ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ

Φελνίκος

Ο ανασχηματισμός είναι θεσμική προνομία του πρωθυπουργού, όπως ρητά ορίζει το Σύνταγμα. Ακόμη κι αν η κυβέρνηση της οποίας ηγείται είναι δικομματική ή πολυκομματική είναι ο μόνος που δικαιούται να τον εξαγγέλλει και να τον πραγματοποιεί.....

Εξυπακούεται πως σε περίπτωση που δεν υπάρχει αυτοδυναμία διαβουλεύεται με τους εταίρους του πριν λάβει τις τελικές του αποφάσεις. Όμως η προνομία του δεν αίρεται.

Είναι λοιπόν απορίας άξιον πως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος συχνά πυκνά κατηγορεί τους αντιπάλους του, και ιδιαίτερα την αξιωματική αντιπολίτευση, για μη τήρηση των θεσμικών κανόνων του πολιτικού παιχνιδιού υπέπεσε στο ατόπημα να αναγγείλει αυτός τον ανασχηματισμό. Και μάλιστα να το κάνει από του Μαξίμου, από το χώρο δηλαδή που σημειολογικά ταυτίζεται με το πρωθυπουργικό ιμπέριουμ.

Δεν ξέρω αν η βιασύνη του κυρίου Βενιζέλου, όστις τυγχάνει και συνταγματολόγος, μπορεί είτε να ερμηνευθεί με ψυχαναλυτικούς όρους επειδή δήθεν «ο Βαγγέλης δεν κρατιέται» είτε να αιτιολογηθεί από την ανάγκη του επικεφαλής της Χαριλάου Τρικούπη να καταδείξει ότι, αφ' ής στιγμής η κυβέρνηση είναι δικομματική, ο ίδιος εκτός από πολιτικά είναι και θεσμικά ισότιμος με τον πρωθυπουργό.

Ό,τι και από τα δύο να συμβαίνει το σίγουρο είναι πως η συμπεριφορά του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως δεν μπορεί παρά να έχει προκαλέσει τη δυσαρέσκεια του πρωθυπουργού αφού στην καλύτερη των περιπτώσεων τον εμφανίζει ως συμπρωθυπουργεύοντα και στη χειρότερη ως διαχειριστή μιας πρωτοβουλίας που δεν εκπορεύεται από τον ίδιο, αλλά από τον μικρότερο εταίρο της δικομματικής κυβέρνησης. Και σε κάθε περίπτωση τον εμφανίζει ηττημένο στο επίπεδο των συμβολισμών. Και ως γνωστόν η εξουσία είναι και διαχείριση των συμβόλων.

Και η δυσαρέσκειά του πρέπει να είναι μεγαλύτερη επειδή το κλίμα περί τον ανασχηματισμό, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, διαμορφώνεται κυρίαρχα από τις αξιώσεις του ΠΑΣΟΚ αφενός να έχει μεγαλύτερη εκπροσώπηση στο νέο κυβερνητικό σχήμα και αφετέρου οι αλλαγές, με πρώτη αυτή του Γιάννη Στουρνάρα, να σηματοδοτούν και αλλαγή της οικονομικής πολιτικής.

Μπορεί ο πρωθυπουργός να αποδράσει από το πλαίσιο που έχει θέσει ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεώς του και να είναι αυτός που θα χρωματίσει το κλίμα του ανασχηματισμού; Δύσκολο. Θα μπορούσε φυσικά να καθυστερήσει για λίγες ακόμη ημέρες τον ανασχηματισμό προκειμένου να δείξει ότι είναι αυτός που ορίζει το χρόνο και επομένως έχει και την πρωτοβουλία.

Φυσικά μια μεγάλη καθυστέρηση ενέχει τον κίνδυνο να αναπτυχθούν παραλυτικά φαινόμενα στη λειτουργία της κυβερνήσεως, τα οποία μπορούν να αποτραπούν μόνον εφόσον δηλωθεί ρητά πως θέμα ανασχηματισμού δεν υφίσταται. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί επειδή πλέον το θέμα έχει αποκτήσει μια αυτόνομη δυναμική, ενώ είναι μεγάλες και οι προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί μεταξύ των βουλευτών, και στις δύο κοινοβουλευτικές ομάδες, που αναμένουν να καθίσουν στις καρέκλες γύρω ή στην πίσω σειρά από το στρογγυλό τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου.

Εκείνο που ενδεχομένως θα μπορούσε να συμβεί είναι να απεξαρτηθεί ο ανασχηματισμός από τον κεντρικό τραπεζίτη. Να οριστεί δηλαδή πρώτα ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος (και φυσικά να μην είναι αυτός ο Γιάννης Στουρνάρας) και μετά από μερικές ημέρες να γίνει ο ανασχηματισμός. Αυτομάτως ο ανασχηματισμός αλλάζει χαρακτήρα αφού μέχρι τώρα όλοι θεωρούν ότι το «κλειδί» είναι ο υπουργός Οικονομικών.

Το δεύτερο στοιχείο που μπορεί να αλλάξει τον ανασχηματισμό είναι η παραμονή Στουρνάρα στο υπουργείο Οικονομικών. Αυτό από μια άποψη θεωρείται και το πιο λογικό αφού η σύνδεση του ανασχηματισμού με αλλαγή της οικονομικής πολιτικής μάλλον είναι λάθος. Οικονομική πολιτική η κυβέρνηση θα αλλάξει όταν έχει τη δυνατότητα να την αλλάξει και όχι επειδή το επιθυμούν κάποιοι βουλευτές ή οι δημοσιολογούντες.

