έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά.

Τιμήθηκε με ειδικά αφιερώματα από τα λογοτεχνικά περιοδικά "ΟΜΠΡΕΛΑ" και "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ". 

Σε λογοτεχνικές εκδηλώσεις έχει παρουσιάσει το έργο πολλών λογοτεχνών.                                       

               Τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο ΤΑΚΗΣ ΤΡΑΝΟΥΛΗΣ το 1990.

                              
              

Είναι ιδρυτικό μέλος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων και Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΕΛ).

Είναι  ο   φίλος  του  Γιάννη  Μαρρέ  και  φίλος  του  χωριού  μας. Ο   άνθρωπος  που είχε   την  ιδέα αλλά  και  τον  προγραμματισμό  πραγματοποίησης   της  θαυμάσιας και  αξέχαστης  βραδιάς  Δημοτικού τραγουδιού που  έζησε  η Πολύδροσος  στις  13 Αυγούστου ,  που  διοργάνωσε  ο  Σύλλογος  γυναικών Πολυδρόσου "Η Εστία" και  στην οποία  συμμετείχαν  σαράντα και  πλέον  Σουβαλιώτισσες  και  Σουβαλιώτες, νεώτεροι  και  μεγαλύτεροι , που  τραγούδησαν , διάβασαν  και  απήγγειλαν.

    ΕΓΡΑΨΑΝ  ΓΙΑ  ΤΟ  ΔΗΜΗΤΡΗ  ΦΑΦΟΥΤΗ......

-Η  ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ 

"Η ποίησή  σας , στα  περισσότερα  ποιήματά  σας  , χτύπησε  την  πόρτα  του  συναισθηματικού  μου  κόσμου."

-Ο  ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ  ΒΡΕΤΑΚΟΣ

"Ξαναδιάβασα  πάλι  τα  ποιήματά  σου  για  να  βεβαιωθώ  πως  δεν  έκανα  λάθος. Ο ποιητικός  σου  κόσμος  βρίσκεται  ανάμεσα  στούς  ελάχιστους  που  ξεχώρισα  τον  τελευταίο  καιρό. Αυτό  μου  λέει η  πυρηνική  γνησιότητα  των  ποιημάτων  σου."

-Ο  ΓΙΩΡΓΟΣ  ΚΑΡΤΕΡ{ λογοτέχνης, κριτικός θεάτρου και τηλεόρασης}

"Τι  ευαίσθητος  λυρισμός.Από  πολλούς  στίχους σας  ένοιωσα  τα  χάδια  της  άρτιας  ποίησης  να  με  αγγίζουν. Η  ποίησή  σας  είναι  μια  κατάκτηση  στην  οποία διαπιστώνεται  ουσία  ζωής."

Επιλέξαμε  και  σας  παρουσιάζουμε  ποιήματα  και  πεζά απο  το  συγγραφικό  του  έργο.

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ" ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ  ΣΤΟ  ΦΙΛΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  ΜΑΡΡΕ.

"Παρόπλιση"

Πραγματεύτηκες  στο  μήκος  κύματος  του  χρέους

απασφαλίζοντας  τις  κραταιές  επιλογές.

Υπόβαλλες  τις  βλέψεις  στην  ειρωνία

των  απανταχού  ειδημόνων  των  πραγμάτων.

Εκ  παραδρομής  υλοτόμησες  τους  υπαινιγμούς  σου

για  μιάν  άλλη  τύχη  της  καθημερινής  περιπέτειας.

Ή ταν  ή  επί  τας σε αυτή  την  έρμη  αυτογνωσία

που  ελλιμενίζει στους  κόλπους  σου.

"Επίκληση"

Τώρα  νάρθεις  σκοπευτή  αλάθητε.

Ρυτιδωμένος  και  αχτένιστος  επιβάτης  

στην χρεωκοπημένη χορδή  του  σκοταδιού.

Οι  λέξεις  γυμνές  να  σε  χειροκροτούν  

και  του  νυχτοπουλιού  το  πένθος

ας  αναθεματίζει  την  ανοχύρωτη  ώρα.

Μπές  στην  αυλόπορτα  , θάχω  δεμένο  το  σκυλί.

ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΠΟΙΗΤΙΚΗ  ΤΟΥ  ΣΥΛΛΟΓΗ  "ΤΑ  ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΑ"

 "Άλωση"

                                           

                                "Μιάς  ώρας  δρόμος...Και τον  έκανα αιώνες με τα  χρόνια  μου."

Ποτάμια  που  ταξίδεψα

Βάσανα, λογισμούς και νιότη.

Μιάς  ώρας  δρόμος.

Και τον  έκανα αιώνες με τα  χρόνια  μου.

