ΣΚΑΝΔΑΛΑ, ΛΙΣΤΕΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ, ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ... Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ.... – ΤΟ NEWSBOMB.GR ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ...
Μπορεί η «ωρολογιακή βόμβα» να βρίσκεται πλέον στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα, όμως ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν είναι αυτός που ευθύνεται για τη χρεοκοπία της χώρας.
Την καταστροφή της πατρίδας μας, την προκάλεσαν δοσίλογοι πολιτικοί, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες, προδότες και... καλοθελητές που πάντα κατόρθωναν να βρίσκουν τρόπους να επιβιώνουν και φυσικά να... πλουτίζουν εις βάρος των πολλών, που σήμερα καλούνται να αντιμετωπίσουν τα αποτελέσματα της καταστροφικής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων, από τη μεταπολίτευση και μετά.
Το Newsbomb.gr δεν σταματά να... ξεσκεπάζει όλους εκείνους που ακόμα και σήμερα πιστεύουν ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να εξακολουθεί να τρώει κουτόχορτο και να ξεχνά ποιοι είναι αυτοί που τον οδήγησαν στην εξαθλίωση και τη φτωχοποίηση.
Ο κατάλογος των σκανδάλων που έχουν ζήσει και κυρίως, έχουν πληρώσει οι Έλληνες από τη μεταπολίτευση και μετά είναι ατελείωτος και κανείς, πραγματικά, δεν είναι σε θέση να κάνει την πραγματική αξιολόγηση και την αποτίμηση για το συνολικό οικονομικό κόστος το οποίο «φορτώθηκε» η Ελλάδα. Με βεβαιότητα, ωστόσο, μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι θα μπορούσαμε σήμερα να μην είχαμε ανάγκη κανέναν δανειστή – τοκογλύφο, αν η ελληνική δικαιοσύνη και το ελληνικό κράτος φρόντιζαν για τα αυτονόητα. Να τιμωρήσουν παραδειγματικά όλους τους εμπλεκόμενους στα εκατοντάδες οικονομικά σκάνδαλα που έχουν συγκλονίσει τη χώρα και να πάρουν πίσω τα κλεμμένα...
Ο κατάλογος δίχως τελειωμό...
Σκάνδαλο Siemens, εξοπλιστικά, σκάνδαλο Κοσκωτά, σκάνδαλο καλαμποκιού, σκάνδαλο εις βάρος της ΕΤΒΑ, χρηματιστήριο, σκάνδαλο ΕΒΟ Proton Bank, Εθνικό Κτηματολόγιο, Λίστες Λαγκάρντ, Λίστες ΣΔΟΕ, Ολυμπιακή Αεροπορία, Ολυμπιακοί Αγώνες, Αγροτική Τράπεζα, ΕΑΒ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, θαλασσοδάνεια, φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή, ευνοϊκό καθεστώς φορολόγησης εφοπλιστών, ομόλογα Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας, σκάνδαλο Αριάδνη, πώληση των μεταλλείων της Κασσάνδρας στην «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.», σκάνδαλο ΟΣΕ, υπόθεση Ζαχόπουλου – κομιστή, Μονή Βατοπεδίου, σκάνδαλο δομημένων ομολόγων, καρτέλ γάλακτος , Energa, ΔΕΗ – Παλαιοκρασσάς – Διαφήμιση, πώληση ΟΤΕ, σκάνδαλο Λιακουνάκου, σκάνδαλο ALAPIS...
Το Newsbomb.gr ξεκινά από σήμερα την καταγραφή και παρουσίαση όλων των υποθέσεων με μόνο στόχο να θυμηθούν όλοι οι Έλληνες, ποιοι πραγματικά οδήγησαν την πατρίδα μας στα... βράχια και ποιοι απολαμβάνουν μέχρι και σήμερα (σ.σ. είναι ελάχιστοι εκείνοι που τιμωρήθηκαν όπως τους άξιζε από την ελληνική δικαιοσύνη) την «ασυλία» της διαπλοκής, μέσα στην οποία ήταν βουτηγμένο το πολιτικό και όχι μόνο σύστημα, επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας.
Οι ανέλεγκτες λίστες του ΣΔΟΕ
Εδώ που φτάσαμε πρέπει να ειπωθούν αλήθειες. Η χώρα δεν έφτασε στο τέλμα εξ' αιτίας κάποιου ατυχήματος.
Η χώρα έφτασε στο «απόλυτο» μηδέν διότι επί σειρά ετών οι έχοντες και κατέχοντες δεν πλήρωναν τους βεβαιωμένους φόρους και φρόντιζαν με θολές διαδικασίες να κρύβουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.
Το Newsbomb.gr σας αποκαλύπτει μια από τις δεκάδες λίστες που κυκλοφορούν στο υπουργείο Οικονομικών με «συμπολίτες» μας που δεν πλήρωναν φόρους από τεράστια κέρδη, την ώρα που οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι έδωσαν το αίμα τους για να παρουσιάσει η χώρα πρωτογενή πλεονάσματα και να αποπληρώνονται οι τόκοι των δανείων στην τρόικα.
Οι αριθμοί προκαλούν... εγκεφαλικά!
Καμία εκ των μνημονιακών κυβερνήσεων δεν κυνήγησε αυτούς που χρωστούσαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και δεκάδες εκατομμυρίων. Τους άφηνε στο απυρόβλητο στο πλαίσιο μιας ιδιότυπης ασυλίας αφού προφανώς οι περισσότεροι εξ΄ αυτών είχαν κάποιο «δόντι» στα γρανάζια της εξουσίας και της διαπλοκής.
Όπως μπορείτε να δείτε από τα έγγραφα δεν πρόκειται για ανεπίσημες λίστες, αλλά για τα επίσημα από το ΣΔΟΕ βεβαιωμένα χρέη πολιτών, αρκετοί εκ των οποίων είναι διάσημοι γιατροί, δικηγόροι και μεγαλοεπιχειρηματίες που επί σειρά ετών έκαναν πολυτελή βίο.