Έχει τη δυνατότητα η κυβέρνηση να αλλάξει αυτή τη στιγμή την οικονομική της πολιτική; Δύσκολο έως πολύ δύσκολο. Είναι σωστό να αλλάξει τον υπουργό Οικονομικών χωρίς να αλλάξει την οικονομική πολιτική; Πολιτικά θα ήταν λάθος, αφού το επικοινωνιακό κέρδος θα είναι πρόσκαιρο, ενώ ουσιαστικά θα «κάψει» και το νέο υπουργό Οικονομικών κάτι που θα έχει αρνητική επίδραση στο σύνολο της κυβερνήσεως.

Εάν δεν αλλάξει η οικονομική πολιτική -και κατ' εμέ είναι δύσκολο, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, ν' αλλάξει- το καλύτερο για την κυβέρνηση θα ήταν να αφήσει τον Στουρνάρα να πιεί μέχρι τέλους το πικρό ποτήρι και όταν θεωρήσει πως μπορεί να αλλάξει οικονομική πολιτική να αλλάξει και τον υπουργό Οικονομικών.

Μπορεί να ακούγεται κυνικό και να είναι σκληρό για τον Στουρνάρα και ίσως να μην το αξίζει καθώς πράγματι κατάφερε, παρά τις όποιες ενστάσεις υπάρχουν και μπορεί να είναι πολλές αυτές, να κάνει την ...βρώμικη δουλειά. Φυσικά, εάν Σαμαράς και Βενιζέλος θέλουν να τον τιμήσουν για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην κυβέρνηση, μπορούν να τον επιβραβεύσουν ορίζοντάς τον, τον Οκτώβριο, Επίτροπο. Ενδεχομένως να ήταν και καλύτερα για τη χώρα εάν μπορούσε, με τις σχέσεις που έχει αναπτύξει με τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, να καταλάβει και καλύτερη θέση στην Κομισιόν από αυτή που έχει σήμερα η Μαρία Δαμανάκη.

Το τρίτο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει ο Σαμαράς για να αλλάξει το πλαίσιο που έχει θέσει ο Βενιζέλος για τον ανασχηματισμό είναι να μην κάνει αποδεκτό το αίτημά του για μεγαλύτερη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Μπορεί αυτό να το κάνει; Μπορεί. Η αριθμητική τον ευνοεί. Στην παρούσα κυβέρνηση το μοίρασμα των υπουργείων έγινε με βάση τα ποσοστά που έλαβαν τα δύο κόμματα στις εκλογές του 2012. Η Ν.Δ. είχε λάβει 29% και το ΠΑΣΟΚ 12%. Η αναλογία είναι 1/2,4. Στις ευρωεκλογές η αναλογία διαμορφώθηκε στο 1/2,9 αφού το ΠΑΣΟΚ (υπό το ευρύτερο μάλιστα σχήμα της Ελιάς) έλαβε 8% και η Ν.Δ. 23%.

Επομένως, ο Σαμαράς μπορεί να φανεί και γεναιόψυχος, έναντι του Βενιζέλου, αν τηρήσει την υφιστάμενη δοσολογία στην κυβέρνηση. Μπακαλίστικη λογική θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει. Μα, με βάση την μπακαλική στελεχώθηκε η κυβέρνηση και μοιράστηκε το κράτος στους γαλάζιους και τους πράσινους. Και μην ξεχνάμε, όπως προείπαμε, και την διαχείριση των συμβόλων.

Τέλος, ορθά και δικαιολογημένα κάποιος θα μπορούσε να πει: μα, έτσι συγκροτείται μια κυβέρνηση; Δυστυχώς, έτσι. Είδατε εσείς να γίνεται συζήτηση για τις νέες προτεραιότητες που πρέπει να υπηρετήσει ο ανασχηματισμός; Εγώ το μόνο που ακούω και διαβάζω είναι ότι ο ανασχηματισμός θα γίνει με βάση τις ανάγκες για εκλογή διαδόχου του Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας(!), ότι ο Λοβέρδος έχει καπαρώσει την υπουργική καρέκλα από την περίοδο που διέκοψε τις συνομιλίες με τον Κουβέλη και ενετάχθη στην Ελιά, ο Τσαυτάρης θα φύγει γιατί πρέπει να γίνει υπουργός ο Κουκουλόπουλος, για να γίνει υπουργός ο Βορίδης πρέπει να φύγει ο Γεωργιάδης επειδή στην κυβέρνηση δεν χωράνε δύο (ακρο)δεξιοί, ο Σπηλιωτόπουλος θα μπει στην κυβέρνηση (αν κι εγώ πολύ αμφιβάλλω) για να μετριαστεί η πίκρα του επειδή έχασε τις εκλογές στο δήμο Αθηναίων, για τον ίδιο λόγο, για να γλυκάνει την πίκρα της επειδή έχασε από την Καϊλή τη θέση στην ευρωβουλή, θέλει να γίνει υφυπουργός και η Ράπτη, και άλλα τέτοια.

Ακούσατε ή διαβάσατε εσείς για στόχους, για προτεραιότητες, για ικανότητες, για νέα καθήκοντα, για κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις; Εγώ πάντως, όχι. Κι αφού δεν ακούσατε ή δεν διαβάσατε τίποτε γι' αυτά, να είστε σίγουροι (και εφόσον αυτά που γράφω σας φαίνονται λογικά) πως ούτε και αυτά που μόλις τώρα διαβάσετε θα γίνουν. Μπορεί κάποια. Μπορεί, αν τους φωτίσει το Άγιο Πνεύμα...

matrix24.gr