ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ - Του Μήτσου Αδρύμη

Το δόγμα που ανέκαθεν ταλάνιζε και ταλανίζει ακόμα τον Ελληνικό Λαό ήταν και είναι το ‘’ανήκομεν εις την δύσην’’.                                                                                           

Οι  δήθεν ανεξάρτητες αυτές  πολιτικές (στην ουσία βαθειά εξαρτημένες )την εκάστοτε κρατούντων στοίχισαν στον λαό μας πολύ ακριβά και σε αίμα και σε χρήμα.Έτσι και το 1918 οι σύμμαχοι μας Αγγλογάλλοι και Αμερικανοί δεν είδαν με καλό μάτι την Επανάσταση στη Ρωσία. ...

                   

                                                                    

Οι επαναστατικές ιδέες είχαν επηρεάσει τους προλετάριους της Ευρώπης η οποία τρανταζόταν από τις απεργίες, κλονίζοντας τα αστικά καθεστώτα στη Γερμανία την Γαλλία και την Ιταλία. Έτσι οι Αγγλογάλλοι πήραν την απόφαση να ενισχύσουν τους στρατηγούς του τσάρου Κολτσακ, Ντενικιν και Βραγγελ που οργάνωναν αντεπαναστατικά κινήματα στη Σοβιετική Ρωσία, αλλά και να στείλουν  στρατό για να καταπνίξουν στο αίμα τη Ρωσική Επανάσταση. Οι Μπολσεβικοι απ’τη στιγμή που κατέλαβαν την εξουσία ,διακήρυξαν πως οι πόλεμοι πρέπει να τελειώσουν και δήλωσαν πως δεν θα πληρώσουν ούτε ένα ρούβλι από τα δάνεια που είχε πάρει ο Τσάρος. Κυβερνήτης στην Ελλάδα ήταν τότε ο Βενιζέλος που έπαιξε το ρόλο του λακέ. Δήλωσε στη Γαλλική κυβέρνηση πως θα στείλει και αυτός ένα σώμα στρατού στην Ουκρανία καθώς και στόλο στην Οδησσό.  Οι   Γάλλοι δέχτηκαν την προσφορά του Βενιζέλου και του υποσχέθηκαν για αντάλλαγμα την παραχώρηση της Θράκης και της Σμύρνης.  Έτσι ετοιμάστηκε το εκστρατευτικό σώμα που θα κατέπνιγε  τη Ρωσική Επανάσταση υπό τον στρατηγό Νιδερ.                                           

Αποβιβάστηκαν χωρίς να συναντήσουν αντίσταση και ετοιμάζονταν για τις πολεμικές επιχειρήσεις.   Τότε ο Μπολσεβικος στρατηγός Γρηγοριεφ  τους έστειλε προκήρυξη με την οποία τους καλούσε να σεβαστούν την απόφαση του Ρώσικου λαού , να μην προβούν σε καμία εχθρική ενέργεια γιατί θα το πληρώσουν ακριβά. Οι ρώσοι πολίτες στην Οδησσό προέτρεπαν τους Έλληνες να φύγουν γιατί θα είχαν άσχημα ξεμπερδέματα. Τους θύμιζαν τη φιλία που έδενε το ρώσικο με τον Ελληνικό λαό, τη βοήθεια που τους είχαν δώσει το 1821 στην επανάσταση καθώς και την   βοηθεια για την ανάπτυξη της Φιλικής  Εταιρείας.  Παρά τις προειδοποιήσεις των Ρώσων οι  Ελληνες άρχισαν την  1^η  Μάρτη του 1919 να προχωρήσουν στο Εσωτερικό τις ουκρανιας .

 Ο Γρηγόριεφ τότε τους έστειλε τελεσιγραφο να καταθέσουν τα όπλα   ‘’μέχρι την 17^ην ωραν της επόμενης ημέρας’’ να γυρίσουν αμέσως στην Οδησσό και να φύγουν για την Ελλάδα. 

Ο Νιδερ αγνόησε το τελεσίγραφο και ο Γριγοριεφ  άρχισε την επίθεση.                           