Πολλοί από αυτούς που χρωστούσαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στο κράτος, όχι μόνο δεν έμπαιναν στη διαδικασία ρυθμίσεων, αλλά συνέχιζαν να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να κάνουν ντόλτσε βίτα σε κοσμοπολίτικους προορισμούς, την ώρα που το κράτος κυνηγούσε με μανία μισθωτούς που χρωστούσαν 500 και 1.000 ευρώ από το φόρο εισοδήματος.
Η πιο ηχηρή απάντηση για τη χρεοκοπία της χώρας αποτελεί το γεγονός - όπως φαίνεται από τα έγγραφα του ΣΔΟΕ - ότι αγρότης φέρεται να χρωστάει 12,6 εκατομμύρια ευρώ, ποσό αδιανόητο για το συγκεκριμένο επάγγελμα.
Ακόμα πιο τρανταχτή περίπτωση: Ανεπάγγελτος χρωστάει στην εφορία το αστρονομικό ποσό των 5,9 εκατομμυρίων ευρώ!
Είναι απορίας άξιον πώς ένας ιερέας βρίσκεται να χρωστάει στην εφορία το ποσό των 1.223.019 ευρώ;
Μόνο από μία λίστα προκύπτει ότι 154 άτομα χρωστούν 122 εκατομμύρια ευρώ. Είναι περιττό να φανταστούμε πόσα άλλα εκατομμύρια βρίσκονται σε ξεχασμένες ή κρυμμένες λίστες που κυκλοφορούν στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών.
Το σκάνδαλο Κοσκωτά, απασχόλησε τη χώρα από τα μέσα του 1988.
Ο Γιώργος Κοσκωτάς, ένας νεαρός τραπεζίτης, ιδιοκτήτης της Τράπεζας Κρήτης, που είχε καταφέρει να κυριαρχήσει στις τραπεζικές και εκδοτικές επιχειρήσεις, αντιμετωπίζει μετά από έλεγχο που πραγματοποιήθηκε στην Τράπεζα Κρήτης, ποινική δίωξη για υπεξαίρεση δισεκατομμυρίων δραχμών.
Την ώρα που ο ίδιος διαφεύγει στην Αμερική, στην Ελλάδα, ο Τύπος κάνει λόγο για εμπλοκή του πρωθυπουργού, Ανδρέα Παπανδρέου στο σκάνδαλο – κατηγορείται συγκεκριμένα ότι δωροδοκήθηκε και ο ίδιος από τον Κοσκωτά (υπόθεση «Πάμπερς») – ενώ στόχο της αντιπολίτευσης αποτελούσε κυρίως ο υπουργός Δικαιοσύνης, Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας, τον οποίο κατηγορούσαν ότι εμπόδιζε τον έλεγχο της Τράπεζας Κρήτης.
Στις 7 Ιουλίου 1989, 144 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας καταθέτουν πρόταση για ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών κατά του Ανδρέα Παπανδρέου και άλλων πέντε υπουργών του ΠΑΣΟΚ. Στις 18 Ιουλίου η ολομέλεια του κοινοβουλίου αποφασίζει την παραπομπή των κατηγορουμένων σε προανακριτική επιτροπή για το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου και μετά την έκβαση της προανακριτικής επιτροπής, η Βουλή αποφάσισε να παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, τον Ανδρέα Παπανδρέου μαζί τους υπουργούς της κυβέρνησής του Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα, Γεώργιο Πέτσο και Δημήτρη Τσοβόλα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου κατηγορήθηκε για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία και το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας για τη συμμετοχή του στο σκάνδαλο Κοσκωτά. Για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία, 166 βουλευτές ψήφισαν υπέρ της παραπομπής και 121 κατά, ενώ για τα αδικήματα της παθητικής δωροδοκίας ψήφισαν 165 υπέρ και 121 κατά.
Από την ψηφοφορία απουσίασε ο ίδιος, ο Γιώργος Σουφλιάς, ο Απόστολος Ανδρεουλάκος, ο Αχμέτ Σαδίκ και ο δολοφονηθείς - μόλις την προηγούμενη ημέρα - Παύλος Μπακογιάννης, η θέση του οποίου δεν είχε αναπληρωθεί. Υπερασπιζόμενος τον εαυτό του στη Βουλή, ο Ανδρέας Παπανδρέου αποδέχθηκε την πολιτική του ευθύνη για το σκάνδαλο Κοσκωτά, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι έφερε ποινικές ευθύνες, χαρακτηρίζοντας τις παραπομπές ως πολιτική δίωξη, με στόχο την πολιτική εξόντωση του ιδίου και του ΠΑΣΟΚ.
Από τους λοιπούς συγκατηγορουμένους του, ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης παραπέμφθηκε για παράβαση του άρθρου 2 του Ν.Δ. 802/71, επειδή δεν έλαβε μέτρα ελέγχου της Τράπεζας Κρήτης. Τελικώς, όμως, δεν δικάστηκε, λόγω μη άρσης της ασυλίας του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο Δημήτρης Τσοβόλας παραπέμφθηκε για απιστία περί την υπηρεσία, ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας για παράβαση του άρθρου 2 του Ν.Δ. 802/71, επειδή δεν έλαβε μέτρα ελέγχου της Τράπεζας Κρήτης, για υπόθαλψη εγκληματία, για παθητική δωροδοκία και για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος από ιδιοτέλεια και ο Γεώργιος Πέτσος για απιστία περί την υπηρεσία και δωροληψία.
Στις 11 Μαρτίου 1991 άνοιξε η αυλαία για τη μεγάλη δίκη του σκανδάλου Κοσκωτά, χωρίς την παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος αρνήθηκε να συμμετάσχει στην ακροαματική διαδικασία και του Παναγιώτη Ρουμελιώτη, που εκείνη την περίοδο ήταν ευρωβουλευτής και η Ευρωβουλή δεν συναίνεσε στην άρση της ασυλίας. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθισαν μόνο ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας, ο Γεώργιος Πέτσος και ο Δημήτρης Τσοβόλας.
