Μας Σκοτώνουν.!

Μας σκοτώνουν γιατί μας φοβούνται, γιατί είμαστε διαφορετικοί, γιατί έχουμε γαλουχηθεί με αλλιώτικο τρόπο από το δικό τους....

Ναι μας σκοτώνουν ώρα με την ώρα, μέρα με την μέρα. Πρώτα ένα μαγκάλι και έπειτα μια δολοφονία. Ύστερα ξανά εκείνο το μαγκάλι που με στοιχειώνει στον ύπνο μου. Ύστερα ξανά μια δολοφονία, μετά μια αυτοκτονία, πριν μία εβδομάδα ήταν κιόλας νεκροί...
 Μας σκοτώνουν εν ψυχρώ, είναι πλέον αδίστακτοι. Η ιστορία και τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Από χθες φέρνω στο νου μου εικόνες, ναι εικόνες. Φέρνω στο νου μου βλέμματα των παιδιών, βλέμματα των μανάδων και των πατεράδων. Στο νου μου φέρνω και το Αιγαίο πέλαγος...
 Ξέρεις η Θάλασσα πάντα με γαλήνευε, την κοιτούσα για να ηρεμήσω. Τώρα το μόνο που μου φέρνει είναι θλίψη και οργή, ναι οργή. Είναι πλανεύτρα άλλωστε η θάλασσα λένε...
 Σήμερα όλα γύρω μου με απωθούν. Νιώθω αγανάκτηση. Θέλω να βγω έξω και να φωνάξω.Ναι να φωνάξω μέχρι η φωνή μου να διαπεράσει τους τοίχους. Μα που είναι;Γιατί δεν αντιδρά κανείς;Πως φτάσαμε μέχρι εδώ;
 Στην αρχή βλέπεις συνηθίσαμε τις δολοφονίες, έπειτα τις αυτοκτονίες και τη μίζερη πραγματικότητα μας. Έπειτα συνηθίσαμε την εικόνα του τέρατος που δημιουργήσαμε.Ναι συνηθίσαμε τη φρίκη, συνηθίσαμε στην θέαση πνιγμένων ανθρώπων. Ναι, για ανθρώπινες ζωές σου μιλάω που δεν υπάρχουν πια. Βλέπεις κάποιοι το παιχνίδι το είχαν πολύ καλά στημένο, όλα δυστυχώς ήταν προμελετημένα και σε καμία περίπτωση τυχαία. 
 Ναι όλα αυτά τα συνήθισες. Κρύφτηκες πίσω από το δάχτυλο σου.Τις νύχτες στα κρυφά επικαλείσαι το θεό για να έχεις ένα ξεροκόμματο αύριο, για να είναι καλά η οικογένεια σου. Έπειτα κοιμάσαι βυθισμένος στις τύψεις και στις ενοχές.
 Δε σε λυπάμαι.Ούτε εσένα ούτε την συνενοχή σου στο έγκλημα. Το μόνο που λυπάμαι είναι εκείνους που δεν υπάρχουν πια.Το μόνο που λυπάμαι είναι όλα όσα θα συμβούν από εδώ και πέρα.
 Όσο για σένα, καιρός να ξεσυνηθίσεις, γιατί αύριο θα μαστε κιόλας Νεκροί...

Καλή συνέχεια

Αναρτήθηκε από Underground με στρας