Ανοιχτή επιστολή πρός το Αγνάντι της Ρούμελης - Από τον Τσοπάνο της Αράχωβας

Ήθελα να σας γράψω πολύ περισσότερα αλλά σκέφτηκα ότι θα τα έχετε ήδη ακούσει απο άλλους και θα φανώ κοινότυπος και δεν το θέλω.
Αν πραγματικά θέλετε να τελειώσετε το Άγνάντι είναι δικαίωμά σας αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει μόνο αν έχετε χάσει το κέφι σας. Αν όχι  και απλώς κουραστήκατε, τότε μπορείτε να διαχειριστείτε το μπλόγκ σε μικρότερη κλίμακα και να συνεχίσετε να περνάτε καλά. Ίσως ακουστεί ...
πεζό αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι αν σταματήσετε θα φτωχύνει η ιντερνετική κοινότητα της περιοχής μας. Η δημιουργία και διαχείριση ενός επιτυχημένου ερασιτεχνικού μπλόγκ μπορεί να γίνει μπούμεραγκ γιατί οι απαιτήσεις του, καθώς και των αναγνωστών του, μπορούν να  ξεπεράσουν την δυνατότητα μας να αφιερώσουμε άπειρο χρόνο και κόπο σε αυτό . Από ότι έχω δει μέχρι σήμερα εσείς δώσατε μεγάλη ποσότητα και από τα δύο χωρίς πρόβλημα.
Διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με την μελλοντική σιωπή σας γιατί ξέρω πολύ καλά ότι άμα έχεις το μικρόβιο δεν το ξεφορτώνεσαι εύκολα. Κάτι νέο και καλό μυρίζομαι αλλά δεν ξέρω τι. Ο καιρός θα δείξει. Απ'έξω πάντως δεν νομίζω ότι θα είστε ποτέ.
Όπως έχω πει και πολλές φορές δημόσια εγώ κάνω απλώς το κέφι μου και έτσι με μεγάλη χαρά σας είχα δίπλα μου στην μπλογκόσφαιρα της περιοχής, χωρίς ποτέ να σας ανταγωνιστώ, ούτε καν με "ευγενή άμιλλα".
Για αυτό το λόγο ειλικρινά λυπάμαι για την απόφασή σας αυτή.
Θα ήθελα να σας τα πω όλα αυτά και σε προσωπική κουβέντα, αλλά η επιλογή μου για ανωνυμία με εμποδίζει. 
Ανωνυμία όχι γιατί έχω κάτι να κρύψω, η φοβάμαι κανέναν, το αντίθετο, και αν το μπλόγκ μου ήταν επώνυμο θα μπορούσα να κάνω πολύ περισσότερα πράγματα. 
Ανωνυμία για να μπορώ να κριτικάρω φίλους που αγαπώ, αλλά χρειάζονται κριτική. Ανωνυμία για να μπορούν οι αναγνώστες μου να σχολιάζουν χωρίς να πέφτουν τα τηλέφωνα σε εμένα για να κόβω τα ανεπιθύμητα σε "κάποιου"ς. Ανωνυμία για να προστατεύσω την οικογένειά μου από τους αλήτες/σες που την έχουν απειλήσει,( αν και δεν την γνωρίζουν ευτυχώς),  σε μηνύματά τους και με σκοπό να με τρομάξουν - σωπάσουν.

Και μην ξεχνάτε .
Όταν μία πόρτα κλείνει μια άλλη ανοίγει.
 Αλλά συχνά κοιτάμε τόσο πολύ και με τόση νοσταλγία τη κλειστή πόρτα,που δε βλέπουμε αυτή που έχει ανοιχτεί για μας.

Φιλικά
Ο Τσοπάνος της Αράχωβας

Πηγή: http://tsopanos.blogspot.com