Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Βήμα της Κυριακής" ο μικρός Μάνος γράφει:
«Δεν έχω ξανακάνει Χριστούγεννα σε αυτό το σπίτι. Είναι πιο μεγάλο απ' το δικό μου, έχει ωραία χρώματα και πολλές μαμάδες. Η δική μου μαμά είναι ....
άρρωστη, δεν μπορεί να έλθει να μείνει μαζί μου. Μια φορά που την είδα, εδώ, ζαλιζόταν και δεν παίξαμε. Όταν ήμασταν στο δικό μας σπίτι την έβλεπα να κάνει ενέσεις, κοιμόταν πολύ, δεν με άκουγε όταν της μιλούσα.
Αυτό το σπίτι έχει κι άλλα παιδιά, είναι μόνα τους κι αυτά. Καμιά φορά έρχονται κάποιοι, μεγάλοι, και τα βλέπουν , τους φέρνουν παιχνίδια. Θέλω κι εγώ παιχνίδια, δικά μου, να τα παίρνω στο κρεβάτι μου. Ο Μάρκος με αφήνει να παίξω με το αυτοκίνητό του, αλλά δεν το θέλω, το κλωτσάω όταν το βρω μπροστά μου.
Μια κυρία που μένει εδώ, μου είπε ότι σε λίγο θα έχω καινούργιο σπίτι, πολλά παιχνίδια και μια καλή μαμά. Πότε; τη ρώτησα. Δεν θέλω να μείνω άλλο εδώ... Βαριέμαι. Μέχρι να φύγω, θα φωνάζω εκείνη μαμά μου. Είναι καλή, την αγαπάω, με παίρνει αγκαλιά, μια μέρα πήγα σπίτι της και έφαγα λουκουμάδες. Κι εδώ τρώω πολλά γλυκά, γιατί είναι Χριστούγεννα.
Η δασκάλα μου στο σχολείο με ρώτησε τι δώρο θέλω από τον Άϊ Βασίλη, κι εγώ είπα τρενάκι, που να σφυρίζει. Θέλω κι ένα σωσίβιο, για να πάω στην θάλασσα. Δεν έχω πάει ποτέ.
Η κυρία που την λέω μαμά μου μας πήγε θέατρο, μου άρεσε που είχε δυνατή μουσική. Είχε κι έναν κακό άνθρωπο που στο τέλος πέθανε, κι όλοι χειροκροτήσαμε. Κανείς δεν τους αγαπάει του κακούς. Εγώ είμαι καλό παιδί και βρω μια μαμά που θα με αγαπάει.
Μάνος»
Λόγια από μία μικρή αθώα ψυχή που συγκλονίζουν...
«Δεν έχω ξανακάνει Χριστούγεννα σε αυτό το σπίτι. Είναι πιο μεγάλο απ' το δικό μου, έχει ωραία χρώματα και πολλές μαμάδες. Η δική μου μαμά είναι ....
άρρωστη, δεν μπορεί να έλθει να μείνει μαζί μου. Μια φορά που την είδα, εδώ, ζαλιζόταν και δεν παίξαμε. Όταν ήμασταν στο δικό μας σπίτι την έβλεπα να κάνει ενέσεις, κοιμόταν πολύ, δεν με άκουγε όταν της μιλούσα.
Αυτό το σπίτι έχει κι άλλα παιδιά, είναι μόνα τους κι αυτά. Καμιά φορά έρχονται κάποιοι, μεγάλοι, και τα βλέπουν , τους φέρνουν παιχνίδια. Θέλω κι εγώ παιχνίδια, δικά μου, να τα παίρνω στο κρεβάτι μου. Ο Μάρκος με αφήνει να παίξω με το αυτοκίνητό του, αλλά δεν το θέλω, το κλωτσάω όταν το βρω μπροστά μου.
Μια κυρία που μένει εδώ, μου είπε ότι σε λίγο θα έχω καινούργιο σπίτι, πολλά παιχνίδια και μια καλή μαμά. Πότε; τη ρώτησα. Δεν θέλω να μείνω άλλο εδώ... Βαριέμαι. Μέχρι να φύγω, θα φωνάζω εκείνη μαμά μου. Είναι καλή, την αγαπάω, με παίρνει αγκαλιά, μια μέρα πήγα σπίτι της και έφαγα λουκουμάδες. Κι εδώ τρώω πολλά γλυκά, γιατί είναι Χριστούγεννα.
Η δασκάλα μου στο σχολείο με ρώτησε τι δώρο θέλω από τον Άϊ Βασίλη, κι εγώ είπα τρενάκι, που να σφυρίζει. Θέλω κι ένα σωσίβιο, για να πάω στην θάλασσα. Δεν έχω πάει ποτέ.
Η κυρία που την λέω μαμά μου μας πήγε θέατρο, μου άρεσε που είχε δυνατή μουσική. Είχε κι έναν κακό άνθρωπο που στο τέλος πέθανε, κι όλοι χειροκροτήσαμε. Κανείς δεν τους αγαπάει του κακούς. Εγώ είμαι καλό παιδί και βρω μια μαμά που θα με αγαπάει.
Μάνος»
Λόγια από μία μικρή αθώα ψυχή που συγκλονίζουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.