Η πορεία της δίκης επιφύλασσε μια απροσδόκητη εξέλιξη, καθώς τον Απρίλιο του 1991 πέθανε, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας, ο οποίος κατά πολλούς ήταν ο άνθρωπος - κλειδί για τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Η δίκη έχασε το ενδιαφέρον της, αφού οι μάρτυρες που κατέθεσαν κατά του Ανδρέα Παπανδρέου θεωρήθηκαν αναξιόπιστοι από το δικαστήριο, καθώς περιέπεσαν σε αντιφάσεις και δεν προσκόμισαν κάποιο στοιχείο ικανό για την καταδίκη του. Υπέρ του πρώην πρωθυπουργού ήταν και οι καταθέσεις των μεγαλοεκδοτών, που τόνισαν τις πολιτικές του ευθύνες.
Τελικά στις 16 Ιανουαρίου του 1992, το Ειδικό Δικαστήριο εκδίδει την ετυμηγορία του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, αθωώνεται με μόλις επτά ψήφους υπέρ της αθώωσης και έξι κατά, ενώ ο Δημήτρης Τσοβόλας και ο Γιώργος Πέτσος καταδικάζονται σε φυλάκιση 2,5 ετών και δέκα μηνών αντίστοιχα.
Το σκάνδαλο Siemens στην Ελλάδα είναι ίσως το μεγαλύτερο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο της μεταπολίτευσης και αφορά σε χρηματισμό Ελλήνων πολιτικών, στελεχών δημόσιων οργανισμών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών από την γερμανική εταιρεία Siemens.
Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε όταν έγινε γνωστό στη Γερμανία ότι η Siemens χρημάτιζε πολιτικούς σε διάφορες χώρες για να εξασφαλίσει συμβόλαια, 1,3 δισ. ευρώ μεταξύ των ετών 1990 και 2006. Στελέχη της Siemens έχουν ισχυριστεί ότι συνολικά το ποσόν των 100 εκατομμυρίων μάρκων είχε δοθεί σε Έλληνες.
Τα χρήματα φαίνεται να διοχετεύτηκαν από κρυφά ταμεία της Siemens και μέσω υπεράκτιων (offshore) εταιρειών να έφταναν στους τελικούς αποδέκτες τους. Ο κύριος διαχειριστής των χρημάτων αυτών φαίνεται να είναι ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Siemens Ελλάδος, Μιχάλης Χριστοφοράκος, καθώς και ο πρώην διευθυντής τηλεπικοινωνιών της Siemens Ελλάδος, Πρόδρομος Μαυρίδης...
Ο Θεόδωρος Τσουκάτος παραδέχτηκε τον Ιούνιο του 2008 ότι το 1999 έλαβε ένα εκατομμύριο μάρκα. Όπως υποστήριξε, τα χρήματα αυτά σταδιακά μπήκαν στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ...
Ο Τάσος Μαντέλης παραδέχτηκε τον Μάιο του 2010 ότι το 1998 και το 2000 έλαβε 200.000 και 300.000 μάρκα αντίστοιχα. Για το πρώτο ποσό κατονόμασε την Siemens ενώ για το δεύτερο δήλωσε ότι δεν γνωρίζει την προέλευσή τους. Από τις 27 Μαΐου 2010 έχει απαγορευτεί στον Τάσο Μαντέλη η έξοδος από την χώρα. Το αδίκημα της δωροδοκίας έχει παραγραφεί.
Ο Χριστοφοράκος διέφυγε στην Γερμανία στις 15 Δεκεμβρίου 2007 και δικάστηκε από την γερμανική Δικαιοσύνη, ενώ εντάλματα έκδοσής του στην Ελλάδα απορρίφθηκαν από τη γερμανική Δικαιοσύνη.
Μεταξύ πολλών άλλων αποκαλύψεων, γίνεται ξεκάθαρα κατανοητό ότι τα δύο – τότε - μεγαλύτερα ελληνικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ «χρηματίζονταν» από τη SIEMENS!
Το... μεγάλο φαγοπότι στα εξοπλιστικά ξεκίνησε το 1985 με την «αγορά του αιώνα», όπως χαρακτηρίστηκε η συμφωνία για την προμήθεια 40 γαλλικών αεροσκαφών Mirage 2000 και 40 αμερικάνικων F-16. Το ακριβές κόστος της προμήθειας εκείνων των αεροσκαφών, που παραδόθηκαν με μεγάλη καθυστέρηση και αρκετά τεχνικά προβλήματα, μέχρι και σήμερα παραμένει άγνωστο! Υπολογίζεται όμως ότι κόστισε περίπου 2,5 δισ. δολάρια. Για να αντιληφθεί κανείς τη... δυσθεώρητη και άκρως «περίεργη» για το ελληνικό δημόσιο συμφωνία, την ίδια ακριβώς περίοδο, η Τουρκία συμφώνησε για την αγορά 160 αεροσκαφών F-16 έναντι του ποσού των 4,2 δισ. δολαρίων.
Η συνέχεια – τουλάχιστον σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα – ξεκίνησε να γράφεται το 1996, όταν αμέσως μετά την εκδήλωση της κρίσης στα Ίμια, υπουργός Εθνικής Άμυνας ανέλαβε ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Η κατάληξη γνωστή: Καταδικάστηκε το 2013 για μίζες εκατομμυρίων ευρώ που έλαβε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Πεντάγωνο και οδηγήθηκε στον Κορυδαλλό.
Στο εισαγγελικό πόρισμα, που δημοσιεύτηκε μετά τη σύλληψή του, αναφερόταν, μεταξύ άλλων: «Ο Άκης Τσοχατζόπουλος και οι συνεργάτες του συνέστησαν εγκληματική οργάνωση και για την πραγμάτωση του σκοπού τους ίδρυσαν τρεις Off shore εταιρείες, τις BLUBELL, ΝΟΒΙLIS και TORCASO, μέσω των οποίων προέβησαν σε σειρά παράνομων πράξεων, μεταξύ άλλων και νομιμοποίηση παράνομων αμοιβών μέσω του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Σε αυτές τις εταιρίες ιδιοκτήτης φαινόταν να είναι ο Άκης Τσοχατζόπουλος».
