Χίλιες ευχές στις μάνες όλες και μια πρόταση για να τιμήσουμε

Γράφει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου

 Αγαπητές φίλες του συλλόγου γυναικών Αμφίκλειας .

Κατ` αρχήν να ευχηθώ στο νέο σας ΔΣ  καλή δύναμη , έμπνευση , όρεξη και δυναμική δημιουργική πορεία όπως άλλωστε μέχρι τώρα μας έχετε συνηθίσει .....

Σας επαινώ και σας συγχαίρω ως συντοπίτης σας για τις δράσεις και τις πρωτοβουλίες σας , μερικές απ` τις οποίες του τελευταίου χρονικού διαστήματος βέβαια , αναφέρετε σε έναν πρόχειρο απολογισμό-ενημέρωση που δημοσιεύσατε πρόσφατα .

Ιδιαιτέρα σας ευχαριστώ πολύ, για την ανταπόκρισή σας και την πολύτιμη βοήθειά σας στην οργάνωση της πρόσφατης αιμοδοσίας ( πριν ακριβώς ένα μήνα 11-4-2014 ) στην οποία απ` ότι διαπίστωσα για μια ακόμη φορά η Πρόεδρος κυρίαΛουκία  Σκουφά-Δρίβα , ήταν εκεί “παρών” ως συνεπής και πιστή αιμοδότης . Μπράβο της και νομίζω πως σας τιμά όλες σας ο διαπιστωμένα υψηλός βαθμός ευαισθησίας  και η ανθρωπιστική ανιδιοτελής προσφορά  της Προέδρου σας .

Είναι αποδεδειγμένο πάντως , ότι όταν έστω και ολιγάριθμοι αλλά αποφασισμένοι άνθρωποι συμφωνούν να υλοποιήσουν ένα σχεδιασμό , αυτό το επιτυγχάνουν σχεδόν πάντοτε και η προσπάθεια τους συνήθως δικαιώνεται . Έτσι και στην περίπτωση της πρόσφατης αιμοδοσίας . Με δεδομένη την πολύχρονη αδιαφορία του Δήμου και μετά από επανειλημμένες αποτυχημένες εκλύσεις και υπενθυμίσεις  μας για αφύπνιση και ενεργοποίηση τους μπρος στον κίνδυνο κατάρρευσης και διάλυσης της Δημοτικής τράπεζας αίματος , απογοητευμένοι απ` την αδράνειά τους αναλάβαμε πλέον μόνοι μας την πρωτοβουλία για να την ξαναζωντανέψουμε ( μόνη παρουσία δημοτικού εκπροσώπου του Ανδρέα Ζιάκου , εθελοντικά ). Απευθυνθήκαμε η αλήθεια είναι σε πολλούς , αλλά μόνο ο σύλλογος των γυναικών με τη Δυναμική εμπλοκή της Προέδρου του , ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή μας με πραγματικό και έμπρακτο ενδιαφέρον .

Έτσι , εκεί που ο Δήμος δεν έβρισκε τάχα σχεδόν επί διετία διαθέσιμη ημερομηνία της μονάδας αιμοληψίας , εμείς και όσες ημερομηνίες θέλαμε εξασφαλίσαμε αμέσως. Και την αιμοδοσία οργανώσαμε έγκαιρα. Και την δημοσιότητα της δράσης διασφαλίσαμε κι όλα κατ` ευχήν επήγαν.  Στους  είκοσι περίπου αιμοδότες  που έδωσαν το ανθρωπιστικό παρών ( δυστυχώς για μια ακόμα φορά μόνο Δαδιώτες όλοι τους ), τους χρωστάμε την ευγνωμοσύνη μας αποδίδοντας τους και τους πρεπούμενους επαίνους . Λέγοντας όμως και στους άλλους ( τους πολλούς βεβαίως  ) που συνήθως κατά σύστημα απέχουν και αδιαφορούν ( ξεχνώντας μάλιστα κάποιοι απ` αυτούς ακόμα και τις παλιές υποχρεώσεις τους ), να ξανασκεφτούν ίσως την στάση τους για την επόμενη φορά !! Οι ανάγκες σαν αυτές , ούτε τελειώνουν , ούτε όμως και για κάποιους είναι βέβαιο πως δεν θα δημιουργηθούν ποτέ ανάλογες …όπως  κακώς ενδεχομένως νομίζουν !!.

