Χειμαρρώδης αλλά και
μαγευτικός ο λόγος του Γιάννη Ξανθούλη την δευτέρα 04.03.2013.... στην Λιβαδειά και στο Βιβλιοπωλείο "Σύγχρονη
Έκφραση" κατά την παρουσίαση του νέου βιβλίου του με τίτλο: <Ο γιός
το δάσκαλου,> παρέσυρε ευχάριστα τους ακροατές και τους
έφερε κοντά στους ήρωες που έπλασε ο συγγραφέας. Η συνέχεια επί..... των
σελίδων.
Δ.
Καλπύρης
Αμφίκλεια
Γιάννης Ξανθούλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γιάννης Ξανθούλης (Αλεξανδρούπολη, 1947) είναι Έλληνας μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας.
Πίνακας περιεχομένων
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στη Αλεξανδρούπολη από γονείς πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. [1] Σπούδασε δημοσιογραφία και ενδυματολογία θεάτρου. Από το 1969 εργάζεται ως δημοσιογράφος και χρονογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά και ραδιόφωνο. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Μεγάλος Θανατικός, κυκλοφόρησε το 1981 και το 1982 ξεκίνησε να γράφει τα «Σαββατιάτικα» στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία. Έγραψε επίσης αρκετά σατιρικά κείμενα και θεατρικά έργα. [2]
Ε Ρ Γ Α
Πεζά
Ο μεγάλος θανατικός, Καστανιώτης, 1981.
Οικογένεια Μπες-Βγες, Καστανιώτης, 1982.
Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα, Καστανιώτης, 1984.
Ο Σόουμαν δεν θα 'ρθει απόψε, 1985.
Το πεθαμένο λικέρ, Καστανιώτης.
Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας, Καστανιώτης, 1989.
To ροζ που δεν ξέχασα, Καστανιώτης, 1991.
Η εποχή των καφέδων, Καστανιώτης.
Η Δευτέρα των αθώων, Καστανιώτης, 1994.
Το τρένο με τις φράουλες, Καστανιώτης, 1996.
...Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες, Καστανιώτης, 1998.
Ο Τούρκος στον κήπο, Καστανιώτης, 2001.
Το τανγκό των Χριστουγέννων, Καστανιώτης, 2003.
Ο θείος Τάκης, Ελληνικά Γράμματα, 2005.
Του φιδιού το γάλα, Ελληνικά Γράμματα, 2007.
Κωνσταντινούπολη των ασεβών μου φόβων, Μεταίχμιο, 2008.
Η εκδίκηση της Σιλάνας, Ελληνικά Γράμματα, 2009
Δεσποινίς Πελαγία, Τόπος, 2010
Θέατρο για παιδιά
Πλανήτης Φουρ, Αθήνα, Αστάρτη, 1980.
Ένα καλοκαίρι - καλοκαιράκι, Αθήνα, Αστάρτη, 1980.
Ανέβα στη στέγη να φάμε το σύννεφο, Αθήνα, Αστάρτη, 1980.
Ο μάγος με τα χρώματα, Καστανιώτης, 1994.
Μέσα στο νερό δασκάλα, Καστανιώτης, 1994.
Μια τρελή τρελή πολυκατοικία, Καστανιώτης, 1998.
Τύμπανο τρομπέτα και κόκκινα κουφέτα, Καστανιώτης, 1994.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΙΛΑΝΑ ΣΑΛΙΑΓΚΟΥ / ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ, Τι είναι η πατρίδα μου
08.12.2010
Πατρίδα έχω τα βουνά, τις λίμνες και τ’ αγκάθια,
τα βοσκοτόπια τα χλοερά κι όλα τα κατακάθια.
*Πατρίδα μου η Πάρνηθα που κάρβουνο έχει γίνει,
πατρίδα μου ο ανεύθυνος που δεν σηκώνει ευθύνη.
*Πατρίδα μου είναι οι θάλασσες κι όλα τα ξερονήσια
που επιτελούνται τουρισμός και ξέφρενα γ....ια.
*Πατρίδα μου είναι ο Εφραίμ, οι βίλες και οι πισίνες.
Η Κλυταιμνήστρα που έγινε φόνισσα στις Μυκήνες.
*Πατρίδα μου είναι οι υπουργοί, η Ζήμενς κι ο Τσουκάτος,
της Βιστωνίδας το νερό, οι όχθες και ο πάτος.
*Πατρίδα μου το Ψυχικό, που όποιος το περπατήσει
θα νιώσει πως ανήκουμε αληθινά στη Δύση.
*Πατρίδα μου η Αχαρνών και η πλάζα Κουμουνδούρου.
Κάθε γωνιά κι ένας καημός και το άρωμα του. . . ούρου.
*Πατρίδα μου τα Ζωνιανά κι ο κουμπουροκουμπάρος
που στάζει από λεβεντιά και τον φοβάται ο Χάρος.
*Πατρίδα μου το μακιγιάζ των πάντων κι όπως λάχει,
και ο Λεωνίδας στα στενά που έπεσε στη μάχη.
*Πατρίδα μου η Ολυμπιακή που με φτερά σπασμένα
την παν για παρθενορραφή να πουληθεί. . . παρθένα.
*Πατρίδα μου οι λιπαρές κοιλάρες των Ελλήνων,
τα τέσσερα επί τέσσερα και η δόξα των κρετίνων.
*Πατρίδα μου τα διόδια και η κόκα που ρουφάμε.
Θρησκεία, πάστρα, πουτανιά: ωραία δεν περνάμε;
*Πατρίδα μου έχω τη σιωπή και το δωμάτιό μου,
τον θρήνο της γειτόνισσας μες στον φωταγωγό μου.
*Πατρίδα έχω μια στιγμή του ξύπνιου και του ονείρου
και ψάχνω στο τηλέφωνο τα εγγόνια του Ομήρου.
Ελευθεροτυπία, 11.10.2008