ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ : Σκεφτόμαστε οικουμενικά - δρούμε τοπικά.

Τοπική Αυτοδιοίκηση-Ε.Ε-Μνημόνια

Εδώ και χρόνια κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας… Οι περιπτώσεις όπου οι δήμοι και οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες, βαρύνονται με υποθέσεις διασπάθισης χρήματος και όχι μόνο, συνεχώς διευρύνονται......

Αρκετά αυτοδιοικητικά άτομα είναι ή φέρονται να είναι αγκιστρωμένα ψάρια στα καλάμια όσων θέλουν και μπορούν να κατευθύνουν την πολιτική κατάσταση, μετατρέποντας την ΤΑ σε εξάρτημα της πολιτικής τους. Ειδικά η Γερμανία σαν επικυρίαρχη της ΕΕ βλέπει την ελληνική αυτοδιοίκηση σαν αποικία, συμπλήρωμα και επέκταση της δικής της εσωτερικής αγοράς.

Τα μνημόνια φυσικά επιδείνωσαν την κατάσταση. Στις 5-3-2010 η Μέρκελ υπογράφει συμφωνία με τον Γ. Παπανδρέου σύμφωνα με την οποία 12 δήμοι, 2 περιφέρειες, και 1 αποκεντρωμένη διοίκηση ουσιαστικά αν και καλυμμένα περνάνε σε γερμανική εποπτεία!!!

Η εποπτεία λέγεται αδελφοποίηση για ανταλλαγή εμπειριών και τεχνογνωσίας!!! Αυτή η τεχνογνωσία συνίσταται στην οργανωτική αναδιάρθρωση των δήμων μέσω μείωσης κατά 30-40-%  του προσωπικού τους, μέσω ιδιωτικοποίησης υποδομών και υπηρεσιών και τέλος μέσω συνδιαχείρηση προγραμμάτων ΕΣΠΑ. Η επιχείρηση προσαρμογής διευθύνεται από τους Φούχτελ & Ράιχενμπαχ που είναι οι νέοι  «γερμανοί ανθύπατοι».

Το ενδιαφέρον των γερμανών εστιάζεται κυρίως στην διαχείριση των απορριμμάτων, στην αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας για τουριστικούς η άλλους σκοπούς, στα ιαματικά νερά καθώς και στα κοινωνικά αγαθά όπως ενέργεια, νερό  και ορυκτός πλούτος.

Το άσχημο είναι ότι πλήθος δήμων βρίσκονται στο κατώφλι του Φούχτελ έτοιμοι να υποβάλλουν τα σέβη τους με το ανάλογο –ίσως- μπαξίσι. 

Προκειμένου δε να στερηθεί η ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση από κάθε δικό της εν δυνάμει αναπτυξιακό εργαλείο, οι δημοτικές  επιχειρήσεις απαγορεύεται από το Μνημόνιο να αντλούν κεφάλαια από το ΕΣΠΑ, ώστε  να αναπτύξουν επιχειρηματική  δραστηριότητα.

Αντίθετα, όχι μόνο δεν απαγορεύεται για την Αυτοδιοίκηση των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, αλλά οι επιχειρήσεις τους μπορούν  ερχόμενες στην Ελλάδα, μόνες τους ή σε συμπράξεις, να αντλήσουν τα χρήματα του ελληνικού ΕΣΠΑ!!!

Στα ζητήματα αυτά οι Γερμανοί έχουν εμπειρία καθώς και στην περίοδο της κατοχής το πρώτο που αποφάσισαν να ελέγξουν  ήταν η Τ.Α. Ο τότε ανθύπατος γερμανός Χέρμαν Νοιμπάχερ, εφάρμοσε ανάλογη διαδικασία στους ελληνικούς δήμους, μέσω των  εταιρειών «Ντεγκρίγκες» & «Σαντζιγκ» ώστε να ελεγχθεί πλήρως το διακρατικό ισοζύγιο εισαγωγών - εξαγωγών.

Στο Μνημόνιο Συνεργασίας, που υπογράφτηκε στο πλαίσιο της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης, ο πρώτος και κυριότερος στόχος που μπαίνει για την υλοποίηση όλων των άλλων στόχων, είναι οι «ανταλλαγές». Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτών των ανταλλαγών; Ότι προωθεί τα συμφέροντα της Γερμανίας. Έτσι, όταν συζητήθηκε η διαχείριση απορριμμάτων, παρουσιάστηκε σαν λύση μόνο αυτή της Βάδης-Βυρτεβέργης, που αφορά τα εργοστάσια καύσης. Και αυτή αναδείχτηκε ως η μοναδική λύση, που συνδυάζει την οικονομία με την προστασία του περιβάλλοντος.

Μια λύση πανάκριβη για τα ελληνικά δεδομένα, η οποία εφαρμοζόμενη θα διπλασιάσει το κόστος για τον έλληνα πολίτη έναντι λύσεων που σήμερα μπορούν να εφαρμοστούν. Είπαμε όμως: Η Γερμανία έτσι θα πουλήσει βιομηχανικό εξοπλισμό επεκτείνοντας την αγορά της.

Το αμοιβαίο όφελος, κλείνει μονόπλευρα προς την μεριά της Γερμανίας. Η δε πολυθρύλητη   μεταφορά τεχνογνωσίας δεν είναι παρά ανάθεση επιχειρηματικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων εκτός Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σε μεγάλα ιδιωτικά ελληνικά και διεθνή συμφέροντα. Ιδιωτικοποίηση δηλαδή των λειτουργιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα όμως προκύπτει με την περιουσία  της Τοπικής Αυτοδιοίκησης την οποία εποφθαλμιά η γερμανική μηχανή. Εκτός όλων των άλλων αυτό έχει να κάνει με την κατάσταση των Δήμων στην χώρα τους. Όσο παράξενο και αν ακούγεται, στην πραγματικότητα, είναι υπερχρεωμένοι σε βαθμό που να έχουν υποθηκεύσει ακόμη και τα μελλοντικά φορολογικά έσοδα τους της επόμενης 10ετίας. Για νέα δάνεια απαιτούνται νέα περιουσιακά στοιχεία δικά τους ή συνδιαχειριζόμενα . Στο σημείο αυτό εισέρχεται η εκμετάλλευση της Ελληνικής Αυτοδιοίκησης.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ;

 Διεκδικούμε το αδύνατο για να μη βρεθούμε μπροστά στο αδιανόητο…

Οι ΟΤΑ ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν θεσμοί δημοκρατίας και άσκησης κοινωνικής πολιτικής μέσα από διαδικασίες οργανωτικής και λειτουργικής ανασυγκρότησης τους, ώστε να λειτουργήσουν σαν ένα δίκτυο προστασίας της κοινωνίας και προώθησης της δημοκρατίας. Πάντα σε «κριτική» σύγκρουση με τον κρατικό μηχανισμό και τις πολυποίκιλες εκφράσεις συμφερόντων τοπικών και ευρύτερων.

 Η τοπική συλλογικότητα πρέπει να μπορεί & να σχεδιάζει & να προτείνει & να αποφασίζει. ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ. Άρα απαιτείται η θεσμοθέτηση συγκεκριμένων νομοθετικών αλλαγών και οικονομικών πόρων.

Ο συμμετοχικός προϋπολογισμός καλείται να αναχθεί σε καθοριστικό παράγοντα του Δήμου.

Η Τ.Α μπορεί να αναλάβει το βάρος συγκρότησης της κοινωνίας φρενάροντας αρχικά την απομόνωση και ιδιωτικοποίηση του ατόμου που προωθεί το σύστημα. Να αποδοθούν ευθύνες στα πρόσωπα που κακοδιαχειρίστηκαν τους δημοτικούς πόρους και να γίνει καταγραφή των έργων, της απόδοσης και της ποιότητας χρησιμοποιώντας όχι μηχανισμούς ή την διοίκηση, αλλά την τοπική κοινωνία. Θα είναι μια καλή άσκηση δημοκρατίας.

Με σύνθημα: Σκεφτόμαστε οικουμενικά - δρούμε τοπικά.

            Ο τόπος που ζούμε πρέπει να γίνει τόπος ζωής, δημιουργίας, αλληλεγγύης και διαρκούς εξέλιξης στην κατεύθυνσης της κοινωνικής ανάπτυξης.  Αγωνιζόμαστε για την ισότητα στις αποφάσεις, προτείνοντας τη συνέλευση της γειτονιάς, του χωριού. Κανένας διαμεσολαβητικός μηχανισμός δεν μπορεί να υποκαταστήσει την εξισωτική σχέση μεταξύ των ανθρώπων. Οι πολίτες είναι η κοινωνική δύναμη που διαρκώς υπενθυμίζει την διάσταση και αντίθεση μεταξύ κράτους και κοινωνίας αφού διαρκώς επιδιώκουμε να αποκαθιστούμε το δημόσιο σαν αυτό που ανήκει στο Δήμο και όχι στο κράτος.

Η συνολική πορεία αλλαγών, προϋποθέτει ριζική ανατροπή στην ΤΑ. Πλαισίου, μεθόδων, στόχων, πολιτικής και πολιτικού προσωπικού. Δηλαδή συνολική νίκη της δημοκρατίας, δημιουργία κινήματος, διεκδικητικού πλαισίου, κοινωνικής και πολιτιστικής δράσης, συσπείρωσης όλων των ζωντανών δυνάμεων. Είτε θέλουμε είτε όχι, η συσσώρευση τόσο μεγάλων προβλημάτων, χρειάζεται και ανάλογη δυναμική αντίσταση από την κοινωνία.  Ας μην περιμένουμε τίποτε καλό από όσους μας έριξαν στον γκρεμό. Η αυτοί η η κοινωνία.

Ας κλείσουμε με μια εξαιρετική έκφραση ενός αμερικάνου ακτιβιστή: «Να διεκδικήσουμε το αδύνατο για να μη βρεθούμε μπροστά στο αδιανόητο».

Βανδώρος Χρήστος ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