Ήταν που ήταν απαράδεκτη και οριακή η κατάσταση στα ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος, φυσικού και αστικού, σε αυτόν τον καταραμένο τόπο, ήρθε και η πλήρως εξαρτημένη, υποτακτική μνημονιακή πολιτική της πιο ελεεινής και εχθρικής για το περιβάλλον –και όχι μόνο, εννοείται– κυβέρνησης που γνώρισε...Fast track αδειοδοτήσεις και γαία πυρί μειχθήτω, χαριστικές αναθέσεις διαχείρισης απορριμμάτων με τους χειρότερους δυνατούς περιβαλλοντικούς όρους, αρλουμπολογία περί αυθαιρέτων, αλαλούμ στην ενεργειακή πολιτική, καταστροφική πολιτική κοροϊδία στα φωτοβολταϊκά, ανάθεση θηροφυλακής σε ιδιώτες που μισθοδοτούνται απ’ αυτούς απ' τους οποίους υποτίθεται ότι οφείλουν να προστατεύουν τα δάση και την άγρια ζωή, παράδοση του αιγιαλού στα αχαλίνωτα ιδιωτικά συμφέροντα – και ο εγκληματικός κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
ποτέ ετούτη η χώρα, να αποτελειώσει, στο όνομα της «ανάπτυξης» και των «μεταρρυθμίσεων», ό, τι είχε απομείνει ακόμη όρθιο. Του Θέμη Δημητρακόπουλου
Και τώρα, μία ακόμη χαριστική βολή: κατάργηση των αναγκαίων μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) προκειμένου να διευκολυνθεί και επιταχυνθεί το ξεπούλημα των πάντων σε τιμές μοναδικής ευκαιρίας – και με νεοαποικιακούς όρους Μπανανίας.
Εφάμιλλος συνεχιστής μιας σειράς άθλιων προκατόχων του, ο υπουργός Περιβάλλοντος, Γ. Μανιάτης, του παρακμιακού και ολέθριου για τον τόπο ΠΑΣΟΚ, με την τελευταία υπουργική πράξη του προσφέρει γη και ύδωρ στους εντολοδόχους του και σιτιστές του. Άξιος ο μισθός του. Γκρεμιστής, όπως και οι υπόλοιποι συγκυβερνώντες.
Η σημασία του συντελούμενου μνημονιακού εγκλήματος κατά του περιβάλλοντος μπορεί να μην γίνεται εξίσου ορατή και άμεσα αντιληπτή με την απροσχημάτιστη καταβαράθρωση της κοινωνίας στο οικονομικό πεδίο, όμως στο άμεσο και προσεχές μέλλον οι πάντες θα αντιληφθούμε, εκόντες άκοντες, το ανεπανόρθωτο της καταστροφής.
Γιατί περιβάλλον ίσον οικονομία. Γιατί οικονομία ίσον οικολογία ίσον ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής.
Γιατί ανάπτυξη με όρους κοινωνίας και οικολογίας είναι κάτι εντελώς, μα εντελώς διαφορετικό, απ’ αυτό που αδίστακτα προσπαθούν να επιβάλουν οι διευκολυντές των δανειστών και του απανταχού κεφαλαίου.
Γιατί τελικά, η προστασία του περιβάλλοντος, φυσικού και αστικού, είναι κι αυτή, όπως οτιδήποτε άλλο, ζήτημα ταξικό και πολιτικό.
Γιατί αν αγωνιστούμε σήμερα να αποτρέψουμε το κακό, τα παιδιά μας αύριο θα μας ευγνωμονούν.
Και γι ' αυτό το λόγο, λοιπόν –τη διάσωση, όσο προλαβαίνουμε, του περιβάλλοντος– η άμεση ανατροπή της πιο ανίκανης και επιζήμιας κυβέρνησης που γνώρισε ποτέ η χώρα είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ.
tvxs.gr
Μπανανία
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τον όρο Μπανανία χαρακτηρίζεται το κράτος στο οποίο δε λειτουργούν σωστά οι θεσμοί και οι κρατικοί μηχανισμοί. Ο μειωτικός αυτός όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει μικρά κράτη, πολιτικά ασταθή και συνήθως εξαρτώμενα σε περιορισμένη γεωργική παραγωγή και κυβερνώμενα από μία μικρή αυτοεκλεγμένη συνήθως πλούσια και διεφθαρμένη κλίκα[1].
Προφανής είναι η αναφορά σε τριτοκοσμικές χώρες της Αφρικής ή της Λατινικής Αμερικής που κατά τη συνήθη αντίληψη είναι μπανανοπαραγωγές χώρες.
Η Ελλάδα
Σε αρκετές περιπτώσεις η Ελλάδα χαρακτηρίστηκε και συνεχίζει να χαρακτηρίζεται Μπανανία από τον εγχώριο και τον της αλλοδαπής τύπο. Ο χαρακτηρισμός μπανανία για την Ελλάδα ξεκίνησε σε δημοσιεύματα κυρίως του εξωτερικού κατά την περίοδο της δικτατορίας του 1967 και επεκτάθηκε έκτοτε ως επιχώριος χαρακτηρισμός για να υποδείξει την αδυναμία της Ελλάδας να κυβερνήσει τον εαυτό της και την εξάρτησή της από ξένα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα.