Αγόριανη, το καμάρι του Παρνασσού

Πέρα από την Αράχωβα, δύο γραφικά χωριά εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια με γοργούς ρυθμούς. Η Αγόριανη και το Πολύδροσο, στη δυτική πλευρά του Παρνασσού, υπερηφανεύονται για το μοναδικό φυσικό περιβάλλον και τη ζεστή φιλοξενία τους....

Επιχειρήσαμε μια «απόδραση» από τα τετριμμένα και εξερευνήσαμε την «άλλη» πλευρά του Παρνασσού. Εκεί μας περίμεναν η Αγόριανη και τοΠολύδροσο! Δύο χωριά, με ανεπανάληπτη γραφικότητα και οργιώδη βλάστηση, που για πολλούς αποτελούν τον αντίποδα του κοσμοπολίτικου προορισμού, διεκδικούν επάξια μία θέση στην ταξιδιωτική μας ατζέντα.

ΕΠΤΑΛΟΦΟΣΒγαίνοντας από το Λιβάδι της Αράχωβας, ο δρόμος συνεχίζει μέσα σε ένα σκηνικό απείρου φυσικού κάλλους. Tα πεύκα και τα έλατα, που αποτελούν τους απόλυτους πρωταγωνιστές, παραπέμπουν περισσότερο σε ελβετικό τοπίο. Μετά από 22 χλμ. οδήγησης σε δρόμους γεμάτους στροφές, η πινακίδα που αναγράφει Αγόριανη μας οδηγεί στην καρδιά του χωριού...

Χτισμένη πάνω σε επτά λόφους η Αγόριανη ή αλλιώς Επτάλοφος, βρίσκεται σε υψόμετρο 850 μ. στη βορειοδυτική πλευρά του Παρνασσού. Εξαιτίας της ευρείας ανοικοδόμησης τα τελευταία χρόνια έλκει σαν μαγνήτης τους τουρίστες, που, εκτός από εύκολη πρόσβαση στο χιονοδρομικό, αναζητούν ήρεμα Σαββατοκύριακα και σπιτική φιλοξενία.

Πιστέψτε μας, η Αγόριανη δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την κοσμοπολίτικη Αράχωβα. Εδώ βρήκαμε από ζεστούς ξενώνες, που συνδυάζουν τέλεια τη σύγχρονη πολυτέλεια με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, μέχρι μοντέρνες καφετέριες και καταστήματα με είδη διακόσμησης.

Φτάνοντας στην κεντρική πλατεία εντύπωση μας προκάλεσαν τα επιβλητικά αιωνόβια πλατάνια, τα οποία δεσπόζουν στη μέση του πλακόστρωτου, με τις περίεργες βρύσες που φαντάζουν σφηνωμένες στους κορμούς τους. Ολόγυρα, τα παραδοσιακά ταβερνάκια με τις νόστιμες λιχουδιές, ελάχιστα μαγαζάκια με τοπικά προϊόντα και λίγα προσεγμένα cafes κρυμμένα στα στενά λιθόστρωτα δρομάκια μάς έβαλαν στο κλίμα της Αγόριανης. Οι θεσπέσιες μυρωδιές από τις κουζίνες μάς «άνοιξαν» την όρεξη κι έτσι προσπαθήσαμε να «ξεγελάσουμε» την πείνα μας στο φούρνο του κου Δημήτρη Αρβανίτη. Χωρίς δεύτερη σκέψη δοκιμάσαμε τη σπιτική χορτόπιτα και το εκλεκτό τυρόψωμο, την αναμφισβήτητη σπεσιαλιτέ του. Συνεχίζοντας την περιπλάνησή μας, φτάσαμε στο μοναδικό και παλαιότερο παραδοσιακό καφενείο του χωριού. Σε αυτό η κα Κούλα σερβίρει εδώ και χρόνια στους πιστούς θαμώνες, εκτός από ελληνικό καφέ και την αλληλογραφία τους...

Περιδιαβήκαμε τα πέτρινα καλντερίμια και, ακολουθώντας τον αχό  των γάργαρων νερών, φτάσαμε στον Καταρράκτη, τουριστικό θέλγητρο της Αγόριανης, όπου δυστυχώς η ανθρώπινη παρέμβαση είναι αισθητή. Αφού προσπεράσαμε τις πεταμένες σακούλες, επωφεληθήκαμε της ηρεμίας, την οποία μόλις και μετά βίας καταφέραμε να αποχωριστούμε. Το Πολύδροσο βρισκόταν «προ των πυλών»!

ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΕπόμενη στάση μας η κοιλάδα του Βοιωτικού Κηφισού και πιο συγκεκριμένα το χωριό Πολύδροσο. Μετά από μία σύντομη διαδρομή όλο στροφές ο εντυπωσιακός κάμπος, στην αγκαλιά επιβλητικών ορεινών όγκων, απλωνόταν μπροστά στα μάτια μας. Αφού διασχίσαμε τη Λιλαία, έναν μικρό οικισμό με λίγα σπιτάκια και ένα συμπαθητικό cafe, φτάσαμε στον προορισμό μας.

Η Σουβάλα ή Πολύδροσο -έδρα του δήμου Παρνασσού-, αποτελεί την οικιστική συνέχεια της Άνω Σουβάλας, οι κάτοικοι της οποίας αναγκάστηκαν να κατέβουν προς τον κάμπο μετά από έναν καταστροφικό σεισμό το 1870. Πρόκειται για ένα αξιόλογο τουριστικό θέρετρο με άφθονα τρεχούμενα νερά και θέα στο λεκανοπέδιο Λιλαίας-Γραβιάς.

Σήμερα, η Σουβάλα είναι η πιο ανεπτυγμένη, σε σχέση με τα γύρω χωριά, περιοχή. Γραφική αλλά συνάμα προσαρμοσμένη στις σύγχρονες απαιτήσεις, προσφέρει τα πάντα. Παραδοσιακές ταβέρνες, ψησταριές, μεζεδοπωλεία και καταστήματα με τοπικά προϊόντα «στολίζουν» την κεντρική πλατεία της, ενώ τα δύο μοντέρνα cafes, το Πέτρινο και το Κεντρικόν, προσελκύουν τη νεολαία. Λίγο πιο πάνω στο παλαιότερο παραδοσιακό καφενείο «Ο Ανδρέας», που λειτουργεί από το 1930, ο κος Θανάσης και η παρέα του μας διηγήθηκαν συναρπαστικές ιστορίες, που μας γύρισαν πολύ πίσω στο χρόνο...

ΑΝΩ ΣΟΥΒΑΛΑΠαίρνοντας το δρόμο που οδηγεί στο χιονοδρομικό της Φτερόλακκας, βρεθήκαμε στην Άνω Σουβάλα, ένα πρώην  κεφαλοχώρι. Η διαδρομή ήταν μαγευτική. Έλατα, πεύκα και θάμνοι μας «έπνιγαν» με τις φυλλωσιές τους. Προσεγγίζοντας το χωριό, περιμέναμε να συναντήσουμε έναν έρημο τόπο, που δεν θα είχε να προσφέρει τίποτα στους επισκέπτες του. Προς έκπληξή μας, όμως, αυτό που αντικρίσαμε ξεπερνούσε κάθε φαντασία! Δεκάδες παραδοσιακά αρχοντικά με προσεγμένους κήπους ορθώνονται στις γειτονιές του, την ώρα που ταβέρνες με ρουμελιώτικες γεύσεις σερβίρουν μοναδικές λιχουδιές στους περαστικούς. Για τους λάτρεις της πεζοπορίας, το χωριό διασχίζει το εθνικό μονοπάτι Ε22, το οποίο είναι ιδανικό για  διαδρομές που γεμίζουν τα πνευμόνια με οξυγόνο και το βλέμμα με όμορφες εικόνες.

Χειμώνα ή καλοκαίρι, η Άνω Σουβάλα αποτελεί έναν πολύ θελκτικό προορισμό για εκείνους που θέλουν να απολαύσουν τις ομορφιές του καταπράσινου Παρνασσού και να χαλαρώσουν σε ένα σκηνικό που εμπνέει ηρεμία και γαλήνη.

Σύμφωνα με τους κατοίκους του χωριού, όποιος πιει από τα τρεχούμενα νερά του θα επιστρέφει ξανά και ξανά! Εμείς το κάναμε και ανυπομονούμε για τη στιγμή που θα βρεθούμε και πάλι εκεί!

Πιστέψτε μας, η Αγόριανη και το Πολύδροσο δεν έχoυν να ζηλέψουν τίποτα από την κοσμοπολίτικη Αράχωβα.

travelstyle.gr