Την παρακάτω ιστορία μου την διηγήθηκε ένας φίλος Δαδιώτης.
Στα χρόνια της φτώχειας...
τα οποία στην περιοχή ήταν πιο
έντονα στη Σουβάλα, οι κάτοικοι έκαναν τις λεγόμενες ανταλλαγές προϊόντων.
Οι Σουβαλιώτες λοιπόν για να βγάλουν το ψωμί τους μάζευαν
ακόμη και ξύλα τα οποία φόρτωναν στα γαϊδούρια και τα πήγαιναν κυρίως στο Δαδί.
Δυο Σουβαλιώτισες λοιπόν έφεραν με τον τρόπο αυτό το
εμπόρευμά τους στο Δαδί και έδωσαν ραντεβού όταν θα τελείωναν στο γιοφύρι της
κυριάς.
Η μία τελείωσε νωρίς και περίμενε την συγχωριανή της .
Έφθασε 11 η ώρα, έφθασε 12, πέρασε τη 1 και νάσου η φίλη της
καβάλα στο γαϊδούρι της και σιγοτραγουδώντας.
Την ρωτάει λοιπόν:
Που ήσουνα μωρή κι 'άργησες να κολατσίσουμε, να πιούμε και
δυό κούπες κρασί να σταθούμε στα πόδια μας?
Και η συγχωριανή της η οποία είχε περάσει από του Ποντίκα
και κολατσίζοντας κατέβασε τα ποτηράκια της,
λέει:
Τι λες μωρή εγώ ένα ποτήρι ήπια και δε μπορώ να σταθώ στο
γάιδαρο και εσύ με δυο θα σταθείς στα πόδια σου?
ΧΜ
ΧΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.