Κι  έτσι  που  ξοδευτήκανε  κι  αυτά

που  άλλοι  τα  βάφτησαν χαμό

φτώχεια  κι  ανούσια  πράξη.

Ξέμεινα μάντιδα  δάφνη  ανίσχυρη

αφού  κανείς σε  ανώφελους  χρησμούς

δεν  στέργει  τις  πληγές  του  να  απαλύνει.

"Ανένταχτα"

                                                       

                               "καταγραφή κριμάτων  κι  ενοχών θα  αναζητούνε."

Σε  όλους  τους  σκοτωμένους  στέλνω  τις  επικλήσεις

και  των  αγίων  τα  κελιά  χτυπώ  τα  μάνταλα.

Γυρεύω ότι  απόμεινε  απο  τη  νίκη  και  τα  φλάμπουρα

τραγούδια  , προσευχές  και  προσκυνήματα

σαν  έρθει  η  άλλη  ώρα  στα  ξεκούρδιστα  ρολόγια

καταγραφή κριμάτων  κι  ενοχών θα  αναζητούνε.

ΑΠΟ  ΤΟ  ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ "ΑΤΑΚΤΩΣ  ΕΡΡΙΜΕΝΑ"

"Δίστομο-Ιούνης 1944"

                                                 

Πάλι  αυτές  τις  μέρες  οι  μνήμες  θεριεύουν.Πάλι  ο  αγέρας  γεμίζει καπνούς  ,κραυγές  και  πένθος.Πάλι  κροταλισμοί πολυβόλων  πνίγουν  τις  φωνές των  δολοφονημένων  παιδιών.

Ποιές  πολεμικές  αποζημιώσεις μπορούν  να  απαλύνουν  την  μνήμη? Ποιές  πολεμικές  αποζημιώσεις μπορούν  να  εξαγοράσουν  τη λήθη? Ποιές  πολεμικές  αποζημιώσεις  θα παραιτήσουν  τη  Σαλώμη  απο  τον  ερχόμενο  χορό? Ποιές  πολεμικές αποζημιώσεις

μπορούν  να  διαπραγματεύονται  ερήμην  των  σκοτωμένων?

"Τα  κλαρίνα"

Τα  κλαρίνα  και  τα  βιολιά  που  ταυτίστηκαν  με  τα  βάσανα  και  τις  ελπίδες, τη  γέννηση  και  τον  θάνατο  των  ανθρώπων  μιάς  εποχής, ορφανεύουν  στις  μέρες  μας.Χάνουν  τα  χάδια  από  τα  δάχτυλα  και  την  καρδιά  των  οργανοπαιχτών  και  μπαίνουν  στα  εκθέματα  των  αφιλόξενων  μουσείων.

Έφυγε ο  μπάρμπα  Τάσος Χαλκιάς απο  κοντά  ο αδελφός  του Κυριάκος και  προχθές  παίζοντας  το  σκάρο  ο  Βασίλης  Μπατζής.

Τα  σκοτεινά  χρόνια  67-70  στα  σκοτεινά  μαγαζιά  της  Δώρου  και  της  Λαυρίου, σκλαβώθηκα  από "την  κοντούλα  λεμονιά"  και  τη  "Στέλλα  του  δασάρχη".

Τούς  άκουσα  πολλές  φορές  στο  καφενείο  της  Ζίτσας  και  χόρεψα  και  με  τους  τρείς  στην  Παραμυθιά  και  τα  Ζαγοροχώρια.

Εγώ  γι  αυτούς  θα  κλάψω .  Με  το γλυκόσυρτο  μοιρολόι  της  Ηπειρώτισας  μάνας, με  το  λεβέντικο  τσάμικο  της  Ρουμελιώτισας  καπετάνισας, με  το  ερωτικό  συρτό  της  Μωραίτισας αρραβωνιαστικιάς  και  με  τον  πένθιμο βυζαντινό ρυθμό της  Άλωσης  που  ακόμα  αρνούμαι  να  πιστέψω.

ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΠΟΙΗΤΙΚΗ  ΣΥΛΛΟΓΗ  "ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ  ΚΑΡΔΙΑΣ"

"Ανατολικά  της  καρδιάς"

Αν  κάποια  μέρα 

σε  ρωτήσουν  

κατά  που  πήγα

δείξτους  αυτό  το  δρόμο

που  ξεκινάει

απ' τα  γυμνά  σου  πόδια

και  φτάνει

ως  τα  μεγάλα  σου όνειρα.

"Νομίσματα"

                                "Τον  έχασα  τον  κόσμο  μου  εγώ."

Τον  έχασα  τον  κόσμο  μου  εγώ.

Τον  περιέκλεισα  σε  μιά  συναλλαγματική  ζωής.

Όμως  κανένας  δεν  εγγυήθηκε

πως  κάποτε  θα  εξωφληθεί.