Το πόρισμα των δύο εισαγγελέων ανέφερε επίσης: «Το χρονικό διάστημα από τον Μάιο 1998 έως τις 7/6/2001 φέρεται να απέκρυψε περιουσία συνολικού ύψους 16.202.000 ελβετικών φράγκων και 1.748.000 δολαρίων ΗΠΑ, χρήματα τα οποία αποτελούν προϊόν παθητικής δωροδοκίας του ίδιου σχετικά με τις συμβάσεις προμήθειας των οπλικών συστημάτων TOR M1. Την 2/12/2002 φέρεται να απέκρυψε περιουσία συνολικού ύψους 2.960.225 ελβετικών φράγκων σχετικά με τις συμβάσεις ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ και ΠΟΣΕΙΔΩΝ 2 (υποβρύχια), τα οποία αποτελούν παράνομη αμοιβή που κατέβαλε μέσω άλλης εταιρίας η γερμανική εταιρία FERROSTAAL».
Το μεγαλύτερο - ίσως – από τα σκάνδαλα των εξοπλιστικών είναι η περίπτωση των τεσσάρων γερμανικών υποβρύχιων, τύπου S214, της γερμανικών συμφερόντων εταιρείας HDW, που συμφωνήθηκε να αγοραστούν το 2001, υπό το πρίσμα της αυξημένης έντασης στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας. Περίπου 60 εκατ. ευρώ φέρεται να ήταν η μίζα για να επιλεχθεί η συγκεκριμένη εταιρία, η οποία κατείχε και τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, την ώρα που Ισπανία και Σουηδία είχαν πιο ανταγωνιστικές προσφορές. Όταν η κατασκευάστρια εταιρία, παρέδωσε το πρώτο υποβρύχιο διαπιστώθηκε ότι εκείνο «έγερνε» με αποτέλεσμα η ελληνική κυβέρνηση να μη δεχτεί να το παραλάβει, ενώ σε έλεγχο του ΣΔΟΕ - την ίδια εποχή - διαπιστώθηκαν πλαστά τιμολόγια, που σε συνδυασμό με τις ρήτρες για τις καθυστερήσεις παράδοσης των υποβρυχίων, καθώς και τις κατασκευαστικές αστοχίες, υποχρέωναν την HDW να καταβάλει στο ελληνικό δημόσιο περίπου 1 δισ. ευρώ.
Με νόμο του 2010, όμως, εμπνευστής του οποίου ήταν ο αντιπρόεδρος της προηγούμενης, εγκληματικής κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος τα χρέη της γερμανικής εταιρείας διαγράφτηκαν! Σαν να μην έφτανε αυτό, με... πρόφαση τη διάσωση των εργαζομένων των ναυπηγείων, η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να αγοράσει ακόμη δύο υποβρύχια, για τα οποία δόθηκε ως προκαταβολή στην εταιρεία ολόκληρο το ποσό!
Το σκάνδαλο του καλαμποκιού
Ένα από τα πρώτα σκάνδαλα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που έμεινε στην ιστορία ως «σκάνδαλο του Καλαμποκιού». Αφορά στη λαθραία εισαγωγή χιλιάδων τόνων γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού από κρατική εταιρεία και την εξαγωγή του στη συνέχεια σε χώρες της Ευρώπης ως ελληνικό. Τα κέρδη από την «κομπίνα» υπερέβησαν τα 1,5 εκατομμύρια δολάρια, ενώ στα παραστατικά εμφανίστηκαν μόνο 1 εκατομμύριο δρχ.!
Ο υφυπουργός Οικονομικών, Ν. Αθανασόπουλος παραπέμφθηκε για την υπόθεση το 1989, δικάστηκε το 1990 (ηθική αυτουργία σε έκδοση ψευδών βεβαιώσεων, χρήση πλαστού εγγράφου, απλή συνέργεια σε νόθευση βιβλίων απόπλου-κατάπλου λιμεναρχείου Καβάλας), καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών ετών και έξι μηνών και οδηγήθηκε στον Κορυδαλλό (τελικά έμεινε στη φυλακή για 19 μήνες).
Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που τάραξε την ελληνική κοινωνία την προηγούμενη δεκαετία και για το οποίο υπήρξε και δικαστική συγκάλυψη ήταν το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προέτρεπε τους Έλληνες πολίτες να επενδύσουν τις οικονομίες τους στο ελληνικό χρηματιστήριο, δημιουργώντας παράλληλα ψευδή εικόνα για τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Την ίδια στιγμή, με νόμο, «τζογάρονται» στο χρηματιστήριο και τα αποθεματικά των ταμείων...
Ώσπου στις 23 Σεπτεμβρίου 1999 έσκασε η «φούσκα».
Το αποτέλεσμα ήταν μέσα σε μια νύχτα 100 δισεκατομμύρια ευρώ (που ανήκαν κυρίως σε μικροεπενδυτές) να αλλάξουν χέρια και να καταλήξουν σε λίγους μεγαλοκαρχαρίες.
Δυστυχώς αν και οι περιουσίες πολλών συμπολιτών μας χάθηκαν κανένας πολιτικός που προέτρεψε το λαό να επενδύσει τις οικονομίες του ή και που σε πολλές περιπτώσεις έβγαλε τεράστια κέρδη (λόγω της πληροφόρησης εκ των έσω) δεν τιμωρήθηκε από την ελληνική Δικαιοσύνη...
Η Λίστα Λαγκάρντ ή Λίστα Φαλτσιάνι είναι ο ειδικός κατάλογος Ελλήνων καταθετών στην τράπεζα HSBC της Ελβετίας, που περιήλθε στις μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας και δι΄ αυτών στο γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών και ο οποίος στη συνέχεια, κατά το μέρος που αφορούσε Έλληνες καταθέτες, διαβιβάστηκε στον τότε Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου.
Η ύπαρξη της λίστας Λαγκάρντ αποκαλύφθηκε το καλοκαίρι του 2010, όταν οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες φέρονταν να ενημέρωσαν την ελληνική ΕΥΠ και τον τότε διοικητή της Κ. Μπίκα ότι στο γαλλικό υπουργείο Οικονομικών υπήρχαν ήδη κατάλογοι, σε ψηφιακή μορφή, Ελλήνων καταθετών στην Ελβετία. Στη συνέχεια ο Δ/της της ΕΥΠ Κ. Μπίκας φέρεται να διαχειρίστηκε την όλη υπόθεση, όπου όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε, υπήρξε συνεννόηση μεταξύ του ελληνικού και του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών, ώστε αυτό το αρχείο να φτάσει στις ελληνικές Αρχές. Έτσι με την εμπλοκή των μυστικών υπηρεσιών το αρχείο παραδόθηκε επίσημα από το γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών στην Έλληνα πρέσβη στο Παρίσι με διαβιβαστικό έγγραφο.
Τον Οκτώβριο του 2010 σε μορφή CD και εκτός διπλωματικού σάκου, που σημαίνει χωρίς αριθμό πρωτοκόλλου, παρακάμπτοντας έτσι το Υπουργείο Εξωτερικών, παραδόθηκε στον τότε υπουργό Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου. Ο τελευταίος ενημέρωσε σχετικά το Γραφείο Μαξίμου, δηλαδή το γραφείο του Πρωθυπουργού, Γ. Α. Παπανδρέου.
Το CD φαίνεται να περιείχε περίπου 2000 αρχεία Excel με αριθμούς τραπεζικών λογαριασμών, ονόματα δικαιούχων και σε κάποιες περιπτώσεις (δηλώσεις αναφέρουν περίπου στους μισούς από αυτούς) χρηματικά ποσά καταθέσεων. Το συνολικό ποσό των καταθέσεων στη λίστα εκτιμάται σε περίπου 1,5 δισ. ευρώ.
Τον ίδιο μήνα, ο Γ. Παπακωνσταντίνου επέλεξε μερικά από αυτά τα ονόματα (οι δηλώσεις μιλούν για περίπου 10-20 ονόματα) με τις μεγαλύτερες καταθέσεις και τα παρέδωσε σε πρόχειρο χαρτί στον τότε Ειδικό Γραμματέα του ΣΔΟΕ, Γιάννη Καπελέρη να «διερευνήσει το οικονομικό τους προφίλ». Σύμφωνα με τον κο Καπελέρη, σε αυτή τη λίστα δεν υπήρχαν ονόματα πολιτικών ή γνωστών επιχειρηματιών, χωρίς όμως να δηλωθεί αν έγινε ή δεν έγινε σχετική έρευνα παραβατικότητας στα συγκεκριμένα ονόματα. Τέλος το καλοκαίρι του 2011, λίγο πριν παραιτηθεί από υπουργός Οικονομικών, ο Γ. Παπακωνσταντίνου παρέδωσε το σύνολο της λίστας στο νέο επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Ι. Διώτη σε μορφή USB stick. «Παρέλειψε», όμως, να την παραδώσει και στον διάδοχό του, Ε. Βενιζέλο.
Στη συνέχεια, ο μετέπειτα υπουργός Οικονομικών, Ε. Βενιζέλος δήλωσε ότι δεν παρέλαβε τέτοιο αρχείο σε CD, αλλά σε «στικάκι» από τον Ι. Διώτη. Ο κος Βενιζέλος δεν πραγματοποίησε καμία έρευνα σχετικά με τη λίστα, καθώς θεώρησε ότι δεν μπορεί να αξιοποιηθεί νόμιμα, παρότι αυτό είχε επιδοθεί κατά τον επισημότερο τρόπο με διαβιβαστικό έγγραφο. Επίσης, φέρεται να την διατήρησε (υπεξαίρεσε) στο προσωπικό του γραφείο ακόμη και μετά την παραίτησή του από υπουργός Οικονομικών. Τέλος, δεν την παρέδωσε στο διάδοχό του Φ. Σαχινίδη ως όφειλε, ούτε σε οποιονδήποτε άλλον.
Το Σεπτέμβρη του 2012 ήρθε για πρώτη φορά στη δημοσιότητα η ύπαρξη της λίστας. Μετά από μια αρχική σύγχυση για τη διαδρομή της λίστας και την εξαφάνισή της, ο Ε. Βενιζέλος αποκάλυψε πως είχε ακόμη στην κατοχή του τη λίστα, την οποία και παρέδωσε στις 2 Οκτωβρίου 2012 στον πρωθυπουργό, Α. Σαμαρά. Παράλληλα, ο Ε. Βενιζέλος άφησε υπόνοιες πως πιθανώς η λίστα που κατείχε να μην ήταν η αυθεντική, αλλά να είχε στην πορεία της τροποποιηθεί.
Τον Δεκέμβριο του 2012 εστάλη στις γαλλικές αρχές η «πρωτότυπη» λίστα με τα ονόματα ατόμων που είχαν καταθέσεις στη συγκεκριμένη τράπεζα της Ελβετίας. Από την σύγκριση με την πρώτη λίστα που είχε παραδοθεί από τον επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Γιάννη Στασινόπουλο στην οικονομική εισαγγελία, προέκυψε ότι οι δύο λίστες διέφεραν και ότι από την πρώτη είχαν αφαιρεθεί συγγενικά πρόσωπα του Γ. Παπακωνσταντίνου. Για το λόγο αυτό, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλος αποφάσισε τη διαγραφή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου από το ΠΑΣΟΚ .