Οι μάχες κράτησαν 5 μέρες και οι Έλληνες υποχώρησαν κακήν κακώς και στις  2 του Μάρτη μόλις κατόρθωσαν να γλιτώσουν την αιχμαλωσία.                                                   

Μπήκαν άρων-άρων στα πλοία και μεταφέρθηκαν ελεεινοί και τρισάθλιοι στην Οδησσό. Οι απώλειες ήταν 12 αξιωματικοί και 245 οπλίτες. Και αν δεν ήταν ο Γαλλικός στόλος να υποστηρίξει την υποχώρηση θα είχαν αιχμαλωτιστεί.

 Η εκστρατεία αυτή των Ελλήνων έγινε για να εξασφαλίσουν οι Γάλλοι κεφαλαιούχοι τα δάνεια τους και να επανέλθει ο Τσάρος στην εξουσία. Τώρα αν σκοτώθηκαν και μερικές εκατοντάδες ελληνόπουλα ποιος έδωσε λόγο στις μανάδες τι τάχα γύρευαν στη Ρωσία και ποια πατρίδα υπεράσπιζαν; Αλλα μηπως εδωσαν λογο τι γυρευαν στην Κορεα ; Τι γυρευαν στο Αφγανισταν;Τι γυρευαν στο Κοσοβο που εφαγαν το πλουτονιο με τη χουφτα. Η εκστρατεία αυτή έκανε πολύ κακή εντύπωση στην Ελλάδα, και ο Βενιζέλος αποδοκιμάστηκε για τη δουλοφροσύνη του στους Γάλλους. Δεν σταμάτησε όμως εδώ.  Το 1919-1920 έστειλε τον  Ν.Καζατζακη μαζί με τον συνταγματάρχη Πολεμαρχάκη με μεγάλο χρηματικό ποσό για να κάνουν αντικομουνιστική προπαγάνδα και να αποτραβήξουν από τον Κομμουνισμό τους Έλληνες της Γεωργίας. Το ποσό που κουβαλούσε ο Καζαντζάκης ήταν πολύ μεγάλο από το υστέρημα του ελληνικού  λαού  ξοδεύτηκε όλο και αναγκάστηκε να φύγει γιατί η Γεωργία έγινε μέλος  της ΕΣΣΔ. 

Έτσι το τάξιμο των Γάλλων για την παραχώρηση της Σμύρνης ναυάγησε, και ο Ελληνικός λαός πλήρωσε σε αίμα και χρήμα.  Εν τω μεταξύ οι Άγγλοι οι οποίοι ήθελαν να βάλουν χέρι στα πετρέλαια της Μοσούλης και φοβούμενοι μήπως χάσουν τις αποικίες τους στην Αίγυπτο και την Ινδία κολάκεψαν τον μεγαλοϊδεοτισμό των Ελλήνων.  Ο Ασκουϊθ  (άγγλος πρωθυπουργός ) γνωστοποίησε στον Βενιζέλο πως αν η Ελλαδα πάρει μέρος στον πόλεμο, στο τέλος ‘’θα  αμειφθη δια της παροχής εις αυτήν της Σμύρνης ‘’. 

Ο Βενιζέλος συμφώνησε στην πρόταση αυτή παρά την αντίθετη γνώμη του Γούναρη καθώς και των αξιωματικών Δουσμάνη, Εξαδάκτυλου και Μεταξά. Ο Μεταξάς μάλιστα αντιτάχθηκε στον Βενιζέλο λέγοντας πως ‘’η επέκταση της Ελλάδας στη Μικρασία είναι αδύνατη. Ακόμη και στην περίπτωση που μας δινόταν η περιοχή της Σμύρνης δεν έπρεπε να την πάρουμε γιατί δεν θα μπορούσαμε να την κρατήσουμε’’  ( Για τους δικους του αντιπολιτευτικους λογους βεβαια).

