"Ποιός τη ζωή του"

Δε πάει πολύς καιρός από τη τελευταία φορά που υπήρξα ακροάτρια κάποιας πολιτικής συζήτησης. Νά ξέρεις από αυτές τις συζητήσεις που ανοίγουν οι παρέες μεταξύ τους και μπορούν να κρατήσουν ώρες ατελείωτες... Κατά τη διάρκεια της συζήτησης αρχίζω να αντιλαμβάνομαι πως γίνεται αναφορά στο όνομα του Μίκη θεοδωράκη. Οι απόψεις ποικίλουν,όπως ήταν λογικό ακόλουθο.Εγώ με τη σειρά μου απλά κάθομαι και χαζεύω τα νεύματα και τα βλέμματα των ανθρώπων. Έμεινα σχεδόν αμέτοχη σε όλη τη συζήτηση,παρατηρούσα βλέπεις το κάθε τι που " θα έπεφτε στο τραπέζι" ώστε να μπορέσω να αναλύσω αργότερα την κατάληξη της συζήτησης αυτής...
 Σήμερα έχοντας ένα άσπρο χαρτί μπροστά μου και κρατώντας ένα μολύβι στο χέρι,μου δημιουργήθηκε ξανά η ανάγκη να μιλήσω για τον Μίκη.Έμενα πάντα για κάποιο λόγο ο Θεοδωράκης μου θυμίζε εκείνο το μαύρο μισοχαλάσμένο πικάπ που έιχαμε στο παλιό μας σπίτι. Τόσοι δίσκοι βινυλίου στιβαγμένοι στη βιβλιοθήκη... Ναι ο Μίκης μου θυμίζει πολλά...Τον Χατζηδάκι, τον Ξαρχάκο, την Φαραντούρη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο, τον Νερούδα. Ακόμα να θυμάμαι εκείνη την επιβλητική φωνή του Μάνου Κατράκη στο Άξιον Εστί του Ελύτη. Θυμάμαι ακόμη την Μαρίνα των βράχων, την Μυρτιά.. Να και κάτι βράδια που είχε την ταινία Zorba the Greek με τον Άντονι κουίν...
 Έπειτα ο Θεοδωράκης μου θυμίζει την εξορία, την αντίσταση, την Εδά, την Μακρόνησο, τον Μπελογιάννη, τον Λαμπράκη, τον Πέτρουλα, το Πολυτεχνείο, τη ρωμιοσύνη, το σφαγείο και τον Αντρέα Λεντάκη...Ναι όλα αυτά ήταν ο Μίκης. Ένα ιστορικό σύμβολο. Ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους έλληνες μουσικοσυνθέτες.
 Έχει επικριθεί από πολλούς για τις απόψεις που έχει εκφράσει το τελευταίο διάστημα καθώς και για το εγχείρημα του με την πολιτική παράταξη "Σπίθα". Πολλοί έχουν αναφερθεί ακόμη και στην ηλικία του. Σε μια συνέντευξη τον είχαν ρωτήσει το εξής: Ποιά είναι τα οράματα ενός γηριαιού Μίκη Θεοδωράκη; Και εκείνος απάντησε: Τα «οράματά» μου βρίσκονται μέσα στη μουσική, στα τραγούδια και στα βιβλία μου. Στην πράξη κάθε φορά εκλαϊκεύω την ουσία της θεωρίας μου για την Συμπαντική Αρμονία. Καταγγέλλω το Χάος και υπερασπίζομαι την Αρμονία. Ποιος δεν ξέρει αυτούς που εκπροσωπούν σήμερα τις δυνάμεις του Χάους με την έπαρση, την βία και τον πόλεμο; Και ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι η Ειρήνη, η Δικαιοσύνη, η Αγάπη και η Αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων και των Λαών αποτελούν τα πολυτιμότερα αγαθά; Το όραμά μου λοιπόν είναι ο Πολιτισμός. Ένας πανανθρώπινος, ζωντανός πολιτισμός που να εκφράζει τον σύγχρονο άνθρωπο, να τον εμπνέει και να του χαρίζει την πνευματική και ψυχική δύναμη για να στερεωθεί κάποτε η Αρμονία σε όλη τη γη, σε όλους τους ανθρώπους, με σεβασμό στη Φύση και στη Ζωή.
 Και για μένα που έζησα τον Θεοδωράκη μόνο μέσα από τα έργα του και τα τραγούδια του,όραμα μου είναι ο πολιτισμός. Αν χαθεί αυτός έχουμε χαθεί και εμείς οι ίδιοι. Άλλωστε όπως είχε πει και η Μελίνα, η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό.Αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε Κανείς.
 Αφορμή του σημερινού μου κειμένου η παράσταση-αφιέρωμα στον Θεοδωράκη:Ποιός τη ζωή μου. Εκείνο που μου έκανε πιο πολύ εντύπωση πέρα από το κατάμεστο θέατρο ξέρεις ποιό ήταν; Ότι υπάρχουν ακόμη γονείς που πηγαίνουν τα παιδιά τους τόσο στο Θέατρο όσο και σε άλλα πολιτιστικά δρώμενα. Έχε το νου σου στο παιδί λοιπόν γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα...

Καλή συνέχεια