Τον Ιανουάριο του 2013 αποφασίστηκε από την Ελληνική Βουλή η σύσταση Προκαταρκτικής Επιτροπής προκείμενου να διευρενηθούν οι ευθύνες του πρώην υπουργού για το θέμα, οι εργασίες της οποίας ξεκίνησαν το Φεβρουάριο του 2013. Η επιτροπή αποφάσισε με πλειοψηφία να ζητήσει από τη Βουλή την παραπομπή του Παπακωνσταντίνου για τρία αδικήματα, αυτά της νόθευσης και της απιστίας σχετικά με την υπηρεσία σε βαθμό κακουργήματος και της παράβασης καθήκοντος σε βαθμό πλημμελήματος. Η ολομέλεια της Βουλής αποφάσισε με ισχυρή πλειοψηφία, στις 16 Ιουλίου 2013, υπέρ της άσκησης ποινικής δίωξης κατά του Παπακωνσταντίνου, σύμφωνα με το πόρισμα της προανακριτικής επιτροπής. Τον Μάρτιο του 2015, το Ειδικό Δικαστήριο, στο οποίο παραπέμφθηκε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, με μια ποινή που χαρακτηρίστηκε «σκάνδαλο», τον καταδίκασε σε φυλάκιση μόλις ενός έτους με τριετή αναστολή!
Δεν υπάρχει κανένας σε αυτή τη χώρα που δεν έχει ακούσει για τον «θρίαμβο» της ιδιωτικοποίησης της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ.
Αυτή η ιδιωτικοποίηση έγινε με ένα σχέδιο σκανδαλώδες της τότε κυβέρνησης, ιδιωτών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που σε άλλες χώρες τέτοιες αποκαλύψεις θα ενεργοποιούσαν τουλάχιστον έναν εισαγγελέα.
Το 2009, με τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης 321/08 322/08 323/08, η ελληνική κυβέρνηση έκλεισε την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ. Η Ε.Ε. προχώρησε σε αυτές τις αποφάσεις στηριζόμενη σε καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, μετά από καταγγελίες της AEGEAN AIRLINES στην Ε.Ε. για αθέμιτο ανταγωνισμό.
Στα δικαστήρια αυτά, το ελληνικό δημόσιο επέλεξε να μην παρευρίσκεται, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ. Ένα χρόνο μετά το κλείσιμο της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με την υπ΄αριθμό 85/10 δικαστική απόφαση της 13ης Σεπτεμβρίου 2010 αθώωσε την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ, όμως η ζημιά που υπέστη το ελληνικό δημόσιο, αλλά και οι εργαζόμενοι, ήταν τεράστια.
Οι επιχορηγήσεις του ελληνικού δημοσίου στον «Αθήνα 2004» κάλυψαν μεγάλο μέρος από τα τεράστια έξοδα του οργανισμού που ξόδευε ασύστολα.
Τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας προκαλούν οργή, καθώς ο «Αθήνα 2004» έπαιρνε αθρόες επιδοτήσεις από τα χρήματα του ελληνικού λαού για να καλύπτει τα τεράστια ελλείμματά του με τις υπερκοστολογήσεις των ολυμπιακών έργων.
Μισό δισεκατομμύριο ευρώ είναι το ποσό που το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών παραδέχτηκε ότι το θεώρησε ως επιδοτήσεις, με αποτέλεσμα να κρυφτούν τα ελλείμματα του «Αθήνα 2004».
Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, 459.396.016 ευρώ θεωρούνται επιχορηγήσεις προς την οργανωτική επιτροπή «Αθήνα 2004».
Και δεν είναι μόνο το μισό δισεκατομμύριο που σβήστηκε από τον προϋπολογισμό από τον Αθήνα 2004: Είναι και το συνολικό κόστος των έργων, μαζί με τις παράπλευρες κατασκευές, που κόστισαν το δεκαπλάσιο από τον αρχικό προϋπολογισμό και όχι μόνο, καθώς η εκτίμηση είναι ότι άγγιξε το ιλιγγιώδες ποσό των 30 δισ. ευρώ.
Δείτε που πήγαν ορισμένα από τα χρήματα - που προκάλεσαν αργότερα τις αιματηρές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις:
· 236.992.475 ευρώ η επιχορήγηση του δημοσίου στον Αθήνα 2004 για τη... διαμόρφωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
· 26.412.325 ευρώ για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου του «Αθήνα 2004» το Δεκέμβριο του 1999.
· Άλλη αύξηση με το ίδιο πόσο 26.412.325 ευρώ στο μετοχικό κεφαλαίο του «Αθήνα 2004» πάλι το Δεκέμβριο του 1999.
· 100.000.000 ευρώ τρίτη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου του «Αθήνα 2004» τον Απρίλιο του 2004.
· 100.000.000 ευρώ για δράσεις, έργα, προμήθειες τρίτων φορέων που έχουν μεταολυμπιακή χρησιμότητα.
Πάμε τώρα και στα έξοδα. «Κρατηθείτε»:
· 52.824.652 ευρώ για απαλλοτριώσεις και αμοιβές ειδικών συμβούλων.
· 14.673.532 ευρώ για το ολυμπιακό επετειακό νόμισμα των 500 δραχμών.
· 8.378.357 ευρώ για την αναβάθμιση του ΟΑΚΑ.
· 1.027.000 ευρώ για να προβάλουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην περιφέρεια λες και δεν ήξεραν στην περιφέρεια ότι γίνονται Ολυμπιακοί Αγώνες.
Κι όμως: για αυτό το τεράστιο σκάνδαλο, που έφερε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού, δεν έχει γίνει εξεταστική για να αποδοθούν οι ευθύνες σε αυτούς που δεν σεβάστηκαν τα χρήματα όλων μας.
Με μία περιγραφή γύρω από σχέσεις εμπλεκόμενων προσώπων και ερευνόμενων εταιρειών, που φέρονται ότι σχετίζονται με τα επισφαλή δάνεια, τα οποία χορήγησε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο προκαλώντας ζημία στο Δημόσιο, ύψους περίπου 300.000.000 ευρώ, η εισαγγελέας Εφετών, Μαρία Σουκαρά - Κατσικάδη εισηγείται την παραπομπή σε δίκη 40 κατηγορουμένων.
Ανάμεσά τους δεκάδες γνωστοί επιχειρηματίες.
