Ναι, όχι και ποτέ την Κυριακή

Είμαστε στριμωγμένοι. Παρά την μεγάλη ψυχική ανάταση και τις ελπίδες που επενδύθηκαν στην κυβερνητική αλλαγή, ήταν δεδομένο ότι οι συσχετισμοί ήταν συντριπτικά εναντίον μιας αλλαγής πολιτικής.... Εντός και εκτός της χώρας τραπεζίτες, βιομήχανοι, πολιτικοί τους εκπρόσωποι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, σφίγγουν τη μέγγενη και στύβουν κάθε πλουτοπαραγωγικό πόρο γιατί τα κεφάλαιά τους έχουν φουσκώσει  και πλεονάζουν. Μέσα στα χρόνια της κρίσης και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα έπεσε κάθε φύλλο συκής και κάθε επίφαση δημοκρατίας και κοινωνικής μέριμνας που διατηρούσε το οικοδόμημα της ευρωπαϊκής ένωσης. Αποκαλύφθηκε επίσης ότι η νομισματική ένωση ανάμεσα σε άνισες οικονομίες χωρίς πολιτική ενοποίηση, ήταν ένα στρατόπεδο εργασίας για τους λαούς της Ευρώπης. Όποιοι επιχειρούν όχι να δραπετεύσουν αλλά έστω να βελτιώσουν τις συνθήκες εντός του στρατοπέδου, τιμωρούνται σκληρά για να παταχθούν. Αυτό λένε και κάνουν, σταματώντας το δανεισμό από πέρυσι τον Αύγουστο, εισπράττοντας τις τοκογλυφικές δόσεις, κλιμακώνοντας διαρκώς τις σκληρές απαιτήσεις τους, κλείνοντας αυθαίρετα τη ρευστότητα, τη στιγμή που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα, εκφοβίζοντας και εκβιάζοντας ωμά και χωρίς περιστροφές. Καμία αλλαγή πολιτικής ούτε καν ονομαστική δεν είναι αποδεκτή.

Το δημοψήφισμα είναι προ των πυλών και η σημασία του είναι φανερά πολύ ευρύτερη από το συγκεκριμένο ερώτημα που τίθεται. Υπάρχουν πάρα πολλές ενστάσεις και διαμαρτυρίες που αφορούν τη διατύπωση του ερωτήματος, το γεγονός ότι ήδη έχουν αλλάξει τα δεδομένα, την ανασφάλεια της επόμενης μέρας, τη σύντομη περίοδο που δεν επιτρέπει συζήτηση και προετοιμασία, τη διαπραγματευτική τακτική των προηγούμενων μηνών, τις διαρκείς εναλλαγές ρήξης και έντιμου συμβιβασμού, τις εναλλακτικές προτάσεις της κυβέρνησης που ήταν ήδη δυσβάσταχτες, τις νέες προτάσεις που πέφτουν στο τραπέζι. Υπάρχουν πολλοί που μιλούν για ευτελισμό της διαδικασίας.  Υπάρχουν πολλοί φόβοι που εντείνονται από την οικονομική ασφυξία, την ανελέητη προπαγάνδα των ΜΜΕ, τις ουρές στις τράπεζες.

Παρ’ όλα αυτά το δημοψήφισμα είναι ένα πολύ ισχυρό γεγονός. Όλοι το καταλαβαίνουν, από τον μέσο πολίτη μέχρι τις πολιτικές ηγεσίες και τους μεγαλοκαρχαρίες και γι’ αυτό η αντιπαράθεση παροξύνεται.  Πολιτικά, βρισκόμαστε περίπου στην ίδια θέση που ήμασταν και πριν από τις εκλογές αλλά το ερώτημα είναι στην πραγματικότητα πιο άμεσο.  ΝΑΙ σημαίνει απλά και ξεκάθαρα, ότι ο λαός υποχωρεί φοβισμένος από τις συνέπειες του αβέβαιου βήματος που έκανε για να αντισταθεί και αποδέχεται κάθε σκληρή και εξοντωτική απαίτηση των δανειστών τώρα και στο ορατό μέλλον. Γι’ αυτό και όσοι δήθεν από φιλολαϊκή σκοπιά επιλέγουν το άκυρο, θα πρέπει να εξηγήσουν με ποια νομιμοποίηση και με ποιους συσχετισμούς θα αγωνιστούν για τα λαϊκά συμφέροντα, αν ο λαός  ψηφίσει την υποταγή του.

Αντίθετα ένα ισχυρό ΟΧΙ, θέτει την διάθεση του λαού να αγωνιστεί και να πάρει το ρίσκο που συνεπάγεται ο αγώνας μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να το αγνοήσει εύκολα αυτό και ιδιαίτερα μια κυβέρνηση που εκ των πραγμάτων εκφράζει ένα αγωνιστικό τμήμα του λαού. Παράλληλα θα στείλουμε ένα μήνυμα αντίστασης και στους άλλους λαούς της Ευρώπης. Και αυτό είναι η μόνη ελπίδα για να αλλάξουν οι συσχετισμοί.

Για όσους φοβούνται ότι θα μας διώξουν από την Ευρώπη, ότι θα αποσταθεροποιηθούμε,  θα είμαστε ευάλωτοι σε εξωτερικές απειλές και πτώχευση, υπάρχουν δύο απαντήσεις. Όσο πιο σκληρά εντείνεται η φτώχεια και η ανισότητα τόσο πιο πολύ θα αυξάνονται οι  φανατισμοί,η εγκληματικότητα, η κοινωνική σύγκρουση και φυσικά ο σκεπτικισμός για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.  Η  δεύτερη απάντηση είναι η πιο εύλογη από όλες και παλιά όσο και ο κόσμος. Κανένας αγώνας δεν θα δινόταν ποτέ, αν έπρεπε από πριν να είναι γνωστό το αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να κερδίσεις μια μάχη που δεν έδωσες. Ενότητα χρειάζεται για να αγωνιστούμε με καλύτερους όρους όχι για να παραδοθούμε. ΌΧΙ,  την Κυριακή στην κάλπη, και ο αγώνας συνεχίζεται από τη Δευτέρα το πρωί.

http://despoinaspanoudi.blogspot.gr/2015/07/blog-post_2.html