ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ."Μετανοιώνω που τρόχισα τόσα "όχι" για να πώ τελικά τόσα "ναί" που με μαχαίρωσαν" (φωτό -βίντεο)

Διακεκριμένη και πολυβραβευμένη ποιήτρια της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, με μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό.......

Η Βασιλική Ράδου, όπως ήταν το πατρικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Ιουνίου του 1931, με καταγωγή από την Καλαμάτα. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της, προσελήφθη ως υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος, στην οποία εργάστηκε επί 25 χρόνια, έως το 1974, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Για μια οκταετία εργάστηκε αποσπασμένη στη σύνταξη του περιοδικού Kύκλος, που εξέδιδε η τράπεζα, με λογοτεχνικό και οικονομικό περιεχόμενο, στο οποίο δημοσιεύονταν κείμενά της. Το 1954 παντρεύτηκε τον ποιητή Άθω Δημουλά (1921-1986), ο οποίος εργαζόταν ως πολιτικός μηχανικός στους Ελληνικούς Σιδηροδρόμους. Το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, τον Δημήτρη (1956) και την Έλση (1957).

Η Κική Δημουλά πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1952 με την ποιητική συλλογή Ποιήματα, την οποία αποκήρυξε μετά από λίγο και την απέσυρε από την κυκλοφορία. Από τότε εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές:

• Έρεβος (1956)
• Ερήμην (1958)
• Επί τα ίχνη (1963)
• Το λίγο του κόσμου (1971)
• Το τελευταίο σώμα μου (1981)
• Χαίρε ποτέ (1988)
• Η εφηβεία της λήθης (1994)
• Ενός λεπτού μαζί (1998)
• Ποιήματα (συγκεντρωτική έκδοση 1998)
• Ήχος απομακρύνσεων (2001)
• Χλόη θερμοκηπίου (2005)
• Συνάντηση (Ανθολογία με εβδομήντα τρία ζωγραφικά έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη, 2007)
• Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως (2007)
• Τα εύρετρα ( 2010)

Το 1972 τιμήθηκε με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Το λίγο του κόσμου, το 1989 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Χαίρε Ποτέ, το 1996 με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τη συλλογή Η εφηβεία της λήθης και το 2001 με το Αριστείο των Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου της. Τον ίδιο χρόνο της απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.

Το 2002 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, η τρίτη μόλις γυναίκα, που έτυχε αυτής της τιμής, από το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της Ελλάδας. Οι βραβεύσεις για την Κική Δημουλά συνεχίστηκαν το 2009 με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της και το 2010 με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, επίσης, για το σύνολο του έργου της. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες του κόσμου (Αγγλικά Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Πολωνικά, Βουλγαρικά, Γερμανικά, Σουηδικά κ.ά.).

Η Κική Δημουλά έχει να επιδείξει και ένα μικρό σε έκταση αφηγηματικό έργο, μία επιλογή του οποίου περιέχεται στο βιβλίο Εκτός Σχεδίου (2005). Κυκλοφορούν, επίσης, η ομιλία που εκφώνησε στην Ακαδημία Αθηνών κατά την τελετή υποδοχής της με τίτλο Ο Φιλοπαίγμων Μύθος (2004) και η ομιλία της στην Αρχαιολογική Εταιρεία με τίτλο Έρανος σκέψεων (2009).

Ο ποιητικός λόγος της Κικής Δημουλά ακολούθησε μια εξελικτική πορεία, με επιδράσεις από την καβαφική ποίηση στο ξεκίνημά του και με βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία τη λογοπλαστική τάση και την εικονοπλαστική ενάργεια. Ο προβληματισμός της Δημουλά, σαφώς υπαρξιακός, εκφράζει την αγωνιώδη αναζήτησή της για το νόημα της φθαρτής ανθρώπινης ζωής. Τα θέματα που κυριαρχούν στα ποιήματά της είναι η απουσία, η φθορά, η απώλεια, η μοναξιά και ο χρόνος. Στοιχεία της γραφής της είναι ο γοργός και αιχμηρός στίχος, ο ειρωνικός τόνος με τη χρήση των λέξεων της καθαρεύουσας, της τεχνολογίας, της αργκό ή και νεολογισμών, η φιλοπαίγμων διάθεση με την παράθεση αντίθετων ή ομόηχων λέξεων, η ηθελημένη αμέλεια στη σύνταξη και οι επαναλήψεις.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr

                                   

                    

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

• Αγγελίες
• Αυτοβιογραφικό Σημείωμα
• Κλέφτες στη σκέψη
• Κονιάκ Μηδέν Αστέρων
• Ο πληθυντικός αριθμός
• Πένθος εις την Πλατεία Κυψέλης
• Το σπάνιο δώρο
• Ωδή σε μια επιτραπέζια λάμπα

                            

                                  

                                     

                    

               

Άλλους μας φέρνει ένα φιλί
στο κρύο μέτωπο της πλήξης, μερικούς,
μας ξετρυπώνει ο έρωτας,
στα βάθη των κινδύνων του να σβήσει.
Άλλων μια μνήμη είναι ο κομιστής
κι όλους μαζί θαρρείς πως μας γεννά
ο φόβος του θανάτου.

Σκάβω, μήπως δεν είσαι τόσο άθεος,
σκάβω, μήπως δεν είσαι τόσο άθεος,
μη στάθηκες κι εσύ, πρόωρος, αισιόδοξος σαν όλους.
Έπλασες τον κόσμο, πριν χρειαστεί να κλάψεις,
έπλασες τον κόσμο, πριν χρειαστεί.

Λίγο σε αθωώνει αυτή η σκέψη,
όπως αθωώνει προς στιγμήν το φεγγάρι
μόλις φανεί,
την τόση σκοτεινότητα τριγύρω,
σχεδόν την εξυμνεί.

Άλλους μας φέρνει ένα φιλί
στο κρύο μέτωπο της πλήξης, μερικούς,
μας ξετρυπώνει ο έρωτας κρυμμένους,
στα βάθη των κινδύνων του να σβήσει.

ΤΟ  ΚΕΙΜΕΝΟ  ΕΙΝΑΙ  ΑΠΟ  ΤO sansimera.gr.

ΟΙ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΒΙΝΤΕΟ  ΔΙΚΗΣ  ΜΑΣ  ΕΠΙΛΟΓΗΣ.