Η εισαγγελική πρόταση που φτάνει τις 1.000 σελίδες και υποβλήθηκε στο Συμβούλιο Εφετών, αναφέρεται αναλυτικά σε όλες τις υποθέσεις επισφαλών δανείων, ενώ καταγράφει και τις διαδρομές των χρημάτων, που εισπράχθηκαν ως δάνεια, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις κατέληξαν σε προσωπικούς λογαριασμούς ή σε σπίτια.
Μάλιστα, η εισαγγελική λειτουργός σημειώνει: «Υπήρξαν περιπτώσεις, που δανειολήπτες εκμεταλλευόμενοι, αφενός τις μεταξύ τους σχέσεις και αφετέρου τις σχέσεις με πρόσωπα σε καίριες θέσεις στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αλλά και τις ευκαιρίες που παρείχε στο παρελθόν το χρηματοπιστωτικό σύστημα, σε επίπεδο τραπεζικού δανεισμού, αποκόμισαν περιουσιακά οφέλη, ύψους εκατομμυρίων ευρώ, σε βάρος της περιουσίας τη Τράπεζας και εντεύθεν του Δημοσίου».
Στους 40 κατηγορούμενους για τα αποκαλούμενα επισφαλή δάνεια του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, η εισαγγελική λειτουργός αποδίδει βαρύτατες κακουργηματικές αξιόποινες πράξεις, που σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις περί καταχραστών του Δημοσίου (Ν. 1608/50), επιβάλλουν ακόμη και ισόβια ποινή κάθειρξης.
Το Δημόσιο πλήρωσε 43 εκατ. ευρώ για οπλικό σύστημα που δεν παρέλαβε ποτέ!
Πρόκειται για την προμήθεια παρεμβολέων και 11 κέντρων ακροάσεων, σύστημα για το οποίο και δόθηκε προκαταβολή στην εταιρεία SONAK του Θωμά Λιακουνάκου.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ηλεκτρονικού πολέμου είχε ως στόχο να προκαλεί σαμποτάζ στις επικοινωνίες του εχθρού ή να παρεμβάλλεται σε αυτές.
Η συνολική αξία της σύμβασης ήταν 72 εκατομμύρια ευρώ χωρίς ΦΠΑ και οξύμωρο αποτέλεσε αρχικά το γεγονός ότι καταβλήθηκε ως προκαταβολή το ποσό των 35 εκατομμυρίων ευρώ. Η προκαταβολή ελέγχεται ποινικά, καθώς δεν επιτρέπεται να ξεπερνά το 40% της συνολικής αξίας. Η σύμβαση αυτή ουδέποτε υλοποιήθηκε και μάλιστα παραμένει σε ισχύ, χωρίς το Ελληνικό Δημόσιο να έχει προμηθευτεί απολύτως τίποτα.
Το δεύτερο οξύμωρο είναι ότι το 2007 η υπόθεση οδηγήθηκε σε διαιτησία και λόγω των αποφάσεων του τότε Γενικού Γραμματέα του Υπ. Εθνικής Άμυνας, οι οποίες κατά τους εισαγγελείς έδεναν «χειροπόδαρα» το Ελληνικό Δημόσιο, κατέληξε σε δικαίωση της εταιρείας, αναγνωρίζοντας αποκλειστική υπαιτιότητα στη μη εκτέλεση της σύμβασης στο κράτος. Καταλόγισε δε πρόστιμο 3 εκατομμυρίων στο Δημόσιο και διέταξε την επιστροφή των εγγυητικών επιστολών της εταιρείας, καθώς και να κρατήσει την προκαταβολή.
Η διερεύνηση της συγκεκριμένης υπόθεσης είχε ξεκινήσει το 2012 με παραγγελία της τότε προϊσταμένης της εισαγγελίας πρωτοδικών της Αθήνας κ. Ελένης Ράικου.
Ειδικότερα, οι διώξεις αφορούν στα αδικήματα της απιστίας σε συνδυασμό με το νόμο περί καταχραστών του Δημοσίου, της ηθικής αυτουργίας και της άμεσης συνέργειας στο αδίκημα αυτό.
Οι διώξεις στρέφονται εκτός του Θ. Λιακουνάκου και κατά δύο πρώην γενικών γραμματέων του υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τον Γεώργιο Κολίρη και τον Ευάγγελο Βασιλάκο, ενός διευθυντικού στελέχους της SONAK αλλά και κατά 15 στρατιωτικών που συμμετείχαν σε επιτροπές, οι οποίες εισηγήθηκαν και τις σχετικές αποφάσεις.
Ο Λιακουνάκος μετά την απολογία του αφέθηκε ελεύθερος με την καταβολή εγγύησης 300.000 ευρώ και τον περιοριστικό όρο της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, μέχρι να διεξαχθεί η δίκη.
Στις 12 Δεκεμβρίου 2003 το Ελληνικό Δημόσιο αγόρασε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας από την εταιρία TVX Hellas (θυγατρική της πολυεθνικής Kinross) έναντι 11 εκατ. ευρώ. Την ίδια ημέρα, το Ελληνικό Δημόσιο μεταπώλησε στην ίδια τιμή (€11 εκατ.) τα Μεταλλεία Κασσάνδρας μαζί με 70 άλλα περιουσιακά στοιχεία στην εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός», θυγατρική της Ελληνική Τεχνοδομική ΑΕ. Η «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε.» ήταν ένα περιουσιακό στοιχείο της ΑΚΤΩΡ, της κατασκευαστικής πολυεθνικής εταιρείας που ανήκει στον επιχειρηματία, Γιώργο Μπόμπολα. Η πώληση έγινε απευθείας, χωρίς δημόσιο διαγωνισμό, όπως ορίζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Έξι μήνες αργότερα η αξία των στοιχείων ενεργητικού των Μεταλλείων εκτιμούνταν σε 408 εκατ. ευρώ.
Η συμφωνία μεταβίβασης περιείχε και άλλες ελαφρυντικές συνθήκες, όπως:
• η «Ελληνικός Χρυσός» απαλλάχτηκε από την υποχρέωση καταβολής φόρου μεταβίβασης.