 Και βεβαίως το ΣΕΚΕ ήταν αντίθετο στην εκστρατεία αυτή για να εξυπηρετηθούν τα επεκτατικά σχέδια των Αγγλογάλλων και των Ιμπεριαλιστών κεφαλαιούχων, στη  Μέση Ανατολή. Και βεβαίως το ΣΕΚΕ δικαιώθηκε για τη θέση του αυτή αλλά όπως πάντα σ’αυτή τη χώρα για τα δεινά που συσσώρευε η Αστική τάξη στο λάο πάντα έφταιγαν οι Κομμουνιστές. Αυτοί έκαναν όλα τα λάθη σ’αυτόν τον τόπο, οι άλλοι τίποτα και πώς να παραδεχτούν τα λάθη τους  αφού όλη η πολιτική τους ήταν ΛΑΘΟΣ. Αλλά δυστυχώς την ιστορία πάντα τη γράφουν οι νικητές. Ο  Βενιζέλος  όμως δεν άκουγε κανέναν. Θεωρούσε μεγάλη επιτυχία την πρόταση των Άγγλων, οι οποίοι έτριβαν τα χέρια τους αφού ο Ελληνικός στρατός θα έπαιζε το ρόλο του χωροφύλακα στο δρόμο για τα πετρέλαια της  Μοσούλης. 

                                            

Οι Γάλλοι και αυτοί ευχαριστημένοι αφού θα είχαν υπό την κυριαρχία τους την Ελλάδα στα Βαλκάνια. Έτσι στις 15 Μάη 1919 με το πρόσχημα ότι καταπιέζονται οι Έλληνες στη Σμύρνη δόθηκε εντολή από τον Αγγλο Λουδ Τζωρτζ να γίνει η απόβαση στη Σμύρνη. Από τις ελεύθερες ξεκίνησε η νηοπομπή που συνοδευόταν από ελληνικά και  αγγλικά  πλοία .Στη Σμύρνη την εποχή εκείνη κατοικούσαν Έλληνες ,Γάλλοι  ,Άγγλοι  ,Ιταλοί,  Αρμένηδες  και Εβραίοι.   Στην πλειοψηφία τους όμως ήταν Έλληνες και για αυτό οι Τούρκοι την ονόμαζαν Γκιαούρ Σμύρνη, μιλούσαν όλοι την ελληνική γλώσσα και ζούσαν ήρεμα, αδελφικά χωρίς παρεξηγήσεις και νιτερέσια. Έτσι καταλήφθηκε η Σμύρνη. Δεν αρκέστηκε όμως ο Βενιζέλος στην κατάληψη της Σμύρνης, αλλά διέταξε το στρατό να προωθηθεί στο εσωτερικό της Τουρκίας . Κατέλαβε το Αϊδινι, την Μενεμένη και τη Μαγνησία. Εντολή είχε από τους Αγγλογάλλους να ανοίξει και να φυλάξει το δρόμο για τα πετρέλαια της Μοσούλης  Παράλληλα όμως και ενώ προχωρούσε ο Ελληνικός στρατός οι Ιταλοί έκαναν και αυτοί απόβαση στη Νέα Έφεσο και κατέλαβαν την κοιλάδα του Μαιάνδρου, υποστηρίζοντας κρυφά τους Τούρκους.  Ο Ελληνικός στρατός βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση εκτελώντας τις διαταγές του Βενιζέλου να  προχωράει συνεχώς στο εσωτερικό της Τουρκίας, αντιμετωπίζοντας ένα ισχυρό εθνικιστικό κίνημα καθοδηγούμενο από τον Μουσταφά Κεμάλ που κατά γενική ομολογία είχε στρατηγικές ικανότητες , παλληκαριά και άσβεστο μίσος κατά των Αγγλογάλλων.  Ο Κεμάλ δεν υπάκουσε στις διαταγές του Σουλτάνου που τα είχε βρει με τους Αγγλογάλλους  και οργάνωσε εθνικιστικό αντάρτικο που πηρέ την μορφή παλλαϊκής αντίστασης κατά του Σουλτάνου και κατά των εισβολέων.                                                           

 Τον Κεμάλ υποστήριξαν οικονομικά και σε πολεμικό υλικό οι Ιταλοί και οι Γάλλοι. 

Οι Άγγλοι βλέποντας αυτή την κατάσταση έκαναν την πάπια και άφησαν τον ελληνικό στρατό να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά (παρά τις διαβεβαιώσεις για βοήθεια).

Η κατάσταση χειροτέρευε αφού πέρα από τον τακτικό στρατό του Κεμάλ  ο Ελληνικός στρατός είχε να αντιμετωπίσει και τις τσέτες που ήταν ληστοσυμμορίες και έκαναν ανταρτικό. 

Η Ελλάδα μπλέχτηκε σε έναν πόλεμο θέλοντας να παίξει τον χωροφύλακα των Άγγλων Ιμπεριαλιστών στη Μέση Ανατολή. Οι Άγγλοι βλέποντας να έρχονται τα δύσκολα άρχιζαν και αυτοί να υποστηριζουν τον Κεμάλ. Έτσι οι Έλληνες για μια ακόμη φορά βρέθηκαν προδομένοι από τους  ιμπεριαλιστές συμμάχους τους.

Στις 1/11/1920 διαλύεται η Βουλή και η Φιλοβασιλικοί Γούναρης, Στράτος , Ράλλης  κήρυξαν προεκλογικό αγώνα με κύριο σύνθημα το σταμάτημα του πολέμου στη Μικρά Ασία και το γύρισμα των Εφέδρων στα σπίτια τους΄΄ κερδίζοντας τις εκλογές με τον Βενιζέλο να αποσύρεται της πολιτικής εγκαταλείποντας την Ελλάδα. Όμως δεν είχε δίκιο να αγανακτεί. Πρώτα-πρώτα με τη βία και με τις ξένες λόγχες ανάγκασε τα παιδιά του Ελληνικού λαού να πάνε στην Ουκρανία και τη μικρασία  και να χύσουν το αίμα τους  για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των Αγγλογάλλων. Δεύτερο στο εσωτερικό είχε εξαπολύσει τρομοκρατία και οι αντίπαλοί του βρίσκονταν εξόριστοι. Δεν μπορούσες να επικρίνεις την πολιτική του.                                          

Την 1/11/1920 ο Ελληνικός λαός καταδίκασε με την ψήφο του τον πόλεμο, την τρομοκρατία και τις συμμαχίες μας  με τους Αγγλογάλλους ιμπεριαλιστές. Οι σύμμαχοί μας την έπαθαν  και αυτοί μαζί με τον Βενιζέλο αλλά δεν το έβαλαν κάτω. Ο Γούναρης παρά τα αντιπολεμικά-προεκλογικά του συνθήματα έγλειφε  τους Αγγλογάλλους οι οποίοι δεν ήταν κοροϊδα  (ξένο αίμα χυνόταν ) ήθελαν να έχουν χωροφύλακα στο δρόμο για τη Μοσούλη. Οι Ελληνικός στρατός είχε κουραστεί και ζητούσε να γυρίσει σπίτι του κάτω απ’τις αντίξοες συνθήκες τις οποίες ζούσε διψασμένος, τρώγοντας σκουληκιασμένες ρέγγες και ελιές στην αλμυρή έρημο της Τουρκίας , ζώντας μια τραγωδία και αποδεκατισμένος από τις επιδημίες έμοιαζαν οι φαντάροι μας σαν φαντάσματα όταν έφτασαν στο Σαγγαριο και όχι ζωντανοί  άνθρωποι. Δεν έφτανε  όμως αυτό. Όταν συγκλήθηκε το Μέγα Συμβούλιο στην Κιουταχεια  ο Κεμάλ ήξερε τι ακριβώς συζητήθηκε. Δηλαδή υπήρχε αξιωματικός κατάσκοπος .               

‘Ετσι ο Κεμάλ γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις αδυναμίες των Ελλήνων κήρυξε στρατιωτικό νόμο και διακήρυξε τον  νυν υπερπάντων αγώνα για τον σωσμό του Τούρκικου έθνους, αρχίζοντας οργανωμένη αντεπίθεση . 

Οι Έλληνες άρχισαν την υποχώρηση αποδεκατισμένοι απ’τις αρρώστιες και την πείνα. 

Την ημέρα είχαν τις οργανωμένες επιθέσεις του Κεμάλ και τη νύχτα τις Τούρκικες τσέτες , 25.000 νεκροί ήταν οι  απώλειες,  και τότε άρχισε η Ελληνική Κυβέρνηση να βρίζει τους Άγγλους καταλαβαίνοντας  την κοροϊδία που τους έπαιξαν και ότι δεν υπήρχε σωτηρία.

Τότε θυμήθηκαν ότι η Μικρασιατική εκστρατεία έγινε για τα συμφέροντα των Άγγλων κεφαλαιοκρατών.   

                                                                                                          

Τότε δημοσιευτήκαν και τα περίφημα άρθρα στην Καθημερινή των Βλάχου  -Κρανιωτάκη ‘’Οικαδε’’ και ‘’Πομερανοι’’ που τότε ούτε λίγο ούτε πολύ  ζητούσαν να σταματήσει ο πόλεμας και ότι δεν πρέπει να χύνεται αίμα για τα συμφέροντα ξένων, και να  γυρίσει αμέσως ο Ελληνικός στρατός στα σπίτια του.                                 

 Ποιοι τα έγραφαν αυτά ; Αυτοί που είχαν αυτοτιτλοφορηθεί υπερπατριώτες και πως θα κρεμούσαν τον Κεμάλ στο Σύνταγμα. Αυτοί που είχαν ξεθάψει τον Παλαιολόγο και ονειρεύονταν να λειτουργήσουν στην Αγία Σοφία. Αυτοί που είχαν γίνει κόλακες τον Γούναρη, έγιναν τώρα κήρυξ της Ειρήνης και άσπονδοι εχθροί των Αγγλογάλλων.  Έτσι η υποχώρηση μετατράπηκε σε φυγή. Στρατιώτες έπερναν άδειες και δεν ξαναγύριζαν στις μονάδες τους . Πανικός . Όλοι γνωρίζουμε τι επακολούθησε.  1.500.000 πρόσφυγες, σωστή κόλαση.  Στη συνέχεια οι λεγόμενοι σύμμαχοι μας έδειξαν δουλικότητα και συμμάχησαν τον Κεμάλ καταδικάζοντας την ‘’Ιμπεριαλιστική πολιτική της Ελλάδας ‘’ όπως αναφέρεται επι λέξη στη συμφωνία που υπέγραψαν το Μάρτη του 1922στο Παρίσι, με την Ελλάδα στο εδώλιο να χάνει με τις υπογραφές των συμμάχων μας την Ανατολική Θράκη που δινόταν στον Κεμάλ και τη Β. Ήπειρο στους  Αλβανούς .            

Δεν ήταν λίγοι οι θάνατοι από την πείνα και τις στερήσεις του αποκλεισμού για το λαό. 

 Όσοι μελετητές καταπιάστηκαν με την έρευνα στο ζήτημα αυτό υπολογίζουν τις απώλειες συνολικά ως τον Απρίλιο του 1922 σε 120.000 νεκρούς και απώλειες σε χρήμα 11 δις . 

Αυτή  δυστυχώς φίλοι μου είναι η πικρή αλήθεια.-

                                                                                 Μήτσος     Αδρύμης               

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ  

1)      Σπυρίδωνος :   ‘’πόλεμος και ελευθερία ‘’

2)      Δσυσμανη :    ‘’Η εσωτερική οψις της Μικρασιάτικης εμπλοκής ‘’

3)      Πρακτικά της  ’’ δίκης των εξ’’

4)      Αλεξάνδρου Παπαναστασίου :    ‘’έργα’’

5)      Αλ. Παπαναστασίου  : Ποινική δίωξη δημοκρατικών

6)      Ημερολόγιο 1. Μεταξά

7)      Κ. Παπαρηγοπούλου  :  Ιστορία του Ελληνικού  Έθνους

8)      Δάφνη   :    Η Επανάσταση του 22

9)      Γ.  Κορδάτου   :   Μεγάλη ιστορία της Ελλάδας .

10)  Χρονικο του 22: Γεώργιος Θεοτοκάς

11)  Ν. 31328: Ηλία Βένεζη

Αιολικη γη: Ηλία Βένεζη