Αγαπητές συμπατριώτισσες και φίλες του συλλόγου γυναικών Αμφίκλειας. 

Με την ευκαιρία της σημερινής γιορτής της μητέρας εύχομαι σε όλες σας , σε όλες τις μανούλες του κόσμου χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα . Και στη δική μου μάνα ιδιαίτερα , αυτό μονάχα εύχομαι , με την κρυφή ελπίδα να είναι μαζί μου για πολλά ακόμη χρονιά όπως κι αν είναι . Νάχω τον ίσκιο της και να τη βλέπω .

Τα τελευταία δεκαπέντε περίπου χρόνια , έχοντας μαζί με την αδελφή μου τη φροντίδα του πιο αγαπημένου μας προσώπου, της μητέρας μας , μιας κι ζωή ετούτη την ανάγκη δημιούργησε , νοιώθουμε πραγματικά ευλογημένοι γιατί μας δόθηκε έστω και μ` αυτόν τον τρόπο η ευκαιρία , να “ξαναεκτιμήσουμε” τη σχέση με τη μάνα μας και να βιώσουμε ακόμη πιο δυνατά , πιο συναρπαστικά , πιο απόλυτα αυτή την μοναδική σχέση αγάπης και αφοσίωσης προς το ιερότερο πλάσμα του κόσμου , τη   Μητέρα.  Αλλά και γιατί με τη χάρη του Θεού , μπορούμε ίσως να επιστρέψουμε , μικρό αντίδωρο , ένα ελάχιστο μόνο μέρος της αγάπης της , της έγνοιας και της προσφοράς της τα πολλά προηγούμενα χρόνια σε μας τα παιδιά της .

Είναι συγκλονιστικό και λυτρωτικό μαζί  το συναίσθημα , να νοιώθεις πως “δίνεις” , πως “επιστρέφεις” στη μάνα σου και πολύ περισσότερο στον καιρό της ανάγκης της , μια σταγόνα απ` τη θάλασσα της αγάπης της κι ένα μικρό μόνο ίσως κομμάτι της αφοσίωσης και της φροντίδας της  που αχόρταγα επιζητούσες κι αστείρευτα λάβαινες συνεχώς από `κείνη . 

Η σημερινή γιορτινή μέρα αγαπητές φίλες του Συλλόγου γυναικών Αμφίκλειας , αποτελεί ως γνωστό μια παγκόσμια αναγνώριση της ιερής αποστολής της μάνας και της πολύ μεγάλης κοινωνικής προσφοράς της. Για το λόγο αυτό άλλωστε όσο κι αν οι σύγχρονες κοινωνίες  αλλάζουν γρήγορα τις δομές και διαφοροποιούν τις προτεραιότητες και τον τρόπο της οργάνωσης της ζωής τους , η αγάπη , η ευγνωμοσύνη και ο παντοτινός σεβασμός προς την μάνα , παραμένουν αναλλοίωτες αξίες και μοναδικά , αληθινά κι αυθεντικά. συναισθήματα στις καρδιές των ανθρώπων .

Με αφορμή λοιπόν την ξεχωριστή αυτή μέρα , γεμάτος κι εγώ ευγνωμοσύνη κι αγάπη για τη δική μου μάνα , θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια μεγάλη επιθυμία μου , μια σκέψη που την κουβαλώ καιρό τώρα , που έχει ως κίνητρο την ανιδιοτελή αγάπη , από  και προς  τις μάνες μας .