• η «Ελληνικός Χρυσός» κατέβαλε μειωμένες δαπάνες δικηγόρων και συμβολαιογράφων.
Για την υπόθεση αυτή, το 2009 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή οδήγησε το Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καθώς η συναλλαγή θεωρήθηκε παράνομη κρατική ενίσχυση. Στη συνέχεια, ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υπέρ της ιδιωτικής εταιρείας.
Τον Ιούνιο του 2011 την Τίνα Μπιρμπίλη αντικατέστησε στο Υπουργείο Περιβάλλοντος ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος χορήγησε αμέσως άδεια εξόρυξης «fast–track» στην εταιρεία. Ο Παπακωνσταντίνου δήλωσε ότι η «απόφαση ελήφθη αποκλειστικά και μόνο με βάση τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων».
Ωστόσο, πλήθος επιστημόνων υποστήριξαν ότι η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων έχει σοβαρές ελλείψεις, μεταξύ των οποίων ελλιπή επιστημονικά δεδομένα, αποκλίσεις από τις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μαζί με μια πρωτοφανή μέθοδο (σ.σ. μεταλλουργίας) «ακαριαίας τήξης».
Για οφειλές προς το Δημόσιο συνολικού ύψους 1.009.066, 11 ευρώ κατηγορείται ο επιχειρηματίας, Μπάμπης Βωμός, ο οποίος συνελήφθη στις 27 Νοεμβρίου 2012, έμεινε ελεύθερος με εγγύηση 100.000 ευρώ στις 29 του ίδιου μήνα, συνελήφθη εκ νέου στις 22/2/2013 για να μείνει ξανά ελεύθερος, νέα σύλληψη στις 22/01/2014, άλλη μία στις 27/12/2014...
Στο μεταξύ, είχαμε πτώχευση της εταιρείας «Μπάμπης Βωβός» στις 30 Σεπτεμβρίου 2013 με δικαστική απόφαση που ενέταξε την εταιρεία στις... ευεργετικές διατάσεις του άρθρου 99 του πτωχευτικού κώδικα.
Με αυτή την πρωτοφανή απόφαση, ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει τα σπασμένα και διαγραφή των δανείων (300 από συνολικά 618 εκατομμύρια ευρώ που είχε λάβει η εταιρεία του Βωβού), σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων ετών για τα οποία φέρουν τεράστιες ευθύνες οι μνημονιακές κυβερνήσεις.
Μέσα σε 110 σελίδες ο εισαγγελέας, Γιάννης Δραγάτσης «τύλιξε» τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και 27 ακόμη άτομα για ένα από τα μεγαλύτερα τραπεζικά σκάνδαλα, αυτό της Proton Bank. Συνολικά 28 άτομα κατηγορήθηκαν πως ενεπλάκησαν στην υπόθεση των επισφαλών δανειοδοτήσεων ύψους 701 εκατ. ευρώ της Proton Bank την περίοδο που ο Λ. Λαυρεντιάδης ήταν πρόεδρος του ΔΣ της τράπεζας προς εταιρείες αμέσου ή εμμέσου ενδιαφέροντός του.
Συγκεκριμένα, κατηγορήθηκαν:
· Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης για: διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, απάτη και υπεξαίρεση σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου 1608/50 περί καταχραστών του δημοσίου και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.
· Έξι μέλη του ΔΣ της τράπεζας και της Επιτροπής Πιστοδοτήσεων της Proton Bank για: συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, απάτη και άμεση συνέργεια σε ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.
· Δεκαπέντε εκπρόσωποι εταιρειών που πήραν τα επίμαχα δάνεια για: άμεση συνέργεια σε απάτη, άμεση συνέργεια σε ξέπλυμα.
· Έξι άτομα-ιδιώτες (υπάλληλοι της εταιρείας Alapis) για: άμεση συνέργεια σε ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.
Στο πόρισμα γινόταν λόγος ακόμη και για «μαγειρεμένα στοιχεία» προς την Τράπεζα της Ελλάδος, ώστε να επιτευχθεί και να εγκριθεί ο δανεισμός των εταιριών ενδιαφέροντος Λαυρεντιάδη. Τα εκτελεστικά μέλη του ΔΣ για να πείσουν δε τα μη εκτελεστικά να υπογράψουν τα δάνεια εμφάνιζαν «εικονικές καταστάσεις» και πίεζαν τις διευθύνσεις της τράπεζας «όλα να γίνουν πολύ σύντομα». Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρεται ότι υποβλήθηκε αίτημα δανείου από εταιρεία στις 7 Ιουνίου και δόθηκε στις 9 του ίδιου μήνα. Δηλαδή, μέσα σε μόλις δυο ημέρες!
Ο επιχειρηματίας συνελήφθη στις 13/12/2012, ενώ ασύλληπτος παραμένει μέχρι και σήμερα ο καταζητούμενος για την ίδια υπόθεση, Π. Κυριακίδης.
Την ίδια ώρα, ο ελληνικός λαός περιμένει την απόδοση δικαιοσύνης και την επιστροφή των χρημάτων που χάθηκαν, καθώς και τη διαλεύκανση της υπόθεσης για να διαπιστωθούν αν υπήρξαν και σε τι βαθμό, ευθύνες (έως και ποινικές) του τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, κ. Προβόπουλου, αλλά και του τότε αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομικών, κ. Βενιζέλου, που είχε... σπεύσει να στηρίξει την Proton Bank με το ποσό το 100 εκατομμυρίων ευρώ από τα διαθέσιμα του υπό χρεοκοπία ελληνικού δημοσίου, στις 14 Ιουλίου 2014.
Ενάμιση χρόνο μετά την παραμονή του στον Κορυδαλλό, ο Λαυρέτης Λαυρεντιάδης αποφυλακίστηκε στις 24 Ιουνίου 2014 με περιοριστικούς όρους και καταβολή εγγύησης 500.000 ευρώ, μέχρι να διεξαχθεί η δίκη...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
newsbomb.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.