Δύσκολες Ώρες

Λάκης Λαζόπουλος

Μόλις τώρα τελείωσε η ψηφοφορία.

Το μυαλό μου λέει πως αποφύγαμε τη χρεοκοπία, πως η χώρα δεν θα πάει στη δραχμή, πως οι άνθρωποι από αύριο θα μπορούνε ξανά να επιστρέψουν στην παλιά τους ζωή.....

Η κυβέρνηση θα ετοιμαστεί να εφαρμόσει αυτό το τρίτο πρόγραμμα , ένα τρίτο βάναυσο μνημόνιο , με μόνη παρηγοριά ότι αυτή τη φορά θα εφαρμοστεί από μια φιλολαϊκή κυβέρνηση, η οποία μέσα σ’αυτό τον ασύλληπτο εκβιασμό κατάφερε να μην περικόψει μισθούς και συντάξεις. Τουλάχιστον στην παρούσα φάση.

Διότι τα μούτρα αυτά που είδαμε στην τελευταία σύνοδο κορυφής, δεν νομίζω ότι θα σταματήσουν εδώ. Θέλουν αίμα.

Ο νους ακόμα λέει, πως η κυβέρνηση πήρε χρόνο για να δει τι θα κάνει και να δει πως θα αντιμετωπίσει τις πέρα για πέρα, δικαιολογημένες αντιδράσεις. Αυτά λέει ο νους αλλά η ψυχή δεν λέει να αποκοιμηθεί με αυτά τα λόγια.

Τι λείπει; Τι φταίει; Και η καρδιά μου κλαίει, λένε οι στίχοι του τραγουδιού. Ακούω το παραλήρημα της ψυχής του καθενός.

Δεν ψηφίσει τα δύο προηγούμενα μνημόνια η Αριστερά για ποιον λόγο;

Για να φέρει η ίδια ένα μνημόνιο και να το ψηφίσει?

Ενώ υποσχόταν ότι θα καταργήσει τα μνημόνια με ένα άρθρο, έρχεται τώρα με ένα άρθρο που σέρνει πίσω του ένα τρίτο μνημόνιο;

Ο ΣYΡIZΑ ανέβασε τον πήχη της ελπίδας αυτού του λαού. Ο κόσμος πίστεψε στον Τσίπρα . Έστειλε στη μάχη τον πιο γενναίο του πολεμιστή. Του έδωσε το 62 τοις 100 το ισχυρότερο όπλο.

Αν έχασε αυτός στη μάχη τότε ποιον να στείλει; Τον Θεοδωράκη, που δεν χρειάζεται καν να πάει στις Βρυξέλλες. Που θα μπορούσε να του φέρει courier την απόφαση τους;

Ποιον να στείλει;

Τον Κυριάκο; Που τον βλέπω να ετοιμάζεται να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις και τρίβει τα χέρια του;

Τη Φώφη Γεννηματά, που ουρλιάζει σαν κοριτσάκι τρίτης δημοτικού στο προαύλιο του σχολείου της;

Τον Βενιζέλο που πιστεύει ότι τα μνημόνια είναι η σωτηρία για τον τόπο;

Είχα και είχαμε όλοι τεντωμένα τα αυτιά μας να ακούσουμε μια πρόταση, μια πρόταση της προκοπής, για να μη σβήσει η αξιοπρέπειά μας αυτό το βράδυ, όπως σβήνει το κερί από το πρώτο φύσημα το βράδυ της Ανάστασης.

Ακουγα τη Xρυσή Αυγή Nα προσπαθεί να κρατήσει το έθνος όρθιο και πάγωσα.

Ήθελα να πιαστώ από το ΚΚΕ, που είναι καθαρό στην άποψη της απομάκρυνσης της Ελλάδας από την Ευρώπη, αλλά και πάλι δεν ήταν σαφές αυτό που άκουγα.

Να φύγουμε από την Ευρώπη αλλά να μην πάμε και στη δραχμή.

Δεν με έπεισε ούτε o Λαφαζάνης κι η Αριστερή του πλατφόρμα.

Απίστευτα πρόχειρη η πρόταση εξόδου. Να τυπώσουμε δραχμές που όμως δεν θα ισχύουν. Να κρατάμε νομίσματα που δεν θα έχουν καμία αξία.

Ήμασταν έτοιμοι να ακούσουμε οποιαδήποτε πρόταση μας οδηγούσε στην αξιοπρέπεια.

Όταν μίλησε η Ζωή, είναι αλήθεια, η ψυχή μας ταράχτηκε. Έλεγε όσα θέλαμε να πούμε. Ήταν περίεργο αίσθημα. Ένιωσες ξαφνικά μία απόσταση. Ο Πρωθυπουργός φιμωμένος και δεμένος από τους εκβιαστές της Ευρώπης και η συντρόφισα του να μιλάει έξω από το δωμάτιο, έχοντας απόλυτη επίγνωση της κατάστασης. Τα λόγια της πως να μην σε αγγίξουν;!

Όλοι οι Έλληνες μέσα τους θέλουν να τα βροντήξουν και να φύγουν. Έτσι είναι το θυμικό, σαν παιδί.

Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας έδειξαν πρόβλημα. Χωρίστηκε η ψυχή με το μυαλό. Ποιος θα οδηγήσει την ιστορία;!

Η ψυχή μας πόνεσε. Κανείς δεν θέλει αυτή τη συμφωνία, όπως και κανείς δεν θέλει τη χρεοκοπία. Δε μου αρέσει να βλέπω να πανηγυρίζουν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο Θεοδωράκης. Να περιθάλπτουν αυτοι τον Τσίπρα τάχαμου σαν καλοι και να του βγάζουν τα βέλη από τους σύντροφόυς του.

Όμως αυτός είναι ο δρόμος ενός πολεμιστή. Κερδίζει και χάνει. Και δείχνει τις πληγέςτου και δείχνει την ήττα του. Χωρίς κλάματα. Γιατί το βασικό είναι να σταθείς όρθιος και να οργανώσεις στον πόλεμο. Γιατί η Ευρώπη τελείωσε στις 12 Ιουλίου. Δεν θέλω να ανήκω εκεί. Ο νους μου ανήκει, η ψυχή μου όχι.

Ο λαός πρέπει να ετοιμάζεται. Τίποτα δεν τελειώνει απόψε. Η ιστορία θέλει να αλλάξει. Της το οφείλουμε. Η πρώτη μάχη χάθηκε, αλλά ο εχθρός είναι ακόμα εκεί. Και ο λαός είναι ευτυχώς ακόμα όρθιος.

Αν όλα τελείωσαν σήμερα, αυτό θα σήμαινε πως ήρθε το τέλος της πολιτικής. Αφού κανένας πολιτικός, καμιά πολιτική δεν μπορούν να νικήσουν εκβιαστές και τοκογλύφους τότε η πολιτική τελείωσε.

Θα είμαστε έρμαια της ευρωπαΐκής μαφίας. Δεν είναι εταίροι. Είναι δεσμοφύλακες.

Και κάθε σωστός φυλακισμένος πρέπει να νοιάζεται για το πως θα δραπετεύσει. Ιδιαίτερα αν έχει φυλακιστεί τόσο άδικα.

Υ.Γ.: Δεν έχω δει ποτέ τον Πρωθυπουργό να σηκώνεται από την θέση του με τέτοιο βάρος ψυχής.

altsantiri