Μια πρόταση που στοχεύει να τίμηση και να τιμά για πάντα τη μάνα . Το σύμβολο της ευαισθησίας και της προσφοράς , τ` αποκούμπι και το στήριγμά μας σ` ολόκληρη τη ζωή μας και σε κάθε γύρισμά της . Το πιο αγαπημένο και οικείο πρόσωπο που μας δωρίζει ζωή , που δίνει απλόχερα κι αστείρευτα την αγάπη της , που δεν ζητάει τίποτα γιαυτό παρά μοναχά πασχίζει και παντοτινά παλεύει με αυταπάρνηση για `μας .

Σ` αυτή την υπέροχη γυναίκα – μάνα , σ` αυτή τη μοναδική ανθρώπινη ύπαρξη, της προσφοράς , της ευαισθησίας και της απέραντης κατανόησης , της πρέπει θαρρώ παντοτινή τιμή . Απόδοση σεβασμού , χειροπιαστή  συνειδητή απόδειξη εκτίμησης της ανυπέρβλητης αξίας της .Μ` αυτήν ακριβώς τη διαχρονική αξία έχει να κάνει και η δική μου πρόταση .

Αγαπητές , δημιουργικές και ευαίσθητες φίλες του συλλόγου γυναικών και όχι μόνο. Σας προτείνω να τιμήσουμε τις μάνες όλων μας  μ` ένα πρακτικό συμβολισμό .

Με ένα εντυπωσιακό και επιβλητικό “γλυπτό”,  ένα έργο τέχνης “γεννημένο” από άξιο κι εμπνευσμένο καλλιτέχνη δημιουργό, που να τοποθετηθεί στο πιο κεντρικό , στο πιο δημόσιο , στο πιο περίοπτο και πολυσύχναστο σημείο της δημοτικής μας κοινότητας και να της επιτρέπει έτσι να υπερηφανεύεται  πως έχει για στολίδι της και σύμβολό της , τη μορφή , την μεγαλοσύνη και την αγιοσύνη  της  ΜΑΝΑΣ  με την ψυχή της ξέχειλη απ` αγάπη κλεισμένη στο τεχνούργημα  Κάθε μάνας . Απ` άκρη σ` άκρη αυτού του κόσμου που ίδια πάντα αγαπά αληθινά κι αδόλευτα . Πουσυγχωρεί και παρηγορεί , που πονά και φροντίζει , θυσιάζετε “ξεψυχώντας” για τα παιδιά της , για τη ζωή τους για την προκοπή τους .

Αυτή την πρόταση σας απευθύνω σήμερα αγαπητές φίλες και σας ζητώ εφ` όσον συμφωνείτε , να παλέψουμε μαζί για να την κάνουμε πράξη . Καθιστώντας αυτό το έργο τέχνης το αφιερωμένο στην κάθε άγνωστη μανούλα , σημείο αναφοράς του τόπου μας , δείγμα απόδοσης τιμής και σύμβολο της παντοτινής ευγνωμοσύνης  μας σ` εκείνη , τη μοναδική μας μάνα .

Δεν είναι καθόλου δύσκολο να  ευδοκίμηση αυτή η προσπάθεια . Είμαι βέβαιος πως και τα απαραίτητα χρήματα θα βρεθούν και το ανάλογο ενδιαφέρον θα υπάρξει από πολλούς , αρκεί να το αποφασίσουμε . Η προσπάθειά μας θα είναι μοναδική , γιαυτό και ο σκοπός μας διπλά θα την αξίζει. Ας το επιχειρήσουμε . Μόνοι μας . Εμείς όλοι , τα παιδιά των μανάδων μας . Νέοι ,  μεσήλικες και μεγαλύτεροι , χωρίς προσμονή βοήθειας από έναν ανύπαρκτο κι αναίσθητο Δήμο που μάλλον έτσι θα συνεχίσει νάνε σε κάθε περίπτωση και στο μέλλον. Θα βρούμε τις λύσεις εμείς . Σας το υπόσχομαι . Θα γίνει πράξη η ευγνωμοσύνη στη μάνα  με “έργο τέχνης” κι απόδειξη τιμής , αρκεί να το θελήσουμε. Έχουμε ιδέες , όρεξη , προτάσεις , έμπνευση , δύναμη ψυχής και διάθεση προσφοράς που μας  την εμπνέει η αγάπη στη μάνα μας .

Ποιος δεν τιμά τη μητέρα του , ποιος δεν θα σεβαστεί και δεν θα συμφωνήσει στον συμβολισμό της τιμής σ` εκείνη , ποιος δεν συγκινείται στη θύμηση της μάνας , ποιος δεν πονά με το χαμό της , ποιος στον τόπο μας θα προσπερνά αδιάφορα το κάλεσμα  για να βάλουμε όλοι μαζί στον τόπο μας  τη μάνα ως σύμβολο , στο βάθρο και στη θέση που της αξίζει ??

Ο σπόρος σήμερα έπεσε , ο τόπος γνωστός και γόνιμος , η διάθεση απεριόριστη , η προσωπική προσφορά δεδομένη,  ο σκοπός ένας ιερός συμβολισμός κι η πρόκληση εξαιρετική.

Φίλες του συλλόγου γυναικών,

Είσαστε θεωρώ ο μοναδικός φορέας που μπορείτε να “σταθείτε” στην κεφαλή αυτής της πρωτοβουλίας και της προσπάθειας , με αξιοσύνη , με αξιοπιστία και με το απόθεμα δύναμης που κουβαλάτε πάντοτε εσείς οι γυναίκες –μάνες . Είσαστε η καλύτερη εγγύηση  για να υλοποιηθεί σύντομα και με τρόπο ικανοποιητικό κι αισθητικό αποτελέσματα αξιώσεων η ιδέα αυτή . Και εμείς οι άλλοι δίπλα σας, κοντά σας .

Θα επιθυμούσα πολύ ειλικρινά , να έχετε μια θετική ανταπόκριση σ`αυτή την πρόταση που αποβλέπει να τοποθετήσει « τη μάνα » με έργο τέχνης , σε θέση προνομιακή και υψηλό βάθρο στο κεντρικότερο σημείο του μικρού μας τόπου .

 Για να τον συμβολίζει και να τον ξεχωρίζει . Για να την θυμόμαστε πάντα όλοι μας κάθε που θα την βλέπουμε . Κι οι ντόπιοι κι οι περαστικοί . Ως το αγνότερο , το ιερότερο κι αντιπροσωπευτικότερο σύμβολο της αφειδώλευτης κι ανείπωτης αγάπης και προσφοράς , όπως και είναι πράγματι .

      ΥΓ.  Για την αγάπη και την αφοσίωση της μάνας έχουν γραφτεί χιλιάδες κείμενα και ισάριθμα θαυμάσια ποιήματα που την υμνούν .

Ένα απ` αυτά που πάντοτε όταν το θυμάμαι απ` τα σχολικά μου χρόνια , ή κι όταν τώρα το διαβάζω ξανά , πνίγομαι κυριολεκτικά στο κλάμα απ` την μεγάλη συγκίνηση που μου προξενεί , είναι ένα ποίημα του σπουδαίου Άγγελου Βλάχου και παρακαλώ λόγω της ημέρας επιτρέψτε μου να σας το θυμίσω παραθέτοντάς το .

Έχει τίτλο « Η καρδιά της μάνας » κι είναι πραγματικά ένας ύμνος , στην μοναδική , την παντοτινή κι αναντικατάστατη αγάπη της μάνας .                                                                          *          

 Η  καρδιά της Μάνας (Άγγελος Βλάχος)

                     Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
                      αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
                      - Δεν αγαπώ εγώ , του λέει , παιδιά ,
                      μα αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
                      της μάνας σου να φέρεις την καρδιά
                      να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου.

                      Τρέχει ο νιος , την μάνα του σκοτώνει
                      και την καρδιά τραβάει και ξεριζώνει.
                      Και τρέχει να την πάει , μα σκοντάφτει
                      και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.

                      Κυλάει ο νιος και η καρδιά κυλάει
                      και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.                      Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει :
                     - Εχτύπησες, αγόρι μου ; και κλαίει !!

                                             

                                  Σας ευχαριστώ πολύ  και σας τιμώ

                                 ΘΑΝΑΣΗΣ  ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ       11-5-2014