Μα την  πίστη ακόμα  δεν  έχασα

στο  χρηματιστήριο των  αξιών.

Κι  αν  μου  ζητούσαν να  δανείσω

ότι  ακόμα  απόμεινε

θάκοβα την  καρδιά  μου  σε  νέα νομίσματα,

για  να  μοιράσω.

"Σταγόνες  μοναξιάς"

 "Κάπου  στα  μάτια  μου, κυλούν  σταγόνες από  μοναξιά".

Δεν  έχω  τίνος  να  το  πώ.

Το  γυάλινο  ποτήρι  έμεινε  άδειο.

Απείραχτο  το  πιάτο  στο  τραπέζι

το  τραπεζομάντηλο , η  πετσέτα  , το  πικρό  ψωμί.

Ένα  μαχαίρι χλώμιασε  χωρίς  μιά  λάμψη.

Πέρα  μακρυά, χιλιάδες  δείχτες  δείχνουνε  μεσημέρι.

Ωρα  φαγητού  , ώρα  μεσημεριού  κι  εσύ  δεν  φτάνεις

Μήπως  το  τρένο  άργησε? Πάντα  κινούσες  με  τα  πόδια.

Μήπως  τα  πόδια  απόστασαν ? Πάντα  κινούσες  με  τα  μάτια.

Μήπως  τα  μάτια  σβήστηκαν? 

Ανησυχώ, τρομάζω  κι  εγώ  την  ξέρω  την  αλήθεια.

Όμως  δεν  έχω  τίνος  να  το  πώ.

Το  γυάλινο  ποτήρι  έμεινε  άδειο.

Απείραχτο  το  πιάτο  στο  τραπέζι

το  τραπεζομάντηλο , η  πετσέτα  , το  πικρό  ψωμί.

Δεν  έχω  τίποτα  να  περιμένω.

Κάπου  στα  μάτια  μου, κυλούν  σταγόνες από  μοναξιά.

ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΠΟΙΗΤΙΚΗ  ΣΥΛΛΟΓΗ"ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ"

".....χωρίς  τίτλο "

"πώς  η  καλύτερη  πορεία,  έλεγε, είναι  πάνω  στα  κύματα"

Αυτόχειρας  μιά  ζωή, θα  επιμείνει στων 

ταξιδιών  τη  γρηγοράδα,

πώς  η  καλύτερη  πορεία,  έλεγε,

είναι  πάνω  στα  κύματα,

ενώ  η  άλλη  στις  ερημιές  και  τα  χαλάσματα,

πεισματικά  θα  του  στερούν  το  μακροβούτι  του  θανάτου.

ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΠΟΙΗΤΙΚΗ  ΣΥΛΛΟΓΗ  "ΤΑ  ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ  ΑΠΟΥΣΙΑΣ"

 "Συγκομιδή"

 " Ιριδισμοί   από  νιότη  που  υποτάχθηκε."

Ιριδισμοί

από  νιότη  που  υποτάχθηκε.

Κορμοί  ενός  δάσους  

που  πυρπολήθηκε.

Φλεβάρηδες,

που  εμπιστεύτηκαν οι  άμοιροι

τη  μοίρα  τους.

Έρχονται  πίσω  από  το  λόφο το  σούρουπο

και  κατασκηνώνουν.

Και  εσύ,

πρός  την  άλλη κατεύθυνση

τρεχάτος

Και  δύο "άτιτλα" ερωτικά.......

Ελένη

Πόσοι  σε  γύρεψαν

και  πόσοι  σε  βρήκαν .

Πες  μας  τι  είσαι?

Η  μοίρα  μας  

για  η  συμφορά  μας?

θερίζεις  τις  μέρες  σου.

  "Που  τόσο  γλυκά  πρεύεσαι  μέσα  στο  σύμπαν"

Νάβρεχε  απόψε,

που  τόσο  γλυκά πορεύεσαι

μέσα  στο  σύμπαν.

Αστέρας  διάττοντας

και  ρυθμικός.

Κάποιου θεού

ο  ξεχασμένος  του  αμνός.

=Γράφει , από τη Μενδενίτσα , στο ηλεκτρονικό  περιοδικό " Ενεργός  Πολίτης"  ο Δημήτρης Φαφούτης   στις 26   Γενάρη  του  2014 για  την  αλληλεγγύη  και  τον  εθελοντισμό  καλώντας  τους  συντοπίτες  του  σε  συμμετοχικές  δράσεις.

//Συμπολίτη . Πρέπει να σελώνεις τα όνειρα σου πριν τα καβαλήσεις. Να ξέρεις όμως ότι χωρίς όνειρο δεν μπορεί να υπάρξεις.//

"Γ"