ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΕΛΛΙΟΣ - ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ: Το σύστημα "στρουθοκάμηλος" και οι Αστυνομικοί "ελέφαντες"

ΑΡΘΡΟ  ΤΟΥ  ΑΝΔΡΕΑ  ΒΕΛΛΙΟΥ  ΣΤΟ  ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ -ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Στρουθοκαμηλισμός: Τρόπος συμπεριφοράς που αναφέρεται στο παράδοξο φαινόμενο όπου κάποιος παρ’ ότι βλέπει τον κίνδυνο, αντί να ον αντιμετωπίσει, προτιμά να κάνει ότι δεν υπάρχει, ελπίζοντας ενίοτε 

ότι το πρόβλημα θα λυθεί μόνο του....

Πάντοτε πίστευα ότι σε δυο περιπτώσεις στην Ελλάδα ο χρόνος είναι σχετικός: στην Πολιτική και στην Αστυνομία. Έχοντας ήδη περάσει κάποιο σχεδόν ικανό χρονικό διάστημα από τότε που άρχισε να ξετυλίγεται η όλη ιστορία με το μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, πιστεύω ότι είχα δίκαιο.
Εκεί που το όλον πολιτικό σύστημα έχει, για κάποιο δικό του λόγο, βάλει το κεφάλι στην άμμο ψελλίζοντας σπασμωδικά αναθέματα για την άνοδο των νοσταλγών του ναζισμού, ξαφνικά -ως εκ θαύματος αλλά επιτέλους- αρχίζει να αντιδρά και να ανθίσταται στη σβάστικα.

 Έτσι αποδεικνύεται ότι αν το πολιτικό σύστημα θέλει, μπορεί να υπερασπιστεί άμεσα (αναπάντεχα βέβαια) και αποτελεσματικά τη Δημοκρατία εν ριπή οφθαλμού (σχετικός χρόνος στην πολιτική).
Παράλληλα, όμως, στην Αστυνομία ξεκινάει ένα γαϊτανάκι όπου αποδεικνύει ότι και εδώ ο χρόνος είναι σχετικός.

 Ο θεματοφύλακας της νομιμότητας και προστάτης της ομαλής και απρόσκοπτης λειτουργίας της κρατικής δομής, αίφνης, σε ένα απόγευμα, γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος και ο ουρανός βρέχει σταγόνες και ‘’σταγονίδια’’. 

Συλλήβδην η Ελληνική Αστυνομία μετατρέπεται σε συνεργό δολοφόνων, υποθάλπτη εγκληματικών συμπεριφορών, φωλέα νοσταλγών του ναζισμού, εκπαιδευτή γελοίων ‘’Ταγμάτων Εφόδου΄΄  και κύρια πηγή εκπόρευσης της εκλογικής δύναμης του γνωστού πλέον χώρου. 

Πόσο απέχει το ειλικρινές και αβίαστο ‘’Ευχαριστώ›› του Πρωθυπουργού,
από τη Θεσσαλονίκη, προς το προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας για τον καθημερινό αγώνα του μέχρι την καταβαράθρωση του ηθικού και τον κριματισμό του ‘’χρυσαυγίτη΄΄ αστυνομικού; 

Βιβλικά, όσο απέχει η Κυριακή των Βαΐων από τη Σταύρωση. Πραγματικά, όσο το αστυνομικό προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας απορροφώντας ως κυματοθραύστης - αποσβεστήρας (αμορτισέρ στην ‘’απλή ελληνική’’) την αγανάκτηση του κόσμου για τη φτωχοποίησή του, έχοντας όντας το ίδιο υποστεί αφαίμαξη του 40% και πλέον των αποδοχών του, από το τσουβάλιασμα 55.000 αστυνομικών στο ίδιο σακκί.
Ζήσαμε μεγάλες στιγμές. Στα ΜΜΕ, πρώτη είδηση δεν ήταν αυτές καθαυτές οι συλλήψεις αλλά οι δήθεν «επιβεβαιωμένες» σχέσεις Αξιωματικών και στελεχών με τους συλληφθέντες. 

Εδώ δεν υπήρξαν «φερόμενοι» ως «συνεργοί» ή «υποστηρικτές», όπως σε άλλες γνωστές και μη εξαιρετέες περιπτώσεις. Προφανώς, η «ιδιότητα» των «φερομένων» ανήκει «κατά παραχώρηση» στους δολοφόνους των αστυνομικών.

 Τα γνωστά «δελτία» έδειξαν (και μάλλον στοχοποίησαν με άγνωστες προεκτάσεις ακόμη) Αξιωματικούς ως σχεδόν συνεργάτες της γνωστής ηλιθιωδίας, σπιλώνοντας υπολήψεις οικογενειαρχών, ανθρώπων πρωτίστως, Αξιωματικών το λειτούργημα, και αφήνοντας σκιές τις οποίες οι μεταμεσονύκτιες ανακοινώσεις δεν απαλύνουν ούτε κατά διάνοια.
Απόρροια όλων αυτών; Να υποστεί η Ελληνική Αστυνομία τη μεγαλύτερη ζημιά στο ηθικό του προσωπικού της από την εποχή του δόγματος της «αμυνόμενης αστυνομίας» του Δεκέμβρη του 2008 (κατά το πάλαι ποτέ «μη πόλεμος»). 

Να προσπαθεί για τα επόμενα χρόνια να πετάξει από πάνω της τη ρετσινιά του «χρυσαυγίτη» για τους άντρες και τις γυναίκες της. 

Γιατί να πρέπει να αποδείξουμε 55.000 Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Στελέχη ότι δεν είμαστε ελέφαντες; 

Γιατί εάν πρέπει να το αποδείξουμε, τότε να μας πουν κάποιοι γιατί είτε δια πράξεων είτε δια παραλείψεων (επειδή δεν ξέρουν μόνο οι «λειτουργοί της ενημέρωσης» τη νομική ορολογία) επέτρεψαν στους νοσταλγούς των φονιάδων του Διστόμου και των Καλαβρύτων να πάρουν 450.000 ψήφους; Εάν δεν κάνω λάθος, εάν ακόμη και όλη η Αστυνομία  τους ψήφιζε μονοκούκι, μας υπολείπονται 395.000 ψήφοι. 

Πού είναι λοιπόν η στρουθοκάμηλος και πού ο ελέφας;
Όμως, δυστυχώς, η ζημιά συνετελέσθη και η επούλωση των τραυμάτων χρειάζεται χρόνο, αλλά και απαραίτητα μια δημόσια συγγνώμη. Μετά τη φτωχοποίηση του αστυνομικού προσωπικού, την
ανοίκεια απαξίωση των αστυνομικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με πρώτη και καλύτερη τη Σχολή Αξιωματικών και τη μετατροπή της σε Κέντρο προσωρινής φιλοξενίας παράνομων μεταναστών, την απαράδεκτη μη εισαγωγή νέων σπουδαστών στις Σχολές (τη στιγμή που οι Ε.Δ. εισήγαγαν απλά μειωμένο αριθμό σπουδαστών για το 2013) και την ένταξή τους με «υποσχετική» το 2015, 

ακολούθησε το ανάθεμα!!! Ήμαρτον…

 Στον αντίποδα, η φυσική και πολιτική ηγεσία των Ε.Δ. σήκωσε τείχος
προστασίας μπροστά από το προσωπικό της και η συζήτηση έπαυσε πάραυτα, τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο.

Εν κατακλείδι, όποιος αποδεδειγμένα, όπως σταθερά και αδιάλειπτα λέμε για κάθε περίπτωση, έχει παραβεί ποινικές διατάξεις, να οδηγηθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης και να υποστεί τις συνέπειες
των πράξεών του.Να μη λησμονεί κανείς ότι και για το συγκεκριμένο θέμα, η Ομοσπονδία μας είχε πάρει θέση εξ’ αρχής, προειδοποιώντας για τα πρώτα συμπτώματα, έχοντας μάλιστα αναπτύξει δράσεις με συγκεκριμένες στοχεύσεις, όπως π.χ. η Ημερίδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα  και τη βία στο Αμφιθέατρο της ΔΑΕΑ.

 Για το λόγο αυτό δεν είμαστε και διατεθειμένοι να δεχθούμε άλλη ταπείνωση ούτε από μιντιακούς «Ηρακλείς» της Δημοκρατίας, ούτε από οποιονδήποτε άλλο, ακόμα και επίσημο φορέα, που στο όνομα της κάθαρσης θα υπερβαίνει το ρόλο του.