....... ΚΟΠΕΛΕΣ ΤΟΥ ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ. ΚΟΠΕΛΕΣ ΤΟΥ ΜΠΕΛΣΕΝ. ΜΗΝ ΕΙΔΑΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ......

¨Του ¨Γ¨" (Σύνδεση και  επιλογή κειμένων  , εικόνων  και  βίντεο)

Το  1938 ανοίγει τις πύλες του το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν στην Αυστρία......

Το Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν - Γκούζεν, ήταν Ναζιστικό στρατόπεδο που κατασκευάστηκε κύρια για την κράτηση και την καταναγκαστική εργασία κοινωνικών ομάδων που αντιτίθονταν στο Ναζιστικό καθεστώς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε αυτό δεν  γίνονταν ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις .Μια ομάδα τριακοσίων κρατουμένων στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου μεταφέρθηκε στην περιοχή του λατομείου "Wiener Graben" και ξεκίνησε την οικοδόμηση του στρατοπέδου.......... 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ// ΕΓΡΑΦΕ Ο "ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΤΗΣ  ΒΕΡΟΙΑΣ" ΤΟ 2008 .......#Ο Ράινχαρντ Όιγκεν Τρίσταν Χάιντριχ, ο  αχιτέκτονας  των  στρατοπέδων"φρίκης", ήταν στέλεχος των SS, ο δεύτερος στην ιεραρχία μετά τον Χάινριχ Χίμλερ. Ήταν ο πρωτοστάτης της Τελικής Λύσης, του σχεδίου των Ναζί για το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα. Είχε, επίσης, συζητηθεί μέχρι και η διαδοχή του Αδόλφου Χίτλερ από αυτόν. Στο σχολείο, ωστόσο, ήταν πάντα ο στόχος των  συμμαθητών του, λόγω της πολύ λεπτής φωνής και του δεδηλωμένου καθολικισμού του, σε μια πόλη με προτεσταντική πλειοψηφία. Τον χλεύαζαν, επίσης, για τη φημολογούμενη εβραϊκή του καταγωγή. Προσπαθούσε  με  κάθε  τρόπο  και  κυρίως  με  τις  πράξεις  του  να αποκρούσει τις φήμες περί της εβραϊκής του καταγωγής#

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Χίμλερ,Ζιράις( στη μέση), και  Καλτερμπράνερ. Ο αρχηγός  του Μαουτχάουζεν Φρανς Ζιράις ειπώθηκε οτι έδωσε 50 Εβραίους για σκοποβολή σαν δώρο γενεθλίων στον 12χρονο γιό του.

........Η χρηματοδότηση του έργου έγινε από τα λεγόμενα "κεφάλαια Χάιντριχ", δηλαδή από κεφάλαια που συγκέντρωνε ο επικεφαλής της RSHA (Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας) από κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων και προσωπικών αντικειμένων των κρατουμένων σε άλλα στρατόπεδα ή δολοφονημένων Εβραίων και αντιπάλων του καθεστώτος. κρατουμένων. Από την ίδρυση μέχρι την απελευθέρωσή του υπολογίζεται ότι σε αυτό βρήκαν τον θάνατο περίπου 100.000 άτομα.......

ΒΙΝΤΕΟ #Η φρίκη δεν έχει τελειωμό.

Οι εικόνες δεν φτάνουν για να αποτυπώσουν τη θηριωδία, την κτηνωδία των ναζί και των τεράτων που εφάρμοζαν τις εντολές των ανωτέρων τους.Βέβαια, αν κρίνουμε από τη σφαγή του άμαχου πληθυσμού στα ελληνικά χωριά και στις πόλεις, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι είχαν κάνει "επιστήμη" την εξόντωση των ανθρώπων και της ανθρωπιάς, γενικότερα.#

.......Αν κάποιοι κρατούμενοι επιλέγονταν προς θανάτωση, είτε από τους άνδρες της SS είτε από το διοικητή του στρατοπέδου, υποχρεώνονταν να ανεβάζουν τα τεμάχια του γρανίτη από το ορυχείο στην επιφάνεια μέσω μιας ξύλινης σκάλας (της επιλεγόμενης και "σκάλας του Θανάτου") μέσα σε ξύλινο πηλοφόρι.  Το 1941 το στρατόπεδο απέκτησε "ιδιόκτητο" θάλαμο αερίων και αποτεφρωτήριο ......

.....Μέχρι το 1942 η εργασία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούσε τρόπο τιμωρίας ή και εξόντωσης και οι Ναζιστές ενδιαφέρονταν περισσότερο για την καταστολή και όχι για τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Το 1942, όμως, η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να μάχεται σκληρά στο Ανατολικό μέτωπο, το οποίο απορροφούσε σημαντικές δυνάμεις, και αυτό επέφερε ανατροπή στην αγορά εργασίας. Έτσι, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης απέκτησαν νέο ρόλο, καθώς απαιτούνταν χιλιάδες εργατικά χέρια για τα, αρχικά επιφανειακά και στη συνέχεια υπόγεια, εργοστάσια παραγωγής υλικού εξοπλισμού.

Μετά τα μέσα του 1944 οι κρατούμενοι στο Μαουτχάουζεν άρχισαν να πληθαίνουν, καθώς μεταφέρονταν σε αυτό κρατούμενοι οι περισσότεροι σε  άθλια κατάσταση από άλλα στρατόπεδα (Γκούζεν, Εμπένζεε).

Με διαταγή του τότε διοικητή του στρατοπέδου Φραντς Τσίραϊς  όσοι κρατούμενοι δεν μπορούσαν να περπατήσουν, στις  "πορείες θανάτου" όπως τις έλεγαν, εκτελέσθηκαν είτε με πυροβόλα όπλα είτε με δηλητηριώδεις ενέσεις ,ώστε κανείς κρατούμενος να μη πέσει στα χέρια του εχθρού. Αυτές οι πορείες από τα παραρτήματα προς το κεντρικό στρατόπεδο διαρκούσαν - ανάλογα με την απόσταση και τις συνθήκες - από 8 έως 12 ημέρες.

Στο τέλος της κάθε φάλαγγας βρισκόταν ένα απόσπασμα ανδρών της SS, οι οποίοι εκτελούσαν όποιους κρατουμένους δεν μπορούσαν να συνεχίσουν. Το χάος συνεχιζόταν και οι 15.000 κρατούμενοι του παραρτήματος Γκουνσκίρχεν (Gunskirchen) πέθαιναν από την πείνα, καθώς τελείωσαν τα τρόφιμα εκεί και δεν αποστάλθηκαν άλλα. Η θνησιμότητα των κρατουμένων έφθασε στο ζενίθ: Υπολογίζεται ότι κάθε ημέρα πέθαιναν από διάφορες αιτίες περίπου 200 άτομα. Μόνο κατά την περίοδο από τον χειμώνα του 1944 μέχρι την απελευθέρωση του στρατοπέδου βρήκαν εκεί τον θάνατο 45.000 άτομα. Ανάμεσά τους και 3.700 Έλληνες - η απελευθέρωση ήλθε πολύ αργά, είχαν ήδη αφήσει στα κρεματόρια του Μαουτχάουζεν την τελευταία τους πνοή.

Κατά την  απελευθέρωση  και μετά τις  τελευταίες εβδομάδες της λειτουργίας του στρατοπέδου οι άνδρες της SS έκαναν όλες τις απαραίτητες ενέργειες  για  να καλύψουν τα ίχνη των εγκλημάτων τους. Την περίοδο αυτή χρησιμοποιήθηκε περισσότερο ο θάλαμος αερίων (χωρητικότητας 120 ατόμων), στον οποίο θανατώθηκαν 650 άτομα στην προσπάθεια να "ελαφρώσει" το νοσοκομείο. Στις 2 Μαΐου θανατώθηκαν όσοι υπηρετούσαν στον θάλαμο αερίων και στο αποτεφρωτήριο. Οι SS μετά το τελευταίο προσκλητήριο στις 3 Μαΐου εγκατέλειψαν το στρατόπεδο.

Στις 5 Μαΐου ένα αμερικανικό άρμα της 11ης Θωρακισμένης Μεραρχίας (3η Στρατιά) όρμησε μέσα σπάζοντας την κεντρική πύλη. Οι κρατούμενοι που βρέθηκαν εκεί, καθώς και όσοι είχαν απομείνει στα παραρτήματα, ανέρχονταν σε 66.124, ενώ οι 15.000 Εβραίοι του παραρτήματος Γκουνσκίρχεν δεν είχαν προλάβει να καταγραφούν. Τα τελευταία παραρτήματα απελευθερώθηκαν την επόμενη ημέρα, 6 Μαΐου 1945.

Μεταξύ  των  κρατουμένων  ο Έλληνας  θεατρικός  συγγραφέας (δεύτερος από αριστερά)  και  λογοτέχνης  Ιάκωβος  Καμπανέλλης {που ανέβασε -1965-το  θεατρικό  "Μαουτχάουζεν"  βασισμένο στα προσωπικά του βιώματα, 1942-45 από  τη  φρίκη του  στρατοπέδου , ενώ ο  Μίκης Θεοδωράκης  έγραψε  την  μουσική και η Μαρία Φαραντούρη  το απέδωσε  με  μια συγκλονιστική ερμηνεία και  στο οποίο έργο περιγράφεται ο έρωτας δύο κρατουμένων στο   ομώνυμο στρατόπεδο συγκέντρωσης} ,ο  Αυστριακός Καγκελάριος Λέοπολντ Φιγκλ,ο Πολωνός  Σιμόν  Βίζενταλ που ήταν και ο  διασημότερος  διώκτης των Ναζιστών μεταπολεμικά  και  πολλοί  άλλοι..

Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΗΣ ΕΓΡΑΦΕ ΓΙΑ  ΤΗ ΦΡΙΚΗ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΕΚΕΙ*''Κι όμως, όσο πλήθαιναν τα καλά σημάδια, τόσο πιο κοντινός γινόταν ο κίνδυνος για μας. Το ομαδικό ξεπάστρεμα είχε αρχίσει από βδομάδες. Ο θάλαμος του γκαζιού και οι φούρνοι δουλεύανε μέρα και νύχτα. Κάμανε αρχή με τους άρρωστους και συνεχίσανε με κείνους που είχαν έρθει από άλλα στρατόπεδα. Οι μελλοθάνατοι περιμένανε στην ουρά τη σειρά τους".

ΘΑ  ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΟ  ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΕ   ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ  ΒΙΝΤΕΟ  ΜΕ  ΤΟ  "ΑΣΜΑ  ΑΣΜΑΤΩΝ"  ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΜΙΚΗ  ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ  ΚΑΙ   ΜΑΡΙΑ  ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ  ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ  ΠΕΙΡΑΙΑ  ΤΟ  1966.

Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου

 με το καθημερνό της φόρεμα

 κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Άουσβιτς,

του Νταχάου κοπέλες,

μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,

δεν είχε πια το φόρεμά της

ούτε χτενάκι στα μαλλιά.

Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου,

η χαϊδεμένη από τη μάνα της

και τ’ αδελφού της τα φιλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,

κοπέλες του Μπέλσεν,

μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε στην παγερή πλατεία

μ’ ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι,

με κίτρινο άστρο στην καρδιά.

"Γ"