Ενενήντα τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος τιμά τη θλιβερή επέτειο με σειρά εκδηλώσεων.
Ποδηλατοπορεία μνήμης με τίτλο «Τρέχω για τη ζωή, τρέχω για τη μνήμη» ....
πραγματοποιήθηκε σήμερα το απόγευμα από δεκάδες μέλη της Ομοσπονδίας, με τη συμπαράσταση μελών των «Αγανακτισμένων Μοτοσικλετιστών Ελλάδας».
Κρατώντας μαύρα μπαλόνια οι ποδηλάτες ξεκίνησαν από το Μουσείο της Ακρόπολης και τερμάτισαν στην πλατεία Συντάγματος, αφού πρώτα κατέθεσαν στεφάνια σε τέσσερα μνημεία: τον τάφο του πρωτεργάτη της κίνησης για την ανεξαρτησία του Πόντου, Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη στο Α' Νεκροταφείο, το άγαλμα του ποντιακής καταγωγής αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας, Αλέξανδρου Υψηλάντη στο Πεδίον του Άρεως, το Παμποντιακό Ηρώο στην πλατεία Δαβάκη της Καλλιθέας και το Μνημείο Γενοκτονίας των Αρμενίων στην πλατεία Χρυσοστόμου Σμύρνης στη Νέα Σμύρνη.
«Στα μαύρα μπαλόνια που κρατάμε σήμερα θα γράψουμε μηνύματα για τους ανθρώπους που χάσαμε στη Γενοκτονία και θα τα απελευθερώσουμε αύριο, προκειμένου να στείλουμε τα μηνύματα αυτά στα θύματα της Γενοκτονίας», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Κωνσταντίνος Γεωργιάδης, συντονιστής της Περιφερειακής Επιτροπής Νεολαίας Νοτίου Ελλάδας και Νήσων της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας.
Το βράδυ τα μέλη της Παμποντιακής Ομοσπονδίας θα πραγματοποιήσουν ολονυχτία στην πλατεία Συντάγματος, για να τιμήσουν τη μνήμη των 353.000 γενοκτονημένων Ποντίων, σύμφωνα με το ποντιακό έθιμο «μόνασμα» του νεκρού.
Οι εκδηλώσεις για την 94η επέτειο από τη Γενοκτονία των Ποντίων ξεκίνησαν την περασμένη Κυριακή με δενδροφύτευση στην Πεντέλη 353 δέντρων στη μνήμη των 353.000 γενοκτονημένων Ελλήνων του Πόντου. Επίσης, σήμερα το πρωί πραγματοποιήθηκε εθελοντική αιμοδοσία στο μετρό του Συντάγματος με θέμα «Δίνω αίμα για το αίμα που χύθηκε», σε συνδιοργάνωση της «ΣΤΑΣΥ Α.Ε.»
Οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν αύριο, ανήμερα της επετείου, με επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα της Γενοκτονίας στο ναό Παντάνασσας στην πλατεία Μοναστηρακίου, πομπή προς το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, επίσημη αλλαγή της Προεδρικής Φρουράς με τους δύο εύζωνες να είναι ενδεδυμένοι τη φορεσιά του Πόντιου αντάρτη, χαιρετισμούς του προέδρου της Ομοσπονδίας, Γεωργίου Παρχαρίδη και του περιφερειάρχη Αττικής, Γιάννη Σγουρού και ομιλία του Αμερικανού πολιτικού και αγωνιστή για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων στις ΗΠΑ, Πίτερ Κουτουντζιάν. Τέλος, θα γίνει πορεία και επίδοση ψηφισμάτων στη Βουλή των Ελλήνων, το υπουργείο Εξωτερικών και την Τουρκική Πρεσβεία. Εξάλλου, την επόμενη Κυριακή 26 Μαΐου θα φιλοξενηθεί στο Μουσείο της Ακρόπολης εκδήλωση με θέμα «Αρμένιοι, Ασσύριοι, Έλληνες: Η τριάδα των Γενοκτονιών».
Πηγή: ΑΜΠΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. (ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ)
Λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Για να μη γίνουμε και εμείς ένας λαός λωτοφάγων επιβάλλεται να ενσκήψουμε στην ιστορία μας και κυρίως στις ιστορικές περιόδους που καθόρισαν τη μοίρα αυτού του λαού. Μια μαύρη σελίδα στη νεότερη ιστορία μας είναι και η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού που θα τιμήσουμε σε λίγες μέρες. Η απόφαση για την εξόντωσή τους πάρθηκε από τους Νεότουρκους το 1911, εφαρμόστηκε σταδιακά κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και ολοκληρώθηκε από το Μουσταφά Κεμάλ ( 1919 - 1923 ).
Σε συνέδριο τους οι νεότουρκοι, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1911 πήραν την απόφαση ότι η Μικρά Ασία πρέπει να μείνει μουσουλμανική χώρα. Η απόφαση αυτή καταδίκασε σε θάνατο διάφορες εθνότητες.
Οι Τούρκοι στον Πόντο άρχισαν να υλοποιούν το σχέδιό τους με την επιστράτευση των κατοίκων από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους σε Τάγματα Εργασίας (αμελέ ταμπουρού).
Παράλληλα αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και επί πλέον απαγόρευσαν στους μουσουλμάνους να εργάζονται επαγγελματικά με τους Έλληνες με την ποινή της τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές.
Άτακτες ομάδες Τούρκων επιτίθονταν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά κλέβοντας, φονεύοντας, αρπάζοντας νέα κορίτσια, κακοποιώντας τα και καίγοντας σπίτια.
Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής ανάγκασε χιλιάδες Έλληνες των παραλίων της Μικρασίας να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να μετοικήσουν με πολυήμερες εξοντωτικές πορείες.
Σε με μια έκθεση της Ελληνικής Πρεσβείας που συντάχθηκε τον Ιούνιο του 1915 είναι γραμμένα τα εξής: «Οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνοί και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους τους. Οι περισσότεροι απ' αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα»
Σκοπός των Τούρκων ήταν, με τους εκτοπισμούς, τις πυρπολήσεις των χωριών, τις λεηλασίες, να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών και να καταφέρουν ευκολότερα των εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμεναν.
Το 1919 αρχίζει νέος διωγμός κατά των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς, πολύ πιο άγριος κι απάνθρωπος από τους προηγούμενους. Εκείνος ο διωγμός υπήρξε η χαριστική βολή για τον ποντιακό ελληνισμό.
Στις 19 Μαϊου, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα, αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Με τη βοήθεια μελών του Νεοτουρκικού Κομιτάτου συγκροτείται μυστική οργάνωση, η Mutafai Milliye,η οποία κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδιάζει την ολοκλήρωση της εξόντωσης του ποντιακού ελληνισμού. Αυτό που δεν πέτυχε το σουλτανικό καθεστώς στους πέντε αιώνες της τυραννικής διοίκησής του, το πέτυχε μέσα σε λίγα χρόνια ο Κεμάλ. Εξόντωσε τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας.
Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, οι κρεμάλες, οι πυρπολήσεις των χωριών, οι βιασμοί, οι δολοφονίες ανάγκασαν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας αντάρτικο για την προστασία του άμαχου πληθυσμού. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το ποντιακό αντάρτικο.
Με την επικράτηση του Κεμάλ, οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση. Στήνονται στις πόλεις του Πόντου τα διαβόητα έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που καταδικάζουν και εκτελούν την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού. Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο υπήρξε το αποτέλεσμα της απόφασης των Τούρκων εθνικιστών για επίλυση του εθνικού προβλήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη φυσική εξαφάνιση των γηγενών εθνοτήτων.
Οι Έλληνες στον Πόντο ανέρχονταν σε 700.000 άτομα την παραμονή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι το τέλος του 1923 είχαν εξοντωθεί 353.000 άτομα
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΜΥΛΩΝΑ