Μένουμε Ευρώπη;! Της Έφης Θάνου

Γράφει η Έφη Θάνου 

Συνοικία το όνειρο

Δε ξέρω αν έτυχε ποτέ να σου μιλήσω για μένα, για κείνους, για μας...
Ναι, για κείνη τη γενιά που κάποτε ήταν οπλισμένη με όνειρα για το μέλλον της, για κείνη τη γενιά που ήλπιζε πως κάτι θα άλλαζε, πως τίποτε δε θα θύμιζε αυτή τη σαπίλα του παρελθόντος, πως τίποτα δε θα την εμπόδιζε να εξελιχθεί αλλά και να πραγματοποιήσει όλους εκείνους τους στόχους που είχε θέσει κάποτε.Ναι, για κείνη την γενιά θέλω να σου μιλήσω σήμερα. Εκείνη την γενιά που έχει μείνει άνεργη, για κείνη την γενιά που ζει ακόμη με τους γονείς της αλλά και που συντηρείται από αυτούς, για κείνη τη γενιά που περιμένει στις ουρές του ΟΑΕΔ, για κάποιο πεντάμηνο κοινωφελές πρόγραμμα, για κείνη τη γενιά που έχει νιώσει την μαύρη εργασία πολύ καλά στο πετσί της, για κείνη τη γενιά που μένει απλήρωτη μήνες ολόκληρους,για κείνη τη γενιά που έχει μάθει να είναι απασχολούμενη και όχι εργαζόμενη, αλλά και για κείνη τη γενιά που πίνει νερό στο όνομα του εθελοντισμού. Είναι εκείνη η γενιά που βιώνει καθημερινά την απόρριψη αλλά και την ματαίωση. Εκείνη η γενιά που νιώθει θλίψη,απόγνωση  αλλά και που φλερτάρει επικίνδυνα με την κατάθλιψη...

 Ξέρεις, πολλοί έφυγαν και βρήκαν τις τύχες τους έξω, έγιναν ας πούμε μετανάστες με πτυχία, άλλοι πάλι δεν στάθηκαν και τόσο τυχεροί και μάζεψαν ξανά τις βαλίτσες τους για εδώ, βλέπεις τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται...Η Ανεργία μαστίζει σε πολλές χώρες του κόσμου ενώ τα Mini jobs(Εργασία με 400euro, όπως τα κοινωφελή) καλά κρατούν στις περισσότερες πόλης της Γερμανίας. Άξιο αναφοράς δε, είναι το πολύ καλό σύστημα υγείας στις Βόρειες χώρες αγνοώντας όμως κανείς τα υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών στις χώρες αυτές. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Χρειάζεται συνεχής και διαρκής αγώνας για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια σε όποιον τόπο και αν βρεθούμε...Ξέρεις, εμένα αυτός εδώ είναι ο τόπος μου.Να, αναμνήσεις, άνθρωποι, μνήμες, το παρελθόν μου αλλά και το μέλλον όλα εδώ. Εδώ, από όπου άρχισαν όλα...

Αλήθεια όμως, σε ποια Ευρώπη  θέλουμε να μείνουμε; Σε κείνη την Ευρώπη που εξευτελίζει κάθε μέρα τις ζωές μας; Σε κείνη την Ευρώπη που περιμένει να σκύψουμε το κεφάλι και να ακολουθήσουμε με τυφλή υποταγή το κάθε τι; Σε κείνη την Ευρώπη που θέλει τον φτωχό φτωχότερο και τον πλούσιο πλουσιότερο;Σε κείνη την Ευρώπη που έχει ως στόχο τις ομαδικές απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και την μείωση των μισθών και των συντάξεων; Η μήπως σε κείνη την Ευρώπη που εφαρμόζει απάνθρωπες πολιτικές για τους Μετανάστες και του Πρόσφυγες και που γεννά πολέμους ; Ξέρεις, καμία συμφωνία δεν είναι έντιμη, όπως και κανένας συμβιβασμός. Λένε, πως από το χειρότερο και το λιγότερο κακό πρέπει να επιλέγεις πάντα το λιγότερο κακό. Εγώ αυτό που ξέρω και πάντα θα το λέω περίτρανα είναι πως η δική μου η γενιά δεν θα συμβιβαστεί με τίποτε λιγότερο από τα πάντα. Ας κάνουμε ρήξη με το παρελθόν για να μπορέσουμε να χτίσουμε το μέλλον αλλά και για να μπορέσουμε να φτιάξουμε ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων.

Το ξέρω, διστάζεις, σου παν θα χάσεις τα πάντα αν κάνεις πίσω τώρα και δεν υποταχθείς αλλά ξέρεις κάτι; Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ,αν δεν καούμε εμείς, πώς θα γεννούν τα σκοτάδια λάμψη;!

Καλή συνέχεια.!
Το κλείσιμο του κειμένου μου είναι από το ποίημα " Όπως ο Κερέμ" του Ναζίμ Χικμέτ

ΠΗΓΗ : hlektrikosthiseas.blogspot.gr/