Πολλά ήταν τα ψέματα που είπαμε έως εδώ

Του Θανάση Καρτερού

Μπορεί όσοι ψήφισαν Όχι, ή πολλοί από αυτούς, να έχουν στο στόμα τη γεύση της πίκρας μετά τα τελευταία. Και πολλοί από μας που χρόνια βολοδέρνουμε στην Αριστερά να είμαστε συντροφιά όχι μόνο με την πίκρα, αλλά και με την πολιτική κατάθλιψη που προκαλεί ένας επώδυνος, ταπεινωτικός, εν γένει γαμημένος συμβιβασμός. .....

Γιατί ο ορισμός ενός τέτοιου συμβιβασμού είναι η πρόταση της κυβέρνησης στους δανειστές. Και έναν τέτοιο συμβιβασμό θα επικυρώσει η συμφωνία -αν βέβαια τελικώς υπογραφεί.

Προφανώς πολλά ήταν τα ψέματα που είπαμε ώς εδώ -στον εαυτό μας εννοώ. Γιατί κάθε συμβιβασμός μπορεί να εξαρτάται από την ευελιξία, την πείρα, την αποφασιστικότητα εκείνων που διαπραγματεύονται. Εξαρτάται όμως κυρίως από ένα πράγμα και δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει τον Αριστερισμό για να το ξέρεις: από τον συσχετισμό των δυνάμεων. Κι εμείς, δυστυχώς, υπερτιμήσαμε τη δημοκρατία, και τη δύναμη του δίκιου αν θέλετε, και υποτιμήσαμε την ευρωκρατία και τη δύναμη του χρήματος αν θέλετε.

Το γεγονός είναι ότι μας στρίμωξαν με τον πιο άθλιο τρόπο: κρατώντας όμηρο και απειλώντας με εκτέλεση τη χώρα. Εδώ ξεπέρασαν ακόμα και τους φαιούς προγόνους τους. Εκείνοι κρατούσαν ομήρους και εκτελούσαν χιλιάδες ανθρώπους. Αυτοί απειλούσαν να ανατινάξουν όλη την Ελλάδα. Όχι απλώς τις τράπεζες, αλλά εκατομμύρια σπίτια. Και όχι μονοκατοικίες στο Ψυχικό, που οι ένοικοί τους διαθέτουν λιπαρούς λογαριασμούς στην Ελβετία. Αλλά σπίτια ανθρώπων που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα μέσα στον ζόφο.

Αν στις συνθήκες αυτές έπρεπε να δεχτούμε τον συγκεκριμένο συμβιβασμό, θέλει φυσικά συζήτηση. Γιατί δεν είναι για πέταμα και η άλλη άποψη. Αλλά ο γέγονε, γέγονε. Αν και εφόσον υπάρξει συμφωνία, καλό είναι να μην ξεχνάμε ένα πράγμα: Η δική μας κυβέρνηση είναι ακόμα στα πράγματα. Τραυματισμένη αλλά ζωντανή. Έχασε μια μάχη, αλλά δεν έχασε και τον πόλεμο. Αν θέλετε, κέρδισε και μια μάχη ενάντια σε όσους, εντός και εκτός Ελλάδας, είχαν σκοπό και σχέδιο να την ανατρέψουν. Κι εδώ ο καλόπιστος καταλαβαίνει ότι με αυτή την κυβέρνηση παραμένει ανοιχτός ο δρόμος.

Ας κυβερνήσουν όμως. Ας κόψουν τα κεφάλια της Ύδρας διαφθοράς. Ας τσακίσουν τη διαπλοκή. Ας φορολογήσουν τον πλούτο. Ας μεταμορφώσουν τη Δικαιοσύνη και το Κράτος. Ας πάρουν τελικώς την εξουσία, αφού προς ώρας είναι κυβέρνηση άνευ χαρτοφυλακίου. Αυτό περιμένει ο απογοητευμένος κόσμος του Όχι. Γιατί στα εσωτερικά μέτωπα δεν συγχωρείται κανένας συμβιβασμός. Και τέλος: Μ' αυτή την Ευρώπη - Φυλακή πρέπει να ξεμπερδέψουμε ειρηνικά και δημοκρατικά μόλις σταθούμε στα πόδια μας. Γιατί δεν μπορεί να δεχόμαστε το καθεστώς βιασμού ως πάγιο, νόμιμο και ηθικό.